Oczekiwana śmierć przyjaciela lub ukochanej osoby zmienia twój związek - czasami na lepsze, zbliżając cię do siebie, ale czasami na gorsze. Dla wielu ludzi rozmowa z umierającą ukochaną osobą może być niezwykle trudna i niezręczna.
Możesz się zastanawiać „Co mam powiedzieć?” i „Skąd będę wiedzieć, kiedy powiedziałem wystarczająco dużo?” Istnieją pewne powszechne przekonania dotyczące rozmowy ze śmiercią, które mogą w ogóle uniemożliwić nam rozmowę. Oto przegląd niektórych błędnych przekonań dotyczących rozmowy z umierającą ukochaną osobą.
Morsa Images / Getty Images„Rozmawianie o śmierci wywoła zdenerwowanie”.
Powszechnie uważa się, że rozmowa o czyjejś chorobie lub zbliżającej się śmierci tylko ją zdenerwuje. Wiele osób jest zaskoczonych, że umierająca osoba chce porozmawiać o tym, co się z nią dzieje. W rzeczywistości wielu umierających myśli o tym samym: mówienie o tym, co się z nimi dzieje, tylko zdenerwuje przyjaciela lub ukochaną osobę.
Mówienie o śmierci pozwala ukochanej osobie wyrazić niewypowiedziane lęki i obawy. Często dzielenie się tymi uczuciami z kimś, kto słucha w pełni i bez stresu, może pomóc zmniejszyć stłumione lęki.
„Rozmawianie o śmierci pogorszy sprawę”.
Niektórzy uważają, że rozmowa o śmierci sprawi, że stanie się to wcześniej. Mogą pomyśleć, że rozmowa o śmierci może zestresować umierającego i spowodować zawał serca lub udar. Mogą też obawiać się, że jeśli umierający zaakceptuje własną śmierć, to zrezygnuje i umrze wcześniej.
To przekonanie jest całkowicie bezpodstawne. To nawiązuje do czasów, kiedy lekarze mówili członkom rodziny, aby nie ujawniali ostatecznej diagnozy starszemu rodzicowi, małżonkowi lub dziadkowi. („Wiedza ich zabije!”)
Chociaż mówienie o śmierci może być stresujące, może być również terapeutyczne i uzdrawiające dla wszystkich zaangażowanych. Oczywiście nie każdy będzie chciał rozmawiać o śmierci lub umieraniu. To też jest w porządku.
Niech współczucie prowadzi rozmowę, pamiętając, że nie chodzi o ciebie. Nie oznacza to, że nie możesz dzielić się swoimi uczuciami; po prostu upewnij się, że te uczucia nie zwiększają ciężaru ukochanej osoby (na przykład tego, czy będziesz w stanie sobie z nią poradzić, gdy umrze).
„Rozmawianie o sprawach codziennych jest bolesne”.
Ta wiara uniemożliwia wielu ludziom rozmawianie o codziennych aspektach naszego życia. Możemy pomyśleć, że rozmowa o meczu play-off lub naszym ulubionym programie telewizyjnym sprawi, że będzie nam się wydawać, że nie obchodzi nas, co dzieje się z naszą ukochaną osobą. Moglibyśmy pomyśleć, że nie może być zainteresowany wiadomościami ani nawet tym, co przydarzyło się nam dzisiaj w pracy.
Prawda jest taka, że większość umierających nadal interesuje się tym samym, co ich interesowało, zanim się zorientowali, że umierają. Jeśli są zagorzałymi fanami sportu, to niekoniecznie musi odejść. Jest duża szansa, że Twoja ukochana osoba będzie chciała usłyszeć o tym, co dzieje się w Twoim życiu, tak jak wcześniej.
Rozmawianie o sprawach codziennych pomaga potwierdzić, że chociaż życie może być ograniczone, ukochana osoba wciąż żyje i jest częścią Twojego życia.
„Cisza jest stresująca dla każdego”.
Jest szansa, że jeśli w to uwierzysz, będziesz po prostu mówić i mówić, aby uniknąć ciszy, zaśmiecając powietrze słowami, które nic nie znaczą. Niektórzy ludzie wykorzystają nawet strach przed niezręcznością, aby uniknąć zobaczenia umierającego przyjaciela. („Nie wiem, co powiedzieć”).
Co ważniejsze w tych przypadkach, nie jest próba znalezienia czegoś głębokiego lub poruszającego do powiedzenia (co generalnie brzmi fałszywie), ale po prostu bycie tam. W rzeczywistości jedyną rzeczą lepszą niż bycie mówcą jest bycie słuchaczem.
Są rzeczy, które możesz zrobić, aby zachęcić do rozmowy. Usiądź na tym samym poziomie, co ukochana osoba, bez barier między tobą. Pochyl się do przodu i poświęć im całą swoją uwagę, nie zakładając rąk i nie kręcąc się. W skrócie,bądź tam.
Ważne jest również, aby wiedzieć, że nie każda cisza musi być niezręczna. Uspokajająca fizyczna obecność jest często wszystkim, czego osoba umierająca potrzebuje lub pragnie.
