Historia chirurgii plastycznej

Być może od zarania dziejów istoty ludzkie były aktywnie zaangażowane w dążenie do samodoskonalenia. Dlatego nie powinno dziwić, że chirurgia plastyczna może być jednym z najstarszych zabiegów leczniczych na świecie. Istnieje dokumentacja dotycząca stosowania środków chirurgicznych do korygowania urazów twarzy sprzed ponad 4000 lat.

Chirurgia plastyczna rozpoczęła się od przeszczepów skóry w starożytnych Indiach

Lekarze w starożytnych Indiach używali przeszczepów skóry do operacji rekonstrukcyjnych już w 800 roku p.n.e. Później, w krajach europejskich, postępy w chirurgii plastycznej następowały powoli. Jednak medycyna wschodnia chętniej zajęła się chirurgią plastyczną i w historii tej części świata odnotowano wiele incydentów przeszczepów skóry i operacji rekonstrukcyjnych.

Ogólny postęp w chirurgii plastycznej, podobnie jak w większości medycyny, był powolny w ciągu następnych kilku tysięcy lat, ponieważ techniki stosowane w Indiach były wprowadzane na Zachód, a następnie udoskonalane i dostosowywane do nowych zastosowań. Jednak w okresie grecko-rzymskim nastąpił postęp w medycynie, który został udokumentowany w starożytnych tekstach, które z czasem rozpowszechniano w całej cywilizacji.

W tym okresie pisał rzymski pisarz medyczny Aulus Cornelius CelsusDe Medicinaktóry przedstawił chirurgiczne metody rekonstrukcji uszu, ust i nosa. Następnie, we wczesnym okresie bizantyjskim, Oribasius opracował kompletną encyklopedię medyczną zatytułowanąSynagogue Medicae. Ta 70-tomowa praca zawierała liczne fragmenty poświęcone technikom rekonstrukcyjnym w celu naprawy ubytków twarzy.

Średniowiecze i renesans

Chociaż praktyka chirurgii rekonstrukcyjnej była kontynuowana przez całe wczesne średniowiecze, dalszy znaczący rozwój został stosunkowo zatrzymany dzięki upadkowi Rzymu i rozprzestrzenianiu się chrześcijaństwa. W dużej mierze nauka ustąpiła miejsca mistycyzmowi i religii. W rzeczywistości w pewnym momencie w tym okresie papież Innocenty III oświadczył, że prawo kościelne wyraźnie zakazuje operacji w jakiejkolwiek formie.

W przeważającej części pogoń za wiedzą naukową została zastąpiona skupieniem się na sprawach bardziej osobistych i duchowych. Ponadto bezpieczeństwo pacjentów chirurgicznych było dodatkowo zagrożone przez brak standardów higieny i czystości. Poczyniono jednak pewne drobne postępy, w tym opracowanie w dziesiątym wieku procedury naprawy rozszczepionej wargi.

W okresie renesansu nastąpił znaczący postęp w nauce i technologii, co zaowocowało opracowaniem bezpieczniejszych i skuteczniejszych technik chirurgicznych. Piętnastowieczny tekst islamski zatytułowanyImperial Surgeryzostał napisany przez Serafeddina Sabuncuoglu i obejmuje 191 tematów chirurgicznych. Omówiono materiał dotyczący chirurgii szczękowo-twarzowej i powiek. Zawierał również protokół leczenia ginekomastii, która uważana jest za podstawę nowoczesnej metody chirurgicznej redukcji piersi.

Postęp zrodzony z wojny

W XVII wieku chirurgia plastyczna ponownie podupadła, ale pod koniec XVIII wieku wahadło przechyliło się w innym kierunku. Jednak kolejny znaczący postęp w chirurgii plastycznej miał nastąpić dopiero w XX wieku, kiedy ofiary wojny sprawiły, że rekonstrukcyjna chirurgia plastyczna stała się dla wielu żołnierzy koniecznością. W rzeczywistości to I wojna światowa wyniosła chirurgię plastyczną na nowy poziom w placówce medycznej.

Lekarze wojskowi musieli leczyć wiele rozległych urazów twarzy i głowy spowodowanych przez nowoczesną broń, których tego rodzaju rzadko widywano wcześniej. Te ciężkie obrażenia wymagały odważnych innowacji w chirurgii rekonstrukcyjnej. Niektórzy z najbardziej wykwalifikowanych chirurgów w Europie poświęcili swoje praktyki przywracaniu żołnierzom swoich krajów do pełni zdrowia podczas wojny i po wojnie.

W rzeczywistości mniej więcej w tym czasie chirurdzy zaczęli w pełni zdawać sobie sprawę z potencjalnego wpływu, jaki osobisty wygląd może wywierać na stopień sukcesu w jego życiu. Z tego powodu chirurgia estetyczna zaczęła zajmować swoje miejsce jako nieco bardziej szanowany aspekt chirurgii plastycznej.

