Anatomia ucha wewnętrznego

Ucho wewnętrzne to najbardziej wewnętrzna część ucha, która odgrywa ważną rolę w słyszeniu i utrzymaniu równowagi. Ucho wewnętrzne składa się z maleńkich struktur kostnych wypełnionych płynem. Gdy fale dźwiękowe przemieszczają się z ucha zewnętrznego do wewnętrznego, tworzą fale w płynie ucha wewnętrznego, które z kolei poruszają maleńkie włoski w uchu, które wysyłają sygnały dźwiękowe lub ruchowe do mózgu.

Problemy z tą częścią ucha mogą powodować utratę słuchu i problemy z równowagą. Problemy z uchem wewnętrznym są jedną z głównych przyczyn zawrotów głowy.

LEONELLO CALVETTI / Getty Images

Anatomia

Struktura

Ucho składa się z ucha zewnętrznego, środkowego i wewnętrznego. Ucho wewnętrzne składa się z błędnika kostnego i błędnika błoniastego. Kościsty labirynt składa się z trzech elementów:

• Ślimak: Ślimak jest zbudowany z wydrążonej kości w kształcie ślimaka i podzielona na dwie komory za pomocą membrany. Komory są wypełnione płynem, który wibruje, gdy dociera dźwięk i powoduje, że 30 000 małych włosków wyściełających błonę wibruje i wysyła impulsy elektryczne (sygnały dźwiękowe) do mózgu. Ślimak ma około 9 milimetrów szerokości w najszerszym miejscu i około 5 milimetrów wysokości. Gdyby można go było rozwinąć, ślimak miałby około 30 milimetrów długości.
• Kanały półkoliste: zwane również labiryntami, kanały półkoliste spoczywają na szczycie ślimaka, połączone przedsionkiem. Jest ich trzy i ustawiają się w jednej linii pod kątem 90 stopni względem siebie, co pozwala mózgowi wiedzieć, w którym kierunku porusza się głowa. Podobnie jak ślimak, kanały te są wypełnione płynem. Zawierają również małe kryształki wapnia i małe włoski, które wyczuwają ruch płynu. Wielkość kanałów jest trudna do zmierzenia, ponieważ są otoczone kością
• Przedsionek: Przedsionek jest centralną częścią kostnego labiryntu. Jest oddzielone od ucha środkowego owalnym okienkiem i komunikuje się do przodu ze ślimakiem i do tyłu z kanałami półkolistymi

Wewnątrz labiryntu kostnego znajduje się labirynt błoniasty, który również składa się z trzech części:

• Kanał ślimakowy: Ten trójkątny kanał znajduje się wewnątrz kostnego labiryntu i tworzy dwa kanały, które znajdują się nad i pod nim. Te dwa kanały - przedsionek łuski nad przewodem i błona bębenkowa pod nim - są oddzielone od głównego przewodu błonami. Błona między przewodem ślimakowym a kością bębenkową - zwaną również błoną podstawną - jest miejscem, w którym zlokalizowany jest główny narząd słuchu, narząd Cortiego. Górna membrana nazywana jest membraną Reissnera, która pomaga kontrolować przepływ płynu z przewodu do przedsionka łuski
• Kanały półkoliste: to miejsce, w którym płyn, zwany endolimfą, zmienia prędkość i kierunek, gdy poruszasz głową. Receptory czuciowe w tych kanałach wykrywają tę zmianę i wysyłają informacje do mózgu, aby pomóc Ci utrzymać równowagę
• Woreczek i woreczek: Te worki znajdują się w błoniastym labiryncie i działają w celu wykrycia pozycji pionowej i poziomej. Endolimfa wchodzi i wychodzi z tych worków

Ostatnimi elementami strukturalnymi ucha wewnętrznego są siódmy i ósmy nerw czaszkowy, które przenoszą informacje o dźwięku i równowadze do mózgu:

