Zrozumienie genetyki raka i jej roli w czerniaku może wydawać się trudnym zadaniem. Jednak poświęcenie czasu na zrobienie tego może pomóc lepiej zrozumieć ryzyko - i to, co możesz z nim zrobić.
Eva Plevier / Stocksy United
Genetyka raka
Rak zaczyna się, gdy jeden lub więcej genów w komórce ulega mutacji (zmiana z ich normalnej postaci). Powoduje to albo powstanie nieprawidłowego białka, albo jego całkowity brak, co powoduje niekontrolowany namnażanie się zmutowanych komórek.
Wiele genów jest badanych pod kątem ich roli w czerniaku, w tym geny dziedziczne i wady genetyczne nabyte z powodu czynników środowiskowych, takich jak nadmierna ekspozycja na słońce. Jak dotąd specyficzne wariacje genetyczne stanowią tylko 1% wszystkich rozpoznań czerniaka, chociaż badanie bliźniaków z czerniakiem z 2009 r. Wykazało, że 55% całkowitego ryzyka czerniaka u danej osoby może wynikać z czynników genetycznych. Badania w tym skomplikowanym obszarze są nadal w okresie niemowlęcym, ale są duże nadzieje, że w niedalekiej przyszłości testy genetyczne pomogą kierować badaniami przesiewowymi, diagnozowaniem i leczeniem czerniaka.
Dziedziczne mutacje genów w czerniaku
Przykłady mutacji genów, które są przekazywane z rodzica na dziecko, obejmują:
CDKN2A: Mutacje w tym regulatorze podziału komórek są najczęstszymi przyczynami czerniaka dziedzicznego, jednak mutacje te są ogólnie nadal bardzo rzadkie i mogą również pojawiać się w przypadkach czerniaka niedziedziczonego.
Osoby z czerniakiem rodzinnym często mają dużą liczbę znamion o nieregularnym kształcie (znamiona dysplastyczne) i czerniaka rozpoznaje się w stosunkowo młodym wieku (od 35 do 40 lat). Ponieważ więcej osób z mutacjami w genie CDKN2A rozwinie czerniaka w ciągu swojego życia, opracowano komercyjne testy dla CDKN2A, chociaż nie jest jasne, czy znajomość wyników testu przyniesie korzyści osobom noszącym ten gen. Pokrewna, ale jeszcze rzadsza mutacja występuje w genie CDK4, który również kontroluje podział komórek i zwiększa ryzyko rozwoju czerniaka.
MC1R: Coraz więcej dowodów wskazuje, że im większa liczba odmian genu zwanego MC1R (receptor melanokortyny-1), tym większe ryzyko czerniaka. Gen odgrywa ważną rolę w określaniu, czy dana osoba ma rude włosy, jasne skóry i wrażliwości na promieniowanie UV. Osoby o oliwkowej i ciemniejszej skórze i posiadające jedną lub więcej odmian genu mogą mieć większe niż przeciętne ryzyko wystąpienia czerniaka, jednak posiadanie mutacji MC1R niesie ze sobą bardziej umiarkowane ryzyko niż mutacje CDKN2A lub CDK4. Ostatnio zidentyfikowano inne geny związane z pigmentem skóry, które również mogą zwiększać podatność na czerniaka, w tym TYR (tyrozynaza), TYRP1 (białko 1 związane z TYR) i ASIP (białko sygnalizujące agouti).
MDM2: Wariant genetyczny MDM2 pojawia się w „promotorze” genu, rodzaju przełącznika mocy, który określa, kiedy gen jest włączony i ile kopii jest wytwarzanych w komórce. Badania opublikowane w 2009 roku wykazały, że predysponuje ona kobiety - ale nie mężczyzn - do rozwoju czerniaka w młodszym wieku (poniżej 50 lat). Posiadanie tej mutacji może być nawet silniejsze niż inne czynniki ryzyka czerniaka, takie jak historia pęcherzy oparzenia słoneczne, jasna skóra i piegi.
Jeśli masz rodzica lub rodzeństwa z czerniakiem, ryzyko zachorowania na czerniaka jest większe niż u przeciętnej osoby, jednak ryzyko jest nadal niewielkie iw wielu przypadkach nie można znaleźć wadliwego genu. Niemniej jednak większość ekspertów zdecydowanie zaleca, aby osoby zaniepokojone historią czerniaka w rodzinie skonsultowały się z doradcą genetycznym i zapytały lekarza o udział w badaniach genetycznych, aby dowiedzieć się więcej o tym, jak mutacje genetyczne wpływają na ryzyko czerniaka. W minimalnym stopniu osoby zagrożone dziedzicznym czerniakiem powinny dbać o ochronę przed słońcem i co miesiąc dokładnie badać swoją skórę, począwszy od 10 roku życia, pod kątem zmian w wyglądzie znamion.
Uwaga: Udokumentowano inne mutacje, w tym w genach POT1, ACD i TERF2IP.
Mutacje genów, które istniejąNieDziedziczny
Mutacje genów, które nie są dziedziczone, ale raczej są nabywane z powodu czynników środowiskowych, takich jak słońce, obejmują:
BRAF: Badania zidentyfikowały niedziedziczoną mutację w genie BRAF, która wydaje się być najczęstszym zdarzeniem w procesie prowadzącym do czerniaka; obserwowano go nawet w 40% do 60% czerniaków złośliwych.
P16: Gen supresyjny guza, który może być nieprawidłowy w niektórych niedziedzicznych przypadkach czerniaka. Mutacje genetyczne regulujące białka Ku70 i Ku80 mogą zakłócać procesy naprawy nici DNA.
EGF: Naukowcy badają mutacje w genie wytwarzającym substancję zwaną naskórkowym czynnikiem wzrostu (EGF). EGF odgrywa rolę we wzroście komórek skóry i gojeniu ran i może odpowiadać za wiele niedziedzicznych przypadków czerniaka, chociaż badania nie są spójne co do związku.
Fas: Mutacje w genach regulujących białka Fas, które biorą udział w naturalnym procesie samozniszczenia komórki zwanym apoptozą, mogą powodować niekontrolowaną proliferację komórek czerniaka.
Procesy molekularne prowadzące do początkowego rozwoju i przerzutów czerniaka nierodzinnego są niezwykle złożone i dopiero zaczynają być badane. W ciągu ostatniej dekady opublikowano dosłownie tysiące raportów badawczych dotyczących genetyki czerniaka. Miejmy nadzieję, że te postępy doprowadzą do zidentyfikowania znacznie dokładniejszych testów do diagnostyki i prognozowania czerniaka, a także bardziej skutecznych celów leczenia tej wyniszczającej choroby.
-and-hiv.jpg)
