Chociaż nie ma dowodów na to, że infekcje mogą powodować rozwój SM, jesteś bardziej podatny na zaostrzenia SM, jeśli zachorujesz na infekcję. Dlatego szczególnie ważne są szczepienia zapobiegające infekcjom. Jeśli masz stwardnienie rozsiane (SM), większość szczepionek jest dla Ciebie bezpieczna. Jednak kilka może nie być.
Planując szczepienia, najlepiej najpierw porozmawiać z lekarzem o bezpieczeństwie szczepionki, zanim ją otrzymamy.
Bardzo dobrze / JR BeeLeczenie SM a układ odpornościowy
Szczepionki są podawane w celu wywołania odpowiedzi immunologicznej organizmu, co skutkuje uodpornieniem. Gdy masz już odporność wywołaną szczepionką, nie powinieneś zachorować na infekcję, jeśli w przyszłości będziesz narażony na kontakt z zaraźliwym organizmem. Jednak leczenie SM komplikuje ten proces, ponieważ niektóre leki na SM mogą wpływać na układ odpornościowy.
Leki immunosupresyjne są w rzeczywistości zaprojektowane właśnie do tego. Są używane w stwardnieniu rozsianymdlategozmniejszają twoją funkcję odpornościową, która modyfikuje złożony proces zapalenia i demielinizacji w SM. Chociaż ten efekt jest korzystny, obniżona funkcja odpornościowa utrudnia organizmowi zbudowanie zamierzonej odporności z niektórych szczepionek, zasadniczo czyniąc szczepionki mniej użytecznymi. Co gorsza, immunosupresyjne leki na SM mogą zwiększyć podatność na rozwój infekcji wywołanej samą szczepionką.
Niektóre terapie stwardnienia rozsianego, w tym sterydy i terapie modyfikujące przebieg choroby, takie jak Lemtrada (alemtuzumab), Tysabri (natalizumab) i Gilenya (fingolimod), są związane ze zmniejszoną skutecznością szczepionek i ryzykiem zakażenia. Jeśli możesz zaplanować z wyprzedzeniem szczepienia, zanim zaczniesz przyjmować te leki, prawdopodobnie uzyskasz silną odpowiedź immunologiczną i pozostaniesz bezpieczny.
To powiedziawszy, wiele leków na stwardnienie rozsiane modyfikujących przebieg choroby nie wpływa na układ odpornościowy. Na przykład Copaxone, Rebif, Avonex i Betaseron nie zapobiegają budowaniu odporności i nie zwiększają prawdopodobieństwa zachorowania na jakąkolwiek szczepionkę.
Bezpieczne szczepionki, jeśli masz SM
Szczepionki zawierające inaktywowane organizmy zakaźne (wirusy lub bakterie) lub antygeny (rzeczywiste lub sztuczne części białek organizmów zakaźnych) wywołują odpowiedź immunologiczną i nie można się nimi zarazić.
Największym problemem jest to, że niektóre z nich mogą nie być skuteczne, jeśli zażywasz leki osłabiające układ odpornościowy.
Zastrzyki przeciw grypie nie zawierają żywego wirusa. Centers for Disease Control and Prevention (CDC) zaleca coroczne szczepienie przeciw grypie każdej osobie w wieku sześciu miesięcy i starszej. Coroczne szczepienie przeciw grypie jest szczególnie ważne, jeśli bierzesz leki immunosupresyjne, takie jak przewlekłe sterydy. Chociaż najlepiej jest szczepić się na początku sezonu grypowego (zwykle od października do stycznia lub później), lepiej jest zrobić to później niż wcale.
Badania pokazują, że szczepionki przeciw grypie wywołują dobrą odpowiedź immunologiczną u osób ze stwardnieniem rozsianym, zwłaszcza jeśli biorą interferony lub Copaxone (octan glatirameru).
Jeśli zażywasz lek Lemtrada, zaszczep się na sześć tygodni przed infuzją. Zoptymalizuje to zdolność organizmu do tworzenia przeciwciał przeciwko wirusowi grypy.
Obie szczepionki przeciwko pneumokokom chronią przed Streptococcus pneumoniae, pospolitą bakterią, która może wywoływać zapalenie płuc, poważną i czasami śmiertelną infekcję płuc. Te szczepionki są inaktywowane i są uważane za bezpieczne, jeśli masz SM.
American Academy of Neurology zaleca szczepionki osobom ze stwardnieniem rozsianym, które mają problemy z płucami i / lub cały czas poruszają się na wózku inwalidzkim lub są przykute do łóżka.
Pacjenci przyjmujący leki biologiczne muszą omówić z lekarzem, czy otrzymać szczepionki, gdy mają mniej niż 65 lat. Wszyscy pacjenci w wieku powyżej 65 lat (z SM lub bez) potrzebują tych szczepionek.
