Myasthenia gravis powoduje osłabienie mięśni z powodu ataku układu odpornościowego na receptory neuroprzekaźników w tkance mięśniowej. Ponieważ mięsień nie może odebrać sygnału do skurczu, osoby z miastenią stają się słabe. Chociaż to zaburzenie połączeń nerwowo-mięśniowych zawsze było przyczyną niepełnosprawności, a nawet śmierci, obecnie można je zwykle leczyć za pomocą różnych terapii. Wcześniejsze
Caia Image / Sam Edwards / Getty Images
Istnieje pięć ogólnych sposobów leczenia miastenii. Niektóre metody najlepiej stosować w ostrych sytuacjach kryzysowych, aby nie dopuścić do przebywania na oddziale intensywnej terapii, chociaż czasami jest to konieczne w skrajnych przypadkach. Inni mają na celu przede wszystkim uniknięcie takich kryzysów - strategia prewencyjna.
Unikaj wyzwalaczy, aby zapobiec atakom miastenii
Ponieważ jest to choroba autoimmunologiczna, wszystko, co wzmacnia układ odpornościowy, może potencjalnie zwiększyć ryzyko przełomu miastenicznego, z poważnym pogorszeniem, które może wysłać kogoś na oddział intensywnej terapii. Dostrzeżenie i unikanie wszelkich czynników wyzwalających jest kluczowym czynnikiem w zarządzaniu chorobą.
Na przykład powszechnie stosowane leki, takie jak cyprofloksacyna lub inne antybiotyki, oraz beta-blokery, takie jak propranolol, lit, magnez, werapamil i inne, mogą nasilać objawy miastenii. Ogólnie rzecz biorąc, osoby z miastenią powinny zachować dużą ostrożność przed rozpoczęciem wszelkie nowe leki, a następnie uważnie obserwuj, czy nie występują oznaki osłabienia.
Leczenie objawów miastenii
Osłabienie myasthenia gravis występuje, gdy receptor acetylocholiny zostaje zaatakowany przez układ odpornościowy organizmu. Uzupełnienie ilości acetylocholiny dostępnej w połączeniu nerwowo-mięśniowym może pomóc w przezwyciężeniu tego deficytu. Organizm zwykle usuwa acetylocholinę z synapsy za pomocą enzymów zwanych acetylocholinoesterazami. Leki zwane inhibitorami cholinoesterazy (które blokują działanie tych enzymów) mogą powodować pozostawienie acetylocholiny w synapsie przez dłuższy czas, umożliwiając jej wiązanie się z receptorami sygnalizującymi skurcz mięśni.
Inhibitory acetylocholinoesterazy obejmują pirydostygminę (Mestinon), która jest głównym lekiem stosowanym w myasthenia gravis. Efekty uboczne obejmują biegunkę, skurcze i nudności. Przyjmowanie leku z jedzeniem może pomóc zmniejszyć te skutki uboczne. Co dziwne, czasami nadmierne leki antycholinesterazowe mają paradoksalny efekt uboczny osłabienia, który może być trudny do odróżnienia od samej miastenii. Jest to jednak bardzo rzadkie, jeśli pirydostygmina jest stosowana w zalecanych dawkach.
Przewlekła immunoterapia dla miastenii
Większość osób z miastenią w końcu przyjmuje leki, aby w ogóle zapobiec wystąpieniu objawów. Immunoterapia celuje w leżące u podstaw przeciwciała atakujące receptory acetylocholiny. Zmieniając układ odpornościowy, zmniejsza się częstotliwość i nasilenie ataków.
Glukokortykoidy, takie jak prednizon, są często stosowane w celu osłabienia układu odpornościowego osób z miastenią. Inne opcje obejmują cyklosporynę, azatioprynę i mykofenolan. Wszystkie te leki mają potencjalne skutki uboczne, z których niektóre są dość poważne. Ryzyko związane ze stosowaniem leku należy dokładnie rozważyć w porównaniu z korzyściami wynikającymi z mniejszej liczby i mniej nasilonych ataków miastenii.
Szybkie leczenie immunomodulujące miastenii
Podczas gdy przewlekłe środki immunoterapeutyczne mają działać przez długi czas, niektóre sytuacje wymagają szybkiego działania. Przykładem może być kryzys miasteniczny lub przed operacją lub innym koniecznym zdarzeniem, które prawdopodobnie zaostrzy taki kryzys. Szybkie immunoterapie działają w ciągu kilku dni, ale ich korzyści utrzymują się tylko przez kilka tygodni i zwykle nie są zalecane przez długi czas.
Wymiana osocza (plazmafereza) usuwa przeciwciała z krążenia. Proces ten jest kosztowny i zwykle występuje około pięć razy w ciągu 7 do 14 dni. Powikłania mogą obejmować arytmię, nieprawidłowości komórek krwi, skurcze mięśni i inne.
Często wykazano, że immunoglobulina dożylna (IVIG) jest pomocna w chorobach wywołanych reakcją autoimmunologiczną, ale dokładny mechanizm jest niejasny. Leczenie zwykle obejmuje dwa do pięciu dni wstrzyknięć. Efekty uboczne są zwykle łagodne, ale mogą obejmować niewydolność nerek, zapalenie opon mózgowych i reakcje alergiczne.
Chirurgiczne leczenie miastenii
Większość osób z miastenią ma nieprawidłowości w grasicy, narządzie układu odpornościowego u podstawy szyi. Czasami objawy miastenii ulegają poprawie lub nawet ustępują po usunięciu grasicy podczas zabiegu zwanego tymektomią. Nie ma jednak gwarancji takiego wyniku. Stosunkowo wysoki odsetek osób z miastenią ma guza grasicy (grasiczaka), a lekarze zgadzają się, że w takich przypadkach wskazana jest operacja. To, czy tymektomia jest wskazana w innych przypadkach, jest mniej jasne i powinno zostać omówione z neurologiem w danej sprawie indywidualnie.
Słowo od Verywell
Myasthenia gravis jest poważną chorobą, ale dostępnych jest wiele opcji terapeutycznych, które zarówno zmniejszają występujące osłabienie, jak i pomagają zmniejszyć częstotliwość i nasilenie ataków. Ze względu na potencjalne skutki uboczne wszystkich leków, przebieg leczenia należy omówić z neurologiem dobrze znającym miastenię i jej potencjalne powikłania.
ZRZECZENIE SIĘ: Informacje zawarte w tej witrynie służą wyłącznie do celów edukacyjnych. Nie powinien być stosowany jako substytut higieny osobistej przez uprawnionego lekarza. Należy skonsultować się z lekarzem w celu diagnozy i leczenia wszelkich objawów lub stanu zdrowia.
