belinda howell / Getty Images
Kluczowe wnioski
- Nowe badanie wykazało, że pewne wzorce zachowań, które pojawiają się w dzieciństwie, mogą być w stanie przewidzieć lęk w późniejszym życiu.
- Dzieci i nastolatki, które mają wysoki poziom nieufności, strachu i unikania, mogą być narażone na zwiększone ryzyko rozwoju zaburzenia związanego z lękiem w obliczu stresującego wydarzenia życiowego w młodym wieku dorosłym.
- Rodzice dzieci i nastolatków, którzy przejawiają społeczną ostrożność i rozregulowanie zmartwień, powinni porozmawiać z pediatrą lub specjalistą zdrowia psychicznego o najlepszym sposobie pomocy dziecku.
Niedawne badanie wspierane przez National Institutes of Health (NIH) przeanalizowało dane z 16 lat, aby przewidzieć, które osoby z największym prawdopodobieństwem zgłaszają podwyższony poziom lęku w obliczu stresującego wydarzenia życiowego w młodym wieku dorosłym - w tym przypadku COVID-19 pandemia.
Badacze zidentyfikowali wczesne czynniki ryzyka, które przewidywały podwyższony lęk u młodych dorosłych podczas pandemii COVID-19. Naukowcy odkryli, że uczestnicy, którzy nadal wykazywali temperament z dzieciństwa zwany hamowaniem behawioralnym (BI), częściej doświadczali rozregulowania zmartwień w wieku 15 lat, co następnie przewidywało podwyższony lęk we wczesnych miesiącach pandemii COVID-19, gdy uczestnicy mieli około 18 lat. -lat.
Hamowanie behawioralne
Zahamowanie behawioralne to temperament z dzieciństwa, który zazwyczaj wiąże się z wysokim poziomem ostrożnych, przerażających i unikających reakcji na nieznanych ludzi, przedmioty i sytuacje.
Badanie, które było częścią trwającego podłużnego badania temperamentu i rozwoju społeczno-emocjonalnego, zostało opublikowane wJournal of American Academy of Child and Adolescent Psychiatryw połowie lutego.
Co to oznacza dla Ciebie
Dzieci, które wykazują określone wzorce zachowań, mogą być bardziej narażone na późniejszy rozwój lęku w obliczu stresujących wydarzeń życiowych. Jeśli Twoje dziecko jest niespokojne lub bardzo się martwi, rozmowa z pediatrą i specjalistą zdrowia psychicznego może pomóc Ci zacząć zindywidualizowanym podejściem do pomocy, co może zmniejszyć ryzyko niepokoju w okresie dorastania.
Studiowanie dzieci w czasie
„Nie wszyscy wyrażają ten sam poziom obaw lub niepokoju podczas pandemii” - mówi Verywell dr Santiago Morales, badacz z tytułem doktora na Uniwersytecie Maryland w College Park i autor badania. „Próbowaliśmy więc zrozumieć, czy potrafimy nakreślić tę głęboką ścieżkę rozwojową i wykorzystać wszystkie te bogate informacje, aby zrozumieć osoby, które odczuwają największy niepokój podczas pandemii”.
Aby dowiedzieć się, które dzieci były najbardziej narażone na rozwój wysokiego poziomu lęku związanego ze stresującymi wydarzeniami w późniejszym życiu (w tym przypadku pandemią COVID-19), naukowcy przyjrzeli się behawioralnym lub raportowanym markerom u każdego dziecka w określonym wieku od od dzieciństwa do wczesnej dorosłości.
Naukowcy gromadzili już dane o 291 uczestnikach z dużego obszaru metropolitalnego w Stanach Zjednoczonych przez prawie dwie dekady w ramach większego badania. Kiedy wybuchła pandemia COVID-19, postanowili przeanalizować dane, aby określić, które osoby są najbardziej narażone na podwyższony lęk w stresującym okresie.
Lata danych, które badacze już posiadali na temat uczestników, dały im szansę. „Pozwoliło nam to scharakteryzować grupę dzieci, zanim ktokolwiek słyszał o czymś takim jak COVID-19” - mówi autor badania dr Nathan Fox, profesor i dyrektor Laboratorium Rozwoju Dziecka na Uniwersytecie Maryland w College Park. Bardzo dobrze. „Mieliśmy informacje na temat ich problemów z temperamentem i lękiem, więc znaleźliśmy się w wyjątkowej sytuacji, w której mieliśmy dane dotyczące tych dzieci sprzed wystąpienia COVID-19, abyśmy mogli zobaczyć, do czego prowadzi stresujący zestaw wydarzeń życiowych i jak te dzieci zareagowały na te wydarzenia ”.
