Słabość: znalezienie przyczyny

Kiedy ktoś jest słaby, neurolodzy próbują dowiedzieć się, gdzie dokładnie leży źródło słabości. Wszystkie pozostałe kroki w celu ustalenia przyczyny słabości następują po tym kluczowym kroku. Dokładne zlokalizowanie źródła problemu może być trudne i wymaga pewnego doświadczenia, ale neurolog może zwykle zlokalizować źródło słabości, stosując się do kilku podstawowych wskazówek, zadając odpowiednie pytania i przeprowadzając szczegółowe badanie.

Poniższe wskazówki to tylko przybliżony zarys tego, co neurolodzy są szkoleni, gdy oceniają kogoś, kto jest słaby. Chociaż mogą one pomóc ci zrozumieć, co lekarz próbuje osiągnąć, zadając ci pytania i wykonując egzamin, ten artykuł w żaden sposób nie ma na celu zastąpienia odpowiedniego badania neurologicznego! Osłabienie może stać się bardzo poważnym problemem, zwłaszcza jeśli rozprzestrzenia się i obejmuje mięśnie biorące udział w oddychaniu. Podczas gdy niektóre problemy neurologiczne, takie jak drętwienie, często mogą być łagodne, prawdziwe niewyjaśnione osłabienie powinno zawsze zostać zbadane przez wykwalifikowanego lekarza.

Podczas omawiania słabości z neurologiem ważne jest, aby dokładnie wiedzieć, co oznacza słowo „słaby”. Niektórzy ludzie używają słowa „słaby” w znaczeniu „zmęczony” lub „zmęczony”, ale nawet jeśli ktoś jest zmęczony i stara się jak najmocniej coś podnieść, nadal jest w stanie to zrobić. Słabość, która najbardziej niepokoi neurologów, polega na tym, że organizm nie może już podnieść lub oprzeć się temu, co kiedyś było w stanie, np. jeśli galon mleka nagle wydaje się ważyć 50 funtów. Jest to ważne rozróżnienie, ponieważ podczas gdy prawie każda choroba, w tym przeziębienie, może powodować zmęczenie, mniejsza liczba zaburzeń powoduje, że ktoś jest naprawdę słaby fizycznie - a wiele z tych zaburzeń może zagrażać życiu.

Jak mózg mówi mięśniom, aby się kurczyły

Poruszanie się z pełną siłą zależy od sygnału elektrycznego przechodzącego z powierzchni mózgu w dół przez rdzeń kręgowy, gdzie nerwy komunikują się (synapsa) w przednim rogu rdzenia z nerwem obwodowym, który opuści kręgosłup i trafi do mięśnia . Tam nerwy ponownie łączą się w miejscu połączenia nerwowo-mięśniowego, wysyłając acetylocholinę do neuroprzekaźnika, który nakazuje mięśniowi skurcz. Wapń przepływa do specjalnych kanałów jonowych, a wrzeciona mięśni skracają się, powodując zgięcie tego konkretnego mięśnia. Proste sygnały nerwowe przekazują informacje o tym skurczu z powrotem do rdzenia kręgowego, aby zapobiec jednoczesnemu skurczowi przeciwległego mięśnia, aby zmaksymalizować siłę zgięcia. Na przykład, jeśli biceps próbuje zgiąć ramię w łokciu, byłoby to nieproduktywne, gdyby triceps jednocześnie próbował wyprostować ramię - więc zwykle pętla nerwowa sygnalizuje tricepsowi, aby się rozluźnił podczas zgięcia mięśnia dwugłowego.

Nerwy w kręgosłupie są zwykle w pewnym stopniu stale hamowane przez mózg, co powoduje, że mięśnie są rozluźnione. Z tego powodu, jeśli sygnał między mózgiem a nerwami obwodowymi zostanie odcięty, po pewnym czasie może wystąpić zwiększona sztywność i żywiołowe odruchy w chorej kończynie. Są one znane jako odkrycia górnych neuronów ruchowych. W przeciwieństwie do tego, objawy dolnych neuronów ruchowych obejmują zwiotczenie i skurcze. Ważne jest jednak, aby zdawać sobie sprawę, że w ostrym urazie lub udarze odkrycia górnych neuronów ruchowych mogą nie być natychmiastowe, a lekarz może nadal podejrzewać uszkodzenie mózgu lub rdzenia kręgowego.