Postęp ten zaowocował również lepszym zrozumieniem znieczulenia i zapobiegania infekcjom, umożliwiając chirurgom wykonywanie szerszej gamy coraz bardziej złożonych procedur. Wśród tych zabiegów znalazły się pierwsze odnotowane przypadki operacji, które miały naprawdę wyłącznie „kosmetyczny” charakter, takie jak pierwsza plastyka nosa i zabiegi powiększania piersi.

Historia chirurgii plastycznej w Stanach Zjednoczonych

Chociaż wiele z tych postępów medycznych wywodzi się z Europy, w Stanach Zjednoczonych poczyniono inne postępy chirurgiczne, w tym pierwszą operację rozszczepu podniebienia w 1827 r., Którą wykonał dr John Peter Mettauer przy użyciu narzędzi chirurgicznych jego własnego projektu. Dopiero na początku XX wieku uznano nowoczesną chirurgię plastyczną za własną specjalizację medyczną.

W 1907 roku dr Charles Miller napisał pierwszy tekst poświęcony chirurgii plastycznej, zatytułowanyKorekta naturalnych niedoskonałościTekst, choć pod pewnymi względami wyprzedzał swój czas, był jednak krytykowany i określany jako „szarlataneria” przez wielu chirurgów ogólnych. Niestety, taka postawa była powszechna w środowisku medycznym, które w większości postrzegało chirurgów kosmetycznych w ogóle, w tym dr Millera, jako szarlatanów lub „znachorów”.

Do innych znanych amerykańskich chirurgów w tym czasie należeli dr Vilray P. Blair, dr William Luckett i dr Frederick Strange Kolle. Dr Blair wykonał pierwszą zamkniętą rozgałęzienie żuchwy w 1909 roku i opublikowałChirurgia i choroby jamy ustnej i szczękiw 1912 r., podczas gdy dr Luckett opisał korektę odstających uszu w 1910 r., a dr Kolle opublikował swój tekst,Chirurgia plastyczna i kosmetycznarok później w 1911 roku.

Znaczenie amerykańskiej instytucji

Jedną z instytucji, która odegrała bardzo ważną rolę w rozwoju i ulepszaniu chirurgii plastycznej i ogólnie chirurgii, był Johns Hopkins. To tam dr William Stewart Halsted stworzył pierwszy w Stanach Zjednoczonych program szkoleniowy z zakresu chirurgii ogólnej. W 1904 roku opublikowałSzkolenie chirurga, który położył podwaliny pod to, co miało stać się prototypem dla wszystkich nowoczesnych programów szkolenia chirurgicznego. Dzięki temu Stany Zjednoczone mogą wreszcie ogłosić poziom zaawansowania chirurgicznego porównywalny z Europą. Nie minęło dużo czasu, zanim Stany Zjednoczone zaczęły prześcigać resztę świata, zwłaszcza jeśli chodzi o przedmiot specjalizacji w dziedzinie chirurgii.

Johns Hopkins był także domem dla dr Johna Staige Davisa, który przez większość uważany był za pierwszego Amerykanina, który poświęcił swoją praktykę wyłącznie chirurgii plastycznej. Spędził wiele lat, pracując nad utworzeniem wyspecjalizowanych działów w dziedzinie plastyki. operacja. W 1916 r. Wniósł przełomowy artykuł doJournal of American Medical Associationktóry opisał rolę chirurgii plastycznej w placówce medycznej, ponownie podkreślając znaczenie specjalizacji w tej dziedzinie.

Lata czterdzieste i pięćdziesiąte

W 1946 roku najwyraźniej nadszedł czas na opublikowanie czasopisma naukowego skierowanego specjalnie do chirurgów plastycznych. W lipcu tego roku pierwszy numer czasopisma Journal of Plastic and Reconstructive Surgery stał się rzeczywistością i od tego czasu nieprzerwanie służy jako forum upowszechniania wiedzy i ważnych odkryć wśród chirurgów plastycznych i ich współpracowników medycznych, wszystko to ma na celu zapewnienie korzyści pacjentom.

Wraz z uzyskaniem certyfikatu zarządu i narodzinami własnego czasopisma medycznego chirurgii plastycznej, chirurgia plastyczna została w pełni zintegrowana z placówką medyczną do 1950 r., Gdzie zaczęła się pojawiać w świadomości opinii publicznej. Ze szpitali polowych w czasie wojny koreańskiej wyszły jeszcze większe postępy w chirurgii rekonstrukcyjnej, w tym techniki okablowania wewnętrznego stosowane w przypadku złamań twarzy oraz stosowanie klap rotacyjnych do korygowania rozległych urazów i deformacji skóry.

Nowoczesna chirurgia plastyczna

Współczesna historia chirurgii plastycznej zaczęła się kształtować w latach 60. i 70. XX wieku. W tym czasie nastąpiło również wiele znaczących osiągnięć naukowych. Silikon był nowo utworzoną substancją, która zyskiwała na popularności jako składnik niektórych zabiegów chirurgii plastycznej. Początkowo stosowany był w leczeniu niedoskonałości skóry. Następnie, w 1962 roku, dr Thomas Cronin stworzył i zaprezentował nowe urządzenie do implantacji piersi, które zostało wykonane z silikonu.W ciągu następnych dziesięciu lat opracowano implanty silikonowe do stosowania w prawie każdej możliwej części twarzy i ciała.

