Padaczka jest zwykle leczona lekami na receptę w celu kontrolowania napadów, ale może to również obejmować zabieg chirurgiczny, urządzenia do stymulacji nerwów lub specjalną dietę, w zależności od Twojej sytuacji i tego, jak dobrze napady są kontrolowane za pomocą leków. Na horyzoncie pojawia się również wiele nowych metod leczenia padaczki. Niezależnie od wybranego kursu leczenia, końcowe cele są takie same: pozwolić ci żyć pełnią życia, zapobiegać napadom i minimalizować efekty radzenia sobie z chorobą. Znalezienie właściwej ścieżki może zająć trochę czasu.
Bardzo dobrze / Emily Roberts
Recepty
Po zdiagnozowaniu epilepsji pierwszym działaniem lekarza będzie prawdopodobnie przepisanie leków przeciwpadaczkowych (leki przeciwpadaczkowe), aby kontrolować napady. Większość napadów można opanować za pomocą tylko jednego leku, ale niektórzy ludzie mogą potrzebować więcej.
Rodzaj i dawkowanie przepisane przez lekarza będą zależeć od wielu czynników, takich jak wiek, rodzaj i częstotliwość napadów oraz inne przyjmowane leki. Znalezienie najlepszego leku i dawki z najmniejszą liczbą skutków ubocznych może wymagać kilku prób i błędów.
Niektóre działania niepożądane mogą ustąpić po tygodniu lub dwóch zażywaniu leków, a organizm miał okazję się przystosować. Jeśli nie zmniejszają się lub są ciężkie lub uciążliwe, natychmiast porozmawiaj ze swoim lekarzem.
W przypadku niektórych leków pominięcie dawki nie stanowi problemu. Jednak pominięcie choćby jednej dawki leku przeciwpadaczkowego może spowodować utratę kontroli nad napadami. Niezwykle ważne jest, aby przyjmować leki zgodnie z zaleceniami i porozmawiać z lekarzem, jeśli masz z nimi jakiekolwiek trudności.
Wiele osób jest w stanie kontrolować napady za pomocą leków przeciwpadaczkowych i po kilku latach bez napadów może ostatecznie przestać je przyjmować. Zbyt wczesne lub samodzielne zaprzestanie przyjmowania leków przeciwpadaczkowych może spowodować poważne problemy, dlatego należy skonsultować się z lekarzem, aby zdecydować, czy i kiedy przerwać leczenie.
Dostępnych jest ponad 20 różnych rodzajów leków przeciwpadaczkowych, w tym:
- Tegretol, Carbatrol (karbamazepina): stosowana u dzieci i dorosłych, karbamazepina jest również stosowana w leczeniu bólu w stanach takich jak neuropatia i nerwoból nerwu trójdzielnego. Częste działania niepożądane obejmują zawroty głowy, nieprawidłowe myślenie, kłopoty z mówieniem, drżenie, zaparcia i suchość w ustach.
- Onfi (klobazam): ten środek uspokajający jest zwykle stosowany wraz z innymi lekami w leczeniu dzieci i dorosłych z zespołem Lennoxa-Gastauta lub innymi ciężkimi postaciami padaczki. Częste działania niepożądane to zmęczenie, trudności z koordynacją, ślinienie się, zmiany apetytu, wymioty i zaparcia.
- Keppra (lewetyracetam): jest to jeden z częściej stosowanych leków przeciwpadaczkowych w leczeniu dorosłych i dzieci. Może być stosowany samodzielnie lub z innymi lekami. Częste działania niepożądane obejmują osłabienie, problemy z koordynacją, bóle głowy, zawroty głowy, dezorientację, agresywne zachowanie, biegunkę, zaparcia, nadmierną senność, utratę apetytu, podwójne widzenie oraz ból szyi lub stawów.
- Dilantin (fenytoina): jeden z najstarszych leków przeciwdrgawkowych, fenytoina może być stosowana samodzielnie lub z innymi lekami zarówno dla dorosłych, jak i dla dzieci. Częste działania niepożądane to problemy z zasypianiem lub zasypianiem, zwiększone stężenie cukru we krwi, nieprawidłowe ruchy oczu, drżenie, problemy z koordynacją, dezorientacja, zawroty głowy, bóle głowy, zaparcia i przerost dziąseł (powiększenie dziąseł).
- Depakote, Depakene (kwas walproinowy): stosowany sam lub z innymi lekami Kwas walproinowy stosowany u dzieci i dorosłych jest stosowany w leczeniu napadów nieświadomości, uogólnionych napadów toniczno-klonicznych i napadów mioklonicznych. Częste działania niepożądane obejmują senność, zawroty głowy, bóle głowy, biegunkę, zaparcia, zmiany apetytu, drżenie, niewyraźne lub podwójne widzenie, wypadanie włosów, wahania nastroju i problemy z koordynacją.
