Zaburzenia odżywiania to złożone i potencjalnie niszczące warunki, które mogą mieć poważne konsekwencje dla zdrowia, produktywności i relacji międzyludzkich.
W Stanach Zjednoczonych 9% populacji, czyli 28,8 miliona Amerykanów, w ciągu swojego życia będzie cierpieć na zaburzenia odżywiania, takie jak jadłowstręt psychiczny, bulimia lub zaburzenia z napadami objadania się. Zaburzenia odżywiania mogą być śmiertelne, a 10200 zgonów rocznie jest zgłaszanych jako bezpośredni skutek zaburzeń odżywiania. To równa się jednej śmierci na 52 minuty.
Chociaż zaburzenia odżywiania mogą dotykać ludzi każdej płci, na każdym etapie życia, najczęściej zgłaszane są u nastolatków i młodych kobiet. W rzeczywistości nawet 13% młodych kobiet może doświadczyć co najmniej jednego zaburzenia odżywiania w wieku 20 lat.
iStock / Getty Images Plus
Jeśli Ty lub ktoś bliski zmagacie się z zaburzeniami odżywiania, skontaktuj się z infolinią National Eating Disorders Association (NEDA), aby uzyskać pomoc pod numerem 1-800-931-2237.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych linii pomocy.
Po czym poznać, że mam zaburzenie odżywiania?
Szansa na wyzdrowienie rośnie, im wcześniej zostanie wykryte zaburzenie odżywiania, dlatego ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z niektórych oznak ostrzegawczych zaburzeń odżywiania.
Ktoś zmagający się z zaburzeniami odżywiania na ogół nie ma wszystkich tych oznak i objawów naraz, a znaki ostrzegawcze nie zawsze mieszczą się w zgrabnych kategoriach. Listy te służą jako ogólny przegląd typów zachowań, które mogą wskazywać na problem.
Jadłowstręt psychiczny
Osoby z jadłowstrętem psychicznym unikają jedzenia, surowo ograniczają jedzenie lub jedzą bardzo małe ilości tylko niektórych pokarmów. Nawet jeśli mają niebezpieczną niedowagę, mogą postrzegać siebie jako osoby z nadwagą. Mogą również wielokrotnie się ważyć.
Typowe oznaki i objawy obejmują:
- Ekstremalnie ograniczone jedzenie i / lub intensywne i nadmierne ćwiczenia
- Ekstremalna chudość (wychudzenie)
- Nieustanne dążenie do szczupłości i niechęć do utrzymania normalnej lub zdrowej wagi
- Intensywny strach przed przybraniem na wadze
- Zniekształcony obraz ciała, poczucie własnej wartości, na które duży wpływ ma postrzeganie masy ciała i kształtu lub zaprzeczanie powadze niskiej masy ciała
Anoreksja może być bardzo szkodliwa dla organizmu. Z biegiem czasu ludzie mogą odczuwać przerzedzenie kości, bezpłodność, łamliwe włosy i paznokcie oraz narastanie cienkiej warstwy włosów na całym ciele.
W ciężkich przypadkach anoreksja może skutkować niewydolnością serca, mózgu lub wielonarządową niewydolnością i śmiercią.
Bulimia
Bulimia nervosa charakteryzuje się napadowym objadaniem się, a następnie przeczyszczaniem lub innymi metodami, aby uniknąć przyrostu masy ciała. Oczyszczanie zwykle wiąże się z wymiotami, ale może również obejmować stosowanie środków przeczyszczających, nadmierne ćwiczenia lub post.
Typowe oznaki i objawy obejmują:
- Nawracające epizody napadowego objadania się (gwałtowne spożycie dużej ilości pokarmu w dyskretnym okresie, zwykle krótszym niż dwie godziny).
- Utrata panowania. Osoba musi czuć się tak, jakby straciła kontrolę nad przejadaniem się i nie może się powstrzymać ani kontrolować tego, ile je.
- Stosowanie „zachowań kompensacyjnych” w celu uniknięcia przyrostu masy ciała, takich jak samoistne wymioty, niewłaściwe stosowanie środków przeczyszczających, diuretyków i / lub lewatyw oraz nadmierne ćwiczenia.