Prawdopodobnie otrzymałeś szczepionkę Tdap jako dziecko. Jest to szczepionka skojarzona, która nie zawiera żadnych żywych organizmów i stymuluje odporność na:
- Tężec: infekcja wywołana przez bakterieClostridium tetani,i powoduje zagrażające życiu napięcie mięśni, skurcze szczęki, drgawki i problemy z połykaniem
- Błonica: potencjalnie zagrażająca życiu infekcja bakteryjna, która zwykle atakuje drogi oddechowe
- Krztusiec: kolejna infekcja bakteryjna, która jest najbardziej znana jako krztusiec
CDC zaleca szczepionkę przypominającą przeciw tężcowi co 10 lat, ale możesz ją również otrzymać, jeśli doznasz poważnego urazu powodującego otwartą ranę.
Inni, którzy potrzebują Tdap, to kobiety w ciąży i nowi dziadkowie.
Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B to inaktywowana szczepionka zawierająca zabity wirus, podawana w postaci trzech do czterech zastrzyków w ciągu sześciu miesięcy. Większość ludzi została zaszczepiona w okresie niemowlęcym. Zaleca się, aby wszystkie dzieci i młodzież, które nie otrzymały szczepionki, zostały zaszczepione.
W przypadku osób dorosłych, które nie zostały zaszczepione, CDC zaleca szczepienie w określonych populacjach:
- Osoby, które podróżują do obszarów, w których występuje zwiększona liczba wirusów zapalenia wątroby typu B.
- Osoby pracujące w placówkach służby zdrowia
- Osoby, które mają partnera z wirusowym zapaleniem wątroby typu B.
- Osoby z przewlekłą chorobą wątroby, chorobą nerek, wirusem HIV lub cukrzycą
Każdy, kto chce się zaszczepić przeciwko WZW typu B, może je otrzymać, w tym osoby ze stwardnieniem rozsianym.
Szczepionka przeciw wściekliźnie chroni przed wścieklizną, wirusem przenoszonym przez ukąszenie zakażonego zwierzęcia (najczęstszym źródłem są nietoperze). Infekcja wścieklizny jest prawie zawsze śmiertelna. Szczepionka przeciw wściekliźnie jest szczepionką inaktywowaną lub zabitą, więc nie może wywołać wścieklizny.
Potrzebujesz tej szczepionki tylko wtedy, gdy istnieje wysokie ryzyko zachorowania. Na przykład weterynarze lub osoby, które ściśle współpracują ze zwierzętami, mogą potrzebować szczepionki. Możesz również otrzymać szczepionkę, jeśli już byłeś narażony na potencjalne źródło wścieklizny.
Szczepionki, które prawdopodobnie są bezpieczne, jeśli masz SM
Istnieje wiele szczepionek, które są uważane za prawdopodobnie bezpieczne dla osób ze stwardnieniem rozsianym. Głównym problemem jest to, że wiele z nich to żywe, atenuowane (osłabione) wirusy lub bakterie, co oznacza, że istnieje niewielka szansa, że mogą spowodować infekcję, jeśli zażywasz silne leki immunosupresyjne.
Podobnie jak w przypadku bezpiecznych szczepionek, organizm może nie być w stanie uzyskać zamierzonej odporności, jeśli zażywasz leki immunosupresyjne.
Varicella to wirus wywołujący ospę wietrzną. Szczepionka przeciw ospie wietrznej jest żywym atenuowanym wirusem, więc istnieje niewielkie prawdopodobieństwo, że wirus może spowodować infekcję.
Jeśli nie miałeś zakażenia ospą wietrzną lub nie byłeś zaszczepiony na ospę wietrzną, ta szczepionka jest wymagana na sześć tygodni przed rozpoczęciem stosowania leku Gilyena lub Lemtrada.
I nie martw się, jeśli nie pamiętasz, czy miałeś ospę wietrzną. Twój lekarz może sprawdzić, czy masz odporność, pobierając próbkę krwi.
Szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce (MMR) jest żywą szczepionką atenuowaną. Według National MS Society ta szczepionka jest prawdopodobnie bezpieczna, jeśli nie bierzesz leku, który osłabia twój układ odpornościowy.
Ryzyko zarażenia się tymi chorobami przez społeczność należy porównać z szansami zarażenia się szczepionką. Jeśli byłeś już szczepiony jako dziecko, nie powinno to stanowić problemu, ponieważ jako osoba dorosła nie będziesz potrzebować dawki przypominającej ani innej szczepionki.
Pamiętaj, aby omówić MMR z lekarzem, ponieważ lek może być zbyt immunosupresyjny, aby można go było bezpiecznie podać.
