Uwolnienie bocznego zapalenia nadkłykcia jest operacją powszechnie stosowaną w leczeniu łokcia tenisisty (zapalenie nadkłykcia bocznego). Jest stosowany, gdy konserwatywne zabiegi nie są w stanie złagodzić bólu i utraty siły chwytu spowodowanej urazem spowodowanym nadmiernym zużyciem. Przecinając uszkodzone ścięgno w miejscu przyczepienia się do kości, zwanym nadkłykciem bocznym, można złagodzić napięcie w łokciu i towarzyszące mu objawy.
Według American Academy of Orthopaedic Surgeons (AAOS) chirurgia łokcia tenisisty jest skuteczna w około 85% do 90% przypadków. Jednak nie jest niczym niezwykłym utrata siły jako efekt uboczny zabiegu.
Tetra Images - Vstock / Brand X Pictures / Getty ImagesCo to jest chirurgia łokcia tenisisty?
Zapalenie nadkłykcia bocznego polega na przecięciu chorego ścięgna w miejscu, w którym przyczepia się do nadkłykcia bocznego, usunięciu tkanki zapalnej / blizny z okolic ścięgna, aw niektórych przypadkach ponownym przymocowaniu wolnego końca ścięgna do pobliskich tkanek miękkich (zwanych powięziami).
Zabieg można wykonać za pomocą:
- Operacja otwarta, przy użyciu skalpela i większego nacięcia
- Chirurgia artroskopowa z wykorzystaniem wąskiego zakresu i specjalistycznego sprzętu do wykonania zabiegu poprzez niewielkie nacięcie
- Chirurgia przezskórna polegająca na niewielkim nacięciu bez lunety
Żadne z trzech podejść nie okazało się bardziej lub mniej skuteczne niż pozostałe.
Chirurgia łokcia tenisisty jest zwykle wykonywana w trybie ambulatoryjnym. Większość zajmuje około 20 do 30 minut.
Przeciwwskazania
Nie ma żadnych bezwzględnych przeciwwskazań do zabiegu.
Jedynymi czynnikami, które mogą zapobiegać operacji łokcia tenisisty, są te, które ogólnie przeciwwskazują operację, takie jak aktywna infekcja, nieleczona cukrzyca lub ciężkie zaburzenia krzepnięcia. Te względne przeciwwskazania rozpatruje się indywidualnie.
Potencjalne zagrożenia
Podobnie jak w przypadku wszystkich operacji, operacja łokcia tenisisty stwarza pewne ryzyko. Dzieje się tak, ponieważ operacja odbywa się wokół delikatnych struktur, które są podatne na obrażenia.
Możliwe ryzyko operacji łokcia tenisisty obejmuje:
- Infekcja pooperacyjna
- Zerwanie ścięgna objawiające się osłabieniem przy odchyleniu nadgarstka do tyłu
- Uraz nerwu promieniowego powodujący drętwienie, mrowienie, pieczenie lub utratę czucia w tylnej części dłoni i przedramienia
- Przewlekłe zwichnięcie łokcia
- Brak poprawy objawów
To powiedziawszy, ryzyko powikłań jest stosunkowo niskie. Według przeglądu badań z 2016 roku opublikowanego wKliniki ortopedyczne Ameryki Północnej,częstość powikłań po operacji otwartego, artroskopowego lub przezskórnego zapalenia nadkłykcia bocznego wynosi odpowiednio 1,1%, 0% i 1,2%.
Cel operacji łokcia tenisisty
Uwolnienie bocznego zapalenia nadkłykcia jest najczęściej stosowaną operacją w leczeniu łokcia tenisisty.
Podczas gdy łokieć tenisisty często dotyka tenisistów i innych osób uprawiających określone sporty, może wystąpić u każdego z urazem ścięgna prostownika w wyniku powtarzającego się stresu. Dotyczy to na przykład profesjonalistów, którzy wbijają gwoździe, noszą wiadra, lub regularnie używaj sekatorów.
Z biegiem czasu powtarzające się naprężenie może powodować zwyrodnienie ścięgien (tendinozę) i tworzenie się ostróg kostnych (osteofitów) w miejscu i wokół miejsca, w którym ścięgno prostownika przyczepia się do nadkłykcia bocznego w dolnej części kości ramienia (thehumerus).
