Co to są inhibitory proteasomu?

Pojawiające się leczenie nowotworów atakujących krew i układ odpornościowy, takich jak szpiczak mnogi (MM) i chłoniak, inhibitory proteasomów to leki farmaceutyczne, które działają poprzez hamowanie funkcji białek.

Ta klasa leków zatrzymuje aktywność proteasomu, białka związanego z trawieniem bezużytecznych komórkowych produktów przemiany materii, które z kolei mogą zabijać komórki rakowe. Często używane w połączeniu z innymi lekami, obecnie stosuje się trzy takie leki: Velcade (bortezomib), Krypolis (karfilzomib) i Ninlaro (iksazomib).

Pacjenci ze szpiczakiem mnogim zwykle otrzymują te leki dożylnie lub we wstrzyknięciach w ramach planu leczenia, chociaż dostępna jest teraz nowsza, doustna postać tego leku. Podobnie jak inne terapie przeciwnowotworowe, inhibitory proteasomów mają szereg skutków ubocznych, a niektórzy pacjenci nie nadają się dobrze do tej klasy leków.

Leki te są skutecznym sposobem powstrzymania rozprzestrzeniania się raka lub zapobiegania nawrotom. W związku z tym ważne jest, aby osoby z chłoniakiem, MM lub innymi nowotworami krwi rozumiały podstawy tych metod leczenia.

Dawkowanie

Inhibitory proteasomu celują w proteasom i blokują jego funkcję, prowadząc do śmiertelnego gromadzenia się produktów przemiany materii w komórkach szpiczaka mnogiego. Do dostarczania tych leków stosuje się strzykawkę lub IV; w większości przypadków dawkowanie odbywa się w poradni i jest starannie kontrolowane przez lekarza.

Jednak obecnie na rynku dostępne są również nowsze, doustne wersje inhibitorów proteasomów, przyjmowane w domu, chociaż istnieją pewne różnice, poniżej naszkicowano przebieg leczenia tymi lekami.

Velcade (bortezomib)

Velcade (bortezomib) jest zwykle podawany dożylnie lub do jamy brzusznej i jest często stosowany jako część początkowej terapii szpiczaka.

W przypadku chłoniaka podaje się dwa zastrzyki tygodniowo przez dwa tygodnie wraz z pewną liczbą leków chemioterapeutycznych, po czym następuje okres odpoczynku.

Krypolis (karfilzomib)

Ten lek jest wskazany tylko w przypadku MM i jest podawany dożylnie. Cykl leczenia trwa 28 dni, a pacjenci otrzymują dwie dawki tygodniowo przez pierwsze trzy tygodnie, po których następuje 12-dniowa przerwa.

W zależności od progresji raka leczenie można podjąć w kilku cyklach, dostosowując w razie potrzeby określone dawki.

Ninlaro (iksazomib)

Jest to doustny inhibitor proteasomu, który przyjmuje się w dawkach 4 miligramów (mg) raz w tygodniu przez pierwsze trzy tygodnie 28-dniowego cyklu (w dniach 1, 8 i 15). Czas dawkowania powinien być spójny, a pigułkę należy przyjmować godzinę przed posiłkiem lub co najmniej dwie godziny po posiłku.

Podobnie jak inne, jest zwykle podawany razem z innymi lekami i jest stosowany, gdy poprzednie terapie nie przyniosły rezultatów.

Środki ostrożności

Należy pamiętać, że leczenie raka - zwłaszcza trudniejszych typów, takich jak MM i chłoniak - jest procesem ewoluującym. Terapia inhibitorami proteasomu jest jedną z wielu opcji, a najlepszy sposób działania zależy od wielu czynników.

Oprócz warunków, które wprost przeciwwskazują do ich stosowania, istnieją inne, które również mogą wpływać na podejmowanie decyzji. Na co zwracają uwagę lekarze? Oto krótkie omówienie:

• Alergia na niektóre leki, takie jak bortezomib czy bor, jest przeciwwskazaniem.
• Ciąża jest przeciwwskazana, ponieważ te leki mogą zranić płód.
• Podczas leczenia karmienie piersią jest uważane za niebezpieczne.
• Przed użyciem należy wziąć pod uwagę choroby serca lub problemy z sercem w wywiadzie.
• Należy wziąć pod uwagę problemy z płucami, w tym choroby płuc lub problemy z oddychaniem.
• Choroba wątroby, która wpływa na zdolność organizmu do przetwarzania leków, może wpływać na decyzję o ich zastosowaniu.
• Choroba nerek zwiększa ryzyko poważnych powikłań.
• Podczas leczenia problemy z nerwami mogą się pogorszyć.
• Mała liczba płytek krwi, prowadząca do niemożności krzepnięcia krwi, może być przeciwwskazaniem do leczenia tymi lekami.
• Hormonalne środki antykoncepcyjne, takie jak pierścienie Nuva, implanty lub zastrzyki, jeśli są przyjmowane z innymi lekami, należy ocenić przed zastosowaniem tych leków.
• Odwodnienie przed leczeniem może wymagać wyrównania przed zastosowaniem tych leków.

Podczas konsultacji z lekarzem upewnij się, że dostarczyłeś jak najwięcej informacji o swoim stanie zdrowia i historii recept.

Skutki uboczne

Inhibitory proteasomu, podobnie jak większość leków przeciwnowotworowych, powodują szereg skutków ubocznych, z których wiele wymaga leczenia medycznego. Przebieg leczenia polega zatem na uważnej obserwacji i monitorowaniu. Chociaż mogą się one różnić w zależności od konkretnego przyjmowanego leku, typowe skutki uboczne obejmują:

• Nudności
• Wymioty
• Biegunka
• Zaparcie
• Niedokrwistość
• Mała liczba białych krwinek
• Trudności w oddawaniu moczu
• Wysypka
• Utrata apetytu
• Pobudzenie i zamieszanie
• Krwawe stolce
• Drętwienie i mrowienie kończyn
• Przybranie na wadze
• Wzdęcia rąk, twarzy lub nóg
• Krwawiące dziąsła
• Trudności w oddychaniu
• Ból w klatce piersiowej
• Zmęczenie
• Zakłócone bicie serca
• Ból pleców

Ogólnie rzecz biorąc, poinformuj swojego lekarza, jeśli doświadczasz któregokolwiek z powyższych.Ponadto istnieje kilka rzadszych i poważniejszych skutków ubocznych:

• Dreszcze
• Gorączka
• Niewydolność serca
• Obrzęk płuc (płyn w płucach)
• Skurcze i ból mięśni
• Pęcherze na ciele
• Osłabienie kończyn

Podczas leczenia inhibitorem proteasomów ważne jest, aby poinformować lekarza o skutkach ubocznych, aby mógł zaoferować sposoby ich opanowania.

Słowo od Verywell

Nie można zaprzeczyć, że raki, zwłaszcza raki ogólnoustrojowe, takie jak chłoniak lub MM, mogą być trudne do leczenia. Oprócz skutków zdrowotnych schorzeń, same leczenie również może mieć ogromny wpływ na organizm.

To powiedziawszy, nowe terapie, takie jak te wykorzystujące inhibitory proteasomów, wzbogacają zestaw narzędzi lekarskich i poprawiają prognozy dla pacjentów. Ponieważ takie leki są nadal stosowane i znajdują się dla nich dalsze zastosowania, perspektywy pacjentów z rakiem będą się poprawiać.

Zarządzanie rakiem to długa i trudna droga; Jednak z pomocą nowych leków, takich jak inhibitory proteasomów, jest to łatwiejsze niż kiedykolwiek wcześniej.