Tatuaże i choroby autoimmunologiczne

Jeśli żyjesz z przewlekłą lub autoimmunologiczną chorobą, taką jak nieswoiste zapalenie jelit (IBD, choroba Leśniowskiego-Crohna lub wrzodziejące zapalenie jelita grubego), toczeń, stwardnienie rozsiane, zapalenie stawów lub łuszczyca, możesz się zastanawiać, czy warto zrobić sobie tatuaż. To, czy tatuaż jest bezpieczny, czy nie, to dyskusja, którą najlepiej przeprowadzić z pracownikiem służby zdrowia. Istnieje kilka pomysłów do rozważenia, w tym, czy choroba lub stan jest dobrze kontrolowany i czy istnieje zwiększone ryzyko wystąpienia powikłań (takich jak infekcja). We wszystkich przypadkach tatuaż powinien być wykonywany wyłącznie przez licencjonowanego, doświadczonego profesjonalistę w renomowanej lokalizacji, który używa sterylnego sprzętu.

Kiedy tatuaże wykraczają poza sztukę

Tatuaże mogą mieć znaczenie dla niektórych, którzy odbierają je jako wyraz ich wartości i przekonań. Tatuaże są starożytną praktyką i są włączane do praktyk kulturowych i religijnych na całym świecie.

Osoby żyjące z chorobami przewlekłymi, które mogą otrzymać tatuaż w ramach swojej kultury, mogą chcieć skonsultować się z pracownikami służby zdrowia, aby ocenić i zminimalizować potencjalne ryzyko. W przypadku, gdy tatuaż jest częścią tradycji, ważne jest, aby pracownicy służby zdrowia i tatuatorzy szanowali znaczenie sztuki ciała dla tożsamości osoby.

Istnieje teoria, że ​​krótkotrwała ekspozycja na stres, na przykład podczas robienia tatuażu, może być korzystna dla układu odpornościowego. Autorzy jednego z badań porównali odpowiedź immunologiczną po zrobieniu tatuażu z korzystnym stresem wynikającym z regularnych ćwiczeń. Zwracają jednak uwagę, że tatuowanie nie ma takiego samego korzystnego wpływu jak szczepionki lub ćwiczenia, a osoby z tatuażami nadal muszą odpowiednio dbać o swoje zdrowie. Bez względu na powód otrzymania tatuażu, ważne jest, aby to rozważyć i być przygotowany na potencjalne zagrożenia.

Uwagi ogólne

Tatuaże nie są pozbawione ryzyka, nawet dla osób, które nie żyją z chorobami autoimmunologicznymi lub przewlekłymi. Ludzie, którzy żyją z chorobami przewlekłymi lub chorobami autoimmunologicznymi, często przechodzą cykle ze swoim zdrowiem. Są chwile, kiedy stan jest dobrze zarządzany, a inne, kiedy jest mniej kontrolowany. Kiedy pojawia się proces chorobowy, który nie jest pod kontrolą, prawdopodobnie nie jest to najlepszy czas na rozważanie sztuki ciała.

W zależności od wielu czynników, w tym rodzaju stanu (stanów), potrzebnych leków i ogólnego stanu zdrowia, może wystąpić zwiększone ryzyko związane z zrobieniem tatuażu. Przed zaplanowaniem sesji tatuażu lepiej poczekać, aż stan się ustabilizuje.

Istnieje co najmniej jeden opis przypadku opublikowany wOpisy przypadków w British Medical Journal, kobiety, która doświadczyła zapalenia mięśni po wykonaniu tatuażu na udzie. Był to jej drugi tatuaż, pierwszy wykonany kilka lat wcześniej bez incydentów. Była biorcą przeszczepu płuc i żyje z mukowiscydozą. Po przeszczepie otrzymywała również leki obniżające odporność i leczyła przewlekłą chorobę. Kobieta mieszkająca w Szkocji została skierowana do reumatologa z bólem mięśni i obrzękiem trwającym 10 miesięcy, który rozpoczął się około tygodnia po otrzymaniu tatuażu. Początkowo dostawcy nie łączyli tatuażu z bólem, ale później utworzyli skojarzenie, ponieważ problemy zaczęły się około tygodnia po wykonaniu tatuażu i nie znaleziono innych przyczyn bólu (takich jak uraz). Autorzy opisu przypadku nie są w stanie jednoznacznie wskazać dokładnej przyczyny bólu, ale stawiają hipotezę, że może to być związane z wprowadzeniem bakterii do mięśnia lub reakcją na atrament. Leczenie fizjoterapeutyczne pomogło złagodzić ból i stany zapalne.

