Co to jest onkolog?

Onkolodzy to lekarze specjalizujący się w diagnostyce i leczeniu raka. Istnieją trzy główne typy onkologów:

• Onkolodzy, którzy leczą raka za pomocą chemioterapii i innych leków.
• Chirurdzy onkolodzy, którzy leczą raka za pomocą operacji.
• Onkolodzy zajmujący się promieniowaniem, którzy leczą raka za pomocą radioterapii.

Specjaliści ci pracują jako część multidyscyplinarnego zespołu, w skład którego może wchodzić patolog, radiolog, lekarz POZ, genetyk, specjalista opieki paliatywnej, pielęgniarka onkologiczna i onkolodzy specjalizujący się w narządach.

Lekarze i onkolodzy zajmujący się radioterapią posiadają uprawnienia do wykonywania zawodu po odbyciu stażu z chorób wewnętrznych i stażu z onkologii. Z kolei chirurgowie onkolodzy przed specjalizacją w onkologii przechodzą staż z chirurgii ogólnej. Oprócz tych specjalizacji istnieje nie mniej niż 15 innych głównych specjalizacji onkologicznych.

Koncentracje

Zakres praktyki onkologa jest w dużej mierze zależny od stadium złośliwości (raka). Na przykład leczenie raka we wczesnym stadium może obejmować zabieg chirurgiczny lub radioterapię, podczas gdy rak w zaawansowanym stadium może wymagać chemioterapii.

Większość ludzi jest kierowana do onkologa, jeśli lekarz pierwszego kontaktu lub inny specjalista podejrzewa lub potwierdza raka. Onkolog rozpocznie badanie, wykonując dodatkowe testy w celu potwierdzenia diagnozy lub scharakteryzowania nowotworu.

Następnie nastąpi ocena stopnia zaawansowania raka za pomocą promieni rentgenowskich, testów laboratoryjnych i innych procedur w celu określenia zakresu raka. Decyduje o tym sześć czynników:

1. Lokalizacja guza
2. Rodzaj komórki rakowej (np. Rak podstawnokomórkowy lub rak płaskonabłonkowy)
3. Wielkość guza
4. Czy rak rozprzestrzenił się na pobliskie węzły chłonne
5. Czy rozprzestrzenił się (przerzucił) do innych części ciała
6. Stopień guza (klasyfikacja prawdopodobieństwa wzrostu guza na podstawie cech komórki)

Oprócz pomocy w kierowaniu planem leczenia, ocena stopnia zaawansowania raka może przewidywać czas przeżycia i prawdopodobne wyniki w oparciu o doświadczenie w populacji ogólnej. W niektórych przypadkach poszukiwany byłby onkolog specyficzny dla narządu, szczególnie w przypadku nowotworów złośliwych, które są rzadkie, zaawansowane lub agresywne.

Rodzaje raka

Rodzaje raka, które może zobaczyć onkolog, obejmują:

• Rak odbytu
• Rak pęcherza
• Nowotwory krwi (w tym białaczka i chłoniak)
• Rak kości (taki jak kostniakomięsak i chrzęstniakomięsak)
• Rak mózgu (zarówno pierwotny, jak i przerzutowy)
• Rak piersi (w tym inwazyjny rak przewodowy i zrazikowy)
• Rak szyjki macicy
• Rak jelita grubego (w tym guzy zrębu i rakowiaka)
• Rak przełyku
• Rak głowy i szyi (w tym rak jamy ustnej i krtani)
• Rak nerki (w tym rak nerkowokomórkowy i rak urotelialny)
• Rak wątroby (głównie rak wątrobowokomórkowy)
• Rak płuc (w tym raki drobnokomórkowe i niedrobnokomórkowe)
• Rak jajnika
• Raka trzustki
• Rak prostaty
• Nowotwory skóry (w tym czerniak i rogowacenie słoneczne)
• Rak żołądka
• Rak jąder
• Rak tarczycy

Ekspertyza proceduralna

Onkolog zarządza opieką nad pacjentem przez cały czas trwania choroby. Zaczyna się od rozpoznania i określenia stadium raka. Leczenie opiera się na wynikach, a wizyty kontrolne zaplanowano w celu monitorowania odpowiedzi, identyfikacji nawrotów lub bezpośredniej opieki paliatywnej.

