Jakie testy mogą zdiagnozować HIV?

Test na obecność wirusa HIV służy do określenia, czy zostałeś zakażony ludzkim wirusem niedoboru odporności (HIV). Chociaż test jest zwykle wykonywany na próbce krwi lub śliny, nowszy test na podstawie moczu został zatwierdzony do użytku w Stanach Zjednoczonych w 2015 r. Chociaż zarówno opcje badania w miejscu opieki, jak i w domu są niezwykle dokładne, jeśli są stosowane prawidłowo, mogą zwrócić wynik fałszywie ujemny, jeśli test przeprowadzisz zbyt wcześnie po ekspozycji.

Cel testu

Szacuje się, że w Stanach Zjednoczonych żyje 1,2 miliona osób z HIV, z czego 25 procent pozostaje niezdiagnozowanych. W 2018 roku 38686 osób dorosłych zostało zarażonych wirusem.

W odpowiedzi amerykańska grupa zadaniowa ds. Usług prewencyjnych wydała zaktualizowane wytyczne, w których zaleca, aby każdy Amerykanin w wieku od 15 do 65 lat przeszedł testy na obecność wirusa HIV w ramach rutynowej wizyty lekarskiej, takiej jak badanie fizykalne. Badania są również zalecane dla kobiet w ciąży, aby uniknąć zdania pozytywnego. wirus z matki na dziecko.

Testowanie co trzy do sześciu miesięcy może być zalecane u osób z wysokim ryzykiem infekcji, w tym:

• Aktywni seksualnie geje lub biseksualiści
• Wstrzykiwanie osób używających narkotyków
• Ludzi, którzy wymieniają seks na pieniądze
• Każdy, kto uprawia seks wysokiego ryzyka, w tym seks bez prezerwatyw lub seks z wieloma partnerami

Test na obecność wirusa HIV można również wykonać po uzyskaniu wiedzy o zakażeniu partnera i podczas badania lekarskiego po napaści seksualnej.

Rodzaje i co oceniają

Istnieją zarówno pośrednie, jak i bezpośrednie metody wykrywania wirusa HIV. Metody pośrednie nie wykrywają wirusa, ale raczej białka, zwane przeciwciałami, które są wytwarzane przez układ odpornościowy w odpowiedzi na wirusa. Bezpośrednie metody testowania pozwalają wykryć antygeny (białka na powierzchni wirusa) lub RNA (materiał genetyczny wirusa).
Istnieje kilka opcji testowania, które różnią się szybkością, dokładnością i łatwością użycia:

• Szybkie testy w miejscu opieki mogą dostarczyć wstępne wyniki w około 20 minut. Może to wymagać kropli krwi z palca, wymazu z dziąseł lub próbki moczu. Spośród nich preferowaną metodą jest oparty na krwi kombinowany test antygenu / przeciwciała HIV (Ag / Ab).
• Standardowe testy w miejscu opieki to testy laboratoryjne, które wykrywają tylko przeciwciała HIV. Znany również jako HIV ELISA, test wymaga pobrania krwi. Wyniki są zwykle zwracane w ciągu pięciu do 10 dni roboczych. Test jest obecnie rzadziej stosowany i został w dużej mierze zastąpiony przez kombinację testu HIV Ag / Ab.
• Szybkie testy domowe to oparte na ślinie testy przeciwciał, które można kupić w Internecie lub w wielu drogeriach. Chociaż jest mniej dokładny niż test w punkcie opieki, test zapewnia prywatność i może dostarczyć wyniki w około 20 minut.
• Zestawy do kolekcji domowej można również kupić online. Ten test przeciwciał wymaga umieszczenia kropli krwi na karcie testowej, którą następnie wysyłasz do laboratorium pocztą ekspresową. Wyniki można następnie otrzymać telefonicznie lub online już w jeden dzień roboczy po dostarczeniu próbki.
• Testy kwasu nukleinowego (NAT) to testy krwi, które wykrywają HIV RNA. Chociaż jest drogi, NAT może wykryć HIV wcześniej niż inne formy testów i może być odpowiedni, jeśli ostatnio byłeś narażony na wysokie ryzyko lub doświadczasz ostrych objawów wczesnej infekcji. NAT jest również używany do badań przesiewowych krwi oddanej lub badania noworodków podejrzanych o zakażenie wirusem HIV. Wyniki są zwykle zwracane w ciągu kilku dni.