Większość przypadków łokcia tenisisty można w wystarczającym stopniu leczyć za pomocą leczenia zachowawczego, takiego jak fizjoterapia, orteza łokcia, leki przeciwzapalne lub zastrzyki steroidowe. To wtedy, gdy te zawiodą, rozważa się uwolnienie bocznego zapalenia nadkłykcia.
Zgodnie z AAOS, boczne zwolnienie nadkłykcia jest na ogół wskazane, gdy objawy łokcia tenisisty nie reagują na leczenie zachowawcze przez okres od sześciu miesięcy do roku. Od 3% do 11% osób z łokciem tenisisty wymaga operacji.
Operacja niesie ze sobą ryzyko, a powodzenie tej procedury w dużej mierze zależy od zaangażowania w rehabilitację, która po niej nastąpi. Przed przejściem do przodu ze zwolnieniem bocznego zapalenia nadkłykcia, Twój ortopeda zapyta, czy jesteś na to gotowy i sprawdzi, czy zastosowałeś się do zaleceń dotyczących leczenia, które zostały Ci już przekazane.
Na przykład:
- Czy używałeś ortezy łokcia zgodnie z zaleceniami?
- Czy zaprzestałeś działań, które spowodowały Twój stan?
- Czy badałeś fizjoterapię lub nowsze metody leczenia, takie jak tenotomia ultradźwiękowa?
Jeśli okaże się, że takie strategie zostały wyczerpane i że operacja może przynieść pożądane rezultaty, przed zaplanowaniem zabiegu konieczne jest przeprowadzenie badań w celu scharakteryzowania charakteru urazu i wykluczenia wszystkich innych możliwych przyczyn.
Najczęściej używane testy obejmują:
- Tomografia komputerowa (CT), która może zidentyfikować osteofity i zwapnienia (stwardnienie) tkanek miękkich
- Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI), które jest skuteczne w identyfikacji nieprawidłowości tkanek miękkich (takich jak łzy w tkance łącznej lub tworzenie się mas tkanek miękkich), a także ukrytych złamań
- Elektromiografia (EMG), która mierzy aktywność elektryczną nerwów i może pomóc w ustaleniu, czy wystąpił ucisk nerwu
Jak przygotować
Uwolnienie bocznego zapalenia nadkłykcia jest stosunkowo częstym zabiegiem ortopedycznym, ale wymaga przygotowania z Twojej strony.
Przed operacją spotkasz się z chirurgiem, aby przejrzeć wyniki badań przedoperacyjnych. Otrzymasz również listę rzeczy, które musisz zrobić i unikać przed operacją. Na przykład, jeśli jesteś owłosiony wokół miejsca operacji, pielęgniarka może potrzebować ogolić Cię w dniu zabiegu, ale nie powinieneś tego robić samodzielnie z wyprzedzeniem.
Zapraszam do zadawania tylu pytań, ile potrzebujesz, aby zrozumieć korzyści i zagrożenia związane z operacją łokcia tenisisty, a także dlaczego wybrano określony typ (otwarty, artroskopowy lub przezskórny).
Lokalizacja
Operacja zapalenia nadkłykcia bocznego wykonywana jest na sali operacyjnej szpitala lub w specjalistycznym poradni ortopedycznej.
W zależności od rodzaju operacji sala operacyjna może być wyposażona w aparat do znieczulenia, elektrokardiogram (EKG) do monitorowania tętna, pulsoksymetr do monitorowania tlenu we krwi, mechaniczny respirator do podawania dodatkowego tlenu w razie potrzeby oraz sztywny artroskop przymocowany do monitora wideo przesyłanego na żywo.
W co się ubrać
Noś coś wygodnego, z czego możesz łatwo wyjść i włożyć z powrotem. Przed zabiegiem zostaniesz poproszona o przebranie się w szpitalną fartuch i zdjęcie całej biżuterii, tresek, kontaktów, aparatów słuchowych, protez oraz kolczyków na wargach lub języku. Wszelkie kosztowności zostaw w domu.
