Krótka historia HIV

Historia HIV jest pełna triumfów i porażek, gdy świat zmierzył się z największą globalną epidemią współczesnych czasów. To, co zaczęło się od kilku infekcji, przerodziło się w pandemię, która obecnie dotyka ponad 36 milionów ludzi na całym świecie.

Bruce Ayres / The Image Bank / Getty Images

Historia HIV rozpoczęła się na początku 1981 r., Kiedy New York Times doniósł o wybuchu rzadkiej postaci raka wśród gejów w Nowym Jorku i Kalifornii. Ten „gejowski rak”, później zidentyfikowany jako mięsak Kaposiego, jest chorobą, która stała się twarzą tej choroby w latach osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych XX wieku.

W tym samym roku na izbach przyjęć w Nowym Jorku zaczęła się pojawiać wysypka u zdrowych młodych mężczyzn z gorączką, objawami grypopodobnymi i rzadkim typem zapalenia płuc zwanymPneumocystis. Nikt nie mógł sobie wyobrazić, że te niezwykłe, odosobnione przypadki zapowiadają globalną epidemię, zabijającą miliony ludzi w ciągu kilku lat.

1981

W 1981 roku pojawił się mięsak Kaposiego i zapalenie płuc pneumocystis wśród gejów w Nowym Jorku i Kalifornii. Kiedy Centra Kontroli Chorób zgłosiły nową epidemię, ochrzciły ją GRID (lub niedoborem odporności związanym z gejami), piętnując społeczność gejowską jako nosicieli śmiertelnej choroby. Jednak wkrótce zaczęły pojawiać się przypadki wśród heteroseksualistów, osób używających narkotyków i hemofilików, co dowodzi, że zespół nie zna granic.

1983

Naukowcy z Instytutu Pasteura we Francji wyizolowali retrowirusa, który ich zdaniem jest powiązany z wybuchem HIV. Do tego czasu 35 krajów na całym świecie potwierdziło przypadki choroby, która do tej pory wydawała się wpływać na amerykańskie kontrowersje. Kontrowersje pojawiły się wkrótce po tym, jak rząd USA ogłosił, że jeden z ich naukowców, dr Robert Gallo, wyizolował retrowirus o nazwie HTLV-III, który, jak twierdzili, był odpowiedzialny za AIDS.

Dwa lata później ostatecznie potwierdzono, że retrowirusy HTLV-III i retrowirusy Pasteura są takie same, co doprowadziło międzynarodowy komitet do zmiany nazwy wirusa HIV (ludzki wirus niedoboru odporności).

1984

Kanadyjski steward, nazywany „Pacjentem Zero”, umiera z powodu komplikacji związanych z AIDS. Ze względu na jego seksualne powiązania z kilkoma pierwszymi ofiarami HIV, błędnie podaje się, że jest on odpowiedzialny za wprowadzenie wirusa do Ameryki Północnej. W tym czasie w Stanach Zjednoczonych odnotowano 8000 potwierdzonych przypadków, które doprowadziły do alarmujących 3500 zgonów.

1985

Kontrowersje wokół wirusa HIV trwają, gdy laboratorium Gallo opatentowało test na HIV, który później został zatwierdzony przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków (FDA). Instytut Pasteura pozywa i otrzymuje później prawa do połowy tantiem z nowego testu. W tym samym roku HIV wkracza do publicznej świadomości wraz ze śmiercią Rocka Hudsona i wiadomością, że 14-letni Ryan White został wykluczony ze swojej szkoły podstawowej w Indianie z powodu zakażenia wirusem HIV.

1987

Pierwszy lek na HIV, znany jako Retrovir (AZT), został zatwierdzony przez FDA. Po sześciu latach ignorowania choroby i odmawiania uznania kryzysu, prezydent Ronald Reagan w końcu używa słowa „AIDS” w wystąpieniu publicznym. Uważa się, że do tego momentu na całym świecie istnieje od 100 000 do 150 000 przypadków HIV.

1990

Po latach przewodzenia w Stanach Zjednoczonych w walce z piętnem HIV Ryan White umiera w wieku 19 lat. W tym roku Kongres uchwala ustawę Ryan White Care Act, mającą na celu zapewnienie sponsorowanych przez rząd funduszy na opiekę nad osobami żyjącymi z HIV. Na tym etapie liczba osób żyjących z HIV na całym świecie wzrosła do prawie miliona.

1992

FDA zatwierdza pierwszy lek do stosowania w połączeniu z AZT znanym jako Hivid, co oznacza pierwszy krok społeczności medycznej w kierunku terapii skojarzonej. Wkrótce po nim pojawia się Epivir (lamiwudyna), która jest nadal powszechnie stosowana.

1993

Brytyjskie badanie znane jako Concorde Trials stwierdza, że monoterapia AZT w żaden sposób nie opóźnia progresji do HIV. W wyniku tego raportu wyłania się nowy ruch zaprzeczający istnieniu wirusa HIV lub temu, że jakikolwiek wirus jest nawet powiązany z chorobą.