Każdy wynik pozytywny - nazywany wstępnym pozytywnym - wymagałby drugiego testu potwierdzającego, aby upewnić się, że diagnoza jest prawidłowa. Jedynym wyjątkiem jest NAT, który wymaga potwierdzenia.

Dokładność testu

Testy na obecność wirusa HIV są bardzo dokładne, jeśli są stosowane prawidłowo. Jednak niektóre metody testowania są bardziej niezawodne niż inne. Niewłaściwe pobieranie lub przechowywanie próbek może również osłabić dokładność testu.

Ogólnie rzecz biorąc, testy w punkcie opieki są dokładniejsze niż testy domowe (częściowo z powodu błędu użytkownika domowego), podczas gdy badania krwi są zwykle dokładniejsze niż badania śliny lub moczu (ze względu na wyższe stężenie wirusa HIV w krew).

Kliniki w Stanach Zjednoczonych podają 98,5-procentowy wskaźnik dokładności w przypadku stosowania testu na przeciwciała i 99,9 procentowy wskaźnik dokładności w połączeniu z testem potwierdzającym. Przekłada się to na jeden wynik fałszywie dodatni na każde 250 000 testów. Testy nowszej generacji obiecują jeszcze lepsze wyniki.

Niektóre choroby mogą również wywoływać fałszywie dodatni wynik testu, co oznacza, że ​​test jest dodatni na obecność wirusa HIV, podczas gdy osoba nie jest w rzeczywistości zarażona. Choroby, które mogą wywołać fałszywie dodatni wynik, obejmują kiłę, toczeń i boreliozę. Testy potwierdzające prawie zawsze usuwają te nieprawidłowe wyniki.

Ryzyka i przeciwwskazania

Nie ma przeciwwskazań do wykonywania testów na obecność wirusa HIV, a ryzyko jest niewielkie. Jeśli wymagane jest pobranie krwi, w miejscu wstrzyknięcia może wystąpić bolesność, obrzęk i zasinienie. Możliwe są również zawroty głowy i infekcja.

Jeśli boisz się igieł lub odczuwasz wrażliwość na krew, poinformuj o tym wcześniej pielęgniarkę lub flebotomistę. Mogą być dostępne inne opcje testowania. Ponadto, jeśli masz hemofilię lub przyjmujesz leki rozrzedzające krew, można użyć igły motylkowej wielkości dziecka, aby zmniejszyć ryzyko krwawienia.

Przed testem

Test na obecność wirusa HIV nie wymaga żadnych przygotowań poza gotowością do przystąpienia do testu. Mając to na uwadze, HIV pozostaje wysoce stygmatyzowaną chorobą, a ludzie często unikają testów na obecność wirusa HIV z obawy przed ujawnieniem.

Jeśli martwisz się o swoją prywatność, znajdź klinikę, która oferuje albo poufne testy (w których Twoje imię i nazwisko jest udostępniane tylko Twojemu lekarzowi, Twojej firmie ubezpieczeniowej i rządowej agencji raportującej) lub anonimowe testy (gdzie Twoje imię i nazwisko jest udostępniane jeden).

wyczucie czasu

Czas jest ważną częścią testów na obecność wirusa HIV. Jeśli zostałeś zarażony wirusem HIV, będzie okres, zwany okresem okienka, kiedy test nie da dokładnego wyniku.

Ponieważ testy na obecność wirusa HIV na ogół wykrywają przeciwciała i / lub antygeny, musisz poczekać, aż organizm wyprodukuje ich wystarczającą ilość, aby uzyskać pozytywny wynik. Jeśli wykonasz test zbyt wcześnie, otrzymasz wynik fałszywie ujemny. Nawet z NAT musisz poczekać, aż wirus replikuje się do wykrywalnych poziomów.

Ponieważ wykrywalne poziomy mogą się różnić w zależności od osoby, większość klinik radzi poczekać na badanie na obecność wirusa HIV po możliwej ekspozycji:

• Jeden do trzech tygodni przed uzyskaniem NAT
• Miesiąc przed wykonaniem kombinowanego testu HIV Ag / Ab
• Trzy miesiące przed wykonaniem któregokolwiek z pozostałych testów na obecność wirusa HIV

Sama procedura składa się z trzech etapów: porady przed badaniem, testu na HIV i porady po teście. W zależności od wykonywanego testu proces może trwać od 30 minut do 45 minut. Centra pomocy mogą zająć znacznie więcej czasu.

