Złamanie Collesa

Złamany nadgarstek to częsta kontuzja. W rzeczywistości złamania nadgarstka są najczęstszymi złamaniami kończyn i stanowią ponad 10% wszystkich złamań rąk i nóg. Około 3/4 wszystkich złamań przedramienia występuje na końcu kości promieniowej - ta część kości nazywana jest dystalną kością promieniową. Jednym z najczęstszych typów złamań dystalnej kości promieniowej jest złamanie Collesa.

Znaczenie złamania Collesa

Złamanie Collesa jest specyficznym typem złamania dalszej kości promieniowej. Powodem, dla którego nazywa się to złamaniem Collesa, jest chirurg, który jako pierwszy opisał ten wzór urazu na początku XIX wieku. Dr Abraham Colles był irlandzkim chirurgiem, który opisał ten uraz, a jego nazwisko jest nadal używane przez wielu klinicystów w opisie tego urazu.

Kiedy pacjent dozna złamania Collesa, jego staw nadgarstkowy zostaje odepchnięty za kość przedramienia (promień). Do złamania Collesa najczęściej dochodzi po upadku na wyciągniętą rękę. Prawdziwe złamanie Collesa jest znane jako złamanie pozastawowe, co oznacza, że ​​złamanie nie wchodzi do części chrzęstnej stawu nadgarstkowego. Zamiast tego przerwa znajduje się tuż nad poziomem połączenia.

Podczas gdy pierwotny opis złamania Collesa dotyczył przemieszczenia grzbietowego, pozastawowego dalszego złamania kości promieniowej, często nazwa złamania Collesa jest luźno stosowana do prawie każdego złamania nadgarstka. Być może powiedziano ci, że masz złamanie Collesa, podczas gdy w rzeczywistości masz nieco inny wzór złamania niż ten, który opisał Colles 200 lat temu. Dobra wiadomość jest taka, że ​​niezależnie od tego, czy masz prawdziwe złamanie Collesa, czy inny rodzaj złamania nadgarstka, ogólne zasady leczenia są podobne.

Nie każde złamanie dystalnego promienia to kolce

Często widzę pacjentów i lekarzy odnoszących się do każdego złamania dalszej kości promieniowej jako do złamania Collesa. Nie jest to dokładne stwierdzenie, ponieważ istnieje wiele odmian złamań dystalnego odcinka kości promieniowej (określona lokalizacja, kierunek przemieszczenia), a złamanie Collesa jest tylko jednym z nich.

Z mojego doświadczenia wynika, że ​​prawdziwe złamanie Collesa jest w rzeczywistości stosunkowo nietypowym urazem. Znacznie częściej widzę złamania, które są wynikiem słabej gęstości kości iw takich sytuacjach złamanie często rozszerza się na chrząstkę stawu nadgarstkowego, co jest problemem zwanym złamaniem śródstawowym. Chociaż miejsce tego złamania jest bliskie prawdziwemu złamaniu Collesa, to oczywiście nie jest to uraz, który opisał Colles. Więc bądź ostrzeżony, kiedy opuszczasz szpitalną izbę przyjęć i powiedzą ci, że to złamanie Collesa, możliwe, że uraz może być nieco inny.

Możliwości leczenia

Określenie właściwego leczenia złamania Collesa zależy od wielu czynników. W szczególności twój chirurg będzie szukał wyrównania i stabilności złamania. Kości, które są źle wyrównane lub niestabilne, częściej wymagają stabilizacji chirurgicznej.

Często złamanie Collesa można zresetować bez wykonywania operacji; jest to procedura zwana redukcją złamań. Podczas tej procedury pacjentowi podaje się znieczulenie miejscowe lub ogólne, a lekarz ustawia kości, a następnie zakłada szynę, aby utrzymać kości we właściwej pozycji.

W zależności od stopnia przemieszczenia kości przedramienia (promienia) i nieprawidłowości w kątowaniu nadgarstka, złamanie Collesa może wymagać leczenia operacyjnego. Gdy uraz jest bardziej znaczący, prawdopodobnie będzie wymagał leczenia chirurgicznego. Podczas zabiegu chirurgicznego chirurg może użyć szpilek, płytek i / lub śrub, aby zabezpieczyć kości w lepszej pozycji. Chociaż operacja nie przyspiesza gojenia się złamania, utrzymuje kości we właściwej pozycji podczas gojenia. Ponadto, ponieważ kości są bezpiecznie trzymane za pomocą metalowych implantów, często pacjenci nie wymagają unieruchomienia gipsu.