Diagnoza

Narzędzia używane do diagnozowania raka są obszerne i obejmują testy laboratoryjne, badania obrazowe i inne procedury inwazyjne lub nieinwazyjne. Wśród nich:

• Badania fizyczne służą do oceny guzków, guzów, zmian chorobowych lub zmian koloru skóry wskazujących na raka.
• Pełna morfologia krwi (CBC) może wykryć nieprawidłowości w biochemii krwi sugerujące białaczkę podczas monitorowania rozwoju niedokrwistości, infekcji lub innych powikłań podczas leczenia.
• Testy markerów nowotworowych to badania krwi stosowane do pomiaru substancji we krwi, które mają tendencję do wzrostu w przypadku raka. Należą do nich test antygenu specyficznego dla prostaty (PSA) do wykrywania raka prostaty, testy BRCA1 i BRCA2 stosowane zarówno w przypadku raka piersi, jak i jajnika oraz test CA-125 stosowany do wykrywania guza związanego z szeregiem nowotworów.
• Cytometria przepływowa ocenia komórki zawieszone w płynie i jest przydatna w diagnozowaniu białaczki lub chłoniaka z próbki krwi lub szpiku kostnego.
• Biopsja to pobranie próbki tkanki lub płynu z organizmu w celu oceny pod mikroskopem. Próbkę można pobrać za pomocą aspiracji cienkoigłowej (FNA), biopsji gruboigłowej, biopsji stożkowej lub zabiegu chirurgicznego.
• Badania obrazowe służą do lokalizowania lub diagnozowania raka i mogą obejmować badanie rentgenowskie, tomografię komputerową (CT) i obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI). Obrazowanie medycyny nuklearnej, wykorzystujące radioaktywne znaczniki, może diagnozować określone typy raka, podczas gdy pozytonowa tomografia emisyjna (PET) może wykrywać zmiany w metabolizmie zgodnie z kan.
• Testy genomowe mogą pomóc zidentyfikować cechy chromosomalne guza i pomóc onkologowi zrozumieć, co jest przyczyną choroby, i wybrać najbardziej odpowiednie kandydujące terapie lekowe.

Wiele z tych testów służy nie tylko do diagnozowania raka. Mogą również mierzyć reakcję na leczenie lub monitorować nawrót choroby po leczeniu.

Inscenizacja raka

System TNM jest najczęściej stosowanym systemem oceny zaawansowania raka. Nie wszystkie nowotwory zależą od tego systemu (w tym nowotwory mózgu, rdzenia kręgowego lub krwi), ale są na nim luźno oparte. W systemie TNM:

• T odnosi się do wielkości i rozległości guza pierwotnego.
• N odnosi się do liczby pobliskich węzłów chłonnych z rakiem.
• M odnosi się do tego, czy rak dał przerzuty.

Dodatkowe cyfry i litery wskazują rozmiar i rozległość guza, liczbę dotkniętych węzłów chłonnych i zasięg raka. Opierając się na tych cechach, onkolog może sformułować plan leczenia, gwarantujący, że nie jesteś ani niedostatecznie leczony, ani nadmiernie leczony.

Leczenie

Gdy plan leczenia jest gotowy, a Ty zrozumiesz i zaakceptujesz zalecenia, odpowiedni specjalista (lub specjaliści) zacznie udzielać terapii.

Onkolodzy leczą raka za pomocą leków, takich jak chemioterapia, terapie celowane, immunoterapia i terapia hormonalna. Przepiszą również leczenie, aby kontrolować objawy i wszelkie skutki uboczne.

W przypadku wielu osób onkolog będzie pełnił rolę głównego specjalisty w trakcie leczenia, koordynując opiekę z innymi lekarzami, jednocześnie monitorując ogólną reakcję na leczenie.

Onkolodzy zajmujący się radioterapią leczą raka za pomocą radioterapii. Robią to poprzez „mapowanie” obszaru, który ma być leczony i obliczanie dawki oraz liczby potrzebnych zabiegów. Podczas gdy radioterapia była tradycyjnie stosowana do niszczenia komórek pozostawionych po operacji, radioterapia stereotaktyczna ciała (SBRT) jest obecnie w stanie leczyć niektóre guzy pierwotne lub eliminować raka w obszarach przerzutów. Promieniowanie może być również stosowane w celu złagodzenia bólu podczas opieki paliatywnej.

Chirurdzy onkolodzy leczą raka za pomocą operacji. W przypadku raka płuc operację wykonuje często chirurg klatki piersiowej. Niektórzy chirurdzy specjalizują się wyłącznie w operacjach raka piersi. W przypadku raka prostaty operację przeprowadza często urolog, podczas gdy otolaryngolodzy (laryngolodzy) zazwyczaj leczą raka głowy i szyi.

Opieka pozabiegowa

Oprócz leczenia, onkolodzy są szkoleni w zakresie postępowania z powikłaniami, które często pojawiają się w trakcie i po terapii. Po zakończeniu terapii zaplanowane zostaną rutynowe testy w celu oceny odpowiedzi. Nawet jeśli nastąpi remisja raka, badania można zaplanować co trzy do sześciu miesięcy przez dwa do trzech lat.

