Przegląd zapalenia przysadki mózgowej

Zapalenie przysadki mózgowej jest rzadkim stanem, który powoduje zapalenie przysadki mózgowej, ważnego gruczołu mózgowego wytwarzającego hormony. Istnieją dwa główne typy zapalenia przysadki mózgowej, sklasyfikowane zgodnie z jego etiologią: pierwotne (izolowane zapalenie gruczołu niezwiązane z żadną inną chorobą) lub wtórne, będące wynikiem chorób ogólnoustrojowych, infekcji lub polekowych.

Zapalenie przysadki mózgowej można również sklasyfikować według komórek wywołujących stan zapalny, w tym: limfocytarnych, ziarniniakowych, ksantomatycznych i plazmacytycznych. Mimo że te stany wyglądają inaczej na poziomie komórkowym, często mają podobne objawy.

Zapalenie przysadki limfocytarnej jest najczęstszym typem, dotykającym kobiety częściej niż mężczyzn i często występuje pod koniec ciąży lub w okresie poporodowym. Ziarniniakowate i ksantomatyczne zapalenie przysadki są również częstsze u kobiet, ale nie są związane z ciążą, podczas gdy typ plazmacytyczny występuje częściej u starszych mężczyzn.

Jeśli zapalenie przysadki nie jest leczone lub kontrolowane, stan ten może przyczyniać się do rozwoju niedoczynności przysadki, czyli osłabienia funkcji przysadki mózgowej.

Objawy

Objawy związane ze wszystkimi typami zapalenia przysadki obejmują częste bóle głowy, zaburzenia widzenia (słabe lub podwójne widzenie) oraz zaburzenia czynności przysadki.

Większość hormonów wydzielanych przez przednią część przysadki, w tym ACTH, TSH, hormon wzrostu i hormony płciowe, jest zwykle obniżona w zapaleniu przysadki, podczas gdy poziom prolaktyny może być niski lub wysoki. W przypadku zajęcia tylnej części gruczołu i / lub trzpienia przysadki może wystąpić moczówka prosta.

Niedobór powyższych hormonów może powodować różnorodne objawy, w tym zmniejszenie reakcji organizmu na stres (ACTH), zmęczenie i nietolerancję na zimno (TSH), dysfunkcje seksualne i bezpłodność (hormony płciowe). Jeśli spadek ACTH jest wystarczająco silny, może być śmiertelny. Niski poziom prolaktyny wiąże się ze zmniejszoną produkcją mleka, podczas gdy wysoki poziom może powodować bezpłodność, brak lub nieprawidłowe miesiączki i mlekotok (wzrost produkcji mleka). Cukrzyca prosta jest związana z nadmiernym pragnieniem i zwiększonym oddawaniem moczu z powodu niedoboru hormonu antydiuretycznego.

Ponadto zapalenie przysadki mózgowej zatrzymuje produkcję hormonu adrenokortykotropowego (ACTH), który odgrywa rolę w podstawowych funkcjach organizmu, takich jak uwalnianie innego hormonu zwanego kortyzolem. Zarówno kortyzol, jak i ACTH wpływają na reakcję organizmu na stres, apetyt, sen i funkcje każdego narządu. Jeśli ten brak ACTH i kortyzolu jest wystarczająco poważny, może to być śmiertelne.

Wtórne objawy, które wynikają ze zmian poziomu hormonów, obejmują zwiększone oddawanie moczu i nadmierne pragnienie w miarę rozwoju moczówki prostej. Mogą wystąpić zaburzenia seksualne (w tym niski popęd u obu płci oraz zaburzenia erekcji u mężczyzn), utrata masy ciała, zmęczenie i wysokie stężenie sodu we krwi (zwane hipernatremią). Dodatkowe objawy to nudności, wymioty i nadmierna produkcja hormonu prolaktyny.

Przyczyny

Zapalenie przysadki mózgowej występuje, gdy przysadka mózgowa jest atakowana przez różne typy komórek, w tym limfocyty, komórki plazmatyczne, komórki olbrzymie i histiocyty. Chociaż naukowcy nie ustalili, dlaczego organizm przyjmuje taką reakcję w kierunku przysadki mózgowej, wielu uważa ten stan za chorobę autoimmunologiczną. Dysfunkcja autoimmunologiczna jest wynikiem ataku układu odpornościowego organizmu na własne komórki. Jest to niebezpieczne i może powodować różne objawy, w zależności od dotkniętego narządu.

Zapalenie przysadki mózgowej może również występować w zakażeniach, takich jak gruźlica, kiła i zakażenie grzybicze, a ostatnio wykryto je u pacjentów poddawanych immunoterapii raka, zwłaszcza przeciwciałami monoklonalnymi ipilimumabu stosowanymi w leczeniu przerzutowego czerniaka.

Istnieją badania wskazujące, że przyczyna autoimmunologiczna jest prawidłowa, ponieważ stan ten często występuje u kobiet, które niedawno rodziły i często mają niezrównoważony poziom hormonów. W szczególności, limfocytowe zapalenie przysadki mózgowej obserwuje się częściej u kobiet niż u mężczyzn, ze względu na związek z historią kobiet, które są w późniejszej ciąży lub które niedawno urodziły. Pomimo zwiększonej częstości występowania w tej populacji, zapalenie przysadki może również występują u kobiet bez historii ciąży i mężczyzn.

