Przegląd obturacyjnych i restrykcyjnych chorób płuc

Jednym z pierwszych kroków w diagnozowaniu chorób płuc jest rozróżnienie między obturacyjną chorobą płuc a restrykcyjną chorobą płuc. Chociaż oba typy mogą powodować duszność, obturacyjne choroby płuc (takie jak astma i przewlekła obturacyjna choroba płuc) powodują większe trudności zwydechpowietrza, podczas gdy restrykcyjne choroby płuc (takie jak zwłóknienie płuc) mogą powodować problemy, ograniczając zdolność osoby dowdychaćpowietrze.

Jest to różnica, która może nie być widoczna na początku, ale można ją odróżnić za pomocą zestawu testów diagnostycznych oceniających wydolność i siłę oddechu danej osoby.

Przyczyny

Istnieje wiele różnych obturacyjnych i restrykcyjnych chorób płuc, z których niektóre mają wspólne przyczyny, inne nie.

Zatykający

Obturacyjne choroby płuc charakteryzują się niedrożnością dróg oddechowych, przy czym zator definiowany jest przez wydychanie wolniejsze i płytsze niż u osoby bez choroby.

Niedrożność może wystąpić, gdy stan zapalny i obrzęk powodują zwężenie lub zablokowanie dróg oddechowych, co utrudnia wydalanie powietrza z płuc. Powoduje to pozostawienie nienormalnie dużej objętości powietrza w płucach (tj. Zwiększenie objętości resztkowej). Prowadzi to zarówno do uwięzienia powietrza, jak i do hiperinflacji płuc - zmian, które przyczyniają się do pogorszenia objawów ze strony układu oddechowego.

Następujące choroby płuc są klasyfikowane jako obturacyjne:

• Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP)
• Przewlekłe zapalenie oskrzeli
• Astma
• Rozstrzenie oskrzeli
• Zapalenie oskrzelików
• Zwłóknienie torbielowate

Ograniczający

W przeciwieństwie do obturacyjnych chorób płuc, stany restrykcyjne definiuje się przez inhalację który wypełnia płuca znacznie mniej niż można by się spodziewać u zdrowej osoby.

Restrykcyjne choroby płuc charakteryzują się zmniejszoną całkowitą pojemnością płuc lub sumą pozostałej objętości w połączeniu z wymuszoną pojemnością życiową (ilością powietrza, które można z dużą siłą wydychać po wzięciu głębokiego oddechu).

Dzieje się tak z powodu trudności w całkowitym wypełnieniu płuc. Restrykcyjne choroby płuc mogą być spowodowane czynnikami wewnętrznymi, zewnętrznymi lub neurologicznymi.

Wewnętrzne restrykcyjne choroby płuc

Wewnętrzne zaburzenia restrykcyjne to te, które występują z powodu ograniczenia w płucach (często „usztywnienia”) i obejmują:

• Zapalenie płuc
• Pneumokonioza
• Zespół ostrej niewydolności oddechowej dorosłych (ARDS)
• Eozynofilowe zapalenie płuc
• Gruźlica
• Sarkoidoza
• Zwłóknienie płuc i idiopatyczne zwłóknienie płuc
• Lobektomia i pneumonektomia (operacja raka płuca)

Zewnętrzne restrykcyjne choroby płuc

Zewnętrzne zaburzenia restrykcyjne odnoszą się do tych, które powstają poza płucami. Obejmują one utratę wartości spowodowaną:

• Skolioza
• Otyłość
• Zespół hipowentylacji otyłości
• Wysięk opłucnowy
• Nowotwory złośliwe
• Wodobrzusze
• Zapalenie opłucnej
• Złamania żeber

Neurologiczne restrykcyjne choroby płuc

Neurologiczne zaburzenia restrykcyjne to te spowodowane zaburzeniami ośrodkowego układu nerwowego, które zakłócają ruchy niezbędne do wciągnięcia powietrza do płuc. Wśród najczęstszych przyczyn:

• Porażenie przepony
• Zespół Guillain-Barré
• Myasthenia gravis
• Dystrofia mięśniowa
• Stwardnienie zanikowe boczne (ALS lub choroba Lou Gehriga)

Osoba może również mieć objawy i testy sugerujące połączenie choroby obturacyjnej i restrykcyjnej (na przykład, gdy dana osoba ma zarówno POChP, jak i zapalenie płuc). Ponadto niektóre choroby, takie jak krzemica, powodują obturacyjny wzorzec we wczesnych stadiach choroby i restrykcyjny wzorzec, gdy stan jest bardziej zaawansowany.

Objawy

Objawy obturacyjnych i restrykcyjnych chorób płuc mogą się w znacznym stopniu nakładać, dlatego do postawienia diagnozy często potrzebne są testy czynnościowe płuc.

