Stymulacja nerwów krzyżowych w przypadku nietrzymania stolca

Nietrzymanie stolca, gdy nieumyślnie przechodzisz przez stolec, może być wyjątkowo denerwującym doświadczeniem. Kiedy zdarza się to w sposób ciągły, może to mieć duży wpływ na jakość życia, życie społeczne i życie seksualne danej osoby. Osoby, które regularnie doświadczają nietrzymania moczu, często zmagają się z emocjami głębokiego wstydu, zrozumiałego niepokoju o przyszłe wypadki i niską samoocenę.

Nietrzymanie stolca jest zaskakująco częstym schorzeniem, dotykającym około 5 do 15% osób (tych, którzy faktycznie zgłaszają problem!) I do 50% dorosłych mieszkających w domach opieki. Jeśli sam doświadczasz wypadków w łazience, nie krępuj się porozmawiać o tym z lekarzem. Twój lekarz z pewnością nie będzie oceniał i będzie wspierał Cię, a odetchniesz z ulgą, gdy dowiesz się, że istnieje wiele możliwości rozwiązania problemu. Jedną z takich opcji, w sytuacjach, w których standardowe protokoły leczenia nie wystarczają, jest zastosowanie stymulacji nerwu krzyżowego.

Stymulacja nerwu krzyżowego

Stymulacja nerwów krzyżowych, inaczej zwana neuromodulacją krzyżową, jest interwencją medyczną, która pierwotnie została zaprojektowana jako leczenie wypadków pęcherza. Zabieg polega na wprowadzeniu elektrod w miejscu, w którym zlokalizowane są nerwy krzyżowe. Elektrody te są umieszczone w cienkich, elastycznych drutach, które są umieszczane pod skórą w okolicy dolnej części pleców w pobliżu kości ogonowej. Te przewody są następnie podłączane do urządzenia, które wysyła impulsy elektryczne niskiego poziomu, aby stymulować te nerwy.

Oryginalna koncepcja tego zabiegu jest taka, że ​​stymulacja tych konkretnych nerwów poprawi funkcjonowanie zwieracza odbytu i mięśni dna miednicy. Użycie urządzenia zostało zatwierdzone do leczenia nietrzymania stolca przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków w 2011 roku.

Leczenie jest właściwie procesem dwuetapowym. W pierwszym kroku elektrody umieszcza się wewnątrz ciała, ale urządzenie stymulujące pozostaje na zewnątrz ciała z małym urządzeniem przyklejonym taśmą do pasa. Ta procedura zwykle odbywa się w znieczuleniu miejscowym. Następnie zostaniesz poproszony o prowadzenie dziennika objawów przez około dwa do trzech tygodni. Twój lekarz podejmie następnie działania, aby dostosować urządzenie, aby spróbować zoptymalizować je do potrzeb Twojego organizmu. Twój lekarz może zalecić ograniczenie niektórych zajęć przez ten okres próbny.

Pod koniec tej pierwszej fazy, jeśli korzystasz z zabiegu i aparat jest dostrojony do Twojego ciała, zostanie przeprowadzona druga procedura wszczepienia urządzenia pod skórę w okolicy brzucha. Zabieg implantacji podskórnej zostanie przeprowadzony na Tobie tylko wtedy, gdy liczba wypadków spowodowanych zabrudzeniem zmniejszyła się o połowę dzięki zastosowaniu urządzenia. Wszczepione urządzenie można nadal regulować za pomocą zewnętrznego urządzenia zdalnego sterowania.

Kim jest kandydat?

Stymulacja nerwu krzyżowego nie będzie brana pod uwagę, dopóki nie zostanie podjęta próba konwencjonalnego leczenia. Jeśli po wypróbowaniu zmian w diecie i zachowaniu oraz mniej inwazyjnych technik nie uzyskano odpowiedniego złagodzenia objawów, można zalecić stymulację nerwu krzyżowego. Zabieg wydaje się być pomocny dla osób, które mają bierne nietrzymanie moczu (mimowolny wyciek) i nietrzymanie moczu z parcia (nie przychodzą na czas do łazienki). Leczenie może być pomocne w przypadku nietrzymania stolca, które ma wiele przyczyn, takich jak:

• Po porodzie: naderwanie zwieracza odbytu lub uszkodzenie nerwu
• Problemy neurologiczne
• Nieznanego pochodzenia (idiopatyczne nietrzymanie stolca)

Istnieją również pewne dowody naukowe, że stymulacja nerwu krzyżowego może być pomocna, jeśli masz do czynienia z nietrzymaniem moczu i kału jednocześnie.