Diagnoza

Rozpoznanie zapalenia przysadki mózgowej polega na wykonaniu badań laboratoryjnych w celu potwierdzenia nieprawidłowego poziomu hormonów we krwi oraz na podstawie badań obrazowych, zwykle obrazowania metodą rezonansu magnetycznego (MRI) z kontrastem. Nieprawidłowości MRI mogą obejmować rozlane powiększenie i / lub jednorodne wzmocnienie kontrastu przysadki mózgowej, a także zgrubienie trzpienia przysadki.

W przypadku wtórnego zapalenia przysadki konieczne będą dodatkowe badania w zależności od podejrzewanej etiologii.

Ważne jest, aby lekarz najpierw wykluczył obecność guzów przysadki, chorób zakaźnych i innych chorób zapalnych dotykających większe obszary lub układy ciała. Zapewni to nie tylko trafną diagnozę, ale potwierdzenie pomoże w doborze odpowiednich metod leczenia.

Obrazowanie radiograficzne (często wykonywane za pomocą rezonansu magnetycznego lub MRI) jest również często wykonywane w celu zweryfikowania zmian tkankowych wpływających na przysadkę mózgową, która często pojawia się jako rzadka tkanka z uszkodzonymi obszarami czystej tkanki.

W celu uzyskania tkanki do biopsji może być wymagana operacja. Potwierdzi to rozpoznanie zapalenia przysadki i wykluczy jakąkolwiek aktywność nowotworową przysadki mózgowej. Jeśli gruczoł jest powiększony, a szypułka przysadki lub błona śluzowa są grube, może to wskazywać na rozpoznanie zapalenia przysadki.

Często łatwiej jest zdiagnozować zapalenie przysadki mózgowej u kobiet w ciąży ze względu na regularne i rozległe badania hormonalne, którym te kobiety przechodzą. W przypadku tych kobiet często nie jest konieczne potwierdzanie zapalenia przysadki mózgowej za pomocą obrazowania radiograficznego, chociaż można to zrobić w razie potrzeby. W przypadkach, gdy obrazowanie radiograficzne nie jest zakończone w celu potwierdzenia rozpoznania zapalenia przysadki, zdecydowanie zaleca się, aby pacjenci otrzymali dokładniejsze monitorowanie i obserwację po leczeniu.

Leczenie

Leczenie zapalenia przysadki jest zwykle zalecane, jeśli objawy mają duży wpływ na czynność lub są bolesne. Obejmuje to silne bóle głowy i zmiany widzenia, które są spowodowane uciskiem nerwu wzrokowego (który może spowodować ślepotę, jeśli nie jest leczony).

Leczenie zapalenia przysadki mózgowej przy użyciu leków immunosupresyjnych jest w niektórych przypadkach wskazane, choć zależy to od decyzji lekarza i zależnie od okoliczności. Nie jest jasne, czy stosowanie leków immunosupresyjnych jest skuteczniejsze w leczeniu zapalenia przysadki niż inne metody leczenia. Jednak zazwyczaj nie zaleca się, aby osoby były poddawane leczeniu immunosupresyjnemu przez dłuższy czas. Potrzebna jest również hormonalna terapia zastępcza.

Chirurgia jest zarezerwowana dla ciężkich przypadków, w których dochodzi do znacznego powiększenia przysadki mózgowej z uciskiem okolicznych struktur.

Niektóre przypadki zapalenia przysadki samoistnie ustępują, co eliminuje potrzebę jakiegokolwiek leczenia poza okresowym monitorowaniem w celu zmniejszenia ryzyka nawrotu. Niemieckie badanie retrospektywne z udziałem 76 pacjentów z zapaleniem przysadki wykazało, że wielu pacjentów z łagodniejszymi postaciami choroby dobrze zareagowało na leczenie, jednak pacjenci z cięższymi lub postępującymi postaciami choroby wymagali sterydów i / lub operacji. Sterydy były początkowo dość skuteczne, ale objawy miały tendencję do nawracania po zmniejszeniu dawki lub zaprzestaniu leczenia. Skutki uboczne sterydów były również powszechne. Operacja była korzystna w wyjaśnianiu diagnozy i łagodzeniu objawów, ale jej wpływ na długotrwały przebieg zapalenia przysadki mózgowej jest nadal niejasny.

Słowo od Verywell

Zapalenie przysadki mózgowej jest rzadkim, ale dającym się opanować stanem obejmującym zapalenie przysadki mózgowej. Chociaż może powodować objawy, które wpływają na jakość życia i funkcjonowanie, wiele osób nie doświadcza objawów o dużym wpływie. Takie osoby są w stanie poradzić sobie z tym stanem dzięki monitorowaniu i oficjalnej diagnozie, aby upewnić się, że stan jest właściwie leczony.

Jeśli odczuwasz objawy, które mają negatywny wpływ na Twoje życie, skonsultuj się z lekarzem w sprawie możliwości leczenia. Twój lekarz będzie mógł przeprowadzić badanie fizykalne, ocenić twoje leki, historię choroby, wywiad rodzinny, ogólny stan zdrowia i przeprowadzić pełne testy, takie jak pobieranie krwi i badania radiologiczne, aby określić, która opcja jest dla Ciebie najlepsza. Pomimo leczenia, niektóre objawy nie ustąpiły całkowicie. Jak zawsze, zachowanie pozytywnego nastawienia i szukanie wsparcia w zakresie zdrowia psychicznego i emocjonalnej reakcji na ten stan ma ogromne znaczenie.