Objawy pierwotnego chłoniaka OUN, czynniki ryzyka i diagnoza

Pierwotny chłoniak OUN jest rzadką postacią chłoniaka nieziarniczego (NHL), który atakuje tylko mózg. Może to obejmować sam mózg, opony mózgowe (błony wyściełające mózg) rdzeń kręgowy lub oczy. Inne postacie chłoniaka mogą rozprzestrzeniać się do mózgu po zajęciu innych części ciała, takich jak węzły chłonne. Jednak w pierwotnym chłoniaku OUN żadna inna część ciała nie jest dotknięta.

Hoxton / Sam Edwards / Getty Images

Kto choruje na pierwotnego chłoniaka OUN?

Pierwotny chłoniak OUN występuje najczęściej u osób po pięćdziesiątce i sześćdziesiątce, chociaż może wystąpić w każdym wieku. Znacznie częściej występuje u osób z osłabionym układem odpornościowym organizmu, np. Przy AIDS. Jeśli oprócz rozpoznania AIDS masz do czynienia z pierwotnym chłoniakiem OUN, leczenie i rokowanie są bardzo różne. W wielu częściach świata liczba pacjentów z chłoniakiem nieziarniczym wzrosła wielokrotnie od końca ubiegłego wieku, z nie do końca jasnych powodów.

Znaki ostrzegawcze

Prawie wszystkie osoby z pierwotnym chłoniakiem OUN mają agresywną postać NHL. Typowe znaki ostrzegawcze obejmują ból głowy oraz zmiany osobowości i czujności. Inne objawy mogą obejmować nudności i wymioty, zmiany widzenia, osłabienie lub paraliż, zmiany mowy lub utratę pamięci. Objawy szybko się nasilają i większość z nich wymaga wizyty u lekarza w ciągu kilku tygodni od wystąpienia objawów.

Testy i diagnostyka

Skanowanie CT i MR może często wiarygodnie zidentyfikować guz mózgu jako chłoniaka. Chirurdzy mózgu muszą wykonać małą biopsję guza, aby potwierdzić, że jest to chłoniak. Odbywa się to zwykle za pomocą procedury zwanej biopsją stereotaktyczną. Całkowite usunięcie guza nie jest wymagane. Badanie płynu mózgowo-rdzeniowego (PMR) polega na pobraniu niewielkiej ilości płynu z rdzenia kręgowego przez plecy (nakłucie lędźwiowe lub nakłucie lędźwiowe). Następnie przeprowadza się testy, aby wykluczyć chorobę w dowolnej innej części ciała, w tym biopsję szpiku kostnego i prawdopodobnie tomografię komputerową klatki piersiowej, brzucha i miednicy. Dopiero wtedy można go nazwać pierwotnym chłoniakiem OUN.

Leczenie

Leczenie pierwotnego chłoniaka OUN różni się od innych typów chłoniaków. Dzieje się tak, ponieważ bardzo niewiele leków, które są przydatne w innych typach chłoniaków, może dostać się do mózgu. Sieć błon zwana barierą krew-mózg ma chronić mózg przed toksynami, ale także „chroni” mózg przed lekami, takimi jak chemioterapia.

Kilkadziesiąt lat temu jedyną skuteczną metodą leczenia była radioterapia całego mózgu. Teraz chemioterapia niektórymi lekami w dużych dawkach jest w stanie lepiej zadbać o chorobę i przezwyciężyć problemy, z którymi boryka się wcześniej brak przenikania przez barierę krew-mózg.

Oprócz chemioterapii i radioterapii, badania kliniczne przynoszą obiecujące wyniki z przeszczepami komórek macierzystych krwi obwodowej, a także z terapią celowaną (w szczególności terapią przeciwciałami monoklonalnymi).

Wynik i rokowanie

Przed opracowaniem skutecznej chemioterapii, która może dotrzeć do mózgu, wyniki leczenia pierwotnego chłoniaka OUN były słabe. Przeżycie bez leczenia wynosiło średnio tylko 1 do 3 miesięcy. Wyniki uległy znacznej poprawie w ciągu ostatnich kilku dziesięcioleci, a nowe metody leczenia są aktywnie badane w badaniach klinicznych. Niektórych pacjentów można teraz wyleczyć, a wielu innych może teraz żyć dłużej niż wcześniej.

Wsparcie

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie tę postać chłoniaka, nie próbuj tego robić samodzielnie. Zwróć się o pomoc do rodziny i przyjaciół. Możesz mieć grupę wsparcia w swojej społeczności, ale jeśli chcesz nawiązać kontakt z innymi osobami zmagającymi się z tą samą chorobą co Ty, istnieje wspaniała społeczność chłoniaków dostępna online z wieloma innymi osobami borykającymi się z pierwotnym chłoniakiem OUN. Z pewnością istnieją skutki uboczne leczenia, a niektórzy ludzie mają problemy z myśleniem i pamięcią, ale istnieje również wiele sposobów radzenia sobie z tymi objawami, aby móc prowadzić tak normalne życie, jak to tylko możliwe. Poświęć trochę czasu na przyjrzenie się badaniom klinicznym lub porozmawiaj z lekarzem o nowych dostępnych opcjach.