Nowa szczepionka (Shingrix), która nie jest szczepionką zawierającą żywy wirus, jest bardziej skuteczna i prawdopodobnie bezpieczna dla pacjentów z SM, chociaż dane dotyczące pacjentów z układami o obniżonej odporności nie są jeszcze dostępne.
Szczepionka przeciwko wirusowi HPV jest zalecana dla dzieci w wieku 11 lub 12 lat. Można ją zrezygnować do 27 roku życia u kobiet i do 22 roku życia u mężczyzn lub do 27 roku życia, jeśli mężczyzna uprawia seks z innymi mężczyznami lub jest nosicielem wirusa HIV / AIDS. Szczepionka przeciwko HPV chroni przed brodawkami narządów płciowych, rakiem szyjki macicy i innymi postaciami raka, takimi jak raka pochwy, prącia, odbytu i jamy ustnej / gardła.
Polio to wirus, który atakuje układ nerwowy. Większość ludzi nie potrzebuje szczepionki przeciwko polio, ponieważ została zaszczepiona jako dzieci. Osoby podróżujące z zagranicy mogą potrzebować dawki przypominającej, jeśli podróżują do obszarów, w których nadal występuje polio.
Obszerny przegląd literatury wykazał, że nie ma zwiększonego ryzyka nawrotu SM po szczepieniu wirusem zapalenia wątroby typu B, HPV, grypy sezonowej, MMR, ospy wietrznej, tężca, Bacillus Calmette-Guérin (BCG), polio lub błonicy.
Szczepionki, które mogą nie być bezpieczne, jeśli masz SM
Niektóre szczepionki nie są uważane za bezpieczne, jeśli masz SM. Kilka alternatywnych szczepionek przeciw grypie zostało ponownie rozważonych ze względu na obawy dotyczące bezpieczeństwa i skuteczności, a żółta febra została powiązana z zaostrzeniami stwardnienia rozsianego.
Szczepionka przeciw grypie FluMist i duża dawka szczepionki przeciw grypie Fluzone nie są zalecane dla osób ze stwardnieniem rozsianym.
FluMist zawiera żywy atenuowany wirus, więc nie jest zalecany, jeśli masz osłabiony układ odpornościowy z jakiegokolwiek powodu.
Fluzone jest szczepionką inaktywowaną i jest ogólnie zalecana dla osób w wieku 65 lat i starszych, ponieważ zawiera cztery razy więcej antygenu niż inne szczepionki przeciw grypie. Ma to wywołać silniejszą odpowiedź immunologiczną, ponieważ układ odpornościowy naturalnie słabnie wraz z wiekiem.
Biorąc to pod uwagę, Krajowe Towarzystwo SM nie zaleca Fluzone osobom ze stwardnieniem rozsianym, ponieważ obecnie nie ma badań oceniających jego wpływ na osoby ze stwardnieniem rozsianym.
Ponadto skuteczność FluZone może być niższa u osób przyjmujących leki biologiczne lub z podeszłym wiekiem lub niedoborem odporności.
Osoby z którymkolwiek z tych schorzeń mogą odnieść korzyści z konsultacji z lekarzami w sprawie różnych typów szczepionek przeciw grypie, w tym tych z wyższymi dawkami lub powtórnymi szczepieniami - chociaż dane naukowe nie są pełne dla wszystkich grup pacjentów. Obecnie eksperci nie są pewni najlepszego podejścia do osób z tych grup.
Jedno małe badanie siedmiu osób z rzutowo-remisyjną postacią stwardnienia rozsianego wykazało zwiększone ryzyko nawrotu w okresie sześciu tygodni po szczepieniu na żółtą febrę, infekcję przenoszoną przez komary w niektórych częściach Ameryki Południowej i Afryki.
Z tego powodu National MS Society zaleca rozważenie ryzyka narażenia na żółtą febrę z ryzykiem zaostrzenia stwardnienia rozsianego. To trudna i zindywidualizowana decyzja, którą należy dokładnie omówić z neurologiem.
Utrzymywanie aktualnych szczepień jest ważną częścią zachowania zdrowia, jeśli masz SM. Dowiedzenie się, które szczepionki powinny być dla Ciebie bezpieczne i skuteczne, jest dodatkowym niuansem w leczeniu SM, o którym musisz porozmawiać z lekarzem.Możesz skorzystać z poniższego Przewodnika po dyskusji, który pomoże Ci rozpocząć tę rozmowę.
Przewodnik po dyskusjach dla lekarzy zajmujących się stwardnieniem rozsianym
Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.
Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.
Zapisz sięTen przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.
Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.
-for-epilepsy-treatment.jpg)
