Chłoniaki to nowotwory limfocytów, grupy białych krwinek, które odgrywają kluczową rolę w układzie odpornościowym. Różne rodzaje limfocytów (na przykład komórki B, komórki T i komórki NK) mogą powodować różne chłoniaki. Te chłoniaki, które tworzą się na etapie rozwoju limfocytów B, nazywane są chłoniakami z komórek B. Podczas diagnozy i oceny ludzie dowiadują się, który z wielu typów chłoniaka z komórek B mają.
Dwa z najczęstszych chłoniaków z komórek B to rozlany chłoniak z dużych komórek B (DLBCL) i chłoniak grudkowy. Oba mogą powodować powiększenie jednego lub więcej węzłów chłonnych, oprócz innych oznak i objawów.
Hero Images / Getty Images
Główne rodzaje
Dwie główne kategorie chłoniaków to chłoniak Hodgkina i chłoniak nieziarniczy. Komórki B i ich pochodzenie są ważne w obu kategoriach chłoniaków. W rzeczywistości większość chłoniaków nieziarniczych (około 85%) to chłoniaki z komórek B. Chociaż chłoniaki Hodgkina zazwyczaj obejmują również komórki B, często są one rozpatrywane osobno, częściowo ze względów historycznych.
Poniżej wymieniono główne typy chłoniaka nieziarniczego z komórek B (NHL), wraz z szacunkową liczbą nowych przypadków spodziewanych rocznie w Stanach Zjednoczonych:
- Rozlany chłoniak z dużych komórek B (DLBCL): ponad 18 000 nowych przypadków
- Chłoniak grudkowy (FL): 15 000 nowych przypadków
- Chłoniaki strefy brzeżnej (MZL): 6000 nowych przypadków
- Chłoniak z komórek płaszcza (MCL): 4000-5000 nowych przypadków
- Chłoniak z małych limfocytów (SLL) / przewlekła białaczka limfocytowa (CLL): rocznie występuje około 2100 przypadkówbez białaczkiobraz (SLL)
Obecnie SLL i CLL są często uważane za dwie formy tego samego nowotworu. SLL oznacza chorobę z przewagą węzłów chłonnych (chłoniak), podczas gdy CLL odnosi się do przewagi złośliwych białych krwinek w krążeniu (białaczka). SLL jest znacznie mniej powszechne niż CLL.
Rzadkie typy
- Chłoniak Burkitta
- Makroglobulinemia Waldenstroma (chłoniak limfoplazmacytyczny)
- Chłoniak pierwotny ośrodkowego układu nerwowego
- Pierwotny chłoniak wewnątrzgałkowy
- Chłoniak skóry z komórek B.
- Garść rzadkich chłoniaków z limfocytów B, które wcześniej były uwzględniane jako podtypy DLBCL, ale obecnie są wymienione osobno w systemie klasyfikacji Światowej Organizacji Zdrowia
- Białaczka włochatokomórkowa, pomimo nazwy, jest uważana za rzadkiego chłoniaka z komórek B.
Co mówi typ?
Pomimo wspólnej linii komórkowej, chłoniaki z komórek B mogą znacznie różnić się agresywnością, przebiegiem klinicznym, odpowiedzią na leczenie i rokowaniem. Niektóre chłoniaki z komórek B można wyleczyć, podczas gdy inne nie mają jeszcze lekarstwa.
Czasami podgrupy lub podkategorie chłoniaka z komórek B mogą być bardziej wymowne niż główna klasyfikacja. Na przykład „gnuśny podzbiór MCL” może nie dawać objawów przez lata i może nie wymagać natychmiastowego leczenia; mając na uwadze, że agresywne formy MCL wymagają intensywnego leczenia, aby osoba mogła przeżyć dłużej niż kilka lat, miejmy nadzieję, że pożyje wystarczająco długo, aby zobaczyć kolejny przełom w leczeniu.
Inny przykład tego samego typu chłoniaka z komórek B, który zachowuje się inaczej u poszczególnych osób, występuje w przypadku DLBCL. Niektóre osoby z DLBCL mają doskonałą odpowiedź na intensywną terapię, tak że są wyleczeni. Niestety nie dotyczy to wszystkich.
