Wrodzony zespół długiego odstępu QT (LQTS) to dziedziczna choroba wpływająca na układ elektryczny serca. Jest to jeden z warunków związanych z nagłą śmiercią młodych sportowców. Zagrażające życiu zaburzenia rytmu serca obserwowane przy LQTS są bardziej prawdopodobne podczas ćwiczeń, więc u wielu osób z tym schorzeniem wysiłek musi być ograniczony.
PASIEKA / Getty ImagesIstnieje jednak kilka rodzajów LQTS, a ryzyko uczestniczenia w ćwiczeniach jest różne dla różnych typów i dla różnych osób. Zalecenia dotyczące ćwiczeń z LQTS muszą być zindywidualizowane.
Jeśli masz wrodzony LQTS, ważne jest, abyś Ty i Twój lekarz ustalili, jakie rodzaje ćwiczeń są dla Ciebie dozwolone, a których należy unikać.
Co to jest zespół długiego QT?
Ongenital LQTS to genetyczna anomalia, która opóźnia „ładowanie” komórek serca po ich „odpaleniu” przez układ elektryczny serca. To opóźnienie objawia się wydłużeniem odstępu QT w EKG. Nieprawidłowości elektryczne związane z LQTS mogą powodować zaburzenia rytmu serca (postać częstoskurczu komorowego zwanego torsades de pointes), które mogą prowadzić do omdleń (utraty przytomności) lub nagłej śmierci.
U wielu osób urodzonych z LQTS ryzyko rozwoju tych niebezpiecznych arytmii wzrasta podczas ćwiczeń.
Na ogół osoba z LQTS nie ma żadnych objawów, dopóki nie wystąpią nagłe epizody częstoskurczu komorowego (ponownie, zwykle podczas wysiłku). Kiedy ta arytmia wystąpi, objawy mogą się różnić od kilku sekund intensywnych zawrotów głowy do nagłej utraty przytomności, a nawet śmierci z powodu zatrzymania krążenia. Rozpoznanie ustala się, badając EKG, które pokazuje wydłużony odstęp QT.
Chociaż LQTS jest chorobą dziedziczną, istnieje wiele jej wariantów (odpowiadających kilku różnym genom, które mogą być zaangażowane). Podczas gdy niektóre warianty wiążą się z wysokim ryzykiem nagłej śmierci, inne są znacznie mniej niebezpieczne.
Często osoby z grupy najwyższego ryzyka mają silną historię rodzinną osób, które doświadczyły omdleń lub nagłej śmierci, najczęściej podczas ćwiczeń. Każdy, kto ma taką historię rodzinną, powinien zostać oceniony pod kątem możliwego LQTS.
LQTS często leczy się beta-blokerami i unikając leków powodujących dalsze wydłużanie odstępu QT. Jeśli ryzyko nagłej śmierci zostanie ocenione jako wysokie, może być wymagany wszczepiony defibrylator.
Ponadto każdemu z LQTS należy udzielić szczegółowych zaleceń dotyczących ćwiczeń: jakich typów unikać i jakie typy mogą mu się spodobać, bez narażania się na nieuzasadnione ryzyko.
Zalecenia dotyczące ćwiczeń dla młodych sportowców z LQTS
Osoby z LQTS powinny unikać zajęć o wysokiej intensywności i ograniczać się do sportów o niskiej intensywności, jeśli ma do nich zastosowanie jedna z poniższych sytuacji:
- W przeszłości utraciły przytomność (omdlenia) lub byli poddawani resuscytacji po zatrzymaniu krążenia w ciągu ostatnich 3 miesięcy.
- Nie mieli pełnej diagnostyki i oceny, najlepiej z kardiologiem genetycznym lub specjalistą od rytmu serca mającym doświadczenie w LQTS.
Z którymkolwiek z tych ważnych markerów ryzyka lub bez, każda osoba z LQTS powinna porozmawiać ze swoim lekarzem o konkretnych zaleceniach dotyczących jej aktywności.
Ogólnie rzecz biorąc, osoba z LQTS, która nie należy do kategorii wysokiego ryzyka, może bezpiecznie uczestniczyć w ćwiczeniach o niskiej intensywności, takich jak kręgle lub golf, oraz ćwiczeniach o umiarkowanej intensywności, takich jak gra w tenisa, jazda na rowerze i jazda na łyżwach.
W niektórych przypadkach osoby z LQTS można podzielić na określone warianty lub podgrupy, a dla niektórych z tych wariantów optymalne mogą być różne zalecenia dotyczące aktywności. Na przykład osoby z LQTS typu 3 wydają się mieć nieco mniejsze ryzyko podczas ćwiczeń niż osoby z innymi typami; osoby z LQTS typu 1 mogą być szczególnie narażone podczas pływania lub nurkowania.
W listopadzie 2015 r. Zalecenia dotyczące ćwiczeń dla sportowców wyczynowych z LQTS zostały oficjalnie zaktualizowane przez American Heart Association i American College of Cardiology. Zalecenia te miały na celu maksymalne zliberalizowanie zaleceń dotyczących ćwiczeń, przy jednoczesnym zachowaniu rozsądnego poziomu bezpieczeństwa, dla sportowców z LQTS, którzy chcą uczestniczyć w sporcie wyczynowym.
Obecnie eksperci zalecają, aby jeśli młodzi sportowcy z LQTS nie mieli żadnych objawów (w szczególności nie mieli epizodów zawrotów głowy ani omdleń związanych z ćwiczeniami) lub jeśli nie mieli żadnych objawów podczas leczenia w ciągu ostatnich 3 miesięcy, mogą uczestniczyć w sporty wyczynowe, jeśli:
- Oni, ich lekarze oraz ich rodzice lub opiekunowie (jeśli są nieletni) rozumieją potencjalne ryzyko związane z wyczynową atletą i są skłonni i zdolni do podjęcia odpowiednich środków ostrożności.
- Unikają przyjmowania leków wydłużających odstęp QT.
- Utrzymują odpowiednią wymianę elektrolitu i nawodnienia.
- Unikają przegrzania lub udaru cieplnego.
- Otrzymują osobisty automatyczny defibrylator zewnętrzny (AED) jako część rutynowego osobistego wyposażenia sportowego.
- Osoby funkcyjne zespołu są przeszkolone i przygotowane do podjęcia odpowiednich działań w przypadku zaistnienia sytuacji awaryjnej, w tym zdolności i chęci użycia AED.
Każdy sportowiec z LQTS, który chce uczestniczyć w zawodach, powinien zostać oceniony przez długoletniego specjalistę QT przed zawodową atletyką, chociaż te zalecenia pozwoliły wielu sportowcom z LQTS cieszyć się sportami wyczynowymi, o ile oni i ich trenerzy są gotowi zaakceptować określoną kwotę osobistej odpowiedzialności za ich bezpieczny udział.
Słowo od Verywell
Wrodzone LQTS to genetyczne zaburzenie układu elektrycznego serca, które może zwiększać ryzyko wystąpienia groźnych zaburzeń rytmu serca, zwłaszcza podczas ćwiczeń. Ważne jest, aby każdy z tym schorzeniem współpracował z lekarzem w celu ustalenia, jakie rodzaje ćwiczeń mogą bezpiecznie wykonywać i jakie środki ostrożności powinni podczas tego robić.