Praktyki sanitarne a ryzyko infekcji lub choroby

Proces tatuowania obejmuje uszkodzenie skóry, co może prowadzić do infekcji. Infekcja jest jednym z bardziej powszechnych zagrożeń związanych z tatuażami, zwłaszcza wykonanymi w domu lub w nielicencjonowanych obiektach. Osoby, które żyją z chorobami autoimmunologicznymi i mają już osłabiony układ odpornościowy lub których układ odpornościowy jest stłumiony za pomocą leków, mogą być narażone na zwiększone ryzyko infekcji.

Organizm jest mniej zdolny do obrony przed bakteriami, gdy występuje aktywne zapalenie lub obniżona odpowiedź immunologiczna. Osoby, które żyją z chorobami autoimmunologicznymi, będą chciały zapytać i dokładnie postępować zgodnie z instrukcjami tatuażysty, a także skonsultować się z lekarzem (np. Dermatologiem) przy pierwszych oznakach infekcji.

Nawet jeśli tatuaż jest wykonywany w renomowanej placówce, bakterie żyjące na ciele mogą dostać się pod skórę podczas tego procesu. Podczas gojenia wytatuowany obszar może swędzieć, a drapanie go może prowadzić do przedostania się bakterii pod skórę i wywołania infekcji. Sprzęt, atrament lub igły, które nie są utrzymywane w stanie sterylnym lub są ponownie używane, mogą ulec skażeniu i doprowadzić do zakażenia bakteriami, takimi jakStaphylococcus aureus. Zgłaszano również przypadki zakażeń grzybiczych, ale wydają się one rzadkie.

Innym ryzykiem otrzymania tatuażu w niesterylnym środowisku lub przy użyciu używanego sprzętu jest zarażenie się chorobą przenoszoną przez krew, taką jak zapalenie wątroby. W Stanach Zjednoczonych wirusowe zapalenie wątroby typu C jest główną przyczyną raka wątroby. Nie odnotowano ognisk wirusowego zapalenia wątroby typu C wśród profesjonalnych salonów tatuażu, w których używany jest sterylny sprzęt. W przypadku tatuaży wykonywanych w warunkach nieprofesjonalnych (na przykład w domu lub w więzieniu) ryzyko znacznie wzrasta. Według Centers for Disease Control and Prevention (CDC) nie ma udokumentowanych przypadków przenoszenia wirusa HIV poprzez tatuowanie. Jednak istnieje teoretyczne ryzyko, jeśli podczas procesu nie będą stosowane praktyki sanitarne.

Warunki skóry

Powszechną obawą związaną z zrobieniem tatuażu jest rozwój stanu skóry lub pogorszenie istniejącego stanu skóry.

Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry. Analiza retrospektywna wykazała, że ​​alergiczne kontaktowe zapalenie skóry po wykonaniu tatuażu występowało rzadko (z częstością mniejszą niż 0,08%). Ponad połowa osób, u których wystąpiła reakcja, miała w przeszłości jakąś reakcję alergiczną. Alergiczne kontaktowe zapalenie skóry występuje częściej w przypadku niektórych kolorów tatuaży, takich jak czerwony, i zwykle przedstawia się jako wypukłe obszary w obrębie tatuażu.

Keloidy. Keloidy to rodzaj blizny, która rośnie, gdy skóra jest zerwana (jak podczas tatuażu). Skóra regeneruje się agresywnie, w wyniku czego powstaje duża blizna. Osoby, które miały bliznowce w przeszłości, mogą być narażone na ryzyko ich rozwoju po otrzymaniu tatuażu. Usuwanie tatuaży wiąże się również z powstawaniem bliznowców.