Przyjrzyjmy się bliżej zachowaniom
Aby zidentyfikować dzieci najbardziej narażone na wzrost lęku w młodym wieku dorosłym w kontekście COVID-19, naukowcy oparli się na danych zebranych podczas konkretnych etapów rozwoju uczestników.
W szczególności naukowcy przeanalizowali trzy komponenty, które, jak sądzono, przejawiają poziomy lęku:
- Zahamowanie behawioralne w wieku od 2 do 3 lat
- Ostrożność społeczna (SW) w wieku 7 lat
- Martwi się rozregulowanie w wieku 15 lat
Od 2 do 3 lat: zahamowanie zachowania
Fox mówi, że obserwując zahamowanie behawioralne, badacze byli zainteresowani „reakcjami małych dzieci na nowości, nieznane i niepewność”.
Aby zbadać BI, naukowcy stworzyli zestaw zadań lub wydarzeń, kiedy matki przyprowadzały swoje dzieci do laboratorium. Naukowcy nagrywali i zakodowali zachowania na podstawie tego, jak każde dziecko reagowało na bodźce, takie jak nieznana osoba dorosła i / lub nowa i nieprzewidywalna zabawka.
Fox mówi, że naukowcy uważnie obserwowali, co zrobi dziecko w takich sytuacjach. - Czy dziecko zrobi coś ryzykownego, jak przeczołganie się przez tunel po piłkę? Mówi Fox. „Takie są rzeczy, które obserwujemy”.
Według Moralesa dzieci, które uzyskały najwyższe wyniki w BI można uważać za „bardzo nieśmiałe lub bojaźliwe dzieci”.
Badacze przyjrzeli się również przejawom stresu i radości każdego dziecka, a także opóźnieniom w odpowiadaniu lub mówieniu w obliczu nowości lub niepewności.
„Normalną reakcją w nowej sytuacji dla każdego dziecka będzie wahanie się przed podejściem” - mówi Morales. „Ale po chwili puszczają nogę mamy, podchodzą i bawią się nowymi zabawkami. Ale te dzieci, które uzyskują wyższy wynik BI, są bardziej skrajne. ”
Wiek 7: społeczna ostrożność
Po BI badacze przyjrzeli się ostrożności społecznej, którą zebrano w laboratorium w wieku około 7 lat.
W ramach tych obserwacji dzieci otrzymały nieustrukturyzowane, swobodne zadanie do zabawy z nieznajomym, ale w tym samym wieku, rówieśnikiem tej samej płci. Naukowcy ocenili SW u każdego dziecka, oceniając zachowania, takie jak wahanie się przed zabawą i lęk przed rówieśnikami.
Wiek 15: niepokojące rozregulowanie
Po 15 latach rozregulowanie zmartwień oceniano za pomocą podskali rozregulowania Skali zarządzania zmartwieniami dzieci, która „wychwytuje nieprzystosowawczą ekspresję zmartwień” - piszą autorzy. Skala składa się z pytań takich jak „Nie mogę powstrzymać się od zachowywania się naprawdę zmartwionego”. Wyższe wyniki na skali odzwierciedlają większą rozregulowanie zmartwień.
Na koniec naukowcy zwrócili się do 7-punktowej skali uogólnionego zaburzenia lękowego (GAD). Uczestników oceniano w skali dwukrotnie - raz w kwietniu i ponownie w maju 2020 r., W pierwszych dwóch pełnych miesiącach pandemii w USA.
Wysokie wyniki GAD-7 wskazują na wyższy poziom lęku, z wynikami wyższymi lub równymi dziesięciu uważanym za lęk kliniczny.
Co oznaczają wyniki?
Naukowcy odkryli, że osoby, które wykazywały wysoki wskaźnik BI, SW i rozregulowanie niepokoju we wczesnym okresie życia, były najbardziej narażone na podwyższony lęk, gdy w młodym wieku mieli do czynienia ze stresorami.
Autorzy uznali, że stresujące wydarzenia życiowe w młodym wieku dorosłym są powiązane ze zwiększonymi objawami zdrowia psychicznego; Dlatego wykorzystali dane z lat, które musieli sprawdzić, które osoby były najbardziej narażone na rozwój zaburzeń lękowych w kontekście COVID-19.
Mimo że badanie skupiało się na określonych elementach - BI, SW, rozregulowaniu zmartwień i skalach GAD - wszystkie są uważane za różne przejawy tego samego czynnika ryzyka.
„Gdy dzieci się starzeją, nie wykazują dokładnie tego samego rodzaju reakcji” - mówi Morales. Innymi słowy, istnieje rdzenny temperament lub cechy danej osoby, ale ludzie z wiekiem dostosowują się i wyrażają różne zachowania.