- Neurontin (gabapentyna): Gabapentyna jest stosowana w zapobieganiu napadom, leczeniu zespołu niespokojnych nóg i łagodzeniu bólu neuropatycznego. Częste działania niepożądane to osłabienie; drżenie; niewyraźne lub podwójne widzenie; problemy z koordynacją; obrzęk dłoni, ramion, nóg, kostek lub stóp; i ból pleców lub stawów.
- Fenobarbital: jako jeden z najstarszych leków przeciwdrgawkowych, fenobarbital jest barbituranem, który jest również jednym z najlepiej poznanych i przebadanych leków. Jest stosowany samodzielnie lub z innymi lekami u dorosłych i dzieci. Częste działania niepożądane obejmują senność, ból głowy, zawroty głowy, zwiększoną aktywność, nudności i wymioty.
- Mysolina (prymidon): prymidon jest stosowany samodzielnie lub z innymi lekami w leczeniu padaczki, często u dzieci. Częste działania niepożądane obejmują niezdarność, senność, zawroty głowy, zmęczenie, problemy z koordynacją, utratę apetytu, podwójne widzenie, nudności i wymioty.
- Topamax, Trokendi XR, Qudexy XR (topiramat): stosowany sam lub z innymi lekami topiramat jest stosowany w leczeniu uogólnionych napadów toniczno-klonicznych i napadów ogniskowych. Jest również stosowany wraz z innymi lekami w leczeniu napadów u osób z zespołem Lennoxa-Gastauta, a także w zapobieganiu migrenom. Częste działania niepożądane obejmują brak apetytu, utratę masy ciała, zawroty głowy, mrowienie w dłoniach, drżenie, senność i zaburzenia koncentracji.
- Trileptal (okskarbazepina): ten lek jest stosowany samodzielnie lub z innymi lekami u dorosłych i dzieci. Częste działania niepożądane obejmują ból brzucha; nudności; wymioty; niekontrolowane ruchy oczu; senność; zmiana chodzenia i równowagi; biegunka; suchość w ustach; oraz problemy z mówieniem, myśleniem lub koncentracją.
- Gabitryl (tiagabina): Tiagabina jest zwykle stosowana w leczeniu napadów ogniskowych u dzieci i dorosłych. Częste działania niepożądane to zawroty głowy, senność, problemy z koordynacją, zmiany nastroju, problemy z koncentracją oraz trudności z zasypianiem lub zasypianiem.
- Lamictal (lamotrygina): lamotrygina jest stosowana w leczeniu napadów padaczkowych zarówno u dzieci, jak i dorosłych, a także w leczeniu choroby afektywnej dwubiegunowej. Częste działania niepożądane obejmują senność; problemy z koordynacją; niewyraźne lub podwójne widzenie; bół głowy; nudności; wymioty; biegunka; zaparcie; utrata apetytu; utrata masy ciała; drżenie; niestrawność; słabość; wysypka; i ból brzucha, pleców, stawów lub menstruacji.
- Zarontin (etosuksymid): ten lek jest stosowany w leczeniu napadów nieświadomości u dzieci i dorosłych. Częste działania niepożądane obejmują nudności, biegunkę, utratę apetytu, utratę wagi, czkawkę, senność, zawroty głowy, ból głowy i trudności z koncentracją.
- Zonegran (zonisamid): zonisamid jest stosowany z innymi lekami w celu opanowania napadów. Częste działania niepożądane to nudności, utrata masy ciała, biegunka, zaparcia, zgaga, suchość w ustach, ból głowy, zawroty głowy, splątanie, zmęczenie i podwójne widzenie.
- Klonopin (klonazepam): należący do klasy leków benzodiazepin, klonazepam jest środkiem uspokajającym stosowanym samodzielnie lub z innymi lekami w leczeniu napadów. Częste działania niepożądane to senność, zawroty głowy, niewyraźna mowa, problemy z koordynacją, niewyraźne widzenie, zatrzymanie moczu i problemy seksualne.
- Briviact (brywaracetam): jest to nowszy lek, który został zatwierdzony w 2016 r. W leczeniu napadów ogniskowych, zwykle razem z innymi lekami. Częste działania niepożądane obejmują zawroty głowy, zaburzenia równowagi chodu, senność, nudności i wymioty.
- Aptiom (eslikarbazepina): ten lek jest również stosowany wraz z innymi lekami w leczeniu napadów ogniskowych. Częste działania niepożądane to niewyraźne lub podwójne widzenie, zawroty głowy, senność, zmęczenie, ospałość i problemy z równowagą.