- Zarówno napadowe objadanie się, jak i zachowania kompensacyjne występują co najmniej raz w tygodniu przez trzy miesiące.
- Waga i / lub kształt ciała osoby musi mieć znaczący wpływ na sposób, w jaki osoba ta postrzega siebie.
Skutki uboczne bulimii mogą obejmować stan zapalny i ból gardła, zniszczone szkliwo zębów, próchnicę, refluks żołądkowy, podrażnienie jelit, poważne odwodnienie i zaburzenia hormonalne.
Cykle objadania się i przeczyszczania bulimii mogą prowadzić do zaburzeń równowagi chemicznej w organizmie (zbyt niskiego lub zbyt wysokiego poziomu sodu, wapnia, potasu i innych minerałów), co wpływa na serce i inne główne funkcje narządów.
Zespół napadowego objadania się (BED)
Osoby z BED tracą kontrolę nad jedzeniem. W przeciwieństwie do bulimii psychicznej, po okresach napadowego objadania się nie następuje przeczyszczenie, nadmierne ćwiczenia ani post. W rezultacie osoby z BED często mają nadwagę lub są otyłe, chociaż większość osób oznaczonych jako otyłe klinicznie niekoniecznie musi mieć BED. BED to najczęstsze zaburzenie odżywiania w USA
Oznaki i objawy obejmują:
- Jedzenie niezwykle dużych ilości pożywienia w określonym czasie, na przykład 2 godziny, i poczucie braku kontroli nad jedzeniem podczas odcinka.
- Jedzenie, nawet gdy jesteś pełny lub nie jesteś głodny
- Szybkie jedzenie podczas epizodów objadania się
- Jedzenie, dopóki nie poczujesz się niewygodnie pełny
- Jedzenie samotnie lub w tajemnicy, aby uniknąć zakłopotania
- Uczucie przygnębienia, wstydu lub poczucia winy z powodu jedzenia
- Częsta dieta, prawdopodobnie bez utraty wagi
Inne zaburzenia odżywiania
Oprócz wymienionych powyżej, inne zaburzenia odżywiania obejmują:
- Unikające / restrykcyjne zaburzenie przyjmowania pokarmu (ARFID)
- Inne określone zaburzenia odżywiania i odżywiania (OSFED)
- Zespół nocnego jedzenia
- Cycero
- Zaburzenia oczyszczenia
- Zaburzenie przeżuwania
Diagnoza
Nie ma jednego testu przesiewowego pod kątem zaburzeń odżywiania. Lekarze wykorzystują oceny fizyczne i psychologiczne do zdiagnozowania choroby. Upewnią się również, że spełniasz kryteria diagnostyczne zaburzeń odżywiania określone w Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM-5).
Podczas oceny lekarz zada Ci pytania dotyczące Twoich nawyków żywieniowych. Celem jest zrozumienie swojego stosunku do jedzenia i jedzenia. Lekarz musi również dowiedzieć się, jak postrzegasz swoje ciało.
Ważne jest, aby odpowiedzieć szczerze, aby lekarz mógł postawić dokładną diagnozę i zalecić plan leczenia.
W trakcie badania fizykalnego lekarz może również użyć kilku narzędzi diagnostycznych, w tym - ale nie tylko - badania krwi, badania gęstości kości i / lub elektrokardiogramu (EKG), aby ocenić, czy istnieją jakiekolwiek powikłania medyczne zaburzenie odżywiania.
