Zwichnięcie łokcia występuje, gdy ramię i przedramię zostają oddzielone od ich normalnej pozycji. Kość ramienia (kość ramienna) zwykle dotyka kości przedramienia (kości promieniowej i łokciowej). Kiedy dochodzi do zwichnięcia łokcia, kości te są oddzielane od ich normalnego ustawienia. Zwichnięcia łokcia są drugim najczęstszym zwichnięciem stawu, po zwichnięciach barku.
Ed Reschke / Getty ImagesIstnieją dwa podstawowe typy zwichnięć stawu łokciowego.
- Proste zwichnięcie łokcia: Proste zwichnięcie łokcia oznacza, że nie ma złamań kości wokół stawu łokciowego. Rokowanie w przypadku prostego zwichnięcia stawu łokciowego jest lepsze, ponieważ leczenie często nie wymaga operacji.
- Złożone zwichnięcie łokcia: Złożone zwichnięcie łokcia oznacza, że doszło do złamania, zwykle przedramienia, wraz ze zwichnięciem łokcia. W przypadku złożonego zwichnięcia stawu łokciowego często konieczna jest operacja, aby naprawić złamaną kość, aby utrzymać staw łokciowy w normalnej pozycji.
Oszacowanie
Jeśli ktoś zranił łokieć, zwichnięcie stawu łokciowego należy uznać za możliwą przyczynę bólu łokcia. Objawy zwichnięcia łokcia obejmują ból, obrzęk i niemożność zgięcia łokcia. W przypadku zwichnięć łokcia może dojść do uszkodzenia nerwów lub naczyń krwionośnych. Wszystkie zwichnięcia stawu łokciowego wymagają natychmiastowej pomocy lekarskiej, ale osoby z urazami nerwów lub naczyń krwionośnych wymagają szczególnej uwagi.
Przed ponownym ustawieniem łokcia w pozycji (zwanej „redukcją” łokcia) należy wykonać zdjęcie rentgenowskie, aby zobaczyć pozycję zwichnięcia łokcia i poszukać związanych z nim złamań.
Leczenie
Zwichnięcie łokcia leczy się poprzez zmianę ustawienia kości. Najczęściej redukcja wykonywana jest w znieczuleniu; jeśli jednak pacjent jest w stanie się zrelaksować, redukcję można wykonać bez znieczulenia. Często staw łokciowy po prostu „wskoczy” z powrotem na swoją pozycję, ale w przypadku bardziej złożonych urazów może być trudno uzyskać normalne ustawienie. Po zredukowaniu stawu łokciowego należy wykonać kolejne zdjęcie rentgenowskie, aby zapewnić prawidłowe ustawienie stawu.
Jeżeli doszło do zwykłego zwichnięcia stawu łokciowego, po skróceniu stawu egzaminator powinien określić stabilność stawu łokciowego. Jeśli łokieć nie pozostanie w pozycji i ciągle wyskakuje, prawdopodobnie konieczna będzie operacja. W większości przypadków łokieć można unieruchomić w pozycji, w której staw jest stabilny. Największą stabilność uzyskuje się przy zgiętym łokciu i dłoni skierowanej dłonią w dół.
Unieruchomienie powinno być ograniczone, ponieważ długotrwałe unieruchomienie może powodować znaczną sztywność stawu.Pacjenci rozpoczynają od wczesnego ruchu łokcia, zwykle w ciągu dni lub tygodnia po urazie. Mobilność rozpoczyna się w zakresie, w którym łokieć jest stabilny i stopniowo zwiększany. Pacjenci z prostymi zwichnięciami stawu łokciowego zwykle wracają do pracy w ciągu 1 do 3 tygodni od urazu.
Operacja
Rzadko wymagana jest operacja w przypadku prostego zwichnięcia łokcia. Operacja jest konieczna dopiero po zwykłym zwichnięciu łokcia, gdy łokieć nie pozostanie w stawie (około 1-2% zwichnięć łokcia). Liczne badania wykazały brak korzyści z naprawy więzadeł po stabilnym prostym zwichnięciu łokcia u większości pacjentów.
Operacja jest zwykle konieczna, gdy towarzyszy mu złamanie ze zwichnięciem stawu łokciowego. Bez chirurgicznej stabilizacji złamania zwykle trudno jest utrzymać wyrównanie stawu łokciowego. Chirurgia zwykle wymaga umieszczenia płytek i śrub na złamanych kościach w celu przywrócenia ich ustawienia.
