Entyvio (wedolizumab) to nowy lek mający na celu pomoc osobom z nieswoistym zapaleniem jelit (IBD), wyniszczającą chorobą, która obniża jakość życia osób dotkniętych chorobą. Jego twórca (Takeda Pharmaceuticals), FDA, ale niektórzy gastroenterolodzy na całym świecie obawiają się, że osoby przyjmujące Entyvio mogą otworzyć się na infekcję postępującą wieloogniskową leukoencefalopatią (PML).
PML jest rzadką infekcją ośrodkowego układu nerwowego, której doświadczają zwykle tylko osoby z poważnie upośledzonym układem odpornościowym (np. Osoby z AIDS). Jak dotąd Entyvio nie spowodował jeszcze PML u żadnej osoby ją przyjmującej, ale PML występuje u około dwóch osób na 1000 z antagonistą integryny α4, jego chemicznym kuzynem. selektywny antagonista integryny α4β7 eksprymowanej na limfocytach zasiedlających jelita.
Co to jest IBD?
Twoje jelita to brudne miejsce. Jest wypełniony bakteriami, które pomagają trawić jedzenie. Pamiętaj, że bakterie to zarazki, które wywoływałyby mega reakcję immunologiczną, gdyby znajdowały się gdziekolwiek poza jelitem.
W konsekwencji komórki odpornościowe jelita są stale na straży, a stan zapalny fizjologiczny jest stanem quo. Na szczęście, poprzez złożone mechanizmy, organizm tłumi pełną aktywację tkanki limfatycznej jelitowej. To prawda, że wszystkie te postulaty są tylko hipotezą konsensusu, ale biorąc pod uwagę to, co wiemy o nieswoistym zapaleniu jelit, ma to sens.
Jak wynika z nazwy, nieswoiste zapalenie jelit jest stanem, którego cechą charakterystyczną jest stan zapalny. Ma rozkład bimodalny, w szczytowym wieku od 15 do 30 i 60 do 80 lat, ze zwiększoną częstością występowania u Żydów aszkenazyjskich. Objawy kliniczne IBD są nieprzyjemne: ból brzucha, biegunka, krwawienie, niedokrwistość i utrata masy ciała. Może również objawiać się w lokalizacjach anatomicznych poza jelitami i powodować zapalenie stawów, problemy z oczami (zapalenie błony naczyniowej oka i tęczówki), wysypkę (rumień guzowaty) i inne.
IBD obejmuje wrzodziejące zapalenie jelita grubego i chorobę Leśniowskiego-Crohna. Chociaż pod wieloma względami są podobne, istnieją pewne kluczowe różnice między tymi dwoma typami nieswoistego zapalenia jelit. Wrzodziejące zapalenie jelita grubego ogranicza się do okrężnicy i obejmuje zlewające się lub przyległe części jelita; mając na uwadze, że choroba Leśniowskiego-Crohna może wpływać na każdą część przewodu pokarmowego (od ust do odbytu) i ma niejednolity charakter patologiczny, z tendencją do omijania obszarów przewodu pokarmowego. Najczęściej choroba Leśniowskiego-Crohna niszczy teren sąsiadujący z zastawką krętniczo-kątniczą. Choroba Leśniowskiego-Crohna powoduje również zmiany przezścienne, które wpływają na całą grubość jelita, powodując zwężenia lub nawet przetoki (niepożądane przejścia między częściami jelita).
W przypadku nieswoistego zapalenia jelit, lekarze dążą do opanowania ostrych zaostrzeń lub zaostrzeń, utrzymania remisji po takich zaostrzeniach oraz leczenia przetok i niedrożności (spowodowanych zwężeniami) oraz zapewnienia innych środków leczenia objawowego. Większość osób z nieswoistym zapaleniem jelit przechodzi operację w pewnym momencie swojego życia.