Ryzyko długotrwałych problemów medycznych i psychiatrycznych związanych z zaburzeniami odżywiania
Ponieważ wystarczające spożycie zbilansowanej żywności jest niezbędne dla zdrowego funkcjonowania, zaburzenia odżywiania mogą znacząco wpływać na czynności fizyczne i psychiczne. Zaburzenia odżywiania wpływają na każdy układ organizmu i mogą prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak:
- Problemy sercowo-naczyniowe
- Problemy żołądkowo-jelitowe (np. Przewlekłe zaparcia, refluks żołądkowo-przełykowy)
- Problemy stomatologiczne
- Zakłócone wzorce snu
- Zaklęcia omdlenia
- Wypadanie włosów lub owłosienie na całym ciele (zwane lanugo)
- Utrata miesiączki po okresie dojrzewania (lub opóźnienie pierwszej miesiączki)
- Urazy i bóle mięśniowo-szkieletowe
- Osłabione kości
Zaburzenia odżywiania często występują wraz z innymi zaburzeniami psychicznymi, najczęściej zaburzeniami lękowymi.
Dlaczego ludzie rozwijają zaburzenia odżywiania?
Zaburzenia odżywiania mogą wpływać na ludzi w każdym wieku, o różnym pochodzeniu rasowym i etnicznym, o masie ciała i płci. Chociaż zaburzenia odżywiania często pojawiają się w młodym wieku dorosłym, mogą również rozwinąć się w dzieciństwie lub później.
Naukowcy nie są w stanie dokładnie określić, co powoduje zaburzenia odżywiania, ani przewidzieć, kto rozwinie zaburzenia odżywiania. Ogólnie rzecz biorąc, większość ekspertów zgadza się, że zaburzenia odżywiania to skomplikowane choroby, które nie wynikają z jednej przyczyny, ale ze złożonej interakcji czynników biologicznych, psychologicznych i środowiskowych.
Genetyka zaburzeń odżywiania
Pochodzenie z rodziny, w której występowały zaburzenia odżywiania, może zwiększać ryzyko wystąpienia zaburzeń odżywiania. Część tego zwiększonego ryzyka może wynikać z modelowania zachowań związanych z zaburzeniami odżywiania w rodzinie (np. Obserwacja diety członka rodziny).
Jednak badania bliźniacze, które mogą wyodrębnić rolę genetyki, potwierdziły, że około 40% do 60% ryzyka wystąpienia jadłowstrętu psychicznego, bulimii i zaburzeń objadania się wynika z wpływu genetyki. Wcześniejsze
Jak uzyskać pomoc, jeśli mam zaburzenia odżywiania?
Jeśli rozpoznajesz w sobie zaburzone postawy i zachowania żywieniowe, to już zrobiłeś pierwszy krok do uzyskania pomocy. Drugi krok - poinformowanie zaufanego przyjaciela, członka rodziny lub lekarza - jest równie ważny.
Nie powinieneś próbować samodzielnie zajmować się zaburzeniami odżywiania; omawianie uczuć, których doświadczasz z kimś innym, może zapewnić niezbędną pociechę, wsparcie i wskazówki.
Jeśli nie czujesz się komfortowo rozmawiając z przyjacielem, możesz uzyskać pomoc za pośrednictwem National Eating Disorders Association (NEDA), za pośrednictwem czatu internetowego, SMS-a lub telefonu.
Istnieje wiele możliwości leczenia zaburzeń odżywiania.
Zmiany stylu życia
Wyzdrowienie z zaburzeń odżywiania nie następuje z dnia na dzień i często obejmuje połączenie różnych metod leczenia. Rozpoznanie pewnych zdrowych rozrywek może pomóc, gdy poczujesz chęć zwrócenia się w kierunku zaburzenia odżywiania lub zachowań.
Oto kilka do rozważenia:
- Odkryj nowe hobby, takie jak rzemiosło lub fotografia
- Wypróbuj lekcje rysowania online
- Wybierz się na delikatny spacer
- Posłuchaj podcastu
- Wypróbuj zajęcia jogi online
Psychoterapia
Leczenie psychologiczne jest ważnym elementem powrotu do zdrowia po zaburzeniach odżywiania. Obejmuje regularne wizyty u psychologa lub innego specjalisty zajmującego się zdrowiem psychicznym.