• Nerw czaszkowy 7: Zwany również nerwem twarzowym, ten nerw dostarcza mózgowi informacji na temat funkcji czuciowych i motorycznych. Jedna część nerwu kontroluje funkcje motoryczne części twarzy, a druga kontroluje informacje sensoryczne związane ze smakiem i słuchem. W szczególności nerw ten przenosi informacje do mózgu z błony bębenkowej.
• Nerw czaszkowy 8: Kolejny nerw czaszkowy, ósmy nerw czaszkowy jest również nazywany nerwem przedsionkowo-ślimakowym. Łączy włókna nerwu przedsionkowego i ślimakowego. Włókna nerwu przedsionkowego dostarczają mózgowi informacji o równowadze, podczas gdy włókna nerwu ślimakowego przekazują informacje o dźwięku. Oba są włóknami nerwów czuciowych. Uszkodzenie tego nerwu może wpłynąć zarówno na słuch, jak i na równowagę

Lokalizacja

Ucho wewnętrzne znajduje się bezpośrednio przy uchu środkowym. Jest otoczona kością skroniową lub częścią czaszki, która otacza ucho po obu stronach głowy. Część kości skroniowej, w której znajduje się słuch wewnętrzny, jest najbardziej gęstą częścią tej kości.

Nad uchem wewnętrznym, również umieszczonym w kości skroniowej, znajduje się płat skroniowy mózgu. Jest to część mózgu, która przetwarza dźwięk i mowę, a także niektóre wizje, emocje i pamięć.

Wariacje anatomiczne

Niektóre problemy z uchem wewnętrznym to wady wrodzone, problemy obecne przy porodzie. Około 80% wrodzonej utraty słuchu jest spowodowana problemami z tworzeniem się błon w uchu wewnętrznym, zwykle obejmujących maleńkie włoski wyściełające ślimak. Mniejsza liczba wrodzonych ubytków słuchu jest spowodowana wadami rozwojowymi błędnika kostnego ucha wewnętrznego.

Funkcjonować

Celem ucha wewnętrznego jest wyczuwanie i przetwarzanie informacji o dźwięku i równowadze oraz przesyłanie tych informacji do mózgu. Każda część ucha wewnętrznego ma określoną funkcję.

• Ślimak: ślimak jest odpowiedzialny za słuch. Składa się z kilku warstw, z Organem Cortiego pośrodku. Jest to część ślimaka pokryta drobnymi włoskami zwanymi rzęskami. Rzęski poruszają się, gdy fale dźwiękowe przechodzą przez płyn w ślimaku, a ruch ten jest przekładany na impuls elektryczny, który jest przekazywany z ucha wewnętrznego do mózgu przez ósmy nerw czaszkowy
• Kanały półkoliste: Kanały półkoliste to system z trzema pętlami, który wykorzystuje przepływ płynu, aby przekazać mózgowi informacje o równowadze, ruchu i położeniu głowy względem otoczenia. Pierwszy kanał jest odpowiedzialny za wykrywanie ruchu w górę iw dół. Drugi kanał wykrywa ruchy na boki, a trzeci kanał wysyła do mózgu sygnały, gdy głowa jest przechylona. Każdy kanał zawiera płynne i drobne włoski. Gdy płyn przepływa przez kanały wraz z ruchem głowy, te małe włoski wysyłają informacje do mózgu przez siódmy nerw czaszkowy
• Przedsionek: Główną funkcją przedsionka jest wykrywanie zmian w grawitacji oraz ruchu w górę iw dół. Na przykład odpowiada za wykrywanie, czy stoisz prosto, czy do góry nogami

Jak działa ucho?

Kilka części ucha współpracuje ze sobą, aby zbierać i przekazywać dźwięk i ruch do mózgu. Fale dźwiękowe docierają do ucha przez kanał słuchowy lub zwiniętą część ucha widoczną na zewnątrz głowy. Fale gromadzą się w tym kanale i trafiają do błony bębenkowej, która wysyła wibracje do ucha środkowego. Gdy fale dźwiękowe uderzą w błonę bębenkową, siła powoduje wibrację małych kości zwanych kosteczkami słuchowymi w uchu środkowym. Gdy kosteczki słuchowe wibrują, fala płynu jest wysyłana do sąsiedniego ucha wewnętrznego. To tutaj mierzy się ruch płynu i sygnały są wysyłane przez nerwy czaszkowe do mózgu. Ucho wewnętrzne jest osadzone w kości skroniowej lub w odcinkach czaszki znajdujących się po bokach każdej skroni.

Warunki powiązane

Wiele schorzeń może wynikać z problemów w obrębie ucha środkowego. Większość z tych problemów wiąże się z utratą słuchu lub zaburzeniem równowagi.

