Ból mięśni występujący zarówno w fibromialgii (FM), jak i zespole bólu mięśniowo-powięziowego (MPS) jest powodem, dla którego te dwa stany są czasami mylone ze sobą lub błędnie łączone jako jeden stan. Chociaż FM i MPS są do siebie podobne, mogą być łatwe do rozróżnienia dzięki dokładnemu wywiadowi medycznemu i badaniu fizykalnemu - a prawidłowa diagnoza jest kluczem do posunięcia naprzód ze skutecznym planem leczenia.
Porównanie tych zaburzeń od początku (co je powoduje) do zakończenia (jak są leczone) może pomóc w poruszaniu się po potencjalnej błędnej lub podwójnej diagnozie.
Przyczyny
Patogeneza FM i MPS, czyli dlaczego te stany rozwijają się u niektórych osób, pozostaje niejasna. Jednak naukowcy zbadali wiele wiarygodnych teorii.
Jedną z potencjalnych wspólnych przyczyn FM i MPS jest zjawisko zwane centralnym sensytyzacją. W przypadku ośrodkowego uczulenia mózg osoby pozostaje w stanie wysokiej czujności, postrzegając normalne odczucia jako „bolesne” lub lekko bolesne bodźce jako silnie bolesne.
Oprócz zmienionego przetwarzania bólu w układzie nerwowym, do rozwoju FM lub MPS mogą przyczyniać się czynniki genetyczne i środowiskowe, takie jak zaburzenia snu lub stres. Szczególnie w przypadku MPS uraz mięśnia spowodowany intensywnymi, powtarzającymi się czynnościami lub innym rodzajem urazu jest częstym wyzwalaczem.
Wreszcie, zmiany hormonalne mogą odgrywać rolę, zwłaszcza w przypadku FM, która występuje znacznie częściej u kobiet niż u mężczyzn.
Objawy
Niektóre objawy związane z MPS są podobne do objawów FM, podczas gdy inne są związane tylko z jednym z tych rozpoznań.
Julie Bang / VerywellPodobieństwa
Objawy wspólne dla MPS i fibromialgii obejmują:
- Ból mięśni od łagodnego do silnego
- Zmęczenie
- Zakłócony sen
- Bóle głowy i / lub migreny
- Drętwienie i mrowienie
- Jelita drażliwe (np. Zaparcia lub biegunka)
Różnice
Być może największą różnicą między objawami MPS a FM jest lokalizacja bólu. Podczas gdy tkliwość mięśni jest głównym objawem obu stanów, ból obserwowany w MPS jest regionalny (np. Zlokalizowany w jednym obszarze anatomicznym, takim jak prawa szyja lub ramię), podczas gdy ból w FM jest rozległy lub „na całym”.
Inną różnicą w objawach między FM a MPS jest to, że osoba z MPS może odczuwać ból tylko przez krótki okres, podczas gdy ból w FM jest na ogół zawsze przewlekły.
Na koniec należy zauważyć, że oprócz bólu mięśni, inne objawy wymienione powyżej (np. Zmęczenie lub drętwienie i uczucie mrowienia) są ogólnie częściej zgłaszane u osób z FM niż MPS.
MPSRegionalna tkliwość mięśni
Ból przez krótki okres
Inne objawy zgłaszane rzadziej
Punkty wyzwalające
Rozległa tkliwość mięśni
Chroniczny ból
Inne objawy zgłaszane częściej
Punkty przetargowe
Diagnoza
Podczas gdy rozpoznanie FM lub MPS wymaga szczegółowego badania klinicznego przez lekarza pierwszego kontaktu, reumatologa lub specjalistę od bólu, kluczowa różnica diagnostyczna polega na identyfikacji punktów spustowych w MPS i punktów tkliwych w FM.
Punkty wyzwalania w MPS
Zespół bólu mięśniowo-powięziowego rozpoznaje się po obecności punktów spustowych - małych, twardych węzłów, które czasami można wyczuć pod skórą. Punkt spustowy reprezentuje napięty pasek mięśni. Sam węzeł na ogół nie jest bolesny podczas szturchania, ale powoduje ból w innym obszarze ciała (znany jako ból skierowany).
Punkty wyzwalające zwykle powstają po uszkodzeniu tkanki iz jakiegoś powodu nie goją się prawidłowo. Eksperci nie wiedzą, dlaczego uszkodzenie, które normalnie leczy się u większości ludzi, powoduje u innych punkty spustowe. Jednak badania sugerują, że uraz mięśni u niektórych osób prowadzi do nieprawidłowości, w których komórki nerwowe łączą się z komórkami mięśniowymi.
Podczas gdy doświadczony lekarz zwykle wykrywa punkty spustowe po prostu przez dotyk (badanie palpacyjne), inne testy, takie jak elastografia rezonansu magnetycznego (MRE) lub biopsja tkanek, mogą być zlecone. wyśmiał.
Punkty przetargowe w fibromialgii
FM rozpoznaje się przede wszystkim na podstawie doniesień o rozległym bólu. Często obserwuje się wiele punktów tkliwych na egzaminie fizycznym, chociaż ich obecność nie jest już wymagana do postawienia diagnozy.