1996

Leczenie stanowi kolejny ważny krok naprzód wraz z wprowadzeniem silnych leków na HIV zwanych inhibitorami proteazy. Leki stosowane w terapii potrójnej okazują się skuteczne nie tylko w tłumieniu wirusa, ale także umożliwiają ludziom przywrócenie układu odpornościowego do prawie normalnego poziomu. Protokół natychmiast nazwano wysoce aktywną terapią przeciwretrowirusową lub HAART.

1997

Badanie AIDS Clinical Trials Group 076 wykazało, że stosowanie AZT w czasie ciąży i podczas porodu zmniejszyło przenoszenie wirusa HIV z matki na dziecko do zaledwie 3%. W tym samym roku, mniej niż 12 miesięcy po wprowadzeniu HAART, śmiertelność z powodu HIV w USA spada o 35%.

1998

Pierwsze próby na ludziach w Stanach Zjednoczonych rozpoczynają testowanie szczepionki VAXGEN przeciwko HIV. (To była pierwsza z wielu takich prób, do których jeszcze nie znaleźliśmy odpowiedniego kandydata).

2000

Ruch zaprzeczający AIDS zyskuje międzynarodową uwagę, kiedy prezydent RPA Thabo Mbeki na Międzynarodowej Konferencji AIDS ogłasza, że „wirus nie może wywołać syndromu”. W tym czasie prawie 20 milionów ludzi zmarło na AIDS na całym świecie, w tym prawie 17 milionów w Afryce Subsaharyjskiej.

2004

Gdy społeczność medyczna staje w obliczu rosnącej fali lekooporności wśród osób na HAART, zostaje uwolniony nowy lek zwany tenofowirem, który wydaje się być zdolny do przezwyciężenia nawet przypadków głębokiej, wielolekowej oporności. Krótko przed wyrzuceniem Thabo Mbekiego z prezydentury w RPA, pierwsze generyczne leki na HIV zostają zatwierdzone w tym kraju, otwierając drzwi do największego w historii leczenia odwykowego.

2009

Naukowcy z University of North Carolina w Chapel Hill ogłosili, że zdekodowali strukturę całego genomu HIV, umożliwiając naukowcom opracowanie nowszych narzędzi diagnostycznych i ukierunkowanego leczenia HIV. To w dużej mierze ten wysiłek doprowadził do opracowania inhibitorów integrazy, które są obecnie stosowane w leczeniu pierwszego rzutu w Stanach Zjednoczonych.

2010

Badanie iPrEX jest pierwszym z wielu badań, które pokazuje, że lek na HIV Truvada może być stosowany przez osoby zakażone wirusem HIV, aby zapobiec zakażeniu. Strategia znana jako profilaktyka przedekspozycyjna HIV (PrEP) jest obecnie powszechnie stosowana w celu ochrony osoby z wysokim ryzykiem infekcji.

2013

Z badania przeprowadzonego przez North American AIDS Cohort Collaboration on Research and Design (NA-ACCORD) wynika, że 20-latek, który rozpoczął terapię HIV, może spodziewać się, że będzie dobrze dożył do siedemdziesiątki. Jest to pierwsze z wielu takie potwierdzenia opisujące wpływ terapii przeciwretrowirusowej na długość życia.

2014

Światowa Organizacja Zdrowia i Program Narodów Zjednoczonych ds. HIV / AIDS (UNAIDS) ogłaszają ambitny plan zakończenia pandemii HIV do 2030 r. Poprzez zdiagnozowanie 90% osób żyjących z HIV na całym świecie, poddanie 90% terapii przeciw HIV i uzyskanie niewykrywalnego wirusa obciążenie w 90% z nich. Program, nazwany strategią 90-90-90, musi stawić czoła coraz mniejszym wkładom krajów-dawców oraz stale rosnącym wskaźnikom lekooporności i niepowodzeń w leczeniu na całym świecie.

2015

Indiana doświadcza największej epidemii HIV od lat 90-tych z powodu powszechnej epidemii opioidów i oporu ówczesnego gubernatora Mike'a Pence'a, który zezwolił na program wymiany igieł w swoim stanie z „powodów moralnych”. W rezultacie w ciągu kilku tygodni w mieście Austin w stanie Indiana (populacja 4295) odnotowano ponad 200 przypadków.

2016

Po opublikowaniu badania Strategic Timing of Antiretroviral Treatment (START) pod koniec 2015 r., Między innymi Światowa Organizacja Zdrowia i Departament Zdrowia i Opieki Społecznej Stanów Zjednoczonych zalecają rozpoczęcie leczenia HIV w momencie postawienia diagnozy. W przeciwieństwie do opóźniania leczenia, nowa strategia okazała się zmniejszać ryzyko poważnych chorób o 53%.

2017

Epidemia trwająca 36 lat nadal pochłania milion ofiar rocznie i dodaje kolejne 1,8 miliona nowych infekcji do liczby w 2017 roku. Szacuje się, że obecnie na całym świecie żyje 36,7 miliona osób z HIV, z czego 20,9 miliona jest poddawanych terapii antyretrowirusowej. W sumie ponad 76 milionów ludzi zostało zarażonych wirusem HIV od początku pandemii, z czego zginęło 35 milionów ludzi.