Jedzenie i picie
W zależności od rodzaju znieczulenia zastosowanego do zabiegu, post może być wymagany lub nie. Na przykład w przypadku znieczulenia miejscowego nie ma ograniczeń dotyczących jedzenia ani picia.
Jeśli jednak stosowana jest blokada regionalna lub znieczulenie ogólne, zostaniesz poproszony o zaprzestanie jedzenia o północy w noc poprzedzającą operację. Do czterech godzin przed zabiegiem możesz pozwolić sobie na kilka łyków wody, aby przyjąć leki zatwierdzone przez lekarza. W ciągu czterech godzin żadne płyny ani jedzenie (w tym guma) nie powinny przejść przez usta.
Leki
Lekarz zaleci zaprzestanie przyjmowania niesteroidowych leków przeciwzapalnych (NLPZ) - tej samej grupy leków, które są stosowane w łagodzeniu bólu łokcia tenisisty - kilka dni przedipo operacji. Leki te, które sprzyjają krwawieniu i powolnemu gojeniu się ran, obejmują:
- Aspiryna
- Advil lub Motrin (ibuprofen)
- Aleve (naproksen)
- Celebrex (celekoksyb)
- Voltaren (diklofenak)
Należy również unikać miejscowych NLPZ. W ich miejsce możesz wziąć Tylenol (acetaminofen), który nie jest NLPZ.
Co przynieść
Aby zameldować się na umówioną wizytę, musisz mieć przy sobie kartę ubezpieczeniową i jakiś oficjalny dokument tożsamości ze zdjęciem (np. Prawo jazdy). Konieczne może być również przedstawienie zatwierdzonej formy płatności, jeśli wymagana jest płatność z góry na pokrycie kosztów współubezpieczenia lub współubezpieczenia.
Co najważniejsze, po operacji trzeba będzie przyprowadzić kogoś, kto odwiezie Cię do domu. Nawet jeśli zostanie zastosowany miejscowy środek znieczulający, ramię zostanie unieruchomione w szynie, co utrudni i uczyni prowadzenie ciężkich maszyn i obsługę ciężkich maszyn.
Czego można się spodziewać w dniu operacji
Uwolnienie bocznego zapalenia nadkłykcia jest wykonywane przez chirurga ortopedę przy asyście pielęgniarki operującej. W przypadku zastosowania znieczulenia regionalnego lub ogólnego w zespole chirurgicznym będzie również anestezjolog. Znieczulenie miejscowe nie wymaga anestezjologa.
Gdy się zameldujesz i podpiszesz niezbędne formularze zgody, zostaniesz poprowadzony na tyły, aby zmienić się w szpitalną fartuch.
Przed operacją
Pielęgniarka zapisze Twoją wagę, wzrost i parametry życiowe (w tym temperaturę, ciśnienie krwi i tętno). Do obliczenia dawki znieczulenia można wykorzystać Twoją masę ciała i wzrost. W razie potrzeby pielęgniarka może ogolić miejsce operacji.
Jeśli stosowane jest znieczulenie miejscowe lub ogólne, do żyły w ramieniu zostanie wprowadzona linia dożylna (IV) w celu podania leków i płynów. Poziom tlenu we krwi będzie również monitorowany za pomocą pulsoksymetru (który zaciska się na palcu), podczas gdy odprowadzenia elektrod można umieścić na klatce piersiowej w celu podłączenia do aparatu EKG.
Podczas zabiegu
Po przygotowaniu przez pielęgniarkę, kładziesz się na stole operacyjnym na wznak (do góry) z ręką umieszczoną na lekko podwyższonym stole. Twoje ramię będzie zgięte pod kątem 90 stopni z dłonią skierowaną w dół.
Część pierwsza: znieczulenie
Operacje otwarte i artroskopowe są zwykle wykonywane w znieczuleniu ogólnym lub regionalnym. Chirurgia przezskórna może wymagać jedynie znieczulenia miejscowego.
Każdy rodzaj znieczulenia jest dostarczany inaczej:
- Znieczulenie miejscowe: na ramieniu zakłada się opaskę uciskową, aby ograniczyć ilość leku dostającego się do krwiobiegu. Następnie za pomocą strzykawki i igły wstrzykuje się znieczulenie do stawu i wokół stawu.
