Współzależność, czasami nazywana „uzależnieniem od związku”, jest stanem emocjonalnym i behawioralnym, który wpływa na zdolność osoby do utrzymywania zdrowego, wzajemnie satysfakcjonującego związku. Osoby ze współzależnością często znajdują się w związkach, które są jednostronne, emocjonalnie destrukcyjne i dysfunkcyjne.
Termin współzależność pierwotnie odnosił się do partnerów osób z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych, ale rozszerzył się na różne dynamiki relacji.
Brakuje zaktualizowanych badań statystyk dotyczących współzależności i współzależności, ale starsze badania sugerują, że współzależność jest powszechna.
Westend61 / Getty Images
Co to jest współzależność?
Niektórzy specjaliści zajmujący się zdrowiem psychicznym argumentują, że współzależność należy uznać za oficjalną chorobę psychiczną, ale od momentu wydrukowania The Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders, 5. wydanie (DSM-5), współuzależnienie nie jest uznawane za wyjątkowe zaburzenie psychiczne. Wcześniejsze
Nie oznacza to, że współzależność nie jest rzeczywista lub nieistotna - wręcz przeciwnie. Współzależność może być wyniszczająca.
Osoba współzależna odkłada na bok własne potrzeby i staje się nadmiernie czujna, jeśli chodzi o zaspokajanie potrzeb innej osoby, do tego stopnia, że jej życie kręci się wokół tej osoby, tworząc jednostronną relację, która jest destrukcyjna i dysfunkcyjna dla obu stron.
Relacje współzależne a relacje zależne
Współzależność odnosi się do niezdrowego przywiązania do jednej konkretnej osoby, ale ta osoba nie musi być romantycznym partnerem. Współzależność może również występować w przyjaźniach, między członkami rodziny, między szefem a podwładnymi lub współpracownikami - każdy związek, w którym jeden partner jest dysfunkcjonalnie zależny od drugiego, można uznać za związek współzależny.
Relacja współzależna różni się od relacji zależnej. Związek zależny między dwojgiem ludzi jest zwykle uważany za zdrowy. Wszystkie relacje wymagają pewnej zależności od drugiej osoby.
W relacji zależnej role są bardziej równe, a zarówno wsparcie dla drugiego partnera, jak i zależność od niego to dawanie i branie, a nie wypaczanie, jak w relacji między osobą współzależną a aktywatorem. Wcześniejsze
Umożliwiający może być trudno zidentyfikować potrzeby lub pragnienia współzależnego dotyczące relacji.
Partner współzależny obawia się porzucenia i nie może wyobrazić sobie rzeczywistości bez jej bodźca.
Objawy
Nasilenie objawów współzależności działa na spektrum, a nie na skali „wszystko albo nic”.
Cechy i zachowania osób współzależnych składają się na serię wzorców.
Wzorce odmowy
- Trudność w rozpoznaniu tego, co czują
- Minimalizowanie, zmienianie lub zaprzeczanie temu, jak naprawdę się czują
- Postrzegają siebie jako całkowicie niesamolubnych i oddanych dobru innych
Wzorce niskiej samooceny
- Trudności w podejmowaniu decyzji
- Surowa ocena samych siebie, myślenie o tym, co myślą, mówią lub robią, nigdy nie jest wystarczająco dobre
- Zawstydzenie z powodu uznania, pochwały lub prezentów
- Niezdolność do zidentyfikowania lub poproszenia o to, czego chcą i potrzebują
- Wyższą wagę przywiązuje się do aprobaty innych osób dla ich myślenia, uczuć i zachowania niż do własnego
- Nie postrzegajcie siebie jako osoby kochane lub wartościowe
Wzorce zgodności
- Kompromis w zakresie wartości i uczciwości w celu uniknięcia odrzucenia i złości innych ludzi
- Wysoka wrażliwość na uczucia innych i przyjmowanie tych samych uczuć
- Ekstremalna lojalność, zbyt długie pozostawanie w szkodliwych sytuacjach
- Wyższą wagę przykłada się do opinii i uczuć innych
- Strach przed wyrażaniem różnych punktów widzenia lub uczuć
- Odkładanie na bok własnych interesów, aby robić to, czego chcą inni
- Akceptacja seksu jako substytutu miłości
Wzorce sterowania
- Przekonanie, że ludzie nie są w stanie o siebie zadbać
- Próbuje przekonać innych, co mają myśleć, robić lub czuć
- Uraza, gdy inni odmawiają pomocy lub odrzucają ich rady
- Swobodne udzielanie niezamówionych porad i wskazówek
- Dawanie prezentów i przysług tym, na których chcą mieć wpływ
- Wykorzystywanie seksu w celu uzyskania aprobaty i akceptacji
- Musi czuć się potrzebny, aby mieć związek z innymi
Wzorce unikania
- Zachowania i działania, które skłaniają innych do odrzucenia, wstydu lub złości wobec nich
- Surowa ocena tego, co myślą, mówią lub robią inni
- Unikanie emocjonalnej, fizycznej lub seksualnej intymności, aby uniknąć poczucia bezbronności
- Uwzględnienie uzależnień od ludzi, miejsc i rzeczy, aby odwrócić ich uwagę od intymności w związkach
- Komunikacja pośrednia lub wymijająca, aby uniknąć konfliktu lub konfrontacji
- Przekonanie, że okazywanie emocji jest oznaką słabości
Diagnoza
Objawy współzależności pokrywają się z kilkoma innymi stanami, w szczególności z zaburzeniem osobowości zależnej.
