Rak drobnokomórkowy płuc w zaawansowanym stadium

Rozległy rak drobnokomórkowy płuc (SCLC) jest na etapie, w którym rozprzestrzenił się na inne części ciała, takie jak drugie płuco lub mózg. Bez leczenia średnia długość życia osoby z rozpoznaniem raka drobnokomórkowego płuca w rozległym stadium wynosi od dwóch do czterech miesięcy. Wraz z leczeniem oczekiwana długość wzrasta do od sześciu do 12 miesięcy, z pięcioletnim wskaźnikiem przeżycia do 4%.

Wątroba, nadnercza i kości są również częstymi miejscami przerzutów. W przeciwieństwie do niedrobnokomórkowego raka płuca (NSCLC), który dzieli się na cztery główne stadia i kilka podetapów, stadium ekstensywne jest jednym z zaledwie dwóch etapów SCLC (drugi etap jest ograniczony).

SCLC występuje rzadziej niż NSCLC i stanowi około 10% do 15% wszystkich przypadków raka płuc, jest bardziej agresywny, szybko rośnie i szybko się rozprzestrzenia. Chociaż w zaawansowanym stadium drobnokomórkowego raka płuca nie można wyleczyć i ma złe rokowania, może on reagować na chemioterapię i nowsze metody leczenia.

Objawy SCLC na rozległym stadium

We wczesnym, ograniczonym stadium SCLC możesz nie mieć żadnych objawów. W miarę postępu raka możesz zacząć mieć uporczywy kaszel lub nawracające infekcje płuc. Te problemy będą się stawać coraz poważniejsze w miarę wzrostu i rozprzestrzeniania się raka, a także pojawią się coraz bardziej osłabiające objawy.

Objawy drobnokomórkowego raka płuca o rozległym stadium można podzielić na te, które atakują płuca, te spowodowane zespołami paraneoplastycznymi (nieprawidłowa aktywność immunologiczna lub hormonalna wyzwalana przez guz) oraz te związane z przerzutami.

Objawy związane z płucami obejmują:

• Uporczywy kaszel
• Odkrztuszanie krwi (krwioplucie)
• Duszność
• Świszczący oddech
• Powtarzające się epizody zapalenia płuc lub zapalenia oskrzeli
• Chrypka
• Obrzęk twarzy i szyi

Objawy zespołów paraneoplastycznych obejmują:

• Osłabienie mięśni kończyn górnych, zmiany widzenia i trudności w połykaniu (zespół miasteniczny Lamberta-Eatona)
• Utrata koordynacji i trudności w mówieniu (paranowotworowe zwyrodnienie móżdżku)
• Klubowanie (zaokrąglanie) paznokci
• Osłabienie, zmęczenie i niski poziom sodu we krwi (znany również jako zespół niewłaściwego wydzielania hormonu antydiuretycznego lub SIADH)

Objawy związane z przerzutami obejmują:

• Zmęczenie
• Niezamierzona utrata masy ciała
• Utrata apetytu
• Ból pleców, bioder lub żeber, jeśli guz rozprzestrzenił się na kości
• Trudności w połykaniu (dysfagia) spowodowane obecnością guza w pobliżu lub naciekaniem przełyku
• Bóle głowy, zmiany widzenia, osłabienie lub drgawki, jeśli guz rozprzestrzeni się do mózgu

Przyczyny

SCLC jest początkowo spowodowany ekspozycją na dym lub inne toksyny. W rzeczywistości około 95% osób, u których zdiagnozowano SCLC, to obecni lub byli palacze, a używanie tytoniu jest największym czynnikiem ryzyka raka drobnokomórkowego płuc.

Naukowcy są przekonani, że czynniki rakotwórcze w dymie tytoniowym uszkadzają DNA protoonkogenów, które regulują wzrost komórek, oraz geny supresorowe nowotworów, które są zaangażowane w naprawę lub eliminację uszkodzonych komórek. Te zmutowane komórki następnie rosną w sposób niekontrolowany i niekontrolowany, szybko przekształcając się w nowotwory złośliwe.

Długotrwałe narażenie na bierne palenie również zwiększa ryzyko raka płuc, podobnie jak narażenie na czynniki środowiskowe, w tym azbest i radon.

SCLC jest często niezauważalny na wczesnych etapach, zwykle wykraczając poza etap ograniczony i przechodząc do etapu ekstensywnego, zanim zostanie znaleziony.