- Znieczulenie miejscowe: Stosuje się również opaskę uciskową, ale znieczulenie jest dostarczane przez linię IV. Ten rodzaj znieczulenia regionalnego, zwany blokiem obwodowym, czasami towarzyszy monitorowanej terapii anestezjologicznej (MAC) w celu wywołania „snu o zmierzchu”.
- Znieczulenie ogólne: Znieczulenie ogólne jest częściej stosowane, jeśli wykonywana jest rozległa naprawa stawów w połączeniu ze zwolnieniem. Znieczulenie jest dostarczane przez linię IV, aby całkowicie uśpić.
Część druga: Zwolnienie ścięgna
Cele uwolnienia bocznego zapalenia nadkłykcia pozostają takie same, niezależnie od rodzaju operacji. Jedną z głównych różnic jest rozmiar nacięcia.
Otwarta operacja łokcia tenisisty wymaga nacięcia od 3 do 7 centymetrów (około 1 do 3 cali) wzdłuż łokcia, podczas gdy operacje artroskopowe i przezskórne obejmują nacięcia mniejsze niż 3 cm. Ponadto chirurgia artroskopowa wymaga od dwóch do trzech nacięć (jednego dla artroskopu i jednego lub dwóch dla narzędzi chirurgicznych), podczas gdy inne wymagają tylko jednego nacięcia.
Operacja, niezależnie od zastosowanego podejścia, przebiega według tych samych ogólnych kroków stąd:
- Nacięcie wykonuje się nad nadkłykciem bocznym.
- Miękką tkankę delikatnie odsuwa się na bok, aby odsłonić znajdujące się pod nią ścięgno prostownika.
- Ścięgno prostownika jest przecinane w nadkłykciu bocznym, aby je uwolnić.
- Ścięgno jest następnie rozszczepiane, aby odsłonić leżące pod nim tkanki i kość.
- Osteofity są oczyszczane (usuwane) za pomocą narzędzi tnących lub skrobających, a obszar jest czyszczony.
- Rozszczepione ścięgno jest zszywane z powrotem za pomocą rozpuszczających się szwów.
- Niektórzy chirurdzy zszywają luźny koniec ścięgna z sąsiednią tkanką, aby ograniczyć jego retrakcję.
- Następnie zewnętrzne nacięcie zamyka się szwami i przykrywa sterylnym bandażem.
Po zakończeniu zabiegu ręka jest umieszczona w zdejmowanej szynie, która utrzymuje łokieć zgięty pod kątem 90 stopni.
Po operacji
Po zakończeniu operacji jesteś monitorowany na sali pooperacyjnej do całkowitego ustąpienia znieczulenia. Lekarz będzie chciał sprawdzić, czy możesz poruszyć palcami i upewnić się, że nie występują żadne niepożądane reakcje na znieczulenie.
Ból wokół rany nie jest niczym niezwykłym. W razie potrzeby lekarz może podać doustny środek przeciwbólowy, taki jak Tylenol i leki przeciw nudnościom. Jeśli operacja była rozległa, możesz otrzymać silniejsze leki opioidowe, takie jak Vicodin (hydrokodon i acetaminofen), aby pomóc kontrolować ból przez kilka pierwszych dni.
Kiedy będziesz na tyle stabilny, aby przebrać się w ubranie, a parametry życiowe się normalizują, zostaniesz wypuszczony pod opiekę kogoś, kto może odwieźć Cię do domu.
Poprawa
Powrót do zdrowia po operacji łokcia tenisisty trwa stosunkowo długo. Po przybyciu do domu będziesz musiał trzymać rękę na temblaku przez siedem do 10 dni, aby rana mogła się prawidłowo zagoić. Siedząc lub odpoczywając, należy trzymać ramię uniesione i wzmocnione poduszkami, aby złagodzić ból. Pomocna może być również terapia lodem.
Będziesz także musiał zmienić bandaże zgodnie z zaleceniami lekarza, aby utrzymać ranę w czystości. Aby uniknąć zamoczenia rany, być może trzeba będzie raczej kąpać się niż brać prysznic.
