Uraz Lisfranca to uraz więzadeł łączących kości śródstopia i przodostopia. Czasami uraz jest zwykłym zwichnięciem (uraz więzadła), a czasami dochodzi do złamania kości i powoduje złamanie / zwichnięcie Lisfranca. Zwichnięcie występuje, gdy następuje oddzielenie normalnego ustawienia stawów między przodostopiem a śródstopiem. Kiedy dochodzi również do złamania, złamana kość zwykle pojawia się w kościach śródstopia.
Terje Rakke / Getty ImagesStopa jest podzielona na trzy główne części. Obszar przodostopia obejmujący palce; śródstopie zbudowane z małych kości zwanych trzeszczkowatymi, klinowatymi i prostopadłościennymi; i tył stopy składający się z kości skokowej (dolna kostka) i kości piętowej (pięta). Staw Lisfranc znajduje się na styku kości przodostopia i śródstopia.
Przyczyny
Uraz Lisfranca został nazwany na cześć francuskiego chirurga Jacquesa Lisfranca z armii Napoleona. Pierwotna kontuzja opisana przez Lisfranca zwykle miała miejsce, gdy żołnierz spadł z konia, ale jego stopa nie zwolniła się ze strzemienia, a przynajmniej tak to głosi. Obecnie większość urazów śródstopia występuje z powodu niezręcznego kroku na nierównych powierzchniach, urazów sportowych lub kolizji pojazdów mechanicznych.
Diagnoza
Ważne jest, aby mieć duże podejrzenie urazu Lisfranca, gdy pojawia się ból i obrzęk w śródstopiu. Urazy te mogą być trudne do zdiagnozowania, a bez odpowiedniego leczenia często są słabe. Każdy pacjent z objawami urazu Lisfranca powinien zostać zbadany przez lekarza.
Typowe objawy urazu Lisfranca obejmują
- Ból w środku stopy
- Obrzęk i zasinienie
- Ból podczas chodzenia / stania
Urazy Lisfranca mogą być dość subtelne na zdjęciu rentgenowskim. Aby lepiej wyjaśnić uraz, czasami konieczne jest przyłożenie siły do stopy, aby podkreślić nieprawidłowe ustawienie. Często wykonuje się również zdjęcie rentgenowskie zdrowej stopy, a także stopy nieprawidłowej w celu lepszego określenia urazu. W przypadku urazu mogą być zalecane dalsze badania, w tym tomografia komputerowa lub rezonans magnetyczny.
Niestety wiele z tych urazów nie zostaje zauważonych bez uzyskania odpowiedniego badania. Wiele urazów Lisfranca jest błędnie diagnozowanych jako skręcenie stopy.
Leczenie
Najczęściej leczenie urazu Lisfranca odbywa się chirurgicznie, chociaż niektóre drobne urazy można leczyć niechirurgicznie. W przypadku minimalnego oddzielenia kości odpowiednią alternatywą jest sztywny gips do chodzenia nakładany przez około osiem tygodni. Jednak bardziej powszechnym leczeniem jest zabezpieczenie złamanych i zwichniętych kości za pomocą mocowania wewnętrznego (śruby) lub zewnętrznego (szpilki).
Chirurgia ma na celu przywrócenie prawidłowego ustawienia stawów, a następnie zabezpieczenie kości w tej prawidłowej pozycji. Najsilniejsze mocowanie jest zwykle wykonywane za pomocą wielu metalowych śrub, które przechodzą przez różne kości, aby przymocować śródstopie do przodostopia we właściwym ułożeniu. Normalna regeneracja trwa 6-8 tygodni bez obciążenia stopy. Stopa jest zwykle chroniona w bucie do chodzenia przez kilka kolejnych tygodni, a śruby są zwykle usuwane po 4-6 miesiącach. Całkowite wyleczenie trwa zwykle 6-12 miesięcy, a przy poważniejszych kontuzjach może prowadzić do trwałych problemów ze stopami.
Najczęstszym powikłaniem urazu Lisfranca jest zapalenie stawów stopy. Pourazowe zapalenie stawów naśladuje typowe zapalenie stawów, ale jego przebieg jest przyspieszony z powodu urazu chrząstki stawowej. Zapalenie stawów może prowadzić do przewlekłego bólu w uszkodzonym stawie. Jeśli w wyniku pourazowego zapalenia stawów pojawia się przewlekły ból, konieczna może być operacja zwana fuzją.
Innym możliwym powikłaniem urazu Lisfranca jest zespół ciasnoty. Zespół ciasnoty występuje, gdy uraz powoduje silny obrzęk zamkniętej części ciała. Jeśli ciśnienie od obrzęku wzrośnie wystarczająco w ograniczonym obszarze, dopływ krwi do tego obszaru może zostać ograniczony i może prowadzić do poważnych komplikacji.
.jpg)