Obecnie istnieją nawet testy, takie jak Mammaprint 70-Gene Breast Cancer Assay, które pozwalają przewidzieć prawdopodobieństwo nawrotu raka.

Aby upewnić się, że pozostaniesz zdrowy, onkolog skieruje Cię do odpowiednich usług, które pomogą Ci w odzyskaniu zdrowia fizycznego i emocjonalnego oraz nauczy Cię umiejętności przetrwania, aby nie tylko radzić sobie, ale także prosperować w dłuższej perspektywie.

Podspecjalizacje

Istnieje wiele specjalizacji, w których onkolog może realizować dodatkowe szkolenie w ramach stypendium. Obejmują one:

• Onkologia piersi (nowotwory piersi)
• Onkologia kości i układu mięśniowo-szkieletowego (nowotwory kości i tkanki miękkiej)
• Onkologia przewodu pokarmowego (nowotwory żołądka, okrężnicy, odbytnicy, odbytu, wątroby, pęcherzyka żółciowego i trzustki)
• Onkologia układu moczowo-płciowego (nowotwory narządów płciowych i dróg moczowych)
• Onkologia geriatryczna
• Ginekologia onkologiczna (nowotwory żeńskiego układu rozrodczego)
• Onkologia głowy i szyi (nowotwory jamy ustnej, jamy nosowej, gardła i krtani)
• Hemato-onkologia (nowotwory krwi i stosowanie przeszczepów komórek macierzystych)
• Onkologia medycyny nuklearnej (diagnostyka i leczenie raka lekami radioaktywnymi)
• Neuro-onkologia (nowotwory mózgu)
• Onkologia okulistyczna (nowotwory oka)
• Onkopatologia (diagnostyka raka w laboratorium)
• Ból i paliatywna onkologia (leczenie raka w końcowym stadium w celu złagodzenia cierpienia)
• Onkologia dziecięca
• Onkologia klatki piersiowej (nowotwory płuc, przełyku i opłucnej)

Szkolenie i certyfikacja

Istnieją dwie podobne, ale różne ścieżki edukacji, aby zostać onkologiem. Oboje rozpoczynają od uzyskania tytułu licencjata na akredytowanej uczelni i zdania testu kompetencji medycznych (MCAT). Na podstawie wyników MCAT, a także przeglądu transkrypcji, średniej ocen i wstępnych zajęć, zapisałbyś się i zacząłeś szkołę medyczną.

W szkole medycznej pierwsze dwa lata spędziłbyś głównie w klasie, a drugie na rotacji klinicznej w różnych placówkach medycznych, aby uzyskać szerokie doświadczenie w różnych dziedzinach medycyny.

Po ukończeniu studiów, jako lekarz medycyny (DO) lub lekarz medycyny osteopatycznej (DO), zdecydowałbyś, czy chcesz zająć się medycyną, radioterapią lub chirurgią onkologiczną. Tutaj ścieżki się rozchodzą:

• Studenci medycyny i onkologii radioterapii przechodzili bezpośrednio do programu rezydencji trwającego od dwóch do pięciu lat. Po ukończeniu uzyskasz licencję w stanie, w którym zamierzasz praktykować.
• Chirurdzy onkolodzy najpierw uzyskaliby licencję lekarską, a następnie zapisali się na pięcioletni program rezydencji chirurgicznych. Po ukończeniu rezydencji rozpocząłbyś stypendium z zakresu onkologii ogólnej trwające od dwóch do trzech lat. Można szukać dodatkowych stypendiów, aby specjalizować się w określonych dziedzinach onkologii.

Licencjonowanie w większości stanów wymaga zdania egzaminu USMLE (United States Medical Licensing Examination), a w niektórych stanach egzaminu komisji stanowej. Lekarze z tytułem DO mogą zdecydować się na podejście do kompleksowego osteopatycznego egzaminu licencyjnego (COMLEX) zamiast do USMLE.

Onkolodzy medyczni mogą uzyskać certyfikat rady za pośrednictwem American Board of Internal Medicine (ABIM). Onkolodzy zajmujący się radioterapią mogą to zrobić za pośrednictwem American Board of Radiology (ABR), podczas gdy chirurgowie onkolodzy zrobiliby to samo za pośrednictwem American Board of Surgery (ABS).

Porady dotyczące spotkań

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka, będziesz musiał wybrać onkologa, z którym będziesz mógł pracować przez dłuższy czas. W wielu przypadkach pomocne jest znalezienie onkologa, który specjalizuje się w leczeniu danego typu raka. Nie tylko będą mieli większe doświadczenie praktyczne, ale prawdopodobnie będą mieli wgląd w nowsze terapie i procedury kliniczne.