Gdy problemem jest ubytek słuchu, objawy powinny być wyraźne. Słuch można osłabić lub nawet całkowicie zniknąć. Kiedy problemy z uchem wewnętrznym powodują problemy z równowagą, objawy mogą obejmować:

• Zawroty głowy
• Zawrót głowy
• Choroba lokomocyjna
• Nudności lub wymioty
• Niestabilność lub częste upadki
• Zawroty
• Bóle głowy

Specyficzne warunki, które mogą wynikać z problemów w uchu wewnętrznym, to:

• Nerwiak akustyczny: Nerwiak akustyczny to wolno rosnący, nienowotworowy guz, który tworzy się na nerwie biegnącym od ucha wewnętrznego do mózgu. W niektórych przypadkach guz może urosnąć na tyle duży, że wywiera nacisk na nerw i powoduje objawy, takie jak zawroty głowy, utrata słuchu, problemy z równowagą lub szum w uszach (dzwonienie w uszach). Ponieważ guzy te zwykle rosną wolno i nie rozprzestrzeniają się do innych narządów, lekarz może po prostu monitorować ich wzrost i objawy. Jeśli guz zaczyna powodować problemy, można zalecić radioterapię i chirurgiczne usunięcie guza.
• Łagodne napadowe zawroty głowy pozycyjne (BPPV): Ten stan jest również znany jako pozycyjne zawroty głowy. Jest to najczęstsza postać zawrotów głowy i może powodować intensywne zawroty głowy ze zmianą pozycji głowy. Nie ma prawdziwej znanej przyczyny tego stanu poza urazem głowy. Objawy rzadko stają się poważne i są bardziej irytujące lub nieprzyjemne. Twój lekarz może zastosować techniki zmiany pozycji zwane repozycjonowaniem kanału, aby zmniejszyć objawy, lub można chirurgicznie umieścić korek, aby zablokować przepływ płynu w obszarze powodującym problem. Zatykanie chirurgiczne jest w około 90% skuteczne w leczeniu tego schorzenia.
• Utrata słuchu: ogólnie rzecz biorąc, problemy z funkcją lub strukturą ucha wewnętrznego mogą powodować utratę lub osłabienie słuchu. Jeśli problem dotyczy struktury ślimaka, może pomóc implant ślimakowy. W innych przypadkach ubytku słuchu leczenie jest różne, ale aparaty słuchowe mogą pomóc zmniejszyć wpływ problemu.

• Choroba Meniere'a: Choroba Meniere'a obejmuje ciśnienie płynu w uchu wewnętrznym. Chociaż dokładna przyczyna tej choroby nie jest znana, rozwój choroby Ménière'a jest powiązany ze słabym drenażem płynów, nieprawidłową odpowiedzią immunologiczną, wywiadem rodzinnym lub infekcjami wirusowymi. Choroba Meniere'a zwykle zaczyna się w jednym uchu, ale czasami może rozprzestrzenić się na oba uszy. Objawy obejmują zawroty głowy i zawroty głowy, utratę słuchu, szum w uszach i intensywne uczucie ucisku lub pełności w uchu. Leczenie koncentruje się na zarządzaniu objawami, na przykład na stosowaniu leków w celu opanowania nudności lub zawrotów głowy. Twój lekarz może również zastosować fizjoterapię, aparaty słuchowe, leki moczopędne lub terapię dodatnim ciśnieniem, aby pomóc skorygować objawy i złagodzić objawy. W ciężkich przypadkach można zastosować zabieg chirurgiczny w celu zmniejszenia poziomu płynu w uchu wewnętrznym i zmniejszenia ciśnienia.
• Zapalenie nerwu przedsionkowego i błędnika: ten stan występuje, gdy nerw wysyłający sygnały do ​​mózgu o ruchu i równowadze ulega zapaleniu lub obrzękowi. Uważa się, że wywodzi się z infekcji wirusowych ucha lub innych części ciała, ten obrzęk i stan zapalny utrudniają przesyłanie informacji o równowadze do mózgu. Objawy obejmują problemy z równowagą, zawrotami głowy i koncentracją. Leczenie tego problemu obejmuje leczenie podstawowej przyczyny wirusowej, jeśli taka istnieje, radzenie sobie z objawami, takimi jak nudności lub zawroty głowy, oraz fizjoterapię w celu przywrócenia równowagi.
• Lepsze półkoliste pęknięcie kanału (SSCD): Jest to rzadki stan, w którym obszar kostny pokrywający kanał półkolisty jest zmniejszony lub całkowicie nieobecny. Objawy tego stanu obejmują zawroty głowy, utratę słuchu, uczucie ucisku w uszach, a nawet problemy z mruganiem lub oddychaniem. Ten stan można naprawić chirurgicznie, aby wypełnić i wypłynąć na powierzchnię brakującej kości.

