Leczenie złamanych kości

Złamane kości to jedne z najczęstszych urazów ortopedycznych. Złamania wymagają leczenia, które może być tak proste, jak odpoczynek, lub tak inwazyjne, jak zabieg chirurgiczny. Istnieje wiele czynników, które należy wziąć pod uwagę, aby określić najbardziej odpowiednie leczenie złamanej kości, w tym:

• Lokalizacja złamanej kości
• Ustawienie złamania
• Oczekiwania pacjenta

Poniżej opisano niektóre z najczęściej stosowanych metod leczenia złamań.

Unieruchomienie

igor kisselev, www.close-up.biz / Getty Images

Najczęstszym rodzajem leczenia złamań jest unieruchomienie. Istnieją różne rodzaje unieruchomienia, w tym szyna, szelki, gipsy, zawiesia i inne.

Unieruchomienie odlewu jest najczęstszą metodą, w której materiał (zazwyczaj gips lub włókno szklane) jest owinięty wokół zranionej kończyny i pozostawiony do utwardzenia. Odlewy mają nieskończoną liczbę kształtów i rozmiarów i wymagają odpowiedniej pielęgnacji.

Złamania leczone unieruchomieniem muszą być odpowiednio wyrównane, aby umożliwić gojenie z dobrymi wynikami. Jeśli wyrównanie złamania nie jest wystarczające, może być konieczne dalsze leczenie.

Zmniejszanie (resetowanie) złamanej kości

Procedura zwana redukcją złamania lub redukcją złamania jest interwencją mającą na celu lepsze wyrównanie złamanych kości. Redukcję złamania można przeprowadzić jako redukcję zamkniętą (niechirurgiczną) lub redukcję otwartą (zabieg chirurgiczny).

Typowa zamknięta redukcja jest wykonywana poprzez podanie znieczulenia miejscowego złamanej kości lub znieczulenia ogólnego, po którym następuje określony manewr w celu wyrównania złamanej kości. Po zamkniętej redukcji zakładano szynę lub gips, aby utrzymać kości w poprawionym ustawieniu podczas gojenia.

Trakcja

Xavier Bonghi / Getty Images

Trakcja to starsza forma leczenia złamań, która jest obecnie stosowana znacznie rzadziej. Istnieją jednak sytuacje, w których trakcja może być bardzo przydatną opcją leczenia.

Trakcja obejmuje delikatne pociągnięcie kończyny w celu wyrównania kości. Często metalowy trzpień jest umieszczany w kości z dala od złamania, nazywa się to trakcją szkieletową. Liny i ciężarki są przymocowane do sworznia, aby delikatnie pociągnąć i utrzymać fragmenty kości w jednej linii.

Trakcja skóry jest podobną koncepcją, ale zamiast wsuwania szpilki do kości, trakcja jest umieszczana przez zewnętrzne pociągnięcie kończyny. Trakcja skóry nie może ciągnąć z taką siłą, jak trakcja szkieletowa, więc jeśli trakcja jest używana dłużej niż przez krótki czas, preferowana jest zwykle przyczepność szkieletowa.

Szpilki

Szpilki mogą być używane do stabilizacji kości, gdy zamknięta redukcja jest używana w celu poprawy ustawienia, ale odlew jest niewystarczający, aby utrzymać kości w miejscu.

Szpilki są zwykle umieszczane przez skórę w procedurze zwanej zamkniętą redukcją z przezskórnym przypinaniem (CRPP). Szpilki są umieszczane na sali operacyjnej, ale zazwyczaj można je usunąć w gabinecie lekarskim, a większość procedur ich usuwania powoduje niewielki dyskomfort. W przypadku dyskomfortu usunięcie można przeprowadzić na sali operacyjnej.

Mocowanie zewnętrzne

Jesus Tarruella / Getty Images

Mocowanie zewnętrzne również wykorzystuje szpilki, które wchodzą w skórę, ale są trzymane razem na zewnątrz ciała za pomocą ramy, aby utrzymać wyrównanie.Stabilizacja zewnętrzna może być doskonałą opcją w przypadku urazów, ponieważ można je szybko zastosować, można je regulować w razie potrzeby i umożliwiają dostęp do skóry i ran tkanek miękkich. Stabilizacja zewnętrzna jest często stosowana w przypadku złamań otwartych (w przeciwieństwie do złamań zamkniętych).

Stabilizacja zewnętrzna może być również pomocna w przypadku znacznego obrzęku, który może uczynić operację zbyt ryzykowną. Dzięki tymczasowemu unieruchomieniu złamania obrzęk może ulec poprawie, a stabilizację wewnętrzną można rozważyć w późniejszym czasie.

Otwarta redukcja z wewnętrzną fiksacją

Thierry Dosogne / Getty Images

Otwarta redukcja ze stabilizacją wewnętrzną (ORIF) polega na chirurgicznym otwarciu miejsca złamania, wyrównaniu fragmentów kości, a następnie przytrzymaniu ich na miejscu. Najpopularniejszym rodzajem mocowania wewnętrznego są metalowe płytki i śruby, chociaż istnieje wiele urządzeń, które mogą być używane do stabilizacji różnego rodzaju złamań.

(ORIF) to preferowana metoda leczenia wielu różnych typów złamań:

• Złamania, które mają tendencję do przemieszczania się pomimo unieruchomienia
• Złamania, które są źle wyrównane
• Złamania wokół stawów, które są źle wyrównane

Określenie, kiedy złamanie powinno zostać poddane operacji, jest złożoną decyzją, która musi uwzględniać wiele zmiennych, w tym rodzaj, lokalizację i ciężkość złamań, a także oczekiwania pacjenta. W niektórych sytuacjach implanty metalowe mogą wymagać usunięcia w późniejszym terminie.

Śródrdzeniowy pręt

Verywell / Jonathan Cluett

Wkłucie śródrdzeniowe (IM) to zabieg chirurgiczny mający na celu ustabilizowanie złamanej kości poprzez wprowadzenie metalowego pręta do wydrążonego kanału szpikowego kości. Ta część kości (w której znajduje się szpik kostny) może być używana do trzymania pręta i umożliwia w niektórych przypadkach wczesny ruch i przenoszenie ciężaru

Pręt IM można stosować w przypadku złamań kości długich kończyn dolnych, które nie znajdują się blisko stawów (końców kości). Chociaż leczenie to często pozwala na wczesny ruch, to to, jak szybko można wznowić chodzenie po operacji, często zależy od rodzaju złamania.

Słowo od Verywell

Właściwe leczenie może pomóc w wyzdrowieniu, aby zapewnić dobry wynik. Chociaż gojenie się złamań często wydaje się powolne, istnieją kroki, które zapewniają gojenie złamanej kości. Upewnij się, że postępujesz zgodnie z zaleceniami lekarza, aby złamana kość dobrze się zagoiła!