- Fycompa (perampanel): Perampanel jest stosowany u dzieci i dorosłych w wieku 12 lat lub starszych, samodzielnie lub z innymi lekami na napady ogniskowe oraz jako dodatkowy lek dla osób z uogólnionymi napadami toniczno-klonicznymi. Częste działania niepożądane obejmują zawroty głowy, senność, bóle głowy, nudności, zaparcia, wymioty i problemy z równowagą.
- Epidiolex (kanabidiol): W 2018 roku amerykańska Agencja ds.Żywności i Leków (FDA) zatwierdziła stosowanie Epidiolexu, oleju na bazie konopi indyjskich, znanego również jako CBD, w leczeniu ciężkich napadów związanych z zespołem Lennoxa-Gastauta i zespołem Draveta u pacjentów, którzy mają 2 lata lub więcej. Jest przyjmowany doustnie i nie zawiera tetrahydrokannabinolu (THC), substancji chemicznej powodującej haj. Jest to pierwszy lek otrzymany z konopi indyjskich (marihuany) zatwierdzony przez FDA. Wykazano, że Epidiolex stosowany razem z innymi lekami w badaniach pomaga zmniejszyć częstość napadów padaczkowych u pacjentów z tymi dwoma zespołami, które są niezwykle trudne do kontrolowania. Częste działania niepożądane obejmują senność i letarg, podwyższenie aktywności enzymów wątrobowych, zmniejszenie apetytu, biegunkę, wysypkę, zmęczenie, osłabienie, trudności ze snem i infekcje.
Leki generyczne
W Stanach Zjednoczonych dziewięć na 10 recept obejmuje leki generyczne. Jednak generyczne leki przeciwpadaczkowe wiążą się z pewnymi problemami.
Mimo że zawierają ten sam aktywny składnik co nazwy marek, nieaktywne składniki leków generycznych mogą się znacznie różnić w zależności od marki. Ilość leków wchłanianych przez organizm również może się różnić. Ponadto, choć rzadko, możliwe jest uczulenie na pewien nieaktywny składnik.
Aby leki generyczne zostały zatwierdzone przez FDA, muszą być od 80 do 125 procent tak skuteczne, jak nazwa marki. U niektórych osób z padaczką ta zmienność może prowadzić do przełomowych napadów lub nasilonych skutków ubocznych przy zmianie marki.
Fundacja Epilepsy zaleca ostrożność przy zmianie marki na leki generyczne lub przy zmianie marek generycznych. Dla osób z trudnymi do kontrolowania napadami, wersje generyczne prawdopodobnie nie są dobrym pomysłem. Jeśli jednak napady są ogólnie dobrze kontrolowane, lek generyczny prawdopodobnie będzie bezpieczny; po prostu upewnij się, że za każdym razem rozmawiasz ze swoim farmaceutą o zakupie leków od tego samego producenta.
Zawsze porozmawiaj ze swoim lekarzem przed przejściem na inną markę lub producenta. Może on sprawdzić poziom leku we krwi przed i po zmianie, aby upewnić się, że otrzymujesz dawkę terapeutyczną, a jeśli nie, dostosować dawkę lub przywrócić markę. Poniższy poradnik dla lekarzy może pomóc w rozpoczęciu tej rozmowy.
Poradnik do dyskusji dla lekarzy zajmujących się padaczką
Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.
Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.
Zapisz sięTen przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.
Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.
Operacje
U około 30 procent osób z padaczką dwa lub więcej leków, razem lub osobno, nie jest w stanie opanować napadów. Jest to znane jako padaczka lekooporna lub oporna na leczenie. Jeśli jesteś w tej podgrupie, Twój lekarz może poruszyć operację.
Zabieg chirurgiczny jest zalecany, gdy masz uszkodzenie mózgu, guz lub masę, która powoduje napady, a także gdy masz napady ogniskowe (występujące tylko w jednej części mózgu), które nie są kontrolowane lekami.
Wybór odpowiedniej operacji będzie zależeć od rodzaju występującej padaczki, a także od wyników oceny i testów przedoperacyjnych. Ta ocena i testy pomogą lekarzowi zlokalizować przyczyny napadów i zobaczyć, jak operacja może wpłynąć na codzienne czynności.
Testy mogą obejmować elektroencefalogramy (EEG), badania obrazowe w celu wykrycia guzów lub ropni oraz funkcjonalne testy neurologiczne, aby upewnić się, że operacja nie wpłynie na umiejętności, takie jak mówienie i czytanie.
Chirurgia zawsze wiąże się z ryzykiem, więc należy je rozważyć wraz z korzyściami. Dla wielu osób operacja może znacznie zmniejszyć lub nawet zatrzymać napady, ale u innych nie pomaga. Zagrożenia obejmują zmiany w Twojej osobowości lub zdolności do myślenia, chociaż nie są one powszechne.