Objawy wspólne zarówno dla obturacyjnych, jak i restrykcyjnych warunków obejmują:

• Duszność (duszność)
• Uporczywy kaszel
• Szybka częstość oddechów (tachypnea)
• Niepokój
• Niezamierzona utrata masy ciała (z powodu zwiększonej energii potrzebnej do oddychania)

Obturacyjne objawy

W przypadku niedrożności osoba może mieć trudności z wydaleniem całego powietrza z płuc. To często pogarsza się wraz z aktywnością, ponieważ gdy wzrasta częstość oddechów, wydmuchanie całego powietrza z płuc przed kolejnym wdechem staje się wyzwaniem.

Zwężenie dróg oddechowych może powodować świszczący oddech, a także zwiększoną produkcję śluzu (plwociny).

Restrykcyjne objawy

W przypadku restrykcyjnej choroby płuc osoba może mieć wrażenie, że trudno jest wziąć pełny oddech, co czasami może powodować znaczny niepokój.

W przypadku zewnętrznej choroby płuc osoba może zmieniać pozycję, próbując znaleźć taką, która ułatwi oddychanie.

• Płuca mogą być chronicznie pełne lub częściowo pełne

• Świszczący oddech

• Produkcja śluzu

• Trudno jest oddychać wystarczającą ilością powietrza

• Trudności w oddychaniu mogą wywołać panikę

• Może zmieniać pozycję, aby ułatwić oddychanie (przypadki zewnętrzne)

Diagnoza

Rozpoznanie obturacyjnej lub restrykcyjnej choroby płuc rozpoczyna się od dokładnego wywiadu i badania fizykalnego, chociaż testy czynnościowe płuc i badania obrazowe są bardzo ważne, zwłaszcza gdy diagnoza jest niejasna.

Testy te mogą również pomóc lekarzom zrozumieć, czy w tym samym czasie występuje więcej niż jeden stan, zwłaszcza w przypadku stwierdzenia mieszanego wzorca.

Testy czynnościowe płuc

Spirometria to powszechny test gabinetowy stosowany do oceny funkcjonowania płuc poprzez pomiar ilości wdychanego powietrza oraz ilości / szybkości wydechu. Może być bardzo pomocny w różnicowaniu obturacyjnych i restrykcyjnych chorób płuc, a także określaniu stopnia ciężkości tych chorób.

Ten test może określić, co następuje:

• Wymuszona pojemność życiowa (FVC): Wymuszona pojemność życiowa mierzy ilość powietrza, które można mocno wydychać po wzięciu możliwie najgłębszego oddechu.
• Wymuszona objętość wydechowa w ciągu jednej sekundy (FEV1): Wymuszona objętość wydechowa w ciągu jednej sekundy mierzy całkowitą ilość powietrza, które może zostać wymuszone wydychane w pierwszej sekundzie testu FVC. Zdrowi ludzie na ogół wydalają w tym czasie około 75% do 85%. FEV1 jest obniżone w obturacyjnych chorobach płuc i od normy do minimalnego obniżenia w restrykcyjnych chorobach płuc.
• Stosunek FEV1 / FVC: Stosunek FEV1 do FVC mierzy ilość powietrza, jaką dana osoba może z siłą wydychać w ciągu jednej sekundy, w stosunku do całkowitej ilości powietrza, którą może wydychać. Ten stosunek jest zmniejszony w obturacyjnych chorobach płuc i normalny w restrykcyjnych chorobach płuc. U osoby dorosłej normalny stosunek FEV1 / FVC wynosi od 70% do 80%; u dziecka normalny stosunek wynosi 85% lub więcej. Stosunek FEV1 / FVC można również wykorzystać do określenia ciężkości obturacyjnej choroby płuc.
• Całkowita pojemność płuc (TLC): Całkowita pojemność płuc (TLC) jest obliczana poprzez dodanie objętości powietrza pozostałego w płucach po wydechu (objętość resztkowa) do FVC. TLC jest normalne lub zwiększone w wadach zaporowych i zmniejszone w restrykcyjnych. W obturacyjnych chorobach płuc powietrze pozostaje w płucach (zatrzymanie powietrza lub hiperinflacja), powodując wzrost TLC.