Dla osoby z chłoniakiem typ chłoniaka z limfocytów B jest ważny, ale ocena zaawansowania i ocena prognostyczna (patrząc na komórkowe i kliniczne czynniki ryzyka) są również kluczowe dla pomocy Tobie i Twojemu lekarzowi w planowaniu przyszłości i ocenie najlepszych wyników możliwości leczenia.
NHL jest zwykle podzielony według typów naleniwylubagresywnynowotwory złośliwe; dotyczy to szczególnie wielu chłoniaków z komórek B. Powolne chłoniaki zwykle rosną wolniej, podczas gdy agresywne chłoniaki zwykle rosną szybciej.
Powolne chłoniaki z komórek B.
Uogólniając, powolne chłoniaki z komórek B mają zwykle stosunkowo dobre rokowanie, z długim czasem przeżycia, ale nie są uleczalne w zaawansowanych stadiach. W przypadku chłoniaków powolnych istnieje również możliwość, że to, co zaczyna się jako powolna choroba, przekształci się później w bardziej agresywną chorobę. Może się to zdarzyć stosunkowo szybko po postawieniu diagnozy, dziesiątki lat po postawieniu diagnozy lub, w przypadku wielu osób z powolnymi chłoniakami z limfocytów B, wcale.
Dwa przykłady powolnych chłoniaków z komórek B to chłoniak grudkowy i chłoniak z małych limfocytów.
Chłoniak grudkowy
Chłoniak grudkowy i chłoniak powolny często rozwija się powoli i dobrze reaguje na leczenie, ale jest bardzo trudny do wyleczenia i zwykle powraca po leczeniu.
Wiele osób z chłoniakiem grudkowym może żyć długo. Niektóre przypadki chłoniaka grudkowego, które nie powodują innych problemów poza łagodnym obrzękiem węzłów chłonnych, mogą nawet nie wymagać leczenia. Niektóre osoby z chłoniakiem grudkowym nigdy w ogóle nie będą wymagały leczenia, a dla tych, którzy to robią, może upłynąć wiele lat, zanim będzie potrzebne leczenie.
Niestety, w podgrupie osób z chłoniakiem grudkowym choroba ma gorsze rokowanie. Około 20% pacjentów z chłoniakiem grudkowym w stopniu II, III i IV będzie miało nawrót w ciągu dwóch lat leczenia pierwszego rzutu, a rokowanie w tych przypadkach nie jest tak dobre.
Mały chłoniak limfocytowy (chłoniak w wersji CLL)
Mały chłoniak limfocytowy to kolejny powolny chłoniak z komórek B. Jest bardzo podobna do przewlekłej białaczki limfocytowej (CLL), z tą różnicą, że choroba zwykle jest zlokalizowana w węzłach chłonnych.
Często SLL dotyczy więcej niż jednej grupy węzłów chłonnych.Komórki rakowe mogą również występować w innych obszarach, takich jak krew lub szpik kostny, ale w mniejszym stopniu niż w CLL.
Jak to jest charakterystyczne dla chłoniaka powolnego, wielu pacjentów z SLL żyje ze swoim nowotworem przez lata, ostatecznie umierając z przyczyn, które są całkowicie niezwiązane ze złośliwością.
Agresywne chłoniaki z komórek B.
Chociaż termin „agresywny” brzmi tak, jakby zawsze był zły, niektóre agresywne chłoniaki z limfocytów B bardzo dobrze reagują na leczenie i można je nawet wyleczyć za pomocą intensywnej chemioterapii, czyli chemioterapii z terapią przeciwciałami. Inne agresywne chłoniaki są trudniejsze do kontrolowania; celem jest osiągnięcie remisji na okres lat, być może 5-10 lat, utrzymanie jakości życia i nadzieja, że przełom w leczeniu nastąpi do czasu nawrotu choroby.
Rozlany chłoniak z dużych komórek B.
Rozlany chłoniak z dużych komórek B (DLBCL), najpowszechniejsza wysokogatunkowa (agresywna) postać NHL, ma tendencję do szybkiego wzrostu. Chociaż może wystąpić w dzieciństwie, wskaźniki DLBCL rosną wraz z wiekiem, a większość pacjentów w momencie rozpoznania ma powyżej 60 lat.