Jeśli masz operację, nawet jeśli nie masz napadów, nadal będziesz musiał przyjmować leki przeciwpadaczkowe przez co najmniej rok. Chirurgia może jednak również umożliwić przyjmowanie mniejszej liczby leków i / lub zmniejszenie dawki.
W leczeniu padaczki stosuje się cztery rodzaje operacji.
Lobektomia
Jest to najczęstszy rodzaj operacji padaczki i występuje w dwóch formach: skroniowej i czołowej. Lobektomia dotyczy tylko napadów ogniskowych, co oznacza, że rozpoczynają się one w zlokalizowanym obszarze mózgu.
Lobektomia skroniowa:
- Część płata skroniowego jest usuwana.
- Wysoka skuteczność
- Wielu pacjentów ma mniej napadów lub staje się wolnych od napadów.
- Jeśli lek jest nadal potrzebny, zwykle jest to niższa dawka.
Lobektomia czołowa:
- Część płata czołowego zostaje usunięta.
- Niższy wskaźnik powodzenia niż lobektomia skroniowa
- Większość ma lepszą kontrolę napadów po operacji.
- Niektórzy stają się wolni od napadów.
Wielokrotne przecięcie subpial
Kiedy twoje napady zaczynają się w obszarze mózgu, którego nie można usunąć, możesz mieć wiele przecięć podmózgowych.
- Obejmuje płytkie nacięcia w korze mózgowej.
- Może zmniejszyć lub zatrzymać napady, zachowując nienaruszone zdolności.
- Czasowo skuteczne w przypadku zespołu Landau-Kleffnera (rzadka postać padaczki).
Kalozotomia ciała
Mózg składa się z lewej i prawej półkuli. Ciało modzelowate łączy się i ułatwia komunikację między nimi. Jednak ciało modzelowate nie jest konieczne do przetrwania.
W przypadku kalosotomii ciała:
- Ciało modzelowate zostaje odcięte w dwóch trzecich lub całkowicie.
- Zmniejsza lub zatrzymuje komunikację między półkulami
- Niektóre rodzaje napadów można zatrzymać, inne stają się rzadsze.
Ta operacja jest wykonywana głównie u dzieci, których napady zaczynają się po jednej stronie mózgu i rozprzestrzeniają na drugą. Zwykle twój chirurg najpierw odetnie przednie dwie trzecie i odetnie je tylko wtedy, gdy to nie zmniejszy częstotliwości napadów.
Efekty uboczne obejmują:
- Niezdolność do nazwania znajomych obiektów widocznych po lewej stronie pola widzenia
- Zespół obcej ręki (utrata zdolności rozpoznawania i świadomego kontrolowania części ciała, na przykład dłoni)
Chociaż ta operacja może znacznie zmniejszyć częstotliwość napadów, nie zatrzymuje napadów na półkuli, w której się rozpoczynają, a napady ogniskowe mogą być później jeszcze gorsze.
Hemispherektomia
Hemispherektomia jest jedną z najstarszych technik chirurgicznych w leczeniu padaczki. To wymaga:
- Odłączanie obszarów mózgu
- Usuwanie tkanki
W przeszłości usunięto tę większość lub całość półkuli, ale procedura ewoluowała z czasem.
Ta operacja jest zwykle stosowana u dzieci, ale może być pomocna również dla niektórych dorosłych. Hemispherektomia jest wykonywana tylko wtedy, gdy:
- Twoje napady dotyczą tylko jednej strony mózgu
- Są surowi
- Ta półkula nie działa dobrze z powodu uszkodzeń spowodowanych urazami lub napadami, takimi jak te związane z zapaleniem mózgu Rasmussena.
Dwa najczęstsze typy hemisferektomii to:
- Anatomia: W tej procedurze płaty czołowe, ciemieniowe, skroniowe i potyliczne są usuwane z półkuli, która powoduje drgawki, pozostawiając nienaruszony pień mózgu, zwoje podstawy i wzgórze. Jest to najbardziej ekstremalna forma i może powodować utratę zdolności, ale ludzie, którzy mają tę operację, często są w stanie dobrze funkcjonować.
- Funkcjonalne: Ta procedura polega na usunięciu mniejszego odcinka z półkuli odpowiedzialnych napadów i odłączeniu ciała modzelowatego.
Oba typy powodują, że 70 procent pacjentów całkowicie nie ma napadów. W przypadku pacjentów, u których po operacji nadal występują napady padaczkowe, może być konieczne zastosowanie leków przeciwpadaczkowych, ale ich dawkowanie może być niższe.