Ziarniniaki i sarkoidoza. Jednym ze sposobów, w jaki organizm próbuje się chronić przed postrzeganym czynnikiem drażniącym, jest tworzenie wokół niego ziarniniaka. Ziarniniak na skórze może wyglądać jak grudka tkanki. Uważa się, że ziarniniaki tworzą się wokół tuszu używanego w tatuażach. Mogą pojawić się lata po założeniu tatuażu. Sarkoidoza jest rzadkim stanem, w którym rośnie wiele ziarniniaków. U niektórych osób zdiagnozowano sarkoidozę po tym, jak wokół tatuaży tworzą się ziarniniaki i ogólnie zaleca się, aby osoby, u których już zdiagnozowano sarkoidozę, nie otrzymywały tatuaży.

Rumień guzowaty i piodermia zgorzelinowa. Te dwie choroby skóry są niezwykle rzadkie w przypadku tatuaży. Kiedy się pojawią, powodują zmiany chorobowe i często są związane z nieswoistym zapaleniem jelit lub innymi chorobami przewlekłymi. W szczególności pioderma zgorzelinowa może powodować głębokie wrzody, które są trudne do leczenia. Rumień guzowaty ma tendencję do pojawiania się i zanikania oraz nasilania się, gdy zaostrza się podstawowa choroba autoimmunologiczna. Ponieważ oba te schorzenia czasami występują po urazie skóry, takim jak ukłucie igłą, pracownicy służby zdrowia mogą zalecić, aby osoby, które są na nie podatne, nie wykonywały tatuaży.

Łuszczyca. Łuszczyca to przewlekła choroba skóry, która powoduje wysypkę, która wydaje się czerwona z białymi łuskami. Niektórzy pracownicy służby zdrowia mogą zalecać, aby osoby z łuszczycą nie otrzymywały tatuaży. Dzieje się tak, ponieważ uważa się, że uraz skóry spowodowany tatuażem może spowodować rozwój zmian łuszczycowych w tym obszarze. W niektórych przypadkach tatuatorzy mogą wahać się przed pracą z klientami, którzy mają aktywną łuszczycę, szczególnie na dotkniętym obszarze cielesny. Osoby z łuszczycą będą chciały skonsultować się z zespołem opieki zdrowotnej i rozważyć swoje indywidualne ryzyko przed wykonaniem tatuażu.

Tatuaże i rezonans magnetyczny

Istnieją relacje o osobach doświadczających pieczenia lub obrzęku w miejscu tatuażu podczas wykonywania obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Niektóre tatuaże mogą również wpływać na jakość obrazu MRI. Dla tych, którzy poddają się rezonansowi magnetycznemu jako regularnemu elementowi leczenia swojego stanu, warto mieć na uwadze ten potencjalny niekorzystny efekt. Te problemy nie są częste. Jednak sensowne może być unikanie tatuażu na części ciała, która może wymagać regularnego monitorowania za pomocą rezonansu magnetycznego. Nie należy unikać MRI ani odkładać go na później ze względu na możliwość wystąpienia reakcji: nie jest to częste i zwykle ważniejsze jest wykonanie MRI. Ponadto pacjenci powinni zawsze poinformować personel radiologiczny o wszelkich tatuażach przed wykonaniem rezonansu magnetycznego.

Dlaczego kolor tuszu może mieć znaczenie

Dokładny zakres działań niepożądanych na tatuaże nie jest dobrze poznany w Stanach Zjednoczonych. Kolor tuszu może być związany z ryzykiem zapalenia, reakcji alergicznych i nadwrażliwości z powodu pewnych składników, w tym chromu w tuszu zielonym, kadmu w tuszu żółtym, soli rtęci w tuszu czerwonym i kobaltu w tuszu niebieskim. W jednym badaniu osób z tatuażami, które zostały wybrane losowo w nowojorskim Central Parku, 10% miało niepożądaną reakcję na tatuaż. Dla 42% osób, które opisały reakcję jako związaną z kolorami tatuażu, winowajcą był czerwony. Podczas gdy 90% ankietowanych miało na tatuażach czarny atrament, tylko 25% zgłosiło reakcję. Autorzy badania stwierdzili, że takie reakcje na tatuaże są częste.

