Czy śmierć jest bolesna?

Jeśli zmagasz się z nieuleczalną chorobą lub masz ukochaną osobę, która jest bliska śmierci, pytanie, czy śmierć jest bolesna, prawdopodobnie pojawiło się w twoim umyśle. Może to być szczególnie ważne, jeśli choroba już spowodowała ból i masz nadzieję na chwilę wytchnienia przed końcem życia.

Odpowiedź brzmi: tak, śmierć może być bolesna. Ale nie zawsze tak jest - i istnieją sposoby, aby pomóc sobie z tym poradzić, aby złagodzić ostatnie dni.

Odmiany bólu w pobliżu śmierci

Niektórzy mogą odczuwać znaczną ilość bólu w ostatnich godzinach, podczas gdy inni w ogóle go nie odczuwają. Ilość odczuwanego bólu może się różnić w zależności od diagnozy, ale nawet wtedy pojawiają się osobiste różnice.

W przypadku raka do 90% ludzi odczuwa ból w pewnym momencie swojej podróży, a połowa osób umierających na raka odczuwa silny ból. W holenderskim badaniu osób umierających na raka więcej niż jeden na czterech opisywanych ich ból i cierpienie jako „nie do zniesienia”. Niestety tylko połowa z tych osób otrzymuje skuteczną kontrolę bólu.

Wpływ bólu na koniec życia

Oprócz dyskomfortu niekontrolowany ból może uwydatnić inne objawy, takie jak duszność i niepokój. Pod względem emocjonalnym może to spowodować, że ktoś jest porywczy i niezdolny do koncentracji, co utrudnia prowadzenie sensownych rozmów z bliskimi, a duchowo może prowadzić do poczucia samotności i pustki.

Bardziej praktycznie, ból może przeszkadzać w takich sprawach, jak upewnianie się, że sprawy prawne są uporządkowane, zadośćuczynienie, a ostatecznie pożegnanie. Dla tych, którzy zostali w tyle, pamięć o procesie umierania często pozostaje na długie lata. A kiedy czas był naznaczony bólem, może to skutkować przedłużającym się żałobą.

Zgłaszanie bólu

Aby właściwie leczyć ból, lekarze muszą mieć pewną wiedzę na temat rodzaju i intensywności odczuwanego bólu. Oprócz proszenia Ciebie (lub Twojej ukochanej osoby) o opisanie bólu, będą również chcieli wiedzieć, jakie ma skutki. Na przykład, czy przeszkadza w jedzeniu, spaniu lub rozmowie?

Lekarze często używają skali bólu, aby nieco bardziej obiektywnie opisać to subiektywne odczucie, a także aby monitorować wyniki leczenia. Pacjenci proszeni są o opisanie swojego bólu w skali od 1 do 10, gdzie 1 oznacza prawie brak bólu, a 10 to najgorszy ból, jaki można sobie wyobrazić.

Jednak pacjenci nie powinni czuć, że muszą czekać, aż zostaną zapytani o ból, aby go zgłosić.Otwarta i szczera rozmowa z członkami zespołu medycznego o naturze, częstotliwości i nasileniu bólu jest być może najważniejszą rzeczą, jaką można zrobić, aby upewnić się, że jest on kontrolowany.

Postępowanie w bólu u schyłku życia

Chociaż nie wszyscy pracownicy służby zdrowia są tak wykwalifikowani w leczeniu bólu, jak ci, którzy specjalizują się w tej dyscyplinie, istnieją wytyczne, które można zastosować.

Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) opracowała drabinkę do leczenia bólu. Według organizacji, wykonanie samych pierwszych trzech kroków może kontrolować ból u około 80% do 90% ludzi:

1. W pierwszej kolejności należy wypróbować leki nieopioidowe, takie jak aspiryna lub tylenol (acetaminofen). Może to być z adiuwantami lub bez nich, które są lekami zmniejszającymi strach lub niepokój.
2. Jeśli ból utrzymuje się lub nasila się, można dodać opioid odpowiedni do łagodnego lub umiarkowanego bólu (np. Kodeina). Można również stosować nieopioidy i adiuwanty.
3. Jeśli ból utrzymuje się lub nasila, można zastosować opioid odpowiedni dla bólu o nasileniu umiarkowanym do silnego (np. Morfina). Ponownie można również stosować nieopioidy i adiuwanty.
4. Dla tych, którzy potrzebują dalszej ulgi w bólu, można zastosować leczenie, takie jak blokada nerwów, radioterapia i inne.