Po tej operacji napady rzadko się nasilają. Czasami konieczna jest powtórna hemispherektomia, a wynik tego zabiegu jest zazwyczaj dobry.
Terapie specjalistyczne
Jeśli operacja nie jest dla Ciebie opcją lub po prostu chcesz najpierw wypróbować inne alternatywy, musisz rozważyć inne metody leczenia. Wszystkie te terapie zorientowane na specjalistę są terapiami wspomagającymi, co oznacza, że są uzupełnieniem terapii lekowych, a nie ich substytutem.
Stymulacja nerwu błędnego
Stymulacja nerwu błędnego, znana również jako terapia VNS, jest zatwierdzona przez FDA do leczenia napadów u dorosłych i dzieci w wieku powyżej 4 lat, których napady nie są kontrolowane po wypróbowaniu co najmniej dwóch leków.
Podobnie jak rozrusznik serca, stymulator nerwu błędnego to małe urządzenie wszczepiane pod skórę klatki piersiowej, a do nerwu błędnego w szyi biegnie drut. Nie jest jasne, jak to działa, ale stymulator dostarcza regularne impulsy elektryczne przez nerw błędny do mózgu, zmniejszając nasilenie i częstotliwość napadów. Może to prowadzić do zmniejszenia zapotrzebowania na leki.
Terapia VNS średnio:
- Zmniejsza napady o 20 do 40 procent
- Poprawia jakość życia
- Z czasem staje się bardziej skuteczny
Jedna recenzja wykazała, że w ciągu czterech miesięcy po implantacji:
- 49 procent uczestników miało 50-procentową lub większą redukcję częstotliwości napadów.
- Około 5 procent stało się wolnymi od napadów.
W tym samym przeglądzie podano również, że około 60 procent radziło sobie równie dobrze 24–48 miesięcy później, a około 8 procent osiągnęło wolność od napadów.
Responsywna neurostymulacja
Reagująca neurostymulacja działa jak rozrusznik serca. Stale monitoruje fale mózgowe, analizuje wzorce w celu wykrycia aktywności, która może prowadzić do napadu. Następnie reaguje stymulacją elektryczną, która przywraca fale mózgowe do normy, zapobiegając napadowi.
Urządzenie jest dostosowane do indywidualnych potrzeb, umieszczane w czaszce i podłączone do jednej lub dwóch elektrod w mózgu.
Ta terapia jest przeznaczona dla osób, których napady nie są kontrolowane po wypróbowaniu co najmniej dwóch leków. Jest zatwierdzony przez FDA dla dorosłych z ogniskową padaczką i, podobnie jak w przypadku terapii VNS, efekty wydają się z czasem rosnąć.
Głęboka stymulacja mózgu
Podczas głębokiej stymulacji mózgu (DBS) elektrody są umieszczane w określonej części mózgu, często we wzgórzu. Są podłączone do urządzenia wszczepionego pod skórę w klatce piersiowej, które wysyła impulsy elektryczne do mózgu. Może to zmniejszyć lub nawet zatrzymać napady.
FDA zatwierdziła to leczenie dla dorosłych z ogniskową padaczką, która nie jest kontrolowana po wypróbowaniu trzech lub więcej leków.
Wydaje się, że efekty te również nasilają się z czasem. W jednym badaniu:
- Po roku DBS 43 procent uczestników zgłosiło 50-procentowy lub więcej spadek napadów.
- Po pięciu latach 68 procent zgłosiło ten sam spadek.
- W ciągu tych pięciu lat 16 procent przeżyło sześć miesięcy lub dłużej bez żadnych napadów.
- Z czasem poprawiły się również raporty dotyczące jakości życia.
Diety
Zmiany w diecie mogą pomóc w leczeniu twojego stanu, ale nigdy nie powinny być traktowane jako jedyna opcja leczenia. Należy to wziąć pod uwagę wyłącznie po konsultacji i monitorowaniu przez lekarza, a także przy pomocy dietetyka.
Dieta ketogeniczna
Dieta ketogeniczna jest często przepisywana w przypadkach, gdy napady nie odpowiadają na dwa lub więcej leków, szczególnie u dzieci. Ta wysokotłuszczowa dieta o niskiej zawartości węglowodanów jest surowa i może być trudna do przestrzegania. Jest to szczególnie pomocne w przypadku niektórych zespołów padaczkowych i umożliwia niektórym osobom przyjmowanie mniejszych dawek leków.
2:13Dieta ketogeniczna a padaczka
Badania pokazują:
- Ponad połowa dzieci, które przechodzą na dietę ketogeniczną, widzi 50-procentową lub większą redukcję napadów.
- U dorosłych dieta zmniejsza napady o 50% lub więcej u 22% do 70% pacjentów oraz o 90% lub więcej u 52% pacjentów.