Zwykle zaczyna się głęboko w ciele w węzłach chłonnych, chociaż DLBCL może rozwinąć się w obszarach poza węzłami chłonnymi, takich jak przewód pokarmowy, jądra, tarczyca, skóra, piersi, kości lub mózg. W momencie zdiagnozowania DLBCL może występować tylko w jednym miejscu lub w wielu miejscach w całym ciele.
Pomimo tego, że jest agresywnym chłoniakiem, DLBCL jest uważany za potencjalnie uleczalny. Leczeniem z wyboru jest zwykle chemioterapia. Często chemioterapię podaje się w schemacie czterech leków znanych jako CHOP (cyklofosfamid, doksorubicyna, winkrystyna i prednizon) oraz monoklonalnego przeciwciała rytuksymab.
Schemat ten, znany jako R-CHOP, jest zwykle podawany w cyklach w odstępie trzech tygodni, z różnymi harmonogramami. Konkretne leczenie, jego intensywność i czas trwania zależą od stopnia zaawansowania choroby, ryzyka wystąpienia nowotworu oraz indywidualnych cech pacjenta.
DLBCL można wyleczyć u około połowy wszystkich pacjentów, ale duży wpływ na to mogą mieć stadium choroby i ocena rokownicza (wskaźnik IPI, który szacuje ryzyko choroby). Pacjenci z niższymi stopniami zaawansowania i niższymi wskaźnikami IPI mają zwykle lepsze wskaźniki przeżycia. Ogólnie rzecz biorąc, około trzech na cztery osoby nie będą miały objawów choroby po początkowym leczeniu, a wiele z nich jest wyleczonych.
Chłoniak z komórek płaszcza
Chłoniak z komórek płaszcza (MCL) to inny typowo agresywny chłoniak. Dotyka więcej mężczyzn niż kobiet i zwykle jest diagnozowana u osób w wieku powyżej 60 lat.
Istnieje podgrupa MCL, która zachowuje się bardziej jak powolny chłoniak, w przypadku którego strategia „obserwuj i czekaj” może być na początku odpowiednia. Zupełnie odwrotnie jest w przypadku blastoidalnego wariantu MCL, bardzo agresywnej postaci choroby.
Osoby z blastoidalnym wariantem MCL, które są młodsze i poza tym zdrowe, są zwykle leczone agresywnie, zazwyczaj rytuksymabem z frakcjonowanym cyklofosfamidem, winkrystyną, doksorubicyną i deksametazonem (znanym również jako reżim R-Hyper-CVAD), a następnie autologiczny przeszczep komórek macierzystych, lub ASCT.
Profilaktykę OUN lub podawanie leków przeciwnowotworowych, które mogą przenikać do ośrodkowego układu nerwowego, można również rozważyć u osób z blastoidalnym wariantem MC. ASCT lub nawet allogeniczny przeszczep komórek macierzystych można rozważyć po początkowej rundzie leczenia w celu wywołania remisji.
W jaki sposób określany jest typ
Różnorodne narzędzia pomagają określić typ chłoniaka. Należą do nich mikroskopijny wygląd złośliwych komórek, które często są pobierane z biopsji węzłów chłonnych, a także narzędzia wykrywające obecność lub brak markerów powierzchniowych na zaangażowanych limfocytach. Testy genetyczne komórek rakowych są również często wykorzystywane do precyzyjnej oceny, zwłaszcza gdy pewna obecność mutacji może być ważna dla diagnozy i leczenia.
Technika znana jako immunohistochemia pomaga rozróżniać typy chłoniaków z komórek B poprzez wykrywanie markerów białkowych lub markerów CD na powierzchni komórek złośliwych. Nie wszystkie nowotwory złośliwe danego typu chłoniaka zawsze dają te same markery, ale analiza tych markerów może pomóc w zawężeniu pola diagnostycznego.
CD5 i CD10 pomagają w sortowaniu typów chłoniaków z komórek B:
- Klasyczne przykłady chłoniaków z komórek B CD5 + / CD10- (mają marker CD5, ale nie mają markera CD10) to chłoniak z małych limfocytów i chłoniak z komórek płaszcza.
