Jak używa się rurki dotchawiczej

Rurka dotchawicza to elastyczna rurka z tworzywa sztucznego, którą wprowadza się przez usta do tchawicy (tchawicy), aby pomóc pacjentowi w oddychaniu. Rurka dotchawicza jest następnie podłączana do respiratora, który dostarcza tlen do płuc. Proces wprowadzania rurki nazywa się intubacją dotchawiczą.

Istnieje wiele powodów, dla których można umieścić rurkę dotchawiczą, w tym operacja ze znieczuleniem ogólnym, uraz lub poważna choroba. Dowiedz się o procedurze, potencjalnych zagrożeniach i powikłaniach oraz o tym, czego możesz się spodziewać.

Cel, powód

Rurka dotchawicza jest zakładana, gdy pacjent nie jest w stanie samodzielnie oddychać, gdy konieczne jest uspokojenie i „odpoczynek” osoby bardzo chorej lub ochrona dróg oddechowych. Rurka utrzymuje drożność dróg oddechowych, dzięki czemu powietrze może przedostawać się do płuc iz płuc.

Używa

Istnieje wiele wskazań do umieszczenia rurki dotchawiczej, które można podzielić na kilka szerokich kategorii. Obejmują one:

Chirurgia ogólna: W znieczuleniu ogólnym mięśnie ciała, w tym przepona, są sparaliżowane, a założenie rurki dotchawiczej umożliwia respiratorowi wykonywanie czynności oddechowych.

Usuwanie ciała obcego: Jeśli tchawica jest zatkana przez ciało obce, które jest zasysane (wdychane), można założyć rurkę dotchawiczą, aby pomóc w usunięciu ciała obcego.

Aby chronić drogi oddechowe przed aspiracją: Jeśli ktoś ma masywne krwawienie z przewodu pokarmowego (krwawienie z przełyku, żołądka lub jelita górnego) lub doznaje udaru, można założyć rurkę dotchawiczą, aby zapobiec przedostawaniu się treści żołądkowej do dróg oddechowych.

Jeśli zawartość żołądka zostanie przypadkowo wdychana, osoba może rozwinąć zachłystowe zapalenie płuc, bardzo poważną i potencjalnie zagrażającą życiu chorobę.

Aby uwidocznić drogi oddechowe: Jeśli podejrzewa się nieprawidłowości krtani, tchawicy lub oskrzeli, takie jak guz lub wrodzona wada rozwojowa (wada wrodzona), można założyć rurkę dotchawiczą, aby umożliwić dokładną wizualizację dróg oddechowych.

Po operacji: Po operacji klatki piersiowej, takiej jak operacja raka płuc lub operacja serca, rurkę dotchawiczą podłączoną do respiratora można pozostawić na miejscu, aby ułatwić oddychanie po operacji. W takim przypadku osoba może zostać „odłączona” od respiratora w pewnym momencie podczas wybudzania.

Aby wspomóc oddychanie: Jeśli ktoś ma trudności w oddychaniu z powodu zapalenia płuc, odmy opłucnowej (zapaści płuc), niewydolności oddechowej lub zagrażającej niewydolności oddechowej, niewydolności serca lub utraty przytomności z powodu przedawkowania, udaru lub urazu mózgu, rurka dotchawicza może być umieszczone, aby wspierać oddychanie.

Niektóre schorzenia (zwłaszcza schorzenia neurologiczne) mogą powodować całkowite lub częściowe porażenie przepony i mogą wymagać wspomagania oddychania. Przykłady obejmują stwardnienie zanikowe boczne, zespół Guillain-Barre i zatrucie jadem kiełbasianym.

Przepona może również zostać sparaliżowana z powodu uszkodzenia lub ucisku na nerw przeponowy w wyniku urazu lub guza w klatce piersiowej.

Gdy wymagana jest sedacja: Jeśli potrzebne są silne środki uspokajające, na przykład gdy osoba jest bardzo chora, można założyć rurkę dotchawiczą, aby pomóc w oddychaniu do czasu odstawienia środków uspokajających.

U wcześniaków: Zespół niewydolności oddechowej u wcześniaków często wymaga umieszczenia rurki dotchawiczej i wentylacji mechanicznej.