Kiedy szukać pomocy

Problemy ze słuchem mogą stać się poważne lub niebezpieczne, gdy nie słyszysz takich rzeczy, jak:

• Informacje dotyczące bezpieczeństwa
• Nadjeżdżający ruch
• Sygnały alarmowe

Problemy z równowagą są często bardziej widoczne, ponieważ problemy z układem przedsionkowym mogą powodować upadki i prowadzić do obrażeń.

Jeśli wystąpi którykolwiek z tych objawów, powinieneś udać się do lekarza.

Testy

Badanie problemów z uchem wewnętrznym skupi się na sprawdzeniu problemów strukturalnych, utraty słuchu lub problemów z równowagą. Gdy podejrzewa się, że struktura ucha wewnętrznego powoduje problem, badania obrazowe, takie jak tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI), są najbardziej skuteczne w identyfikowaniu źródła problemu.

Audiolog może przeprowadzić serię badań przy użyciu różnych dźwięków i tonów w celu zbadania słuchu, w tym:

• Test tonalny: ten test jest również nazywany testem audiometrycznym. Słychać różnorodne dźwięki odtwarzane przez słuchawki. Ten test pomaga znaleźć najcichsze dźwięki, jakie można usłyszeć na różnych wysokościach
• Testy kamertonu: metalowy widelec z dwoma zębami umieszcza się za uchem lub na czubku głowy. Dostawca wykonujący test uderzy w widelec, aby wydać dźwięk. Ten test może wykazać, czy występuje ubytek słuchu w jednym lub obu uszach. Może również pokazać, jaki masz typ ubytku słuchu

Aby zachować równowagę, testowanie jest nieco inne i zwykle obejmuje serię testów. Możesz zdać jeden z następujących egzaminów:

• Testy przedsionkowe: obejmuje serię badań w celu sprawdzenia, jak dobrze działa Twój układ przedsionkowy, w tym elektronystagmografię lub wideonystagmografię. Oba te testy rejestrują ruchy oczu w różnych sytuacjach, a ruchy te mogą dostarczyć wskazówek dotyczących funkcji ucha wewnętrznego. Większość form testów przedsionkowych może nasilić zawroty głowy lub zawroty głowy. Po teście dobrze jest przyprowadzić kogoś, kto odwiezie Cię do domu
• Skomputeryzowana dynamiczna posturografia: ten test ocenia trzy zmysły - przedsionkowy, somatosensoryczny i wzrok. Kiedy te zmysły dobrze razem funkcjonują, masz dobrą równowagę. Ten test, w połączeniu z wynikami innych testów, pozwala lekarzowi ocenić, który zmysł nie działa i ukierunkować leczenie. Podczas tego testu będziesz stać boso na platformie, zabezpieczony szelkami bezpieczeństwa. Twoja równowaga zostanie następnie przetestowana w różnych sytuacjach
• Przedsionkowy potencjał miogenny wywołany: Elektrody zostaną umieszczone na czole, pod oczami, na szyi i na obojczyku. Słuchawki są zakładane na ucho, a podczas patrzenia w górę lub przez ramię słychać głośne kliknięcie. To, jak silnie zareagujesz na dźwięk, wskaże, jak dobrze funkcjonują nerwy przedsionkowe czaszki
• Testowanie impulsu głowicy wideo: na twarzy zakładane są specjalne gogle, a zostaniesz poproszony o śledzenie celów za pomocą oczu. Następnie audiolog wykona określone ruchy, aby stymulować różne części ucha wewnętrznego, mierząc i porównując reakcję na różne ruchy.

Jeśli obawiasz się o swój słuch lub równowagę, skontaktuj się z lekarzem. Testy te mogą dostarczyć lekarzowi informacji pozwalających określić, jakie powinny być następne kroki.