Jak działa stymulacja nerwu krzyżowego

Nie wiadomo dokładnie, jak działa stymulacja nerwu krzyżowego, która poprawia problem nietrzymania moczu. Badanych jest kilka teorii. Chociaż zdrowy rozsądek sugerowałby, że stymulacja nerwów poprawia funkcjonowanie mięśni dna miednicy i zwieraczy odbytu, badania niekoniecznie dostarczają przytłaczających dowodów na to. Inna teoria głosi, że stymulacja poprawia działanie mięśni całej okrężnicy. Istnieją również dowody na to, że leczenie wpływa na zmiany w częściach mózgu, które kontrolują wstrzemięźliwość.

Jak to pomocne?

Ogólnie rzecz biorąc, stymulacja nerwu krzyżowego jest postrzegana jako skuteczna, minimalnie inwazyjna opcja leczenia. Możliwość skorzystania z tej opcji zmniejszyła liczbę operacji mających na celu naprawę zwieracza odbytu. Początkowe efekty mogą być imponujące, a badania wskazują na znaczną redukcję objawów u 40 do 80% osób poddawanych zabiegowi. Wyniki te zazwyczaj utrzymują się przez co najmniej rok. Badania wykazały, że aż 80% osób poddawanych zabiegowi jest bardzo zadowolonych z wyników i twierdzi, że zabieg poprawił ich jakość życia. Około 25% osób, które mają urządzenie, może z czasem zauważyć niewielki spadek objawów. Największą wadą zabiegu jest ewentualna konieczność powtórnych zabiegów chirurgicznych.

Skutki uboczne

Sam zabieg niesie ze sobą minimalne ryzyko. Jednak ponieważ jest to zabieg chirurgiczny, istnieje niewielkie ryzyko infekcji. Bardziej niepokojące jest to, że musisz być świadomy możliwej potrzeby dalszych operacji. W urządzeniu mogą wystąpić problemy techniczne, które mogą wymagać wymiany. Ten odsetek kolejnych operacji nie jest bez znaczenia, a badania wskazują, że może to być wymagane w przypadku jednej na pięć osób, które mają urządzenie. Ryzyko konieczności ponownego wszczepienia urządzenia rośnie z czasem.

Czego można się spodziewać, żyjąc z urządzeniem stymulującym

W najlepszym przypadku życie z urządzeniem oznacza, że ​​będziesz mógł żyć swoim życiem, nie martwiąc się o wypadek spowodowany zabrudzeniem. Zostaniesz poinstruowany, jak tymczasowo „wyłączyć” impulsy elektryczne, gdy będziesz gotowy do wypróżnienia. Jeśli urządzenie jest ustawione zbyt wysoko, mogą wystąpić lekkie wstrząsy. Jeśli urządzenie jest ustawione zbyt nisko, możesz nie odnosić pełnych korzyści. Aby uzyskać najlepsze wyniki, będziesz w kontakcie z lekarzem, aby upewnić się, że ustawienia są dla Ciebie optymalne.

Alternatywne metody leczenia

Chociaż stymulacja nerwu krzyżowego jest uważana za standardową terapię w leczeniu umiarkowanego do ciężkiego nietrzymania stolca, nie jest to jedyna dostępna opcja. Oto kilka przykładów innych rzeczy, które może zalecić lekarz:

1. Unikanie jedzenia i napojów, które mogą zwiększyć ryzyko wypadku. Obejmuje to napoje alkoholowe, napoje z kofeiną, pikantne potrawy i nadmierne ilości owoców.
2. Zwiększenie spożycia błonnika pokarmowego. Błonnik pokarmowy może pomóc w utrzymaniu twardych stolców, co pomaga Twojemu organizmowi w zatrzymywaniu fekaliów, dopóki nie usiądziesz wygodnie w toalecie. Błonnik pokarmowy może również pomóc w utrzymaniu miękkości stolca, zachęcając w ten sposób do ruchów u osób z zaparciami, a tym samym zmniejszając uczucie wycieku stolca wokół dotkniętego stolca.
3. Twój lekarz może zalecić stosowanie suplementu błonnika, takiego jak Metamucil, aby poprawić konsystencję stolca i promować regularne wypróżnienia.
4. Twój lekarz może zalecić stosowanie leków przeciwbiegunkowych, takich jak Imodium.
5. Leki mogą być przepisywane w celu leczenia wszelkich podstawowych chorób, które powodują nietrzymanie moczu.
6. Jeśli zaklinowanie kału jest problemem przewlekłym (szczególnie dla osób starszych mieszkających w domach opieki), można zalecić schemat leczenia obejmujący stosowanie czopków, lewatyw i / lub doustnych środków przeczyszczających.
7. Istnieje żel do wstrzykiwań o nazwie Solesta, który zwiększa rozmiar tkanki odbytu. Tworzy to węższy otwór, który poprawia zdolność zatrzymywania stolca.
8. Istnieje kilka innych nieinwazyjnych metod leczenia, które mogą celować i łagodzić objawy nietrzymania stolca. Obejmują one:
9. Biofeedback
10. Ćwiczenia dna miednicy (Kegels)
11. Elektrostymulacja