Diagnoza

Lekarze opierają swoją diagnozę drobnokomórkowego raka płuc na kilku specjalistycznych testach, w tym:

• Badanie przedmiotowe i historia zdrowia: Oprócz oceny ogólnego stanu zdrowia, lekarz zapyta Cię o historię palenia i możliwe narażenie na chemikalia związane z pracą.
• Testy laboratoryjne: Próbki tkanki, krwi, moczu lub innych substancji są badane i mogą być ponownie zbadane w późniejszym czasie w celu sprawdzenia zmian.
• RTG klatki piersiowej: obrazy narządów i kości w klatce piersiowej pomogą zidentyfikować guzy.
• Skan tomografii komputerowej (CT): skany całej klatki piersiowej zostaną wykonane w celu sprawdzenia nieprawidłowej tkanki. Inne lokalizacje, takie jak mózg i brzuch, można również zbadać za pomocą skanów w celu zidentyfikowania przerzutów.
• Cytologia plwociny: próbkę śluzu z płuc bada się pod mikroskopem w celu wykrycia komórek rakowych.
• Biopsja: Próbki tkanek i płynów są pobierane z płuc lub obszarów podejrzanych o przerzuty i badane pod kątem komórek rakowych.
• Bronchoskopia: luneta z kamerą jest wprowadzana przez nos lub usta i umieszczana w tchawicy i płucach w celu wizualnego zbadania tkanki płucnej.
• Torakoskopia lub mediastinoskopia: te zabiegi chirurgiczne polegają na umieszczeniu lunety z kamerą w klatce piersiowej, aby zobaczyć obszar. Do analizy można również pobrać próbkę tkanki.
• Toracenteza: Płyn jest usuwany z przestrzeni między wyściółką klatki piersiowej a płucami w poszukiwaniu komórek rakowych.
• Immunohistochemia: Próbki tkanek są wysyłane do analizy laboratoryjnej w celu sprawdzenia określonych antygenów (markerów), które pomogą zdiagnozować raka i określić, jaki masz typ raka.

Około 60% do 70% osób z drobnokomórkowym rakiem płuc będzie miało rozległą chorobę w momencie rozpoznania.

SCLC zostanie przeprowadzona w momencie diagnozy. Lekarze zidentyfikują raka jako SCLC w zaawansowanym stadium, jeśli spełnia którekolwiek z poniższych kryteriów:

• Rak rozprzestrzenił się szeroko w początkowym płucu.
• Nowotwory rozprzestrzeniły się na drugie płuco lub do węzłów chłonnych po przeciwnej stronie klatki piersiowej.
• Rak rozprzestrzenił się na inne części ciała.

Czasami choroba jest również uważana za rozległą, jeśli rozprzestrzeniła się do płynu wokół płuc.

Leczenie

Połączenie leków chemioterapeutycznych i immunoterapeutycznych jest preferowanym schematem leczenia w bardziej zaawansowanym stadium drobnokomórkowego raka płuca.

• Chemioterapia polega na doustnym lub dożylnym podawaniu leków cytotoksycznych, które zabijają komórki rakowe.
• Immunoterapia to leki, które wzmacniają układ odpornościowy, dzięki czemu można skutecznie walczyć z rakiem. Wykazano, że połączenie tych metod przedłuża przeżycie.

Obecnie zalecanym początkowym schematem leczenia rozległego drobnokomórkowego raka płuca jest platyna (karboplatyna lub cisplatyna) w połączeniu z VePesid (etopozyd) i immunoterapią (Tecentriq (atezolizumab) lub durwalumab).

W miarę postępu opcje leczenia mogą zmienić się z walki z komórkami rakowymi na łagodzenie objawów. Na tym etapie radioterapia i chemioterapia mogą być stosowane jako terapia paliatywna, pomagająca radzić sobie z bólem lub powikłaniami.

Rokowanie

Chociaż leczenie może złagodzić objawy i przedłużyć życie, rozległy rak drobnokomórkowy płuc nie jest uleczalny. Wskaźniki przeżywalności drobnokomórkowego raka płuca poprawiły się od czasu opracowania nowych metod leczenia, ale nadal pozostają niskie.

Leczenie innych szybko rozwijających się nowotworów, takich jak białaczka, przeszło długą drogę i oczekuje się, że w najbliższej przyszłości zostaną znalezione lepsze metody leczenia raka drobnokomórkowego płuc. Na razie pacjenci muszą przygotować się na prawdopodobieństwo, że rozległy drobnokomórkowy rak płuca nie ulegnie remisji, a jeśli tak się stanie, prawdopodobnie nawróci w ciągu dwóch lat.

Korona

Badania sugerują, że zdobycie wiedzy na temat raka płuc może poprawić jakość życia - a nawet być może nawet wynik. Dowiedz się o badaniach klinicznych. Rozważ dołączenie do grupy wsparcia.

Wiele osób waha się przed rozmową o problemach związanych z końcem życia, ale omawianie ich z lekarzem i rodziną - nawet jeśli wszyscy liczycie na wyleczenie - wiąże się z mniejszym poczuciem samotności i lepszą jakością życia.

Nigdy nie trać nadziei, nawet jeśli zdecydowałeś się nie kontynuować leczenia. Mam nadzieję, że spędzisz czas z bliskimi, z dobrą kontrolą objawów.