Po siedmiu do dziesięciu dniach odwiedzisz chirurga, aby upewnić się, że rana goi się prawidłowo. Szwy zostaną usunięte i możesz otrzymać mniejszą szynę, którą będziesz musiał nosić przez maksymalnie dwa tygodnie.
Podczas tej początkowej fazy regeneracji możesz potrzebować kogoś do pomocy przy zadaniach wymagających dwóch rąk. W razie potrzeby lekarz może skierować Cię do terapeuty zajęciowego, który może zaoferować pomoc w wykonywaniu tych zadań lub doradzić, jak „obejść” codzienne wyzwania.
Radzenie sobie z wyzdrowieniem
Gdy szyna nie będzie już potrzebna, zauważysz, że łokieć jest wyjątkowo sztywny i straciłeś dużo zakresu ruchu w stawie. Na tym etapie potrzebna jest szeroko zakrojona rehabilitacja, najlepiej pod kierunkiem fizjoterapeuty.
Jeszcze przed zdjęciem szyny będziesz musiał rozpocząć bierne ćwiczenia rehabilitacyjne, w tym rozciąganie ramion i ramion oraz zginanie i zginanie palców i nadgarstków. Wczesne rozpoczęcie może ułatwić radzenie sobie z bardziej aktywnymi fazami rehabilitacji.
Po zdjęciu szyny zakres, czas trwania i intensywność ćwiczeń będą się stopniowo zwiększać. Przejdziesz od ćwiczeń pasywnych do delikatnego treningu oporowego, aby zbudować mięśnie i elastyczność głównych grup mięśni ramienia.
Wraz z poprawą siły i zakresu ruchu - zwykle w ciągu sześciu do ośmiu tygodni - można dodać dodatkowe ćwiczenia i terapie, w tym:
- Ćwiczenia wyciskania dłoni z użyciem szpachli lub gąbek
- Statyczne cykle ramion (przy użyciu rowerowego urządzenia do ramion)
- Ćwiczenia ruchowe kończyn górnych, takie jak wyprosty i zginanie nadgarstków oraz obroty ramion
- Trening ekscentryczny i koncentryczny z lekkimi hantlami lub ciężarkami na nadgarstki
- Hydroterapia
Dzięki ciągłym wysiłkom rehabilitacyjnym większość ludzi jest w stanie powrócić do normalnych zajęć do 12 tygodnia. Mimo to może być konieczne odczekanie kolejnych czterech do 10 tygodni, zanim będziesz mógł wrócić do sportu lub bezpiecznie podnosić ciężkie przedmioty.
Opieka długoterminowa
Większość osób, które poddają się bocznemu zwolnieniu nadkłykcia, nigdy więcej nie będzie potrzebować operacji łokcia tenisisty. Według recenzji z 2018 roku w czasopiśmieDłoń,95% osób, które przeszły operację otwartą, stwierdziło, że są „bardzo zadowolone” lub „zadowolone” z wyników. Osoby, które przeszły operację artroskopową lub przezskórną, miały podobne wskaźniki satysfakcji: odpowiednio 93% i 95%.
Jeśli jednak ból nie ustąpi po zakończeniu rehabilitacji, może być konieczna współpraca z lekarzem w celu zbadania innych możliwych przyczyn bólu łokcia. Nierzadko zdarza się na przykład, że łokieć tenisisty występuje u osób z urazem stożka rotatorów.
W innych przypadkach łokieć tenisisty może współwystępować z łokciem golfisty (zapalenie nadkłykcia przyśrodkowego), co wymaga zupełnie innego podejścia do leczenia.
Słowo od Verywell
Uwolnienie bocznego zapalenia nadkłykcia może być skuteczną operacją u osób z łokciem tenisisty, ale nie należy jej traktować jako „szybkiego rozwiązania”. Wymaga miesięcy rehabilitacji i zaangażowania w program rehabilitacji.
Nawet jeśli od sześciu do 12 miesięcy leczenia zachowawczego nie przyniosło Ci ulgi, zadaj sobie pytanie, czy naprawdę zrobiłeś wszystko, co w Twojej mocy - poza operacją - aby poprawić swój stan. Patrząc szczerze na swój stan, możesz dokonać świadomego wyboru, czy operacja łokcia tenisisty jest dla Ciebie odpowiednią opcją leczenia.