Chirurdzy plastyczni stawali na czele placówki medycznej, w tym dr Hal B. Jennings, który został mianowany chirurgiem generalnym w 1969 r., Oraz inny, który otrzymał Nagrodę Nobla.

W latach 80. chirurdzy plastyczni i zwolennicy chirurgii plastycznej poczynili duży nacisk na poszerzenie świadomości społecznej i poprawę postrzegania chirurgii plastycznej przez społeczeństwo. Ten wzrost zarówno ilości, jak i jakości informacji dostępnych dla konsumentów, wraz z boomem gospodarczym lat 80. XX wieku, sprawił, że chirurgia plastyczna stała się bardziej dostępna dla głównego nurtu Ameryki.

Rozwój utrzymywał się w latach 90-tych, pomimo problemów spowodowanych reformą służby zdrowia, która spowodowała gwałtowne obniżki refundacji przez towarzystwa ubezpieczeniowe kosztów prac rekonstrukcyjnych. Wielu chirurgów zostało zmuszonych do większego skupienia się na kosmetyce, aby pozostać w praktyce, a niektórzy zdecydowali się całkowicie zrezygnować z operacji rekonstrukcyjnej.

Zaskakujące jest, że rosnące kontrowersje wokół silikonowych implantów piersi nie odstraszają coraz większej liczby pacjentek od zabiegów kosmetycznych. Następnie, w 1998 roku, Prezydent Bill Clinton podpisał ustawę, która zawierała przepis zobowiązujący firmy ubezpieczeniowe do pokrycia kosztów operacji rekonstrukcji piersi po mastektomii.

Chirurgia plastyczna dzisiaj

W 2000 roku chirurgia plastyczna cieszyła się eksplozją popularności, a postęp medycyny umożliwił dokonanie rekonstrukcji, które kiedyś było tylko marzeniem o tym, co może się kiedyś stać. W dobie przyspieszonej komunikacji do gry wkroczył internet i telewizja i możemy teraz oglądać praktycznie każdy rodzaj operacji plastycznej w zaciszu własnego domu.

Obecnie najważniejszym trendem w chirurgii plastycznej jest ruch w kierunku mniej inwazyjnych procedur mających na celu powstrzymanie widocznych oznak starzenia. W rzeczywistości najpopularniejsze obecnie zabiegi polegają na stosowaniu substancji do wstrzykiwania, takich jak wypełniacze zmarszczek na twarzy, a przede wszystkim Botox. Szacuje się, że każdego roku w Stanach Zjednoczonych podaje się ponad 1,1 miliona zastrzyków z botoksu, a liczba ta stale rośnie.

Nawet wśród samych chirurgów plastycznych toczyła się poważna debata etyczna dotycząca pojawienia się „telewizji rzeczywistości chirurgii plastycznej”. Program telewizyjnyEkstremalna metamorfoza, choć popularny, został odwołany w 2007 roku i był przedmiotem pewnych kontrowersji. Ile to za dużo i jakich wartości uczymy poprzez takie programowanie?

Oczywiście, śladami artysty poszło kilka innych programów poświęconych chirurgii plastycznejEkstremalna metamorfoza. Pomimo toczących się debat na temat ich zalet, nie ma wątpliwości, że ludzie myślą i mówią o chirurgii plastycznej bardziej niż kiedykolwiek wcześniej w jej historii. Jako konsumenci wszyscy jesteśmy lepiej poinformowani o potencjalnym ryzyku i korzyściach płynących z chirurgii plastycznej, a piętno, które kiedyś było związane z chirurgią plastyczną, odchodzi na dalszy plan.

Słowo od Verywell

Na szczęście niektóre doniesienia medialne dotyczące chirurgii plastycznej koncentrowały się na cudownej rekonstrukcji, jaką wykonują chirurdzy plastyczni, aby poprawić jakość życia tych, którzy w innym przypadku nie mieliby dostępu do pomocy. Coraz częściej chirurdzy plastyczni poświęcają swój czas i znaczne talenty na wykonywanie operacji rekonstrukcyjnych u dzieci z upośledzającymi wadami wrodzonymi, które mieszkają w mniej uprzywilejowanych częściach świata. W przypadku wielu z tych chirurgów to właśnie ich gabinety chirurgii plastycznej pozwalają im oferować swoje usługi młodym ludziom, którzy mają mniej szczęścia.

Te przejawy altruizmu pomogły w poprawie publicznego postrzegania chirurgii plastycznej i utwierdzeniu w przekonaniu, że chirurgia rekonstrukcyjna i chirurgia plastyczna mogą współpracować, aby poprawić jakość życia wielu osób. Być może to również jest częściowo odpowiedzialne za oszałamiający wzrost z roku na rok liczby osób poddawanych operacjom plastycznym.