Lokalizacja

Testy na obecność wirusa HIV są dostępne w wielu placówkach medycznych i placówkach zdrowia publicznego. Należą do nich szpitale, kliniki, apteki detaliczne, lokalne organizacje zajmujące się HIV, poradnie prenatalne i planowania rodziny, ośrodki przyjmowania młodych ludzi, mobilne ośrodki badawcze oraz ośrodki leczenia odwykowego i alkoholowego.

Aby znaleźć najbliższą placówkę testową, użyj lokalizatora online oferowanego przez Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych. Wiele witryn oferuje testy wstępne. Inni wymagają spotkania.

Jedzenie i picie

Nie ma ograniczeń co do jedzenia i picia w przypadku testu na HIV. Jeśli jednak wykonujesz test doustny w domu, unikaj mycia zębów lub płukania jamy ustnej 30 minut wcześniej, ponieważ może to wpłynąć na wyniki.

Co przynieść

Nawet jeśli przechodzisz anonimowe testy, placówka może wymagać dokumentu tożsamości wydanego przez rząd w celu potwierdzenia Twojego miejsca zamieszkania. Zadzwoń wcześniej, aby uzyskać szczegółowe informacje. Powinieneś również sprawdzić, czy akceptują twoje ubezpieczenie, jeśli masz plan. Jeśli tak, przynieś swoją kartę ubezpieczeniową.

Możesz również rozważyć zabranie kogoś ze sobą, jeśli nie jesteś pewien, jak możesz zareagować na pozytywną diagnozę HIV. Posiadanie wsparcia może być bardzo ważne.

Ubezpieczenie kosztów i zdrowia

Większość planów ubezpieczeniowych, w tym Medicare i Medicaid, pokryje koszty w całości w ramach podstawowych świadczeń zdrowotnych wynikających z ustawy Affordable Care Act.

Należy zauważyć, że podczas gdy testy w punkcie opieki są zwykle objęte ubezpieczeniem, zestawy testów domowych mogą nie być objęte ubezpieczeniem. Skontaktuj się ze swoim ubezpieczycielem, aby lepiej zrozumieć swoje korzyści w tym zakresie.

Jeśli nie jesteś ubezpieczony, możesz znaleźć tanie lub bezpłatne witryny testowe za pośrednictwem lokalizatora GetTested oferowanego przez Centers for Disease Control and Prevention.

Przepisy dotyczące ujawniania wirusa HIV

Niezależnie od tego, czy Twój test na HIV jest anonimowy czy poufny, każdy pozytywny wynik testu zostanie zgłoszony lokalnemu wydziałowi zdrowia, który z kolei ujawni informacje - bez twojego nazwiska - Centers for Disease Control and Prevention (CDC) w Atlancie . Informacje nie są udostępniane żadnej innej agencji rządowej.

Pozytywnym wynikiem może być również przekazanie firmie ubezpieczeniowej i lekarzowi, który skierował Cię na badanie. Nie można go udostępniać żadnemu innemu lekarzowi ani agencji bez Twojej wyraźnej pisemnej zgody zgodnie z ustawą o odpowiedzialności w ubezpieczeniach zdrowotnych (HIPAA) z 1996 r.

W wielu stanach i niektórych miastach obowiązują przepisy dotyczące powiadamiania partnerów, co oznacza, że ​​Twój lekarz może być prawnie zobowiązany do poinformowania partnera seksualnego lub dzielącego się igłami, jeśli wynik testu na obecność wirusa HIV jest dodatni. Twoje imię i nazwisko lub dane osobowe nie są ujawniane.

Jeśli jesteś żonaty i masz pozytywny wynik testu na HIV, pamiętaj, że departamenty zdrowia finansowane przez rząd federalny Ryan White HIV / AIDS Program są zobowiązane do podjęcia "dobrej wiary" wysiłków, aby powiadomić małżonków o wyniku. Realizacja tego wymogu znacznie się różni.

Inne uwagi

Błędem jest myślenie, że nie możesz nic zrobić, jeśli niedawno byłeś narażony na zakażenie wirusem HIV. Jeśli uprawiałeś seks bez prezerwatywy, wspólnych igieł lub masz inną formę narażenia na ryzyko wysokiego ryzyka, możesz zapobiec infekcji, rozpoczynając profilaktykę poekspozycyjną HIV (PEP) w ciągu 72 godzin.

PEP obejmuje 28-dniowy cykl dwóch lub trzech leków przeciwretrowirusowych, w zależności od stopnia narażenia. Strategia stosowana przez pracowników służby zdrowia oraz w przypadkach gwałtu może zmniejszyć ryzyko infekcji nawet o 79 procent.