W przeszłości podstawą większości metod leczenia IBD były leki immunosupresyjne, takie jak glukokortykoidy, sulfasalazyna i kwas 5-aminosalicylowy. Azatiopryna i cyklosporyna to inne leki przeciwzapalne i immunosupresyjne, które są przydatne w leczeniu nieswoistego zapalenia jelit. Ostatnio do leczenia nieswoistego zapalenia jelit stosowano środki biologiczne, takie jak wspomniany wcześniej natalizumab i Entyvio (wedolizumab).
Ponieważ leki biologiczne z większym prawdopodobieństwem prowadzą do remisji (a tym samym do zmniejszenia powikłań), obecnie zaleca się te lekiPierwsza linia(od razu po postawieniu diagnozy, zamiast czekać, aż inne metody leczenia zawiodą lub przestaną działać) dla osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o nasileniu umiarkowanym do ciężkiego.
Jak działa Entyvio
Według FDA:
„Entyvio jest antagonistą receptora integryny. Receptory integryny są białkami wyrażanymi na powierzchni niektórych komórek. Receptory integryny działają jako pomosty dla interakcji komórka-komórka. Entyvio blokuje interakcję specyficznego receptora integryny (wyrażanego na krążących komórkach zapalnych) ze specyficznym białko (wyrażane na komórkach w wewnętrznej ścianie naczyń krwionośnych), a tym samym blokuje migrację krążących komórek zapalnych przez te naczynia krwionośne i do obszarów zapalenia w przewodzie pokarmowym. "
Ponadto według FDA:
„Wyniki pokazały, że większy odsetek uczestników leczonych preparatem Entyvio w porównaniu z placebo osiągnął i utrzymał odpowiedź kliniczną, osiągnął i utrzymał remisję kliniczną, osiągnął remisję kliniczną bez kortykosteroidów i jak widać podczas endoskopii, poprawił wygląd okrężnicy”. Wcześniejsze
Innymi słowy, Entyvio działa poprzez łagodzenie stanu zapalnego w przewodzie pokarmowym i okazał się skuteczny w leczeniu zaostrzeń i utrzymaniu remisji bez steroidów. Warto zauważyć, że metaanaliza Entyvio i innych leków biologicznych wykazała, że Entyvio był równie skuteczny w utrzymywaniu remisji u osób z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, jak inne rodzaje leków biologicznych.
W przeszłości Entyvio (lub inny lek biologiczny) był zalecany tylko wtedy, gdy dana osoba nie tolerowała innych leków lub leki przestały działać. Zgodnie z wytycznymi z 2020 roku, osoby dorosłe z umiarkowanym lub ciężkim wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego powinny natychmiast rozpocząć leczenie tymi lekami. Spośród różnych dostępnych leków biologicznych, Entyvio lub Remicade (infliksymab) są zalecane zamiast innych opcji dla osób, które wcześniej nie przyjmowały leków biologicznych.
Jeśli remisja wystąpi w trakcie leczenia lekiem Entyvio, należy kontynuować leczenie podtrzymujące w chorobie (nie przerywać lub choroba może wystąpić ponownie). Entyvio może być przepisywany z lekiem immunomodulującym lub bez.
Możliwe ryzyko PML
Jak dotąd udokumentowane działania niepożądane powodowane przez Entyvio ograniczały się głównie do bólu głowy, bólu stawów, nudności i gorączki, a bardziej poważne - alergii i hepatotoksyczności (toksyczność wątroby). Ale lekarze, urzędnicy państwowi i producent narkotyków szukają znacznie poważniejszego negatywnego skutku, który jeszcze nie przyniósł brzydkiej głowy: postępującej wieloogniskowej leukoencefalopatii (PML).
PML to choroba neurologiczna, która jest wynikiem zakażenia wirusem Johna Cunninghama (JC). Większość z nas ma przeciwciała przeciwko temu wirusowi, a infekcja u zdrowych ludzi jest niezwykle rzadka. Ale u osób, których układ odpornościowy jest osłabiony przez HIV, raka, sarkoidozę i inne choroby, PML może się utrzymać.