- Klasycznymi przykładami ekspresji chłoniaków z limfocytów B CD5 + / CD10 + są chłoniak grudkowy i chłoniak Burkitta. Białaczka włochatokomórkowa i chłoniak z komórek płaszcza mogą czasami dawać dodatni wynik w kierunku CD10. Niektóre formy DLBCL mogą być również CD10-dodatnie. Dodatnia ekspresja CD10 w ponad 30 procentach komórek nowotworowych klasyfikuje pacjenta z DLBCL jako określonego podtypu (GC lub typ ośrodka rozmnażania), który ma lepszy współczynnik przeżycia całkowitego niż fenotyp bez GC.
- Klasyczne przykłady CD5- / CD10-, dojrzałe chłoniaki z komórek B o małej wielkości obejmują chłoniaki strefy brzeżnej (z najczęściej występującą postacią chłoniaka MALT), makroglobulinemię Waldenstroma i białaczkę włochatokomórkową. Większość DLBCL w kategorii „nie określono inaczej” ma również negatywne wyniki zarówno dla CD5, jak i CD10.
Celowanie w różne typy chłoniaka z komórek B.
Pomimo wielu ważnych różnic w chłoniakach z komórek B, istnieje również kilka ważnych podobieństw. Te nowotwory mają tendencję do naśladowania etapów normalnych komórek B w miarę ich rozwoju i dojrzewania. Stopień, w jakim naśladują te stadia, stanowi dużą część systemu nazewnictwa i klasyfikacji chłoniaków.
Dodatkowo leczenie osób z chłoniakiem z komórek B wykorzystuje niektóre wspólne cele, które pochodzą ze zdrowego limfocytu B i jego „drzewa genealogicznego”. Te cele obejmują markery powierzchniowe (np. Antygen CD20), a także mechanizmy sygnalizacji komórkowej (np. Sygnalizacja receptora komórek B i sygnalizacja BCL-2).
Marker CD20 i Rituximab
Zdrowe limfocyty B mają antygen lub marker na powierzchni zwany CD20, podobnie jak wiele chłoniaków z komórek B. Przeciwciała specyficzne dla tego antygenu powierzchniowego można podawać pacjentom z chłoniakami z limfocytów B w ramach ich leczenia wraz z chemioterapią lub, w niektórych przypadkach, jako jedyne leczenie (monoterapia anty-CD20). Przeciwciała wiążą się z CD20 złośliwych (i normalnych) limfocytów B i prowadzą do zubożenia limfocytów B, pomagając w ten sposób zniszczyć guz.
Rytuksymab i obinutuzumab są przeciwciałami monoklonalnymi skierowanymi przeciwko CD20 (opracowanymi laboratoryjnie, identycznymi klonami przeciwciał, które są wytwarzane w celu ukierunkowania na antygen CD20). Rytuksymab był pierwszym szeroko stosowanym przeciwciałem CD20. Od czasu jego dopuszczenia do nawracającego / opornego na leczenie NHL w 1997 r. Rytuksymab został przyjęty w leczeniu wielu nowotworów złośliwych z komórek B, a także chorób autoimmunologicznych, w tym reumatoidalnego zapalenia stawów.
Rytuksymab odgrywa rolę w leczeniu powolnych chłoniaków z komórek B, takich jak chłoniak grudkowy i chłoniak strefy brzeżnej; a także w agresywnych chłoniakach z komórek B, takich jak DLBCL i MCL. Ryzyko związane z przeciwciałami monoklonalnymi anty-CD20 obejmuje te związane z problemami z nerkami spowodowanymi zniszczeniem guza, zwanymi zespołem rozpadu guza.
Sygnalizacja receptora komórek B (BCR) i ibrutynib
To, co komórki B robią w swoim normalnym, codziennym życiu, jest ściśle związane z funkcją ich receptora komórek B (BCR). Ten receptor jest czymś w rodzaju „próbnika” antygenów układu odpornościowego.
Receptor zawiera zarówno składnik smakowy, jak i składnik sygnalizacyjny. Kiedy odpowiedni antygen wiąże się ze składnikiem receptora odpowiadającym za smak, wywołuje serię reakcji łańcuchowych, które ostatecznie prowadzą do przekazywania sygnałów przez limfocyty B. Jeśli antygen pochodzi od zakaźnego obcego najeźdźcy, sygnalizacja przez komórki B jest dobra, ponieważ powoduje zwiększenie aktywności komórek B, które mogą być pomocne w zwalczaniu infekcji.