Jak wybrać onkologa

Przed spotkaniem z onkologiem poświęć trochę czasu na zweryfikowanie jego kwalifikacji. Dobrym sposobem na rozpoczęcie jest wyszukanie w Internecie za pomocą witryny DocInfo zarządzanej przez Federację Państwowych Izb Lekarskich. Witryna może zawierać szczegółowe informacje na temat wykształcenia onkologa, certyfikatów zarządu, stanów z aktywnymi licencjami oraz wszelkich postępowań dyscyplinarnych lub prawnych wniesionych przeciwko lekarzowi.

Podczas spotkania z onkologiem zadawaj pytania, aby dowiedzieć się jak najwięcej o praktyce i doświadczeniu lekarza. Jak długo lekarz praktykuje? Ilu pacjentów z twoim typem raka leczy lekarz każdego roku?

Powinieneś także ocenić sposób interakcji z onkologiem. Czy lekarz słucha i odpowiada na Twoje pytania w pełni i w języku, który rozumiesz? A może lekarz nakazuje, mówiąc ci, co masz robić, a nie w pełni rozwiązuje twoje obawy?

Ostatecznie najlepsze relacje między lekarzem a pacjentem to partnerstwo. Dlatego jeśli nie jesteś słyszany lub nie masz pewności co do przebiegu leczenia, nie wahaj się spotkać z innymi onkologami lub zasięgnąć drugiej opinii.

Inne wskazówki i pytania

Koszt leczenia raka może zwiększyć stres, którego już doświadczasz. Aby złagodzić niepokój, współpracuj z onkologiem i ubezpieczycielem w celu ustalenia, jakie będą twoje wydatki z własnej kieszeni, jakie programy współfinansowania lub pomocy finansowej są dostępne oraz którzy dostawcy są w sieci lub poza nią.

Wiele gabinetów onkologicznych ma w biurze nawigatorów, którzy mogą kierować odpowiednimi środkami finansowymi i programami dotacji. Jeśli masz rzadki lub specyficzny rodzaj raka, onkolog może nawet być w stanie zapisać Cię do badania klinicznego, w którym pokrywane byłyby niektóre (aw niektórych przypadkach wszystkie) koszty leczenia.

Niezależnie od tego, z jakim rakiem masz do czynienia, ważne jest, aby przejąć kontrolę nad swoim leczeniem poprzez aktywny udział. Zadawaj pytania i zbierz wszystkie informacje potrzebne do dokonania świadomego wyboru. Przykłady obejmują:

• Dlaczego robimy te konkretne testy?
• Dlaczego otrzymuję takie leczenie?
• Proszę wyjaśnić, w jaki sposób pomoże to leczenie.
• Dlaczego uważasz, że to dla mnie najlepsza kuracja?
• Jakie są możliwe zagrożenia i skutki uboczne?
• Jaki jest odsetek odpowiedzi na leczenie?
• Czy są jakieś alternatywy, które powinniśmy rozważyć?

Unikaj zadawania pytań, na które nie ma odpowiedzi jakościowej. Obejmuje to pytanie, czy umrzesz i „Co byś zrobił na moim miejscu?” Skoncentruj się na przeżyciu, mierzalnych faktach i znalezieniu sposobów dbania o siebie podczas leczenia.

Słowo od Verywell

Onkologia może być satysfakcjonującą i ekscytującą karierą, z szybkimi postępami nie tylko w leczeniu, ale także w naszej ogólnej wiedzy na temat choroby. Może też być niezwykle stresującym profesjonalistą. Oprócz długich godzin onkolog jest odpowiedzialny za leczenie choroby, która nie ma ustalonego przebiegu i jest po prostu przerażająca dla większości ludzi.

Wypalenie zawodowe i „zmęczenie współczuciem” są powszechne wśród onkologów, a jedynie 34 procent deklaruje zadowolenie z pracy, według badania z 2014 r.Journal of Clinical Oncology.

Aby zostać onkologiem, potrzeba specjalnej osoby, która ma empatię i odporność emocjonalną, aby zrealizować leczenie w oparciu o indywidualną osobę, a nie raka. Dla tych lekarzy nagrody mogą być znaczące.

Według rocznegoRaport rekompensaty onkologa Medscape,onkolodzy w Stanach Zjednoczonych zarobili średnio 363 000 USD na wszystkich specjalizacjach w 2018 r. Osoby zajmujące się radioterapią lub chirurgią onkologiczną zarabiały blisko 500 000 USD rocznie.