- Niewielki odsetek zarówno dzieci, jak i dorosłych może stać się wolny od napadów po kilku latach na ściśle nadzorowanej diecie ketogenicznej.
Potencjalne skutki uboczne obejmują:
- Odwodnienie
- Zahamowany wzrost u dzieci z powodu niedoborów żywieniowych
- Zaparcie
- Wyższy poziom cholesterolu u dorosłych
Jeśli zdecydujesz się na dietę ketogeniczną, prawdopodobnie będziesz musiał przyjmować suplementy diety, aby nadrobić brak równowagi w diecie. Ta dieta powinna być zawsze nadzorowana wyłącznie przez lekarza.
Zmodyfikowana dieta Atkinsa
Zmodyfikowana dieta Atkinsa (MAD) to mniej restrykcyjna i nowsza wersja diety ketogenicznej, którą można stosować zarówno u dorosłych, jak iu dzieci.
Podczas gdy żywność jest podobna do diety ketogenicznej, płyny, białka i kalorie nie są ograniczone, a jedzenie poza domem jest bardziej swobodne. MAD zachęca do mniejszej ilości węglowodanów i większej ilości tłuszczu niż standardowa dieta Atkinsa.
Ta dieta wydaje się mieć podobne wyniki do klasycznej diety ketogenicznej. Badania pokazują:
- Napady są zmniejszone o 50 procent lub więcej u 12 procent do 67 procent dorosłych.
- Do 67 procent dorosłych ma 90-procentową lub lepszą redukcję napadów.
Potencjalne skutki uboczne obejmują utratę wagi, wyższy poziom cholesterolu u dorosłych i złe samopoczucie, zwłaszcza na początku.
Dieta o niskim indeksie glikemicznym
Inna, mniej restrykcyjna wersja diety ketogenicznej, leczenie o niskim indeksie glikemicznym (LGIT) koncentruje się bardziej na węglowodanach o niskim indeksie glikemicznym. Nie ogranicza płynów ani białka, a jedzenie opiera się na wielkości porcji, a nie na wadze.
Nie przeprowadzono wielu wysokiej jakości badań dotyczących skutków LGIT, ale wydaje się, że jest to korzystne w zmniejszaniu napadów.
Dieta bezglutenowa
Niektóre badania pokazują, że częstość występowania celiakii (choroby autoimmunologicznej powodującej nadwrażliwość na gluten) jest znacznie częstsza u osób z padaczką niż u ogółu społeczeństwa.Doprowadziło to do spekulacji, że gluten może odgrywać rolę w wywoływaniu lub przyczynianiu się do rozwoju napadów.
Brytyjskie badanie z 2013 roku badające częstość zaburzeń neurologicznych u osób z celiakią wykazało, że 4 procent miało padaczkę, w porównaniu z 1 procentem w populacji ogólnej. Inne badania potwierdziły, że wskaźniki wahają się od 4 do 6 procent.
Mimo to trudno jest ustalić związek między wrażliwością na gluten a drgawkami, ponieważ obecnie nie ma standardowej miary wrażliwości na gluten poza celiakią.
Chociaż jest to obszar z niewielkimi badaniami, można znaleźć wiele anegdot o ludziach, którzy twierdzą, że przestali mieć napady padaczkowe po odstawieniu glutenu. Twierdzenia są szczególnie powszechne, jeśli chodzi o dzieci, a niektórzy twierdzą, że dieta jest bardziej skuteczna niż leki.
Kuszące jest uwierzenie w tego rodzaju historie sukcesu, ale warto pamiętać, że częstotliwość napadów często maleje z czasem, a epilepsja we wczesnym dzieciństwie często ustępuje samoistnie.
Dopóki nie będzie dostępnych więcej badań, wpływ diety bezglutenowej na padaczkę pozostaje spekulacyjny. Jeśli zdecydujesz się wypróbować tę dietę, porozmawiaj o tym z lekarzem, aby upewnić się, że nie wyrządzasz sobie krzywdy, eliminując ważne składniki odżywcze, które mogą zaostrzyć twoją epilepsję.
Styl życia
Przyjęcie zdrowych nawyków może również pomóc w kontrolowaniu epilepsji.
Dobrze się wyspać
Brak snu może wywołać napady u niektórych osób, więc upewnij się, że masz dość. Jeśli masz problemy z zaśnięciem lub częstym budzeniem się, porozmawiaj ze swoim lekarzem. Możesz także spróbować:
- Ogranicz kofeinę po obiedzie, wyeliminuj po 17:00.