Jednak chłoniaki z komórek B często przejmują ten normalny szlak sygnałowy BCR, aby wykorzystać ten istniejący wcześniej mechanizm reprodukcji i przeżycia komórek B. W związku z tym w ostatnich latach pojawiły się nowsze strategie leczenia ukierunkowane na tę sygnalizację i jej blokowanie.
Inhibitory kinazy tyrozynowej Brutona (BTK) ibrutynib i akalabrutinib działają poprzez blokowanie enzymu kinazy tyrozynowej Brutona. BTK to enzym, który przekazuje sygnały z różnych cząsteczek na powierzchni komórki, w tym receptorów komórek B, ale także receptorów, które działają jak urządzenia naprowadzające, informując komórkę B, dokąd ma podróżować.
Ibrutynib zrewolucjonizował leczenie nowotworów z komórek B, takich jak CLL / SIL i makroglobulinemia Waldenstroma. Ibrutynib jest również stosowany w określonych sytuacjach u pacjentów z wcześniej leczonym chłoniakiem z komórek B (tj. MCL i MZL).
Acalabrutinib blokuje również BTK i został zatwierdzony do leczenia wcześniej leczonego MCL. Podczas gdy hamowanie BTK było dużym postępem i jest ogólnie dobrze tolerowane, istnieje profil ryzyka, który jest brany pod uwagę i można rozważyć inne opcje dla osób, które mają współistniejące problemy z sercem, arytmie lub które są narażone na duże krwawienie. wydarzenia.
Sygnalizacja BCL-2 i wenetoklaksa
Oprócz sygnalizacji BCR, chłoniaki z komórek B od dawna przejmują sygnalizację BCL-2. Członkowie rodziny białek białaczka B-komórkowa białaczka / chłoniak-2 (BCL-2) są kluczowymi regulatorami szlaku programowanej śmierci komórki (apoptozy). Nadekspresję BCL-2 wykazano w CLL, gdzie sygnalizacja BCL-2 pomaga przeżyć komórkom guza i jest związana z opornością na chemioterapię.
Szacuje się, że w przypadku chłoniaka grudkowego około 90 procent pacjentów ma zmianę genetyczną w komórkach nowotworowych, która, jak się uważa, powoduje nadekspresję białka BCL-2. Ponad 40 procent pacjentów z rozlanym chłoniakiem z dużych komórek B zostało sklasyfikowanych jako wykazujących stosunkowo wysoką ekspresję BCL-2.
Wenetoklaks jest lekiem blokującym BCL-2 i został zatwierdzony do leczenia PBL, a wiele badań dotyczyło dodatkowych potencjalnych zastosowań w leczeniu innych nowotworów z komórek B. Wenetoklaks pomaga przywrócić proces zaprogramowanej śmierci komórki poprzez bezpośrednie wiązanie się z białkiem BCL-2. Dane laboratoryjne wykazały, że wenetoklaks ma działanie zabijające komórki przeciwko komórkom używanym do badania chłoniaka grudkowego, MCL i DLBCL, jednak jego zastosowanie w tych nowotworach jest obecnie uważane za eksperymentalne.
Podobnie jak inne terapie celowane, wenetoklaks może nie być właściwą opcją dla wszystkich pacjentów z odpowiednimi nowotworami złośliwymi. Na przykład w przypadku osób z chorobami nerek lekarze mogą potrzebować zrównoważyć ryzyko pogorszenia tych problemów podczas stosowania wenetoklaksu z powodu stanu zwanego zespołem rozpadu guza.
Słowo od Verywell
Im więcej wiesz o konkretnym typie chłoniaka z komórek B, który dotyka Ciebie lub ukochaną osobę, tym skuteczniej będziesz w stanie współpracować z zespołem opieki zdrowotnej w celu wspólnego podejmowania decyzji. Istnieje naprawdę świat różnorodności w różnych typach chłoniaka z komórek B. Istnieje jednak wspólna podstawa w tym, że postęp w leczeniu jednego typu chłoniaka z komórek B może mieć zastosowanie do innych typów, dzięki wspólnym celom molekularnym.