Można zastosować alternatywne metody leczenia, takie jak akupunktura i masażwraz zkonwencjonalne metody leczenia.

Zaleca się podawanie leków zgodnie z harmonogramem (regularnie i przez całą dobę), a nie tylko wtedy, gdy odczuwa się ból. Ból drażniący jest znacznie trudniejszy do zniesienia niż ból, który jest trzymany w ryzach.

Celem powinno być raczej zapobieganie silnemu bólowi, a nie wstrzymywanie się z przyjmowaniem leków, dopóki ból nie będzie po prostu dłużej tolerowany.

Przyczyny niedostatecznego leczenia

Ból można i należy dobrze leczyć pod koniec życia. Według Światowej Organizacji Zdrowia pacjenci majądobrzeleczyć ich ból.Mimo to wielu tego nie robi - i to z różnych powodów.

Przyczyny związane z narkotykami

Niektóre dotyczą obaw związanych z ryzykiem związanym z lekami przeciwbólowymi. Na przykład:

• Skutki uboczne: Wszystkie leki mają skutki uboczne, a objawy, takie jak zaparcia, senność i nudności, mogą sprawić, że stosowanie leków przeciwbólowych będzie niepożądane. Szczególnie senność może zniechęcać ludzi do stosowania wystarczającej ilości leków, ponieważ chcą spędzić jak najwięcej czasu na czujności z bliskimi.
• Tolerancja: Niektórzy ludzie boją się, że jeśli będą teraz używać leków, nie będą one działać później, „kiedy naprawdę ich potrzebują”. Jeśli rozwinie się tolerancja na lek, można zastosować silniejszy lek lub inny lek.
• Uzależnienie: osoby umierające, członkowie rodzin i pracownicy służby zdrowia często mają obawy dotyczące uzależnienia. Ale to nie powinno być problemem u schyłku życia.
• Przyspieszenie śmierci: Badania wykazały, że leczenie bólu pod koniec życia za pomocą narkotyków, a nawet środków uspokajającychnieskrócić życie.

Powody związane z pacjentem

Inne przyczyny niedostatecznego traktowania dotyczą akceptacji, wyglądu, a nawet kwestii praktycznych. Na przykład:

• Zaprzeczanie: Niektórzy ludzie boją się przyznać, że ich ból się pogarsza, ponieważ często oznacza to, że ich stan się pogarsza.
• Pragnienie bycia „dobrym” pacjentem: Niektórzy ludzie wahają się prosić o leki przeciwbólowe z obawy, że zostaną nazwani „złymi” pacjentami lub będą przeszkadzać lekarzom. Pamiętaj, że częścią pracy lekarza jest pomoc w radzeniu sobie z bólem.
• Koszt: Leki przeciwbólowe stanowią kolejny koszt, gdy finanse są często napięte z powodu choroby.

Powody oparte na dostawcach

Jeszcze inne przyczyny niedostatecznego leczenia bólu dotyczą lekarzy, a nie pacjentów:

• Świadomość: Lekarze zazwyczaj są obecni z osobą tylko przez krótki okres czasu - nie na tyle długo, aby naprawdę docenić stopień bólu, jakiego może doświadczać dana osoba. Pacjenci nigdy nie powinni zakładać, że lekarz, który nie poda im leków przeciwbólowych, oznacza, że ​​ich nie potrzebują.
• Brak szkoleń: Niektórzy lekarze mają niewystarczające przeszkolenie w zakresie radzenia sobie z bólem u schyłku życia.
• Strach: lekarze mogą niechętnie przepisywać silne środki przeciwbólowe ze względu na strach przed naganą ze strony komisji lekarskich.

Opieka paliatywna i hospicyjna

Jeśli Twój zespół medyczny nie radzi sobie z bólem, możesz poprosić o skierowanie na opiekę paliatywną.