Istnieją również inne rodzaje testów czynności płuc, które mogą być również potrzebne:

• Pletyzmografia płuc pozwala oszacować ilość powietrza, które pozostaje w płucach po wydychaniu (funkcjonalna pojemność resztkowa) i może być pomocna, gdy pokrywa się z innymi badaniami czynności płuc. Szacuje, ile powietrza pozostało w płucach (pojemność szczątkowa), co jest miarą podatności płuc. W przypadku restrykcyjnej choroby dróg oddechowych płuca są często „sztywniejsze” lub mniej podatne na urazy.
• Zdolność dyfuzyjna (DLCO) mierzy, jak dobrze tlen i dwutlenek węgla mogą dyfundować między maleńkimi pęcherzykami powietrznymi (pęcherzykami) a naczyniami krwionośnymi (kapilarami) w płucach. Liczba ta może być niska w niektórych restrykcyjnych chorobach płuc (na przykład zwłóknieniu płuc), ponieważ błona jest grubsza; może być niski w niektórych chorobach obturacyjnych (na przykład rozedmie), ponieważ jest mniejsza powierzchnia, na której może odbywać się ta wymiana gazowa.

Obturacyjne i restrykcyjne wzorce płuc

Pomiary

Obstrukcyjny wzór

Restrykcyjny wzór

Wymuszona pojemność życiowa (FVC)

Zmniejszone lub normalne

Zmniejszona

Wymuszona objętość wydechowa
w jedną sekundę (FEV1)

Zmniejszona

Zmniejszone lub normalne

Stosunek FEV1 / FVC

Zmniejszona

Normalny lub zwiększony

Całkowita pojemność płuc (TLC)

Normalny lub zwiększony

Zmniejszona

Testy laboratoryjne

Testy laboratoryjne mogą wskazywać na ciężkość choroby płuc, ale nie są zbyt pomocne w określaniu, czy ma ona charakter obturacyjny, czy restrykcyjny.

Oksymetria, miara zawartości tlenu we krwi, może być niska w przypadku obu typów chorób. Gazometria krwi tętniczej może również ujawniać niski poziom tlenu, a czasami podwyższony poziom dwutlenku węgla (hiperkapnia). W przypadku przewlekłej choroby płuc poziom hemoglobiny jest często podwyższony, próbując dostarczyć więcej tlenu do komórek ciała.

Badania obrazowe

Badania, takie jak RTG klatki piersiowej lub tomografia komputerowa klatki piersiowej (TK), mogą dać wskazówki, czy choroba płuc jest obturacyjna lub restrykcyjna, jeśli choroba podstawowa, taka jak zapalenie płuc lub złamanie żebra, może zostać zdiagnozowana za pomocą takiego obrazowania .

Procedury

Bronchoskopia to test, w którym oświetlona rurka z kamerą jest wprowadzana przez usta do dużych dróg oddechowych. Podobnie jak badania obrazowe, czasami może zdiagnozować podstawowy stan.

Leczenie

Opcje leczenia są znacząco różne w przypadku obturacyjnych i restrykcyjnych chorób płuc, chociaż metody leczenia mogą się znacznie różnić w zależności od konkretnej przyczyny źródłowej.

W obturacyjnych chorobach płuc, takich jak POChP i astma, bardzo pomocne mogą być leki rozszerzające drogi oddechowe (leki rozszerzające oskrzela). W celu zmniejszenia stanu zapalnego często stosuje się steroidy wziewne lub doustne.

Możliwości leczenia restrykcyjnych chorób płuc są bardziej ograniczone. W przypadku zewnątrzpochodnej restrykcyjnej choroby płuc leczenie przyczyny, takiej jak wysięk opłucnowy lub wodobrzusze, może przynieść poprawę. W przypadku wrodzonej restrykcyjnej choroby płuc, takiej jak zapalenie płuc, pomocne może być również leczenie tej choroby. Do niedawna niewiele można było zrobić w leczeniu idiopatycznego zwłóknienia, ale obecnie dostępne są leki, które mogą zmniejszyć jego nasilenie.

Leczenie wspomagające może być pomocne w przypadku obu typów chorób płuc i może obejmować uzupełnianie tlenu, wentylację nieinwazyjną (taką jak CPAP lub BiPAP) lub wentylację mechaniczną. Rehabilitacja oddechowa może być korzystna dla osób z POChP lub po operacji raka płuc.

W ciężkich przypadkach przeszczep płuc jest również opcją.

Rokowanie

Rokowanie w obturacyjnych i restrykcyjnych chorobach płuc zależy bardziej od konkretnego schorzenia niż od kategorii choroby płuc. W przypadku obturacyjnych chorób płuc te, które są odwracalne, często mają lepsze rokowanie niż te, które nie są.

Słowo od Verywell

Czekanie na wyniki testów i badań może być frustrujące, ale pamiętaj, że diagnozowanie choroby płuc jako obturacyjnej lub restrykcyjnej może obejmować kilka kroków. A postawienie oficjalnej diagnozy jest ważne, ponieważ to rozróżnienie pomaga zapewnić skuteczne leczenie. Znajdź zespół opieki zdrowotnej, któremu ufasz i upewnij się, że utrzymujesz otwarte linie komunikacyjne, zadając pytania i szukając odpowiedzi, abyś mógł zająć się swoim zdrowiem.