Gdy potrzebne jest większe stężenie tlenu: umieszczenie rurki dotchawiczej i wentylacja mechaniczna pozwala na dostarczenie wyższych stężeń tlenu niż w powietrzu pokojowym.

Przed zabiegiem

Jeśli będziesz mieć operację ze znieczuleniem ogólnym, rzucenie palenia nawet dzień lub dwa przed operacją może zmniejszyć ryzyko powikłań.

Rurki dotchawicze to elastyczne rurki, które mogą być wykonane z wielu różnych materiałów. Chociaż rurki lateksowe nie są powszechnie używane, ważne jest, aby poinformować lekarza, jeśli masz alergię na lateks.

Rozmiary

Rurki dotchawicze są dostępne w wielu różnych rozmiarach, od 2,0 milimetrów (mm) do 10,5 mm średnicy. Ogólnie rurka o średnicy od 7,0 do 7,5 mm jest często używana w przypadku kobiet, a rurka o średnicy od 8,0 do 9,0 mm w przypadku mężczyzn. Noworodki często wymagają rurki od 3,0 mm do 3,5 mm, z rurką od 2,5 do 3,0 mm używaną w przypadku wcześniaków.

W nagłych przypadkach lekarze często domyślają się, jaki rozmiar jest odpowiedni, podczas gdy na sali operacyjnej rozmiar jest często wybierany na podstawie wieku i masy ciała.

Dostępne są rurki z pojedynczym i podwójnym światłem, z pojedynczymi rurkami często używanymi w chirurgii płuc, dzięki czemu jedno płuco może być wentylowane podczas operacji z drugiego płuca.

Przygotowanie

Przed założeniem rurki dotchawiczej należy zdjąć biżuterię, zwłaszcza kolczyki w języku. Ludzie nie powinni jeść ani pić przed operacją przez co najmniej sześć godzin, aby zmniejszyć ryzyko aspiracji podczas intubacji.

Podczas procedury

Procedura zakładania rurki dotchawiczej będzie się różnić w zależności od tego, czy dana osoba jest przytomna, czy nie. Rurka dotchawicza jest często zakładana, gdy pacjent jest nieprzytomny. Jeśli pacjent jest przytomny, podczas zakładania zgłębnika do chwili jego wyjęcia stosuje się leki łagodzące niepokój.

Podczas intubacji zwykle wykonuje się precyzyjne kroki.Najpierw pacjent jest wstępnie natleniony 100% tlenem (najlepiej 5 minut), aby dać intubatorowi więcej czasu na intubację. Można zastosować ustne drogi oddechowe, aby utrzymać język na drodze i zmniejszyć prawdopodobieństwo, że pacjent ugryzie rurkę dotchawiczą.

Podczas operacji anestezjolog będzie chciał upewnić się, że pacjent jest całkowicie sparaliżowany przed włożeniem rurki, aby zmniejszyć ryzyko wymiotów podczas umieszczania i późniejszych powikłań.

U przytomnych pacjentów można zastosować lek przeciw nudnościom (przeciwwymiotny) w celu zmniejszenia odruchu wymiotnego, a znieczulenie można zastosować w celu znieczulenia gardła. W niektórych przypadkach może być konieczne założenie sondy nosowo-żołądkowej przed intubacją, zwłaszcza jeśli w ustach pacjenta znajduje się krew lub wymiociny.

Na oddziale ratunkowym lekarze zwykle upewniają się, że są przygotowani do wykonania krikotyrotomii, jeśli intubacja nie jest skuteczna.

Intubacja

Podczas intubacji lekarz zwykle stoi u wezgłowia łóżka, patrząc w kierunku stóp pacjenta, z pacjentem leżącym płasko. Umiejscowienie będzie się różnić w zależności od ustawienia i tego, czy zabieg jest wykonywany z osobą dorosłą, czy z dzieckiem. W przypadku dzieci często stosuje się odciśnięcie szczęki.

Rurka dotchawicza za pomocą oświetlonego laryngoskopu (laryngoskop wideo Glidescope jest szczególnie pomocna dla osób otyłych lub u pacjenta unieruchomionego z podejrzeniem urazu kręgosłupa szyjnego) jest wprowadzana przez usta (lub w niektórych przypadkach przez usta). nos) po odsunięciu języka od drogi.