Czułe punkty FM różnią się od punktów spustowych MPS tym, że reprezentują wyjątkowo wrażliwe obszary mięśni, które bolą przy prostym ręcznym ucisku. Ponadto tkliwe punkty w FM nie odnoszą się do bólu, jak punkty spustowe w MPS.
Oprócz wywiadu i badania fizykalnego, jeśli lekarz rozważa rozpoznanie FM (lub w tym przypadku MPS), może zlecić badania krwi, aby wykluczyć inne schorzenia. Na przykład można zlecić określenie szybkości sedymentacji erytrocytów (ESR), aby wykluczyć leżący u podstaw proces zapalny. Podobnie można zlecić wykonanie testu hormonu stymulującego tarczycę (TSH), aby wykluczyć chorobę tarczycy. Oba wyniki testów w FM powinny być normalne.
Podobnie jak w przypadku MPS, nie ma badania obrazowego ani skanowania, które pozwoliłoby na postawienie lub potwierdzenie diagnozy FM. Jednak w zależności od objawów danej osoby, lekarz może zalecić dalsze badania (na przykład badanie snu, ponieważ problemy ze snem są powszechne w FM).
Poradnik dyskusyjny lekarza w zakresie fibromialgii
Pobierz nasz przewodnik do wydrukowania na kolejną wizytę u lekarza, który pomoże Ci zadać właściwe pytania.
Wyślij do siebie lub ukochanej osoby.
Zapisz sięTen przewodnik dyskusyjny lekarza został wysłany na adres {{form.email}}.
Wystąpił błąd. Proszę spróbuj ponownie.
Leczenie
Podobnie jak w przypadku objawów i diagnozy, w leczeniu MPS istnieje pewne pokrywanie się, ale także istotne różnice.
Terapie MPS
Podstawowym leczeniem MPS jest wstrzyknięcie do punktu spustowego, czasami nazywane suchym igłowaniem. W przypadku wstrzyknięcia w punkt spustowy lekarz wprowadza igłę bezpośrednio w punkt spustowy lub w kilka miejsc wokół punktu spustowego, aby rozluźnić napięte pasma mięśniowe. Lekarz może również wstrzyknąć lek przeciwbólowy, taki jak lidokaina.
Oprócz wstrzyknięcia punktu spustowego, inne potencjalne terapie MPS obejmują:
Akupunktura
Akupunktura to starożytna chińska praktyka podobna do suchego igłowania. Chociaż badania nad jego zastosowaniem w MPS są ograniczone, są obiecujące, a wielu pacjentów i lekarzy zgłasza dobre wyniki.
Fizykoterapia
W leczeniu MPS często stosuje się specjalny rodzaj terapii zwany sprayem i rozciąganiem. Fizjoterapeuta prowadzi Cię przez ćwiczenia rozciągające, jednocześnie rozpylając na mięśnie odrętwiającą substancję. Terapeuta może również użyć pewnych technik masażu, aby rozluźnić mięśnie i punkty spustowe. Ponadto terapeuta może pracować z Tobą nad czynnikami, takimi jak zła postawa, które mogą przyczyniać się do MPS.
Leki doustne
Typowe leki na MPS obejmują niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak Aleve (naproksen) i Advil (ibuprofen). W leczeniu MPS czasami przepisuje się trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne, takie jak Elavil (amitryptylina) lub inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny Cymbalta (duloksetyna), a także środki zwiotczające mięśnie (takie jak flexeril).
Miejscowe leki
W leczeniu MPS można również stosować miejscowo kapsaicynę lub lidokainę nakładaną na skórę powyżej punktu spustowego.
Terapie FM
W leczeniu FM zaleca się podejście multidyscyplinarne, obejmujące strategie farmakologiczne i niefarmakologiczne.
Leki
Badania pokazują, że zastrzyki w punkcie spustowym nie są skuteczne w łagodzeniu wrażliwych punktów fibromialgii, a NLPZ nie są skuteczne w leczeniu bólu FM.
Jednak, podobnie jak w przypadku MPS, można przepisać leki przeciwdepresyjne, takie jak Elavil (amitryptylina) lub Cymbalta (duloksetyna).W leczeniu fibromialgii można również rozważyć lek przeciwdrgawkowy Lyrica (pregabalina).
Strategie niefarmakologiczne
Podobnie jak w przypadku MPS, fizjoterapia (choć w różnych formach) i akupunktura mogą być włączone do planu leczenia osoby z FM.
Dokładniej, w przypadku FM wykazano, że wykonywanie rutynowych ćwiczeń (np. Jazda na rowerze, bieganie lub pływanie) zmniejsza ból mięśni. Joga, terapia poznawczo-behawioralna i biofeedback mogą również przynosić korzyści osobom z FM.
Słowo od Verywell
Chociaż fibromialgia i zespół bólu mięśniowo-powięziowego są do siebie podobne w pewnych aspektach, zdecydowanie nie są tym samym stanem. Zaletą jest to, że po jasnej diagnozie ty i twój lekarz możecie podjąć kolejny krok w opracowaniu planu leczenia, który zapewni ulgę w bólu.
