Co to za język migowy, jeśli nie podpisujesz czystego amerykańskiego języka migowego (ASL) z własną gramatyką lub nie używasz dokładnie podpisanego języka angielskiego? Nazywa się to językiem angielskim z podpisem pidgin lub PSE. Nowszym terminem jest „podpisywanie kontaktów”, co oznacza, że jest to język, który rozwija się między osobami, które mają kontakt z językiem angielskim i migają.
Jedną z odmian jest Conceptually Accurate Signed English (CASE), która wybiera znak w oparciu o jego znaczenie w ASL, a nie jego dźwięk lub pisownię w języku angielskim, ale używa angielskiej kolejności gramatycznej przy konstruowaniu podpisu. Różni się to od ręcznie kodowanego języka angielskiego, w którym znaki reprezentują angielskie słowa, a nie pojęcia, które reprezentują w amerykańskim języku migowym.
Pidgin to termin określający każdy język, który w naturalny sposób rozwija się między ludźmi używającymi różnych języków. Ale pidżiny są zwykle wąskie, uproszczone, mają ograniczone słownictwo i nie mają native speakerów.
Z tych powodów termin ten wypada z łask. Po części jest to prawdopodobnie spowodowane tym, że PSE jest formą języka migowego, która jest powszechnie używana w miejscach takich jak Gallaudet i National Technical Institute for the Deaf (NTID). Ale także istnieją znaczne różnice w pidgins, które rozwijają się między dwoma językami mówionymi oraz między językami migowymi i mówionymi.
Huntstock / Getty ImagesCo to jest angielski z podpisem Pidgin?
PSE nie jest prawdziwym językiem i brakuje mu zasad. Eksperci lingwistyki migowej postrzegają to jako sposób na „wypełnienie” luki między rodzimymi użytkownikami języka ASL a rodzimymi użytkownikami języka angielskiego. Native speakerzy mogą być głuchy lub słyszący. Zawiera mieszankę zasad ASL i gramatyki angielskiej. Znaki używane w PSE pochodzą z ASL, ale nie są używane w ASL, ale raczej w bardziej normalnym angielskim wzorcu.
Aby przyspieszyć komunikację, użytkownicy PSE nie mogą wykorzystywać pewnych elementów języka angielskiego, takich jak artykuły określone i nieokreślone „the” i „a”. Nie mogą używać końcówek słów, takich jak nie podpisywanie „ing” lub nie zawsze podpisywanie lub pisanie palcami w czasie przeszłym. Na przykład osoba może powiedzieć „Skończyłem czyścić” zamiast „Wyczyściłem”. PSE jest dość indywidualistyczny, a użytkownicy komunikują się w dowolny sposób, który im odpowiada. Używanie PSE jest bardziej jak kontinuum między ASL i angielskim.
Badania w PSE
Ceil Lucas z Wydziału Lingwistyki Uniwersytetu Gallaudet przeprowadził wraz z Claytonem Valli sporo badań nad PSE. Praca Lucasa i Valliego została bardziej szczegółowo opisana w książce z 1992 r. „Kontakt językowy w amerykańskiej społeczności głuchoniemych” (ISBN 0-12-458040-8). Wskazali na różnice między PSE a pidginsami mówionymi i zamiast tego zaproponowali termin „podpisywanie kontaktów”.
Jedna różnica polega na tym, że nie używa się różnych końcówek słów występujących w języku angielskim, takich jak zakończenia dzierżawcze i czas przeszły. Inną istotną różnicą jest to, że słownictwo do podpisywania kontaktów pochodzi z ASL, podczas gdy gramatyka pochodzi z angielskiego, co nie jest typowe dla pidgins języka mówionego.
.jpg)