Migotanie przedsionków nie jest najczęstszą z arytmii serca, ale jest to najczęstsza arytmia, która może mieć tragiczne konsekwencje. Ale nie każde migotanie przedsionków jest takie samo. Czasami ryzyko związane z migotaniem przedsionków jest znaczne; w innych przypadkach ryzyko nie jest tak wysokie.
Anchalee Phanmaha / Getty Images
Tak więc, starając się sklasyfikować stopień ryzyka, jakie stwarza migotanie przedsionków u poszczególnych pacjentów, lekarze na przestrzeni lat opracowali kilka różnych systemów klasyfikacji, aby opisać różne „typy” migotania przedsionków. Te różne schematy klasyfikacji, wszystkie opracowane ze szlachetnymi intencjami, zaowocowały wieloma zagmatwanymi terminami, które dla wielu lekarzy nie wyjaśniły problemu, a w rzeczywistości miały odwrotny skutek.
W celu postawienia wszystkich lekarzy na tej samej stronie w odniesieniu do migotania przedsionków, w 2014 r. American Heart Association, American College of Cardiology i Heart Rhythm Society utworzyły ogólny system klasyfikacji. Ten system klasyfikacji ma pomóc lekarzom w podjęciu decyzji, jak oceniać pacjentów z migotaniem przedsionków i jak najlepiej ich leczyć. To system klasyfikacji powinien teraz zastąpić wszystkie starsze.
Nowa klasyfikacja uznaje, że migotanie przedsionków jest najczęściej stanem postępującym. Początkowo arytmia zwykle występuje w epizodach, które są przerywane i krótkie. Z biegiem czasu epizody stają się częstsze i trwają dłużej. Ostatecznie u wielu pacjentów migotanie przedsionków całkowicie wypiera normalny rytm serca i staje się trwałe.
„Rodzaj” migotania przedsionków, który obserwuje się, gdy osoba jest po raz pierwszy zdiagnozowana z tą arytmią, może pomóc lekarzowi w sformułowaniu zaleceń dotyczących najbardziej odpowiedniego podejścia do terapii. Na przykład im bardziej arytmia pacjenta postępuje w kierunku trwałego migotania przedsionków, tym mniejsze jest prawdopodobieństwo przywrócenia i utrzymania prawidłowego rytmu serca.
System klasyfikacji migotania przedsionków
Oto aktualny standaryzowany system klasyfikacji migotania przedsionków.
Migotanie przedsionków
Mówi się, że migotanie przedsionków jest napadowe (termin medyczny określający „przerywany”), jeśli występuje w oddzielnych epizodach trwających krócej niż siedem dni. W wielu przypadkach napadowe migotanie przedsionków może trwać od kilku minut do kilku godzin. Epizody napadowego migotania przedsionków mogą być bardzo częste lub dość rzadkie.
Niektórzy pacjenci z napadowym migotaniem przedsionków będą mieli krótkie epizody, które nie dają żadnych objawów i są całkowicie „subkliniczne”. Oznacza to, że ani pacjent, ani jego lekarz nie są świadomi występowania epizodów migotania przedsionków. W takich przypadkach arytmia jest zwykle wykrywana nieoczekiwanie podczas monitorowania serca. Podkliniczne migotanie przedsionków jest ważne, ponieważ podobnie jak cięższe przypadki migotania przedsionków może prowadzić do udaru.
To właśnie te subkliniczne epizody migotania przedsionków mają wykrywać produkty konsumenckie, takie jak Apple Watch i urządzenie AliveCor. Wczesne wykrycie napadowego migotania przedsionków może pozwolić na leczenie profilaktyczne w celu zmniejszenia ryzyka udaru. Ponadto osoby z napadowym migotaniem przedsionków są bardziej skłonne do pozytywnej odpowiedzi na leczenie mające na celu całkowite wyeliminowanie migotania przedsionków.
Trwałe migotanie przedsionków
W tej drugiej kategorii migotanie przedsionków występuje w epizodach, które nie ustępują w ciągu siedmiu dni. Oznacza to, że w odróżnieniu od napadowego migotania przedsionków, uporczywe migotanie przedsionków zwykle utrzymuje się przez długi czas. W rzeczywistości, aby przywrócić normalny rytm serca, najczęściej konieczna jest interwencja medyczna. Pacjenci, u których występuje jeden lub więcej epizodów uporczywego migotania przedsionków, mogą w innych przypadkach nadal mieć epizody napadowego migotania przedsionków, ale obecnie są klasyfikowani jako „uporczywi” arytmia. Podczas leczenia osoby z uporczywym migotaniem przedsionków elektrofizjolodzy kardiowi dążą do wyeliminowania migotania przedsionków i przywrócenia prawidłowego rytmu serca.
Długotrwałe migotanie przedsionków
U tych pacjentów epizod migotania przedsionków trwał dłużej niż 12 miesięcy. Ze względów praktycznych migotanie przedsionków stało się nową „wyjściową” arytmią serca u tych pacjentów. Chociaż nadal można podejmować próby przywrócenia normalnego rytmu serca, jest mniej prawdopodobne, że będą one skuteczne.
Trwałe migotanie przedsionków
Jedyna różnica między „długotrwałym uporczywym” a „trwałym” migotaniem przedsionków polega na tym, że w przypadku trwałego migotania przedsionków lekarz i pacjent zgodzili się zrezygnować z dalszych wysiłków w celu przywrócenia prawidłowego rytmu serca i przeszli na inną strategię leczenia. Zadeklarowali, że migotanie przedsionków jest trwałe i przyjęli strategię leczenia z kontrolą częstości rytmu.
Zastawkowe i niezastawkowe migotanie przedsionków
Inną klasyfikacją migotania przedsionków, o której często się słyszy, jest migotanie przedsionków zastawkowe w porównaniu z migotaniem przedsionków bez zastawek; to znaczy, czy migotanie przedsionków jest związane z chorobą zastawkową serca, taką jak zwężenie zastawki mitralnej.
Ze względów praktycznych klasyfikacja ta jest brana pod uwagę tylko przy podejmowaniu decyzji o leczeniu przeciwzakrzepowym w celu zapobiegania udarowi. Zasadniczo pacjenci z migotaniem zastawek przedsionków praktycznie zawsze wymagają leczenia przeciwzakrzepowego; pacjenci z migotaniem przedsionków niezwiązanym z zastawkami nie mogą.
Słowo od Verywell
Główną zaletą tego systemu klasyfikacji migotania przedsionków jest ujednolicenie nazewnictwa, tak że kiedy lekarze rozmawiają ze sobą o migotaniu przedsionków, wszyscy mają na myśli to samo. Pomaga również tobie w zrozumieniu twojego stanu.
Ponadto daje lekarzom pewne wyobrażenie o tym, jak daleko posunęło się migotanie przedsionków pacjenta w kierunku uzyskania stałego rytmu serca, a zatem, jakie jest prawdopodobieństwo, że strategia mająca na celu przywrócenie normalnego rytmu może być skuteczna. Ostatecznie pomoże Tobie i Twojemu lekarzowi w podjęciu decyzji dotyczącej leczenia, która będzie dla Ciebie najlepsza.
.jpg)
.jpg)
