Jay Yuno / Getty Images
Kluczowe wnioski
- Nowe badanie ujawnia, że dyskryminacja może być ważnym czynnikiem zwiększającym ryzyko zaburzeń psychicznych, nawet po uwzględnieniu ryzyka genetycznego.
- Posiadanie silnej sieci wsparcia może być cennym narzędziem w radzeniu sobie z dyskryminującymi doświadczeniami.
Lęk w Stanach Zjednoczonych jest zdecydowanie najpowszechniejszym stanem zdrowia psychicznego i może obejmować od ulotnego niepokoju po poważniejsze, trwające zaburzenie. Naukowcy od dawna wspólnie badają geny i czynniki środowiskowe, aby zbadać ich wpływ na ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych.
W ostatnich badaniach naukowcy zgłębili związek między rasizmem a lękiem, biorąc pod uwagę osoby, które mogą mieć genetyczne skłonności do zaburzenia lub nie.
„Lęk i związane z nim zaburzenia są ogromnym problemem zdrowia publicznego w Stanach Zjednoczonych” - mówi dr Adolfo G. Cuevas, adiunkt ds. Zdrowia społeczności i dyrektor Laboratorium Psychospołecznych Determinantów Zdrowia w Szkole Sztuk i Nauk Tufts. „W przeszłości badacze sugerowali, że narażenie na dyskryminację jest czynnikiem ryzyka złego stanu zdrowia psychicznego. Jednak jedną kwestią, która pozostała nierozwiązana, jest to, czy doniesienia o dyskryminacji są produktem ubocznym podstawowego genetycznego ryzyka lęku. Innymi słowy, pewne geny mogą wpływać na nasze emocje i wpływać na naszą czujność nawet na nieemocjonalne i neutralne zdarzenia ”.
Cuevas i jego współpracownicy byli zainteresowani zbadaniem, czy „doniesienia o groźnych i stresujących wydarzeniach środowiskowych, takich jak doświadczenia dyskryminacyjne, są produktem ubocznym genetycznego ryzyka lęku i powiązanych zaburzeń”.
Naukowcy doszli do wniosku, że narażenie na dyskryminację odgrywa dużą rolę w ryzyku rozwoju zaburzeń lękowych, nawet po uwzględnieniu potencjalnych zagrożeń genetycznych. W czasopiśmie opublikowano listopadowe badanieMateriały z National Academy of Sciences.
Co to znaczy. Dla Was
Doświadczanie dyskryminacji może zwiększyć ryzyko wystąpienia zaburzeń psychicznych. Jeśli zmagasz się z dyskryminacją i lękiem w swoim codziennym życiu, rozważ skontaktowanie się z kimś, komu ufasz, i zaufaj jej, niezależnie od tego, czy jest to osoba ukochana, czy pracownik służby zdrowia.
Badania
Na potrzeby badania zespół badawczy przeprowadził wywiady z 1500 osobami dorosłymi w wieku 25-74 lata. Mężczyźni i kobiety byli prawie jednakowo reprezentowani.
Do pomiaru dyskryminacji i innych form wykluczenia społecznego zastosowano trzy kryteria:
- Codzienna dyskryminacja, którą badacze opisali jako „traktowanie z mniejszą uprzejmością niż inni ludzie” i „gorsza obsługa niż inni ludzie w restauracjach lub sklepach”.
- Poważna dyskryminacja, którą badacze określili jako „zniechęconą przez nauczyciela lub doradcę do szukania wyższego wykształcenia” i „uniemożliwiającą wynajęcie lub zakup domu w okolicy, w której chciałeś”.
- Chroniczna dyskryminacja w pracy, wyjaśniana przez naukowców jako „niesprawiedliwe przydzielanie pracy, której nikt inny nie chciał wykonywać” oraz „czy twój przełożony lub szef używa obelg lub żartów na tle etnicznym, rasowym lub seksualnym”.
Po zbadaniu zwiększonego genetycznego ryzyka lęku, depresji i innych czynników, naukowcy odkryli silny związek między lękiem a dyskryminacją u uczestników.
„To stanowi kolejny dowód na to, że doniesienia o dyskryminacji są prawdziwe i powinny być traktowane poważnie przez klinicystów, urzędników zdrowia publicznego i przywódców politycznych” - mówi Cuevas. „Musimy zająć się dyskryminacją na poziomie populacji, aby poprawić zdrowie psychiczne i zmniejszyć istniejące różnice w zdrowiu psychicznym”.
Lęk jest również związany z przewlekłymi chorobami, takimi jak choroby serca, nadciśnienie i cukrzyca, które mogą mieć negatywny wpływ na zdrowie fizyczne, nie tylko psychiczne.
Cuevas ma nadzieję, że badania zmienią sposób, w jaki mówimy o dyskryminacji i rasizmie. „Kiedy ludzie mówią o dyskryminacji, nie dzieje się to„ w ich głowach ”” - mówi Cuevas. „Te doświadczenia są prawdziwe i mogą mieć realne skutki zdrowotne. Powinniśmy prowadzić bardziej otwarte rozmowy na temat sposobów poprawy leczenia i komunikacji, a także zmniejszenia istniejących nierówności zdrowotnych i społecznych, które nękają Stany Zjednoczone ”.
Droga do przodu
Dla tych, którzy doświadczają rasizmu, ważne jest, aby zrozumieli, że uczucie niepokoju jest niestety normalne. Nie oznacza to jednak, że musisz doświadczyć tych uczuć w pojedynkę.
„Wykazano, że posiadanie silnej sieci wsparcia jest potężnym narzędziem radzenia sobie z dyskryminującymi doświadczeniami” - mówi Cuevas. „Ktoś, kto potrafi wysłuchać i zweryfikować doświadczenia, może naprawdę pomóc złagodzić część toksyczności związanej z negatywnymi wydarzeniami, takimi jak dyskryminacja. Ofiary dyskryminacji nie powinny internalizować tych wydarzeń.
Rozważ skontaktowanie się z zaufaną osobą, aby porozmawiać o swoich doświadczeniach. „Partner, przyjaciel, członek rodziny, a nawet sąsiad może pomóc przypomnieć osobie, że należy do społeczności i jest jej cenionym członkiem”, mówi Cuevas. „Niemniej jednak ciężar nie powinien spadać na ofiarę dyskryminacji. "
Ale poza indywidualnymi działaniami, Cuevas mówi, że reformy na szczeblu lokalnym i federalnym w celu ograniczenia praktyk dyskryminacyjnych to działania, które mogą obecnie przynieść największą różnicę.
„Osoby sprawujące władzę, takie jak przywódcy polityczni i urzędnicy ds. Zdrowia publicznego, powinny znaleźć skuteczne sposoby radzenia sobie z kwestiami stygmatyzacji, rasizmu i innych form dyskryminacji” - mówi Cuevas. „Rozwiązanie tych problemów na poziomie polityki jest najskuteczniejszym sposobem ograniczenia narażenia na dyskryminację i poprawy zdrowia psychicznego na poziomie populacji”.