- Na godzinę przed snem wyłącz urządzenia elektroniczne niebieskim światłem
- Stwórz wieczorny rytuał na dobranoc
- Daj sobie przynajmniej ośmiogodzinne okno na sen
- Spraw, aby Twój pokój był jak najciemniejszy; weź pod uwagę rolety lub rolety zaciemniające pomieszczenie
- Utrzymuj chłodną sypialnię
- Unikaj alkoholu przed snem
- Staraj się nie drzemać
- Obudź się o tej samej porze każdego ranka
Radzić sobie ze stresem
Stres jest kolejnym potencjalnym wyzwalaczem napadów. Jeśli jesteś pod zbyt dużym stresem, spróbuj przekazać część obowiązków innym.
Naucz się technik relaksacyjnych, takich jak głębokie oddychanie, medytacja i progresywne rozluźnienie mięśni. Znajdź czas na zajęcia, które lubisz, i znajdź hobby, które pomoże Ci się zrelaksować.
Ćwiczenie
Oprócz pomocy w utrzymaniu zdrowia fizycznego, ćwiczenia mogą również pomóc w lepszym śnie, poprawie nastroju i poczucia własnej wartości, zmniejszeniu lęku, złagodzeniu stresu i powstrzymaniu depresji.
Nie ćwicz jednak zbyt blisko pory snu, bo możesz mieć problemy z zasypianiem.
Weź swoje leki
Pamiętaj, aby przyjmować leki dokładnie zgodnie z zaleceniami, aby uzyskać najlepszą możliwą kontrolę napadów. Nigdy nie zmieniaj dawki ani nie przerywaj przyjmowania leków bez konsultacji z lekarzem.
W zależności od rodzaju epilepsji, możesz w końcu przejść bez napadów przez wystarczająco długi czas, aby spróbować odstawić leki. Należy to zrobić tylko za zgodą i nadzorem lekarza.
Noszenie bransoletki z ostrzeżeniem medycznym, która zawiera listę leków, jest niezwykle ważne, gdy masz epilepsję, aby personel medyczny w nagłych wypadkach wiedział lepiej, jak Ci pomóc. Możesz go kupić w Internecie lub w niektórych lokalnych aptekach i drogeriach.
Medycyna komplementarna
Istnieje kilka metod leczenia medycyny komplementarnej i alternatywnej (CAM), które warto rozważyć, włączając w to (a nie zamiast) swoje regularne terapie.
Muzyka
Badania nad związkiem muzyki z napadami sugerują, że regularne słuchanie Mozarta, zwłaszcza Sonaty na dwa fortepiany D-dur (K448) Mozarta, pomaga zmniejszyć napady i zaburzenia EEG u dzieci. Nazywa się to efektem Mozarta.
Jedno badanie przeprowadzone zarówno na dzieciach, jak i dorosłych, którzy słuchali Mozarta K448 przez 10 minut, trzy razy w tygodniu przez trzy miesiące, wykazało, że efekt ten był o 25 procent bardziej rozpowszechniony u dzieci. Jednak obie grupy miały mniej nieprawidłowości w EEG i mniej napadów.
Nikt nie wie, jaki jest związek między muzyką a spadkiem aktywności napadowej i potrzeba więcej badań, aby w pełni potwierdzić ten efekt.
Joga
Przegląd Cochrane na temat jogi w leczeniu padaczki wykazał, że może być korzystna w kontrolowaniu napadów, ale nie ma wystarczających dowodów, aby zalecać ją jako metodę leczenia.
Joga powinna być używana tylko razem z regularnymi zabiegami, nigdy samodzielnie. Dodatkową korzyścią jest to, że joga może pomóc w radzeniu sobie ze stresem.
Pierwsze kroki z jogąBiofeedback
Biofeedback, znany również jako neurofeedback, to technika, która pozwala mierzyć reakcje organizmu na czynniki wyzwalające napady (między innymi). Z czasem informacje te mogą pomóc w kontrolowaniu funkcji automatycznych, takich jak tętno i oddychanie, potencjalnie zmniejszając częstotliwość napadów.
Biofeedback wykorzystuje czujniki przyczepione do organizmu, więc jest nieinwazyjne. Nie ma również skutków ubocznych.
Wiele małych badań wykazało, że pomaga zmniejszyć napady. Wydaje się, że jest to szczególnie prawdziwe w przypadku biofeedbacku wykorzystującego galwaniczną reakcję skóry (GSR), która mierzy ilość potu w twoich rękach. Mimo to należy przeprowadzić więcej badań.
Soczewki barwione na niebiesko
Niektóre dowody sugerują, że noszenie okularów przeciwsłonecznych z niebieskimi soczewkami może pomóc osobom z epilepsją światłoczułą, ale badania są ograniczone i nieaktualne.