Następnie lunetę ostrożnie wkręca się pomiędzy struny głosowe a dolną tchawicę. Kiedy podejrzewa się, że rurka dotchawicza znajduje się we właściwym miejscu, lekarz przesłuchuje płuca pacjenta i górną część brzucha, aby upewnić się, że rurka dotchawicza nie została przypadkowo włożona do przełyku.

Inne oznaki sugerujące, że rurka jest we właściwej pozycji, mogą obejmować widzenie ruchu klatki piersiowej z wentylacją i zamglenie w rurce. Kiedy lekarz ma pewność, że rurka jest na swoim miejscu, napełnia się mankiet balonowy, aby rurka nie wysunęła się z miejsca. (U niemowląt balon może nie być potrzebny). Następnie rurkę przykleja się taśmą do twarzy pacjenta.

Weryfikacja właściwego umiejscowienia

Po założeniu rurki ważne jest, aby sprawdzić, czy jest ona rzeczywiście w odpowiednim miejscu do wentylacji płuc pacjenta. Niewłaściwe ułożenie jest szczególnie częste u dzieci, zwłaszcza dzieci, które doświadczyły traumy.

W terenie ratownicy medyczni mają urządzenie, które pozwala im określić, czy rurka jest we właściwej pozycji poprzez zmianę koloru. W warunkach szpitalnych często wykonuje się prześwietlenie klatki piersiowej, aby zapewnić dobre umiejscowienie, chociaż przegląd z 2016 r. sugeruje, że samo prześwietlenie klatki piersiowej jest niewystarczające, podobnie jak pulsoksymetria i badanie fizykalne.

Oprócz bezpośredniej wizualizacji przejścia rurki dotchawiczej między strunami głosowymi za pomocą wideolaryngoskopu, autorzy badania zalecili stosowanie końcowo-pływowego detektora dwutlenku węgla (kapnografia) u pacjentów z dobrą perfuzją tkankową, z ciągłym monitorowaniem, aby upewnić się, że rurka nie ulega przemieszczeniu.

W przypadku zatrzymania krążenia zalecili zastosowanie ultrasonografii lub detektora przełyku.

Po zabiegu

Po założeniu rurki dotchawiczej i podłączeniu pacjenta do respiratora, pracownicy służby zdrowia będą nadal monitorować rurki, ustawienia oraz w razie potrzeby przeprowadzać zabiegi oddechowe i odsysanie. Zapewniona zostanie również staranna pielęgnacja jamy ustnej. Ze względu na umiejscowienie zgłębnika przytomni pacjenci nie będą mogli mówić, gdy rurka jest założona.

Karmienie podczas wentylacji mechanicznej

Podobnie jak w przypadku mówienia, jedzenie będzie również niemożliwe, gdy rurka dotchawicza jest założona. Gdy wentylacja mechaniczna jest potrzebna tylko przez krótki czas, płyny dożylne są zwykle wystarczające i mogą zapobiec odwodnieniu.

Jeśli zgłębnik będzie musiał pozostać na miejscu dłużej niż kilka dni, potrzebny będzie jakiś rodzaj rurki do karmienia, aby zapewnić odżywienie i dostęp do leków doustnych.

Dostępne opcje obejmują zgłębnik nosowo-żołądkowy, zgłębnik G lub PEG (PEG lub przezskórna gastrostomia endoskopowa jest podobna do zgłębnika G, ale umieszczana jest przez skórę brzucha) lub rurka J (rurka jejunostomii). Rzadko można rozważyć centralną linię, przez którą dostarczane jest żywienie (całkowite żywienie pozajelitowe).