Testowanie tuszu za pomocą testu płatkowego na skórze może, ale nie musi być pomocne. Osoby, które miały reakcję na tatuaż, który później przeszedł test płatkowy czerwonym tuszem, nie zareagowały tak samo. Uważa się, że proces otrzymywania tuszu podczas tatuażu różni się na tyle od testu płatkowego, że są nie równoważne. Jednak renomowani tatuatorzy pomogą w przeprowadzeniu testów płatkowych, gdy klienci obawiają się reakcji alergicznej.

Znaczenie opieki posprzedażowej

Warto zauważyć, że tatuatorzy powinni podać kilka wskazówek dotyczących pielęgnacji skóry po otrzymaniu tatuażu. Według jednego z badań licencjonowanych tatuażystów w Nowym Jorku, 56% przeszło szkolenie na temat chorób skóry związanych z tatuażem, ale 92% zostało skonsultowanych z problemami skórnymi przez swoich klientów. Większość tatuażystów jest zainteresowana dowiedzeniem się więcej o chorobach skóry związanych z tatuażami Jednak ponieważ tylko około połowa zgłoszeń jest szkolona, ​​ważne jest, aby pamiętać, że reakcje niepożądane mogą wymagać oceny przez dermatologa.

Kilka wskazówek, o których należy pamiętać przed i po wykonaniu tatuażu:

• Poszukaj renomowanego, licencjonowanego tatuatora i zadawaj pytania dotyczące tatuaży i chorób autoimmunologicznych.
• Skórę w miejscu tatuowania należy zdezynfekować przed rozpoczęciem.
• Podczas pracy tatuażyści powinni nosić rękawiczki.
• Używany sprzęt powinien pochodzić z zapieczętowanych opakowań, aby zapewnić, że są sterylne i użyte tylko raz.
• Sprzęt jednorazowego użytku należy czyścić za pomocą maszyny, która sterylizuje je ciepłem (autoklaw).
• Po wykonaniu tatuażu utrzymuj obszar w czystości mydłem i wodą, unikaj wystawiania na słońce, używaj kremu nawilżającego i nie pływaj.
• Nie drap ani nie skubać strupów tworzących się na tatuażu.
• Tatuaż zagoi się po kilku tygodniach, dlatego ważne jest, aby w tym czasie kontynuować wszelkie instrukcje dotyczące pielęgnacji.

Słowo od Verywell

Chociaż lista potencjalnych komplikacji związanych z tatuowaniem może wydawać się długa, najlepszym sposobem na zminimalizowanie tego ryzyka jest znalezienie profesjonalnego, licencjonowanego studia tatuażu, które stosuje praktyki higieniczne. Osoby, które żyją z przewlekłą chorobą, mogą wymagać specjalnych środków ostrożności podczas wykonywania tatuażu. Zawsze dobrze jest skonsultować się z lekarzem i zrozumieć własne, indywidualne ryzyko.

Może się zdarzyć, że podczas zaostrzenia choroby lub podczas rekonwalescencji po operacji najlepiej jest wstrzymać się z tatuażami, dopóki choroba przewlekła nie zostanie lepiej opanowana. W przypadku niektórych osób lepiej zrezygnować z wykonywania tatuaży, jeśli okaże się, że ryzyko poważnych komplikacji jest zbyt wysokie. Mimo to wiele osób z chorobami autoimmunologicznymi ma tatuaże i nie odczuwa żadnych poważnych ani długotrwałych skutków. Konsultacja ze specjalistą, takim jak dermatolog i doświadczony tatuażysta, może pomóc w podjęciu decyzji, kiedy i gdzie zrobić tatuaż.