Kiedy u Twojego dziecka zdiagnozowano autyzm - zazwyczaj w wieku 2 lat lub starszym - życie wydaje się nabierać rozpędu: są wizyty u lekarza, wizyty terapeuty, pomoc domowa. Są książki i strony internetowe do przeczytania, informacje do przejrzenia i, co być może najważniejsze, czas spędzony z dzieckiem w domu nagle staje się czasem „terapii”. Zamiast relaksować się przed filmem lub spędzać czas na podwórku, pracujesz z dzieckiem nad rozwijaniem umiejętności komunikacyjnych, społecznych i zabawowych.
Victoria Yee / Photographer's Choice / Getty ImagesNie jest łatwo podjąć się zupełnie nowego świata obowiązków, jednocześnie zapewniając pracodawcy pełną, skoncentrowaną uwagę w pełnym wymiarze czasu. Niektórzy rodzice zastanawiają się, czy najlepszą opcją jest po prostu zaprzestanie pracy w pełnym wymiarze godzin, aby skupić się na potrzebach dziecka z autyzmem.
Różne sytuacje wymagają różnych rozwiązań
Bez względu na Twoje osobiste odczucia lub poziom stresu, Twoje możliwości są ograniczone przez Twoje zasoby i budżet. Bez względu na wybór, ważne jest, aby wiedzieć, że dzieci z autyzmem są nieprzewidywalne: bardzo drogie terapie i dużo czasu dla rodziców mogą przynieść wspaniałe rezultaty, ale nie są one gwarantowane. Z tego samego powodu niektóre dzieci autystyczne rozwijają się w szkołach publicznych z programami finansowanymi ze środków publicznych i terapeutami.
Samotni rodzice
Jeśli jesteś samotnym rodzicem, istnieje duża szansa, że nie masz innego wyjścia, jak skorzystać z usług oferowanych przez okręg szkolny lub lokalną agencję i zrobić wszystko, co w Twojej mocy, aby zapewnić ich więcej, gdy wrócisz z pracy do domu. Przez większość czasu Twoje dziecko będzie dobrze. Chociaż szkoła, wczesna interwencja lub program powiatowy mogą nie być „Cadillaciem” terapii, prawdopodobnie obejmują kilka różnych rodzajów terapii, oferowanych przez wyszkolony personel, a Twój skupiony czas po powrocie do domu pomoże wypełnić wszelkie luki.
Pary
Dla par rodziców wybory są trudniejsze. W wielu przypadkach, zakładając, że jesteś skłonny do poświęceń, jeden z rodziców może rzucić pracę, aby opiekować się autystycznym dzieckiem, co oznacza, że należy podjąć decyzję. W niektórych przypadkach decyzja jest prosta: najlepiej zarabiający pozostaje na swoim stanowisku. Ale co, jeśli osoba o wyższych dochodach jest jednocześnie rodzicem, który jest najbardziej chętny do zarządzania usługami i pracy z dzieckiem w domu?
Jeśli jesteś mężczyzną, prawdopodobnie odczuwasz nieco mniejszą presję, aby rzucić pracę, aby być dostępnym dla dziecka z autyzmem. Ogólnie społeczeństwo nie oczekuje, że mężczyźni dokonają takiego wyboru. Nie oznacza to jednak, że pomysł nie przychodzi ci do głowy. W niektórych przypadkach, szczególnie gdy mama zarabia więcej lub ma pracę dającą zasiłki, zostanie tatą z autyzmem na pełen etat może być realistyczną i rozsądną opcją.
Jeśli jesteś kobietą (i częścią pary), prawdopodobnie poczujesz silniejszy nacisk na zostanie pełnoetatową mamą ze specjalnymi potrzebami. W końcu wiele matek rezygnuje z pracy, aby być dostępnymi dla swoich typowych dzieci, a Twoje dziecko potrzebuje o wiele więcej niż typowe dziecko.
Wskazówki dotyczące podejmowania decyzji, czy zostać w domu, czy nie
Decyzja o zostaniu rodzicem z autyzmem pozostającym w domu jest bardzo osobista. Nawet jeśli masz pieniądze i zasoby, aby powiedzieć „tak”, możesz mieć doskonałe powody, by powiedzieć „nie”. Aby podjąć własną decyzję, zastanów się nad odpowiedziami na te pytania.
Czy naprawdę możesz sobie na to pozwolić? Jeśli jutro rzucisz pracę, czy pensja twojego partnera pokryje twoje życie? Jeśli nie, czy istnieją realne, wygodne alternatywy, które dobrze by się dla Ciebie sprawdziły (dzielenie przestrzeni, redukcja wydatków itp.)? Jeśli odpowiedź brzmi „nie”, nie rób tego: Twojemu dziecku nie będzie dobrze służyć rodzic, który nieustannie martwi się o związanie końca z końcem lub czuje się urażony wyrzeczeniami „wymaganymi” przez szczególne okoliczności ich dziecka.
- Czy Twoje dziecko naprawdę potrzebuje Twojej stałej uwagi? Niektóre dzieci z autyzmem są w stanie całkiem dobrze funkcjonować w typowych warunkach i wymagają stosunkowo niewielkiej terapii poza szkołą, podczas gdy inne mają bardziej wymagające zachowania i potrzeby. W niektórych przypadkach urlop może pozwolić ci na ustawienie właściwej sytuacji dla twojego dziecka - i możesz wrócić do pracy z poczuciem, że twoje dziecko jest w dobrych rękach.
- Jak dobre są usługi świadczone przez szkoły i przez rząd w Twojej okolicy? Jeśli mieszkasz na obszarze metropolitalnym lub w określonych częściach kraju i świata, Twoje dziecko będzie miało automatyczny dostęp do terapii stosowanej analizy behawioralnej (ABA), terapii zajęciowej, fizjoterapii, logopedii, terapii umiejętności społecznych i / lub kompleksowe wsparcie bez Ciebie, rodzica, spędzającego dużo czasu na jego przygotowywaniu lub realizacji. W innych obszarach to naprawdę zależy od Ciebie, aby popierać, płacić i / lub zapewniać terapie. Przed podjęciem decyzji poświęć trochę czasu na ustalenie, czy Twoja konkretna lokalizacja jest dobra dla dziecka z autyzmem. Jeśli tak nie jest, czy lepiej rzucić pracę, przeprowadzić się lub poszukać prywatnych programów i terapii, które lepiej pasowałyby do Twojego dziecka?
- Co myślisz o byciu pełnoetatowym towarzyszem swojego dziecka? Miło jest pomyśleć, że wszyscy rodzice są gotowi, chętni i zdolni do spędzenia dnia z dzieckiem autystycznym, ale prawda jest taka, że to ciężki występ. Jasne, większość rodziców jest w stanie zapewnić kilka godzin terapii w domu, ale 12 lub 18 godzin dziennie to dużo czasu. Jeśli uważasz, że ta myśl jest raczej zniechęcająca niż dodająca energii, możesz lepiej służyć Tobie i Twojemu dziecku, korzystając z profesjonalnych usług. A jeśli pracujesz, możesz za nie zapłacić.
- Co myślisz o rzuceniu pracy? Niektórzy ludzie aktywnie kochają swoją karierę i kolegów z biura, podczas gdy inni aktywnie rozważają zmianę pracy. Jeśli jesteś naprawdę szczęśliwy w pracy, odejście dla dobra dziecka może prowadzić do urazy i frustracji z Twojej strony, co przekłada się na negatywne doświadczenia dla Twojego dziecka. Ewentualnie może to być tylko powód, dla którego musisz pożegnać się z pracą, której nie lubisz!