Podczas testu

W dniu testu, po zarejestrowaniu się i potwierdzeniu informacji o ubezpieczeniu, zostaniesz poproszony o podpisanie formularza zgody potwierdzającego, że wyniki testu mogą być udostępniane odpowiednim agencjom i osobom zgodnie z zaleceniami HIPAA. Porozmawiaj z administracją biura, jeśli nie rozumiesz żadnej części formularza zgody.

Wiele witryn poprosi Cię również o wypełnienie kwestionariusza, aby uzyskać podstawowe informacje na Twój temat, w tym pochodzenie etniczne, orientację seksualną, aktywność seksualną i używanie substancji, a także to, czy wcześniej miałeś test na obecność wirusa HIV. Niektóre informacje zostaną wykorzystane do celów poufnego raportowania; niektórzy do pomocy w doradztwie.

Test wstępny

Porady przed badaniem odbywają się w prywatnym pokoju z wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia. Podczas konsultacji możesz zostać zapytany o niedawne narażenie, jeśli miało miejsce, a także o praktyki związane z narkotykami w celach seksualnych lub rekreacyjnych. Pytania nie mają na celu osądzania ani zawstydzania; raczej pomagają doradcy lepiej zrozumieć Twoje osobiste ryzyko infekcji.

Doradca następnie wyjaśni, czym jest HIV i AIDS, jak przeprowadza się test, czym jest okienko i co oznacza wynik pozytywny i negatywny. Jeśli okaże się, że przeprowadzasz badanie zbyt wcześnie, doradca może poprosić Cię o ponowne zgłoszenie się, gdy będzie bardziej prawdopodobne, że test będzie dokładny.

Zapraszam do zadawania dowolnych pytań. Nie ma czegoś takiego jak złe pytanie.

Przez cały test

Procedura testowania w klinice może się różnić w zależności od tego, czy wykonujesz szybki test krwi na HIV lub test doustny, czy też badanie krwi lub śliny na obecność przeciwciał przeciwko HIV. (Test moczu, mimo że został zatwierdzony, jest rzadko stosowany w warunkach klinicznych, po części dlatego, że jest mniej dokładny niż którykolwiek z innych testów).

Szybki test krwi na obecność wirusa HIV przeprowadza się w następujący sposób:

1. Twój palec jest czyszczony antyseptyczną chusteczką.
2. Za pomocą sprężynowego narzędzia zwanego lancetem pracownik służby zdrowia nakłuwa palec, aby pobrać kroplę krwi.
3. Krew jest pobierana do maleńkiej szklanej probówki zwanej pipetą, którą następnie umieszcza się w odczynniku zwanym buforem.
4. Bufor i dwie inne substancje chemiczne (środek barwiący i roztwór czyszczący) wlewa się do plastikowej studzienki zwanej membraną.
5. Po 15 do 20 minutach membrana jest sprawdzana. Jeśli membrana ma jedną kropkę na dole, test jest niereaktywny (ujemny). Jeśli membrana ma dwie kropki, test jest reaktywny (wstępnie pozytywny).
6. Następnie przeprowadza się potwierdzające badanie krwi; wyniki są dostępne kilka dni później.

Szybki test doustny na HIV przeprowadza się w następujący sposób:

1. Wymaz z jamy ustnej zwany różdżką jest przeciągany między zębami oraz górną i dolną dziąsłem. Różdżkę należy przeciągnąć nie więcej niż raz.
2. Różdżkę umieszcza się w roztworze buforowym na 20 minut.
3. Różdżka ma okienko wyników podobne do tego w teście ciążowym w domu. Jeżeli okienko w klamce ma jedną kreskę, test jest niereaktywny (negatywny). Jeśli okienko ma dwie linie, test jest reaktywny (wstępnie pozytywny).
4. Następnie przeprowadza się potwierdzające badanie krwi. Wyniki otrzymasz tego samego dnia, w którym przystąpisz do testu.

Uwaga: jeśli korzystałeś z zestawu domowego, bezpłatna infolinia pomocy wymieniona w instrukcjach testu udzieli dalszych informacji.