Terapia może trwać od kilku miesięcy do lat. Może ci pomóc:
- Zrozum związek między zaburzeniami odżywiania a emocjami
- Normalizuj swoje nawyki żywieniowe i osiągnij zdrową wagę
- Zamień niezdrowe nawyki na zdrowe
- Dowiedz się, jak monitorować swoje odżywianie i nastroje
- Rozwijaj umiejętności rozwiązywania problemów
- Poznaj zdrowe sposoby radzenia sobie ze stresującymi sytuacjami
- Popraw swoje relacje
- Popraw swój nastrój
Leczenie może odbywać się indywidualnie, z rodziną lub w grupie z innymi osobami, u których zdiagnozowano zaburzenia odżywiania.
Twój specjalista ds. Zdrowia psychicznego może poprosić Cię o odrobienie pracy domowej, na przykład prowadzenie dziennika żywności w celu przejrzenia podczas sesji terapeutycznych i zidentyfikowanie czynników, które powodują objadanie się, przeczyszczanie lub inne niezdrowe zachowania żywieniowe.
Terapia rodzinna (FBT) dla dzieci i młodzieży
Niektórzy uważają, że leczenie rodzinne (FBT) jest leczeniem z wyboru dla nastolatków z zaburzeniami odżywiania, które są stabilne medycznie i nadają się do leczenia ambulatoryjnego.
FBT to terapia zmanualizowana, prowadzona w cotygodniowych sesjach przez psychoterapeutę, który spotyka się z całą rodziną. Rodzice mają możliwość odgrywania aktywnej roli w leczeniu. Nastolatek pozostaje w domu, a rodzice zapewniają wsparcie posiłków, aby pomóc w normalizacji zachowań żywieniowych.
Lek
W przypadku zaburzeń odżywiania, takich jak anoreksja, pożywienie (i normalizacja wzorców żywieniowych i odżywiania) jest podstawowym lekarstwem, wraz z terapią, która pomaga w zaburzeniach myśli związanych z jedzeniem, wagą, jedzeniem i obrazem ciała.
Wiele osób z zaburzeniami odżywiania zmaga się również z lękiem i depresją, a leki mogą pomóc w złagodzeniu tych objawów.
Hospitalizacja
Hospitalizacja może być konieczna, jeśli masz poważne problemy ze zdrowiem fizycznym lub psychicznym lub jeśli masz anoreksję i nie możesz jeść lub przybierać na wadze. Poważne lub zagrażające życiu problemy ze zdrowiem fizycznym, które występują w przypadku anoreksji, mogą stanowić nagły przypadek medyczny.
Warto zauważyć, że większość odżywiania się i przywracania wagi odbywa się w warunkach ambulatoryjnych.
Różne poziomy opieki, od najmniej do najbardziej intensywnej, obejmują:
- Leczenie ambulatoryjne: Zazwyczaj obejmuje indywidualne, godzinne sesje raz lub dwa razy w tygodniu z każdym indywidualnym lekarzem.
- Intensywne leczenie ambulatoryjne (IOP): Może to być od dwóch do trzech sesji w tygodniu, za każdym razem po kilka godzin, podczas gdy mieszkasz w domu i prawdopodobnie pracujesz lub chodzisz do szkoły.
- Programy częściowej hospitalizacji (PHP): Zazwyczaj odbywają się one przez pięć dni w tygodniu przez sześć do 11 godzin dziennie, co pozwala spać w domu.
- Stacjonarne ośrodki leczenia (RTC): Zapewniają całodobową opiekę osobom, które są w stanie stabilnym medycznym, ale wymagają nadzoru.
- Hospitalizacje medyczne: to jest dla tych, którzy wymagają całodobowej opieki i nadzoru lekarskiego.
Słowo od Verywell
Jeśli Ty lub ktoś, kogo kochasz, zmagasz się z zaburzeniami odżywiania, zwróć się o pomoc do wyszkolonego specjalisty, który może udzielić zaleceń dotyczących leczenia.
Zaburzenia odżywiania są złożone i mogą być niszczycielskie dla ciała i umysłu, ale badania wskazują, że wczesna identyfikacja i leczenie przyspieszają powrót do zdrowia, w większym stopniu redukują objawy i zwiększają prawdopodobieństwo uniknięcia choroby.
.jpg)
.jpg)
-and-migraine.jpg)