Krótko mówiąc, pierwszym krokiem do ustalenia, dlaczego ktoś jest słaby, jest porównanie wyników badań górnych i dolnych neuronów ruchowych i ustalenie, czy problem dotyczy obwodowego układu nerwowego, czy ośrodkowego układu nerwowego (mózg i rdzeń kręgowy).

Lokalizacja zmiany w ośrodkowym układzie nerwowym

Jeśli w badaniu neurologicznym wykryto znaczące odkrycia neuronów górnych motorycznych, lekarze mogą chcieć dokładniej zbadać mózg i rdzeń kręgowy, ponieważ poszukiwanie innych objawów może rzucić więcej światła na dokładną lokalizację problemu. Na przykład, jeśli ktoś jest odrętwiały poniżej pewnego poziomu na szyi, sugeruje to, że ma problem z szyjnym rdzeniem kręgowym. Jeśli mają problem obejmujący twarz (zwłaszcza jeśli jest to tylko dolna połowa twarzy), jest bardziej prawdopodobne, że problem dotyczy pnia mózgu lub samego mózgu. Z powodu dziwactwa w konstrukcji układu nerwowego włókna motoryczne krzyżują się w dolnej części pnia mózgu. Więc jeśli czyjaś prawa noga jest słaba, może to być problem z prawą stroną rdzenia kręgowego lub lewą częścią mózgu.

Lokalizacja problemu w obwodowym układzie nerwowym

Osłabienie spowodowane problemami z obwodowym układem nerwowym może wynikać z problemów z nerwami obwodowymi, połączeniem nerwowo-mięśniowym lub mięśniami.

Nerwy obwodowe mogą zostać uszkodzone przez infekcję, choroby metaboliczne, a najczęściej przez uderzenie w małe kanały, takie jak otwór, w którym wychodzą z kręgosłupa. Być może najczęstszymi przykładami są radikulopatie, łokieć tenisisty lub zespół cieśni nadgarstka. Zespoły, które wpływają tylko na neurony ruchowe, nie powodując jednocześnie drętwienia, są rzadkie, ale mogą obejmować pewne formy zespołu Guillain-Barré, stwardnienie zanikowe boczne i wieloogniskową neuropatię ruchową.

Na połączenie nerwowo-mięśniowe mogą mieć wpływ toksyny lub choroby autoimmunologiczne, które uniemożliwiają prawidłowe przekazywanie sygnału przez neuroprzekaźnik. Na przykład toksyna botulinowa zapobiega uwalnianiu neuroprzekaźnika z zakończenia nerwowego. W myasthenia gravis cząsteczki receptorów w tkance mięśniowej są atakowane przez własny układ odpornościowy organizmu i dlatego nie mogą wiązać neuroprzekaźnika acetylocholiny po jego uwolnieniu.

Istnieje wiele różnych schorzeń mięśni (miopatii), które mogą prowadzić do osłabienia. Często osłabienie dotyka w równym stopniu obu stron ciała, jak ma to miejsce w przypadku zapalenia wielomięśniowego, ale w innych przypadkach może tak nie być. Na przykład zapalenie mięśni ciałka inkluzyjnego jest częstą przyczyną osłabienia mięśni, które często jest asymetryczne.

Inne informacje wykorzystywane przez neurologów

Oprócz lokalizacji zmiany neurolodzy wykorzystują informacje o przebiegu osłabienia i sposobie jego rozprzestrzeniania się, aby określić przyczynę. Na przykład udar zwykle pojawia się bardzo szybko, podczas gdy miopatia może rozwinąć się miesiącami. Ważny jest również wzór rozprzestrzeniania się: na przykład zespół Guillaina-Barre'a zwykle zaczyna się w stopach i rozprzestrzenia się w górę, podczas gdy toksyna botulinowa powoduje osłabienie, które schodzi z górnej części ciała.

Liczba problemów zdrowotnych powodujących osłabienie jest bardzo duża. Rozpoznanie lokalizacji problemu i wzorca związanego ze słabością może pomóc lekarzom w uporządkowaniu długiej listy potencjalnych problemów w celu znalezienia prawdziwego winowajcy. Pamiętaj, że niewyjaśnione słabości zawsze powinny być badane przez wykwalifikowanego lekarza.