Powikłania i zagrożenia

Istnieje zarówno krótko-, jak i długoterminowe ryzyko i powikłania związane z umieszczeniem rurki dotchawiczej. Powikłania krótkoterminowe mogą obejmować:

• Krwawienie
• Umieszczenie rurki w przełyku: Jednym z najpoważniejszych powikłań jest nieprawidłowe umieszczenie rurki dotchawiczej w przełyku. Jeśli to pozostanie niezauważone, brak tlenu w organizmie może spowodować uszkodzenie mózgu, zatrzymanie akcji serca lub śmierć.
• Chrypka przejściowa po usunięciu rurki
• Uraz jamy ustnej, zębów lub struktur zębowych, języka, tarczycy, krtani, strun głosowych, tchawicy lub przełyku. Urazy zębów (szczególnie górnych siekaczy) występują w około jednej na 3000 intubacji.
• Zakażenie
• Odma opłucnowa (zapadnięcie się płuca): Jeśli rurka dotchawicza jest wysunięta zbyt daleko, tak że wchodzi tylko do jednego oskrzela (i tym samym zapewnia wentylację tylko jednego płuca), może wystąpić niedostateczna wentylacja lub zapadnięcie się jednego płuca.
• Aspiracja zawartości jamy ustnej lub żołądka podczas umieszczania, co z kolei może spowodować zachłystowe zapalenie płuc
• Stała potrzeba wspomagania wentylacji (patrz poniżej)
• Niedodma: Niewystarczająca wentylacja (zbyt niska częstość oddechów) może spowodować zapadnięcie się najmniejszych dróg oddechowych, pęcherzyki płucne, co prowadzi do niedodmy (częściowe lub całkowite zapadnięcie się płuca).

Długotrwałe komplikacje, które mogą się utrzymywać lub pojawić później, mogą obejmować:

• Zwężenie tchawicy lub zwężenie tchawicy: najczęściej u osób wymagających przedłużonej intubacji i raz występujące u około 1% osób, które zostały zaintubowane
• Tracheomalacia
• Uszkodzenia rdzenia kręgowego
• Przetoka tchawiczo-przełykowa (nieprawidłowe przejście między tchawicą a przełykiem)
• Paraliż strun głosowych: Rzadkie powikłanie, które może powodować trwałą chrypkę

Usunięcie rurki dotchawiczej

Przed usunięciem rurki dotchawiczej (ekstubacją) i zakończeniem wentylacji mechanicznej lekarze dokładnie oceniają pacjenta, aby przewidzieć, czy będzie w stanie samodzielnie oddychać. To zawiera:

• Zdolność do oddychania spontanicznego: jeśli pacjent był znieczulony podczas operacji, zwykle będzie mógł odłączyć się od respiratora. Jeśli rurka dotchawicza zostanie umieszczona z innego powodu, do ustalenia, czy nadszedł czas, można wykorzystać różne czynniki, takie jak wykorzystanie gazów krwi tętniczej lub obserwacja szczytowego natężenia przepływu wydechowego.
• Poziom świadomości: Ogólnie rzecz biorąc, wyższy poziom świadomości (skala Glasgow powyżej 8) przewiduje większą szansę na pomyślne odstawienie od piersi.

Jeśli uważa się, że rurkę można w rozsądny sposób usunąć, usuwa się taśmę przytrzymującą rurkę dotchawiczą na twarzy, opróżnia się mankiet i wyciąga rurkę.

Niemożność odstawienia lub trudności w odstawieniu

W przypadku niektórych osób odłączenie respiratora nie będzie możliwe. W takim przypadku pacjent może potrzebować rurki tracheostomijnej i tracheostomijnej. trudności z odsadzeniem od respiratora.

Może to wystąpić u osób, które mają przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP), przeszły operację raka płuc lub z innych powodów. Pacjenci są uważnie monitorowani pod kątem oznak, że ekstubacja może się powieść, i rozwiązuje się potencjalne problemy, takie jak uporczywy wyciek powietrza.

Skutki uboczne po usunięciu

Ból gardła po operacji i chrypka są częste po operacji, ale zwykle trwają tylko dzień lub dwa. Korzystanie z respiratora podczas operacji jest głównym czynnikiem ryzyka niedodmy, dlatego ważne jest, aby pacjenci kaszleli po operacji i stawali się mobilni tak szybko, jak to możliwe.

Słowo od Verywell

Istnieje wiele potencjalnych zastosowań do umieszczenia rurki dotchawiczej i wentylacji mechanicznej. Chociaż poznanie procedury i potencjalnych zagrożeń może być przerażające, ta opcja spowodowała ogromną różnicę w chirurgii, a także stabilizację krytycznych osób.