Zespół opieki paliatywnej składa się z pracowników służby zdrowia wykwalifikowanych w leczeniu bólu i zapewnianiu komfortu, nie tylko pod koniec życia, ale także dla osób z przewlekłym bólem. Są to lekarze opieki paliatywnej, pielęgniarki, pielęgniarki i terapeuci. W skład zespołu często wchodzą również pracownicy socjalni i kapelani.

Zespoły opieki paliatywnej dążą do poprawy jakości życia i zmniejszenia cierpienia osób na każdym etapie choroby. W Stanach Zjednoczonych zespoły hospicyjne świadczą te usługi osobom w ciągu ostatnich sześciu miesięcy życia, w momencie zaprzestania leczenia.

Korzystne może być znalezienie zespołu opieki paliatywnej na wcześniejszym etapie choroby, zamiast czekać, aż prognozy kwalifikują cię do opieki hospicyjnej.

Według badania z 2015 r. WNew England Journal of Medicine, ci, którzy korzystają z ambulatoryjnej opieki paliatywnej, mają lepsze leczenie objawowe, rzadziej są hospitalizowani i mają dłuższe przeżycie niż ci, którzy tego nie robią.

Możesz mieć dostęp do zespołu opieki paliatywnej w różnych sytuacjach. Oprócz szpitala możesz otrzymać opiekę paliatywną w domu opieki, hospicjum, przychodni lub we własnym domu.

Ustawa Affordable Care Act (ACA) stworzyła zachęty do rozwoju zespołów opieki paliatywnej, dzięki czemu stały się one bardziej dostępne. Opieka paliatywna jest objęta Medicare Część B w przypadku opieki szpitalnej i ambulatoryjnej.

Opiekę hospicyjną można również zapewnić w domu lub w domu opieki hospicyjnej lub domu opieki. Hospicjum (i pokrewne leki) jest objęte świadczeniem hospicyjnym Medicare, a także przez Veterans Administration i Medicaid.

Aby znaleźć zespół opieki paliatywnej lub hospicjum, zacznij od zapytania swojego (lub bliskiej osoby) lekarza, pielęgniarki prowadzącej sprawę lub pracownika socjalnego.

Możesz wyszukiwać online opcje w katalogu świadczeniodawców opieki paliatywnej prowadzonym przez Centre to Advance Palliative Care lub znaleźć świadczeniodawcę opieki hospicyjnej w katalogu prowadzonym przez National Hospice and Palliative Care Organization.

Korona

Nie należy zapominać o potrzebach emocjonalnych, społecznych i duchowych, które, gdy zostaną zaspokojone, mogą odegrać ogromną rolę w radzeniu sobie z bólem. Jeśli umiera ukochana osoba, nie zapominaj o sile dotyku.

Strach może dramatycznie pogorszyć doświadczenie bólu, a często największym strachem umierających jest samotność. Bądź obecny z tą osobą, trzymaj ją za rękę i odpowiednio pomagaj w opiece. Komunikuj się przez telefon lub inne formy wirtualnej komunikacji, jeśli nie możesz z nimi być.

Muzyka i terapia zwierząt również mogą pomóc odwrócić uwagę od bólu. Jeśli dana osoba może, wycieczki do ulubionych miejsc lub delektowanie się ulubionymi potrawami to także sposoby na pozbycie się bólu w tle.

Pracownik socjalny może pomagać w przygotowaniach, które mogą być źródłem niepokoju, a nawet nasilać odczuwanie bólu. Może to obejmować wydawanie dyrektyw z wyprzedzeniem; planowanie pogrzebu; lokalizowanie zasobów społeczności; pomoc w załatwianiu dokumentów związanych z ubezpieczeniami, Medicare i Medicaid; i ułatwianie komunikacji rodzinnej.

W zespole opieki paliatywnej lub zespole hospicyjnym znajdzie się kapelan, który w razie potrzeby może zapewnić wsparcie dla potrzeb duchowych. Członkowie rodziny, którzy nie są zapisani na te usługi, mogą zwrócić się do członka duchowieństwa lub doradcy, który jest wrażliwy na duchowe tradycje osoby, która zbliża się do końca życia.