Badanie krwi na obecność przeciwciał HIV przeprowadza się w następujący sposób:

1. Na ramieniu zakładana jest elastyczna opaska, aby puchnąć żyły.
2. Skórę wokół planowanego miejsca wstrzyknięcia oczyszcza się wacikiem antyseptycznym.
3. Do żyły wprowadza się urządzenie w kształcie skrzydła zwane igłą motylkową. Ta igła, która jest przymocowana do wąskiego cewnika, jest mniej podatna na drżenie podczas pobierania krwi niż inne typy.
4. Od 1 do 4 mililitrów (ml) krwi pobiera się do zamkniętej próżniowo probówki zwanej vacutainer.
5. Następnie usuwa się igłę i zabandażuje ramię.
6. Probówka jest wysyłana do laboratorium. Jeśli próbka jest reaktywna (wstępnie pozytywna), laboratorium natychmiast przeprowadza test potwierdzający przy użyciu tej samej próbki krwi.
7. Zostaniesz poinformowany o swoich wynikach za tydzień lub dwa.

Test śliny na HIV ELISA przeprowadza się w następujący sposób:

1. Wymaz z jamy ustnej zwany różdżką umieszcza się między policzkiem a dziąsłem na dwie do pięciu minut.
2. Różdżkę umieszcza się w roztworze buforowym.
3. Następnie uchwyt różdżki jest odłamywany.
4. Roztwór buforowy zostaje zapieczętowany i wysłany do laboratorium.
5. Jeśli próbka jest reaktywna (wstępnie pozytywna), laboratorium natychmiast przeprowadza test potwierdzający z użyciem tej samej próbki.
6. Wrócisz po wyniki testu za tydzień lub dwa.

Po teście

Niektórzy ludzie powiedzą ci, że najtrudniejszą częścią testu na obecność wirusa HIV jest nie przystąpienie do testu, ale czekanie na wyniki. Jest to szczególnie ważne, jeśli masz wstępny pozytywny wynik i musisz czekać kilka dni lub dłużej na ostateczne wyniki.

Czekanie często może być bolesne; do tego stopnia, że ​​aż co 15 osoba na 15 nie wróci po swoje wyniki - wynika z badania opublikowanego wMiędzynarodowy dziennik chorób przenoszonych drogą płciową i AIDS.

Jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby pozostać opanowanym podczas oczekiwania:

• Otaczaj się przyjaciółmi i rodziną, którzy Cię wspierają.
• Rób rzeczy po jednym kroku. Nie trać godzin na przeszukiwanie sieci w poszukiwaniu wszystkich „a co jeśli”.
• Ćwicz, aby poprawić swój nastrój i zwalczyć depresję.
• Unikaj alkoholu, narkotyków, a nawet kofeiny, aby zachować spokój i obecność.
• Jeśli zacznie cię martwić się, przypomnij sobie, że istnieje skuteczne leczenie i sposoby na zapłacenie za nie, niezależnie od twoich dochodów.

Jeśli nie możesz sobie z tym poradzić i nie masz z kim porozmawiać, zadzwoń na całodobową, bezpłatną infolinię HIV w Twoim stanie, aby otrzymać skierowanie do wykwalifikowanego doradcy w Twojej okolicy.

Interpretacja wyników

Czas potrzebny na uzyskanie wyników może się różnić. Wiele stanów wymaga, aby wyniki testów były dostarczane tylko osobiście.Podczas gdy w niektórych stanach lekarze będą mogli podawać negatywne wyniki przez telefon, większość pracowników służby zdrowia spotyka się z dezaprobatą, biorąc pod uwagę, że nie pozwala ona na odpowiednie doradztwo po teście i stwarza możliwość naruszenia poufności, o której byłeś. przetestowane (coś, czego możesz nie chcieć udostępniać). Wyniki testów na obecność wirusa HIV nie są wysyłane pocztą.

Wyniki testów są interpretowane w następujący sposób:

• Jeśli test wstępny jest niereaktywny, jesteś nosicielem wirusa HIV, co oznacza, że ​​albo nie zostałeś zarażony, albo wykonałeś test zbyt wcześnie. Chociaż nie będziesz potrzebować dalszych testów (chyba że czas wykonania testu nie był optymalny), zostaniesz poinformowany, jak zmniejszyć ryzyko w przyszłości i czy rutynowe badania są potrzebne, jeśli jesteś w grupie wysokiego ryzyka zakażenia.
• Jeśli test wstępny jest reaktywny, wynik jest uważany za wstępny pozytywny. Aby potwierdzić wynik, laboratorium zastosuje bardziej wyrafinowany test zwany testem różnicowania HIV i prawdopodobnie NAT. Jeśli oba testy potwierdzające są niereaktywne, możesz mieć pewność, że jesteś nosicielem wirusa HIV.
• Jeśli oba testy wstępne i potwierdzające są reaktywne, oznacza to, że jesteś nosicielem wirusa HIV, co oznacza, że ​​zostałeś zakażony wirusem HIV. Poradnictwo po teście będzie koncentrować się zarówno na Twoich potrzebach emocjonalnych, jak i medycznych.