U osób z PML wirus JC demielinizuje oligodendrocyty lub komórki nerwowe głównie w półkulach mózgowych, ale także w pniu mózgu lub móżdżku. Innymi słowy, wirus ten pozbawia białą istotę mieliny potrzebną do przewodzenia nerwów. Objawy obejmują demencję, problemy ze wzrokiem, paraliż (niedowład połowiczy), problemy z mówieniem (afazja) i zaburzenia czucia.
W ciągu trzech miesięcy PML zabija od 30% do 50% zakażonych. Rokowanie dla osób, u których rozwinie się PML w związku z terapią natalizumabem na stwardnienie rozsiane jest nieco lepsze; ponad 20% umiera. Ale nawet dla tych, którzy ostatecznie żyją z PML, niepełnosprawność jest głęboka. Badania pokazują, że 711 osób leczonych natalizumabem z powodu stwardnienia rozsianego rozwinęło PML, a trzy osoby leczone z powodu choroby Leśniowskiego-Crohna rozwinęły się.
Ważne jest, aby wiedzieć, że nie zaobserwowaliśmy jeszcze PML u osób przyjmujących lek Entyvio. FDA i producent Entyvio uważnie obserwują przypadki PML wtórne do podania Entyvio i obecnie prowadzą badania postmarketingowe i ułatwiają zaawansowane i przyspieszone zgłaszanie działań niepożądanych.
Przestrogi i przeciwwskazania
Osoby uczulone na Entyvio lub podobne leki nie powinny być leczone. Leku Entyvio nie należy rozpoczynać, jeśli pacjent ma do czynienia z aktywną, ciężką infekcją, dopóki infekcja nie zostanie opanowana. Powinni tego unikać również osoby, które mają problemy z wątrobą.
Podczas leczenia należy uważnie obserwować pacjentów, jeśli rozwinie się u nich infekcja, oraz monitorować testy czynnościowe wątroby.
Interakcje leków
Istnieją leki, których nie należy łączyć z lekiem Entyvio, a także takie, które należy stosować ostrożnie. Leku Entyvio nie należy stosować z innymi lekami przeciw TNF, takimi jak Humira (adalimumab), Remicade (infliksymab), Simponi (golimumab), Embrel (etanercept), Cimzia (certolizumab), Gilenya (Natalizumab) i inne. Łączenie tych leków z lekiem Entyvio może zwiększyć ryzyko PML i innych infekcji.
Szczepionki
Szczepienia należy aktualizować zgodnie z wytycznymi przed rozpoczęciem stosowania leku Entyvio.
Generalnie należy unikać szczepionek żywych atenuowanych podczas przyjmowania leku Entyvio, chociaż producent twierdzi, że można je stosować, jeśli korzyści przewyższają ryzyko. Przykłady żywych szczepionek przeciwko MMR (odrze, śwince i różyczce), ospie wietrznej i żółtej febrze. Można stosować szczepionki inaktywowane, chociaż odpowiedź na immunizację może być suboptymalna. Przykłady obejmują wirusowe zapalenie wątroby typu A, grypę (tylko postać zastrzyku) i tężec.
Słowo od Verywell
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich ma nieswoistego zapalenia jelit, zwłaszcza nieswoistego zapalenia jelit, które nie reaguje na sterydy i inne leki immunomodulujące, Entyvio wygląda na obiecujące leczenie. Jednak przed rozpoczęciem leczenia lekiem Entyvio konieczne jest ujawnienie wszelkich bieżących infekcji lub infekcji, które „nie ustępują” i mogą sugerować osłabienie układu odpornościowego.
Przyjmowanie leku Entyvio może czasami znacznie poprawić jakość życia danej osoby poprzez wywołanie remisji choroby. To powiedziawszy, ważne jest, aby zapoznać się z potencjalnymi skutkami ubocznymi i powikłaniami, abyś mógł być najlepszym obrońcą w swojej opiece. Jeśli podczas stosowania leku Entyvio wystąpią u Ciebie problemy neurologiczne (lub naprawdę jakiekolwiek istotne problemy), konieczne jest natychmiastowe skontaktowanie się z lekarzem.
.jpg)
.jpg)