Naukowcy są przekonani, że to właśnie sprawia, że podążanie trajektorią jest tak ważne: dzieci, których zahamowanie behawioralne prowadzi do społecznej czujności i kontynuuje tę trajektorię, są najbardziej narażone na rozwój zaburzeń lękowych w późniejszym życiu. Ci, którzy nie podążają tą trajektorią, mogą nie być narażeni na tak duże ryzyko.
„We wczesnym dzieciństwie zachodzi wiele zmian” - mówi dr Selin Zeytinoglu, badacz z tytułem doktora na Uniwersytecie Maryland w College Park i autor badania. „Wiele dzieci po prostu nie pokazuje już tego wzorca”. Na przykład niektóre dzieci z wysokim BI w wieku 2 lub 3 lat nie zaczęły pokazywać SW w wieku 7 lat.
Zeytinoglu sugeruje, że pytanie do dalszych badań mogłoby brzmieć: „Jakie mogą być czynniki, które sprawiają, że dzieci zachowują strach w czasie?”
Co pokazało kontynuacja?
Mimo że 20% badanych zgłosiło kliniczne poziomy niepokoju podczas pierwszej oceny GAD, osoby, które podążały tą trajektorią, utrzymywały podwyższony poziom lęku, mimo że średnia próbki spadła.
„Na początku pandemii, kiedy wszystko się zamykało i było wiele niepewności, a my nie wiedzieliśmy, czym będzie ta„ nowa normalność ”, wtedy nasi uczestnicy zgłaszali najwyższy poziom niepokoju”, Mówi Morales.
Oczekiwano, że większa część próbki będzie zgłaszać podwyższony niepokój związany z pandemią. Jednak wraz z ewolucją sytuacji i adaptacją uczestników, ogólny poziom lęku spadł - z wyjątkiem tych, którzy wykazali BI, SW i rozregulowanie zmartwień w trakcie całego badania.
„To kolejny ważny element, na którym się skupiliśmy: ci, którzy doświadczają stosunkowo wysokich poziomów w obu punktach czasowych” - mówi Morales.
Co mogą zrobić rodzice
Naukowcy sugerują, że zajmowanie się dziećmi i pomaganie im w takich zachowaniach może zmniejszyć ryzyko wystąpienia zaburzeń związanych z lękiem w przyszłości.
Zeytinoglu twierdzi, że naukowcy wciąż próbują dowiedzieć się, dlaczego u niektórych dzieci rozwijają się i utrzymują wysoki poziom BI, SW i rozregulowania zmartwień. „Jakie mogą być czynniki, które chronią te dzieci przed rozwojem lęku w dłuższej perspektywie?” to pytanie, które według Zeytinoglu mogłyby zostać zbadane przez dodatkowe badania.
Poproś o pomoc specjalisty
W przypadku dziecka lub nastolatka, u których występuje silny lęk, dr Daniel Pine, autor badania i szef sekcji rozwoju i neuronauki afektywnej Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego (NIMH), zaleca rodzicom zachęcanie do rozmowy i poszukiwanie zindywidualizowanego leczenia podejście.
„Jeśli martwisz się o swoje dziecko, poświęcenie większej uwagi i rozmowa o problemie z pracownikami służby zdrowia, którzy je znają, jest zwykle najlepszą rzeczą do zrobienia” - mówi Pine, dodając, że wielu pediatrów coraz częściej zdaje sobie sprawę z tego, że rolę w dbaniu o zdrowie psychiczne - zwłaszcza podczas pandemii.
Porozmawiaj z dzieckiem o jego obawach
Oprócz rozmowy z pediatrą, rodzice nie powinni bać się rozmawiać ze swoimi dziećmi o strasznych rzeczach. „Rodzice czasami boją się wychowania” - mówi Pine. „Ponieważ martwią się, że mogą umieścić pomysł w głowie dziecka lub wywołać niepokój, którego jeszcze nie ma, i wiemy całkiem wyraźnie, że dopóki rodzic jest wrażliwy i wyrozumiały, jest to bardziej pomocne niż nie rozmawiać o rzeczach, których boi się dziecko ”.
Rodzice naturalnie chcą chronić swoje dzieci, ale nie chcą też niechcący sprawiać, by były bardziej przerażające. „Wiemy, że rodzice, którzy mają dzieci, które nie są zachęcane do robienia rzeczy, które ich trochę boją, są bardziej narażeni na większe ryzyko z czasem w porównaniu z dziećmi, które są zachęcane do stawienia czoła swoim lękom” - mówi Pine.
Pine mówi, że trudno jest być rodzicem, szczególnie w kontekście pandemii, ale najlepszą rzeczą, jaką mogą zrobić, jest próba znalezienia równowagi - mianowicie między zachęcaniem dziecka do stawienia czoła lękom, z którymi sobie poradzą, a ochroną przed tymi, z którymi sobie poradzą. żargon.
-and-hiv.jpg)
.jpg)
-overview.jpg)