Soczewki zabarwione na niebiesko nie zostały zatwierdzone przez FDA do leczenia napadów, ale nie ma nic złego w ich wypróbowaniu, o ile nie przerywa się regularnego leczenia. Soczewki Zeiss Z-1 wymienione w popularnie cytowanym badaniu z 2004 roku należy kupić spoza Stanów Zjednoczonych, ale okulary fluorescencyjne TheraSpecs można kupić online. Nie są zabarwione na niebiesko, ale blokują niebiesko-zielone światło.
Sztuka
Padaczka może mieć działanie marginalizujące, co może prowadzić do uczucia smutku i obniżonej pewności siebie. Wstępne badania sugerują, że wielotygodniowy program arteterapii o nazwie Studio E: The Epilepsy Art Therapy Program może pomóc zwiększyć poczucie własnej wartości u osób z padaczką.
Wśród 67 osób, które wzięły udział w badaniu pilotażowym, program wydawał się zwiększać samoocenę mierzoną za pomocą Skali Samooceny Rosenberga (RSES). Wskaźnik rezygnacji był również niski.
Przyszłość leczenia
W poszukiwaniu mniej inwazyjnych i skuteczniejszych metod leczenia padaczki wykonuje się wiele pracy, w tym kilka rzeczy, które wciąż znajdują się w fazie eksperymentalnej.
Radiochirurgia stereotaktyczna
Radiochirurgia stereotaktyczna lub stereotaktyczna ablacja laserowa może pomóc osobom, które:
- Mieć ogniskowe napady padaczkowe
- Nie reaguj dobrze na leki
- Nie są dobrymi kandydatami do operacji
Podczas zabiegu ukierunkowane promieniowanie niszczy tkankę w części mózgu powodującej drgawki. Wstępne dowody wskazują, że jest skuteczny w kontrolowaniu napadów w mezjalnym płacie skroniowym, najczęstszym typie ogniskowej padaczki.
Ablacja termiczna
Znana również jako laserowa śródmiąższowa terapia termiczna lub procedura LITT, ablacja termiczna jest zaawansowaną formą stereotaktycznej radiochirurgii, która wykorzystuje obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) do lokalizacji tkanki przeznaczonej do zniszczenia. Jest znacznie bardziej precyzyjny i wiąże się z mniejszym ryzykiem niż tradycyjna operacja.
Badania były ograniczone i niewielkie, ale LITT pod kontrolą MRI wygląda na obiecujące leczenie z mniejszą liczbą skutków ubocznych i lepszymi wynikami niż inne małoinwazyjne procedury.
Stymulacja nerwów zewnętrznych
Zewnętrzna stymulacja nerwu trójdzielnego (eTNS) jest podobna do stymulacji nerwu błędnego, ale urządzenie jest noszone na zewnątrz, a nie wszczepiane.
Jedno konkretne urządzenie, Monarch eTNS System, zostało zatwierdzone w Europie i Kanadzie i jest badane w Stanach Zjednoczonych.
Badanie z 2015 roku wykazało, że długoterminowe dowody wykazały, że leczenie było bezpieczne i „obiecujące długoterminowe” leczenie osób, których padaczka nie jest dobrze kontrolowana lekami.
Audyt leczenia w Wielkiej Brytanii w 2017 roku wykazał, że osoby bez niepełnosprawności intelektualnej miały znaczną poprawę zarówno jakości życia, jak i nastroju, a także 11-procentowy spadek liczby napadów. Autorzy stwierdzili, że jest bezpieczny i elastyczny, ale także stwierdzili potrzebę dalszych kontrolowanych badań w celu potwierdzenia jego skuteczności.
Podprogowa stymulacja korowa
Podprogowa stymulacja korowa wykorzystuje elektrody podłączone do generatora. Zamiast czekać, aż mózg wykaże nieprawidłową aktywność, zapobiega napadom, zapewniając ciągłą stymulację precyzyjnego obszaru mózgu, w którym zaczynają się napady.
W jednym badaniu 10 z 13 uczestników, którzy poddali się leczeniu, stwierdziło, że ich padaczka zmniejszyła się. U większości z nich częstotliwość napadów zmniejszyła się również o co najmniej 50 procent. Zabieg ten może być szczególnie pomocny dla osób z padaczką ogniskową, które nie są kandydatami do operacji.
Słowo od Verywell
Znalezienie najlepszego schematu leczenia dla indywidualnego przypadku padaczki może być trudne, a czasami zniechęcające. Jednak dzięki wielu dostępnym zabiegom i jeszcze więcej w drodze, warto próbować. Ściśle współpracuj z lekarzem, monitoruj swoje ciało pod kątem zmian i skutków ubocznych i miej nadzieję, że znajdziesz terapie, które będą dla Ciebie skuteczne.
Najlepsze życie z padaczką
