Wpływ chłoniaka Hodgkina na płodność i ciążę

Chłoniak Hodgkina (HL) to rak białych krwinek, który może występować u młodych dorosłych w wieku rozrodczym. W rzeczywistości, chociaż HL stanowi tylko około 10 procent wszystkich chłoniaków, jest to jeden z najczęstszych podtypów chłoniaków rozpoznawanych podczas ciąży. Wynika to z faktu, że szczyt zachorowalności na HL zbiega się z wiekiem rozrodczym kobiet.

Ochrona płodu

Niektóre objawy przedmiotowe i podmiotowe HL, takie jak zmęczenie i duszność, mogą nakładać się na typowe objawy przedmiotowe i podmiotowe obserwowane w czasie ciąży, co może komplikować sprawę, ale ocena stopnia zaawansowania HL jest przeprowadzana w taki sposób, aby dostarczyć wystarczających informacji, aby ułatwić postępowanie podczas ciąży. ograniczenie ryzyka dla płodu.

Na przykład podczas wykonywania prześwietlenia klatki piersiowej brzuch jest osłonięty w celu ochrony dziecka. Aby ocenić brzuch, można wykonać rezonans magnetyczny i USG. W razie potrzeby nadal można bezpiecznie wykonać biopsję szpiku kostnego w czasie ciąży.

Postępowanie w HL podczas ciąży oznacza zbilansowanie szansy wyleczenia i zminimalizowanie potencjalnej szkody dla rozwijającego się dziecka. Wiele kobiet w ciąży z HL rozpoznanym podczas ciąży przechodzi terapię. Chemioterapia skojarzona, taka jak ABVD, jest z powodzeniem stosowana w pierwszym trymestrze ciąży. Badania oceniające wyniki porodów u matek leczonych z powodu HL są zachęcające, wykazując brak różnic w masie urodzeniowej lub wrodzonych wadach rozwojowych w porównaniu z dziećmi urodzonymi przez matki, które nie są leczone. U wybranych kobiet leczenie można odroczyć do czasu bezpiecznego porodu.

Płodność po leczeniu chłoniaka Hodgkina

Według artykułu opublikowanego w „Haematologica” z listopada 2011 r., Coś, co nazywa się przedwczesną niewydolnością jajników - zasadniczo wczesną menopauzą - może wystąpić u 5 do 25 procent leczonych kobiet w wieku poniżej 30 lat. Ryzyko bezpłodności wzrasta wraz z skumulowana dawka niektórych chemioterapii zwanych środkami alkilującymi.

Chemioterapia została również powiązana z uszkodzeniem jajników. Tak zwana terapia mieloablacyjna zwiększa ryzyko, że kobieta po leczeniu nie będzie w stanie począć. Ten rodzaj terapii wykorzystuje chemioterapię w wysokich dawkach, która zabija komórki szpiku kostnego, w tym komórki rakowe. Zmniejsza również liczbę prawidłowych komórek krwiotwórczych w szpiku kostnym, co może przyczyniać się do poważnych skutków ubocznych. W przypadku stosowania chemioterapii mieloablacyjnej często następuje przeszczep szpiku kostnego lub komórek macierzystych w celu przywrócenia funkcji szpiku kostnego.

Badanie przeprowadzone przez Meirow i wsp. Wykazało, że przedwczesna niewydolność jajników występuje częściej u kobiet w wieku powyżej 30 lat, a konkretny schemat chemioterapeutyczny i określona dawka napromieniania miednicy są istotnymi czynnikami wpływającymi na płodność. Szczególnie toksyczne dla tkanki jajnika są środki alkilujące.

Liczne badania dotyczyły płodności u pacjentów po leczeniu HL. Jednym z odkryć było to, że schemat BEACOPP ze zwiększaną dawką był powiązany z wyższą częstością wtórnego braku miesiączki niż schemat ABVD. Wtórny brak miesiączki definiuje się jako brak krwawienia miesiączkowego u kobiety, która miesiączkowała, ale później przestała miesiączkować przez trzy lub więcej miesięcy—ibrak miesiączki nie jest spowodowany ciążą, karmieniem niemowlęcia, hamowaniem cyklu za pomocą ogólnoustrojowych hormonalnych środków antykoncepcyjnych (antykoncepcyjnych) lub menopauzą.

Składniki powyższych schematów to:

• BEACOPP (bleomycyna, etopozyd, doksorubicyna, cyklofosfamid, winkrystyna, prokarbazyna i prednizon, gdzie czynnikami alkilującymi są cyklofosfamid i prokarbazyna)
• ABVD (doksorubicyna, winblastyna, dakarbazyna i bleomycyna, gdzie środkiem alkilującym jest dakarbazyna)

Chociaż takie nowoczesne terapie są często skuteczne przeciwko HL, mogą mieć wpływ w szczególności na gonady i jajniki. W przypadku lekarzy, którzy badają to zjawisko, stan ten jest zwykle opisywany jako „zmniejszona rezerwa jajnikowa wywołana chemioterapią” lub chDOR.

ChDOR wiąże się z małą liczbą komórek jajowych w jajnikach kobiety, ale może również wpływać na rozwój istniejących komórek jajowych. Objawy obejmują wtórny brak miesiączki i bezpłodność. Całkowite wyczerpanie pęcherzyków w jajnikach może również prowadzić do tak zwanej przedwczesnej niewydolności jajników, która jest bardziej technicznie definiowana jako utrata funkcji jajników przed 40 rokiem życia.

Istnieją dowody na to, że podawanie analogów hormonu uwalniającego gonadotropiny (GnRH-a) podczas chemioterapii może pomóc w ochronie jajników. Mechanizm, jak to może działać, nie jest jednak w pełni zrozumiały.

Płodność męska

Terapia nie pozostaje bez wpływu na płodność pacjentów płci męskiej. Jądra są bardzo podatne na toksyczne skutki terapii przeciwnowotworowej na wszystkich etapach życia.

Według badania z 2015 r. Standardowy schemat chemioterapii ABVD nie będzie miał wpływu na płodność większości pacjentów płci męskiej z chorobą Hodgkina. Inne schematy chemioterapii i allogeniczne przeszczepy komórek macierzystych mogą wiązać się z wyższym ryzykiem niepłodności. Przed rozpoczęciem leczenia choroby Hodgkina omów ze swoim onkologiem ryzyko niepłodności i możliwość kriokonserwacji nasienia.

Słowo od Verywell

Dziedzina leczenia raka i zachowania płodności szybko się rozwija. Nowe terapie przeciwnowotworowe pojawiają się bardzo często, dlatego zarówno leczenie chłoniaka, jak i postępowanie w przypadku potencjalnych skutków ubocznych, w tym niepłodności, podlega ciągłej ewolucji. Porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby ustalić, jaka jest najlepsza ścieżka leczenia dla Ciebie.