Poradnictwo po zakończeniu testu jest zawsze przeprowadzane, bez względu na wyniki testu. Cel poradnictwa jest dwojaki: pomóc Ci zrozumieć, co oznaczają wyniki i dostarczyć Ci informacji „co dalej”, których potrzebujesz, aby zachować bezpieczeństwo i zdrowie.

Pozytywny wynik testu na HIV może zostać przekazany CDC, twojej firmie ubezpieczeniowej, twojemu lekarzowi lub niektórym osobom, zgodnie z zasadami, na które zgodziłeś się przed badaniem. Jeśli Twoja poufność zostanie naruszona, możesz złożyć skargę do Departamentu Zdrowia i Opieki Społecznej i domagać się odszkodowania prawnego zgodnie z prawem obowiązującym w Twoim stanie.

Kontynuacja

Po otrzymaniu diagnozy HIV zostaniesz poinformowany, że istnieją opcje leczenia i systemy wsparcia, które łączą Cię z opieką medyczną. Możesz również zostać skierowany do nawigatora opieki, który może Ci pomóc w uzyskaniu skierowań i uzyskaniu wszelkich niezbędnych usług finansowych, emocjonalnych, rodzinnych, prawnych lub leczenia odwykowego.

Jeśli czujesz się przytłoczony, możesz poprosić o omówienie tych spraw innego dnia lub wykorzystać czas na zadawanie tylu pytań, ile potrzebujesz. Pogodzenie się z diagnozą HIV to proces. Nie śpiesz się.

Poradnik dla lekarzy zajmujących się HIV

Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.

Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.

Ten przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.

Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.

Jeśli jednak jesteś gotowy do kontynuowania, a test został przeprowadzony w przychodni lub szpitalu, możesz zostać poproszony o poddanie się dodatkowym testom zwanym liczbą CD4 i miano wirusa HIV. Liczba CD4 mierzy liczbę komórek odpornościowych (zwanych limfocytami T CD4) we krwi i pomaga ustalić, jak silny jest twój układ odpornościowy. Wirusowe obciążenie wykorzystuje technologię podobną do NAT i zlicza, ile wirusów znajduje się w mikrolitrze (µL) krwi.

Oba te testy pomagają ustalić stan wyjściowy przed leczeniem i będą rutynowo powtarzane w celu oceny odpowiedzi na terapię.

Najlepiej byłoby, gdyby leczenie HIV rozpoczęło się w momencie postawienia diagnozy. Testy genetyczne mogą posłużyć do określenia, które leki są dla Ciebie najlepsze. Sama terapia lekowa zazwyczaj obejmuje dawkę raz dziennie i, jeśli jest przyjmowana zgodnie z zaleceniami, może zapewnić normalną jakość życia i prawie normalną długość życia.

Będziesz mieć ciągłe badania lekarskie, aby monitorować swój stan przez resztę życia, a harmonogram zostanie określony przez lekarza.

Pozytywna diagnoza HIV nie oznacza tego samego, co kiedyś. Postępy w terapii HIV są takie, że możesz teraz żyć długo i zdrowo i możesz nigdy nie stanąć przed groźbą poważnej choroby związanej z HIV lub AIDS.

Słowo od Verywell

Otrzymanie diagnozy HIV może zmienić życie i często nie ma sposobu, aby dowiedzieć się, jak zareagujesz na wiadomości. Niezależnie od twojej odpowiedzi, zaakceptuj, że to normalne. Niektórzy ludzie mogą nawet poczuć ulgę, że nie muszą już zastanawiać się nad swoim statusem. Znając swój status HIV, możesz dokonać świadomego wyboru, w jaki sposób chronić innych przed zakażeniem, a siebie przed ponownym zakażeniem.

Nie oznacza to, że życie z HIV nie wiąże się z żadnymi wyzwaniami. Jeśli masz problemy z radzeniem sobie, rozważ dołączenie do grupy wsparcia lub skorzystanie z indywidualnej porady wykwalifikowanego terapeuty.

Z drugiej strony, jeśli doświadczasz skrajnej depresji lub lęku, poproś o skierowanie do psychiatry, który może zaoferować leki i terapię, które pomogą Ci lepiej sobie z tym poradzić.