Alois Alzheimer jest osobą, której przypisuje się rozpoznanie choroby Alzheimera w 1906 roku.
Alois urodził się 14 czerwca 1864 r. W rodzinie Edwarda i Teresy Alzheimerów, których rodzina mieszkała w południowych Niemczech. Po uzyskaniu stopnia doktora medycyny Alzheimer objął posadę w Szpitalu Społecznym dla Pacjentów Psychiatrycznych i Epileptycznych w 1888 r. W 1903 r. Kolega, Emil Kraepelin, poprosił Alzheimera o dołączenie do niego w szpitalu psychiatrycznym Uniwersytetu Ludwig-Maximilian w Monachium. .
Historyczne / Getty ImagesJak zidentyfikowano chorobę Alzheimera
Jedną z pacjentek z chorobą Alzheimera była kobieta o imieniu Auguste D, która była hospitalizowana od 1901 roku. Miała 51 lat i wykazywała oznaki demencji, w tym utratę pamięci, dezorientację, afazję, splątanie, halucynacje i urojenia. Alzheimer leczył ją i szczegółowo dokumentował jej objawy, a także rozmowy z nią. Zauważył, że w pewnym momencie, kiedy Auguste nie był w stanie poprawnie napisać czegoś, stwierdziła: „Zgubiłam się”.
Po śmierci Auguste'a w 1906 roku w wieku 55 lat Alzheimer poprosił o przesłanie jej mózgu i zapisów do jego badań. Kiedy go badał, odkrył, że zawiera on cechy, które obecnie uważamy za charakterystyczne dla choroby Alzheimera, a konkretnie nagromadzenie blaszek amyloidowych i splątków neurofibrylarnych. Jej mózg również wykazywał atrofię mózgu, kolejny objaw typowy dla choroby Alzheimera.
Co ciekawe, dopiero w 1995 roku znaleźliśmy dokumentację medyczną Alzheimera dokumentującą opiekę nad Auguste D. i rozmowy z nią, a także próbkę jej tkanki mózgowej. Jego notatki dały nam dodatkowy wgląd w badania nad chorobą Alzheimera, a także pozwoliły naukowcom bezpośrednio zweryfikować zmiany w mózgu, które opisał w swoim wykładzie.
Alzheimer zmarł 19 grudnia 1915 roku. Miał zaledwie 51 lat i zmarł z powodu infekcji serca.
Jak choroba Alzheimera ma swoją nazwę
W 1906 roku Alois Alzheimer wygłosił wykład, w którym przedstawił objawy Auguste'a, a także zmiany, jakie dostrzegł w jej mózgu po jej śmierci. Wykład ten został opublikowany w 1907 roku. Jednak jego nazwa pochodzi od Alzheimera dopiero w 1910 roku, kiedy Emil Kraepelin napisał o przypadku Augusta D w podręczniku psychiatrii i po raz pierwszy nazwał go „chorobą Alzheimera”.
Uwaga boczna na temat Alois Alzheimera
Co ciekawe, latem 1884 roku Alzheimer brał udział w pojedynku szermierczym, a lewą stronę twarzy szpecił mu miecz. Od tego czasu starał się pokazać tylko prawą stronę twarzy na zdjęciach.
Inny wkład choroby Alzheimera w naukę i medycynę
Alzheimer był wyjątkowy w tej epoce z kilku powodów.
Po pierwsze, był znakomitym naukowcem, robiąc szczegółowe notatki i wykorzystując najnowsze techniki badawcze. Oprócz zidentyfikowania choroby Alzheimera, jego badania obejmowały również konkretne ustalenia dotyczące zmian w mózgu w chorobie Huntingtona, miażdżycy tętnic i epilepsji.
Alzheimer przywiązywał również dużą wagę do rozmawiania i prowadzenia dialogu z pacjentami w czasie, gdy wielu lekarzy w bardzo niewielkim stopniu kontaktowało się z podopiecznymi.
Alzheimerowi przypisuje się również wdrażanie w azylu polityki przeciwko krępowaniu pacjentów. Wymagał, aby jego personel traktował pacjentów w sposób humanitarny, wchodził w interakcje, często z nimi rozmawiał i zapewniał im kąpiele lecznicze. Wcześniej pacjenci w przytułku otrzymywali niewielką opiekę, a izba izolacyjna była często użytkowana. W ten sposób choroba Alzheimera wniosła znaczący wkład w świat medyczny, wpływając na to, jak lekarze postrzegali i traktowali pacjentów jako indywidualne osoby.
.jpg)