Chociaż brzmią podobnie, istnieją kluczowe różnice między współzależnością a zaburzeniem osobowości zależnej, przede wszystkim to, że współzależność obejmuje zależność od konkretnej osoby, ale zaburzenie osobowości zależnej opisuje ogólnie cechy zależne w stosunku do innych.
W przeciwieństwie do współzależności, zaburzenie osobowości zależnej jest zawarte w DSM-5 i jest uważane za oficjalną chorobę psychiczną.
Podobne nazwy, różne warunki
Współzależność i zaburzenie osobowości zależnej brzmią podobnie, ale różnią się od siebie na dwa kluczowe sposoby:
- Osobowość zależna jest oficjalną chorobą psychiczną i jest uwzględniona w DSM-5, podczas gdy współzależność nie jest.
- Osobowość zależna wiąże się z nadmierną potrzebą opieki nad innymi, podczas gdy osoba współzależna skupia się na jednej, konkretnej osobie.
W Internecie dostępnych jest kilka kwestionariuszy, z których można skorzystać samodzielnie, z myślą, że duża liczba odpowiedzi „tak” budzi sygnały ostrzegawcze we współzależności. Kwestionariusze te są generalnie odmianami pytań opartych na objawach wymienionych powyżej.
Chociaż kwestionariusze te mogą stanowić punkt wyjścia, nie zastępują oceny przeprowadzanej przez pracownika służby zdrowia.
Jeśli podejrzewasz, że możesz być współzależny, umów się na wizytę u lekarza lub specjalisty zdrowia psychicznego, takiego jak doradca, terapeuta lub psychiatra. Ponieważ wiele objawów współzależności jest takich samych lub podobnych do innych schorzeń, Twój opiekun może pomóc w ustaleniu dokładnej diagnozy.
Przyczyny
Uważa się, że współzależność rozwija się w dysfunkcyjnych środowiskach rodzinnych, szczególnie w dzieciństwie. Podstawowe problemy w dysfunkcyjnym środowisku rodzinnym obejmują:
- Członek rodziny cierpiący na zaburzenia związane z używaniem substancji, w tym narkotyków, alkoholu, związków, pracy, jedzenia, seksu lub hazardu
- Obecność wykorzystywania fizycznego, emocjonalnego lub seksualnego
- Członek rodziny żyjący z przewlekłą chorobą psychiczną lub fizyczną
W dysfunkcyjnym środowisku rodzinnym strach, złość i wstyd pozostają niezauważone, co prowadzi członków rodziny do tłumienia emocji i ignorowania własnych potrzeb.
Chociaż nie jest to już wymagane do określenia współzależności, zaburzenia związane z używaniem substancji i współzależność są często powiązane w ramach związku, co utrudnia wyzdrowienie z każdego stanu.
Osoba współzależna może mieć trudności z procesem powrotu do współzależności z powodu potrzeby pomocy osobie z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji psychoaktywnych. Z drugiej strony, osoba współzależna nie ma zdolności do wyznaczania granic i udzielania odpowiedniego wsparcia potrzebnego osobie z zaburzeniami związanymi z używaniem substancji odurzających. Staje się błędnym kołem, wymagającym pomocy obu stron, aby jedna z nich odniosła sukces.
Leczenie
O ile nie są leczone współwystępujące choroby, leki na ogół nie są częścią leczenia współuzależnienia.
Niektóre miejsca, od których należy zacząć, szukając leczenia współuzależnienia, obejmują:
- Rozmowa z licencjonowanym lekarzem psychiatrycznym
- Zapisanie się na konsultacje z terapeutą
- Czytanie poradników o współuzależnieniu
- Rozmowa z zaufanymi przyjaciółmi i członkami rodziny o współzależnych związkach
Terapia
Terapia współzależności koncentruje się na obecnym związku, przeszłych związkach i traumie z dzieciństwa, która mogła przyczynić się do tendencji współzależnych.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) to forma terapii polegająca na rozpoznawaniu i zmienianiu niezdrowych wzorców myślowych i zachowań. CBT, podobnie jak inne podejścia terapeutyczne, może być pomocne dla osób zmagających się ze współuzależnieniem.
Współzależni anonimowi
Podobnie do bardziej znanych Anonimowych Alkoholików, Współzależni Anonimowi (CoDA) to grupa zdrowienia, w której osoby współzależne wspierają się nawzajem, wspólnie pracują nad swoim leczeniem i uzyskują dostęp do programów.
Podobnie jak Anonimowi Alkoholicy, CoDA obejmuje 12 kroków. Program obejmuje również 12 tradycji, 12 obietnic i 12 koncepcji usług.
Korona
Istnieją zajęcia i ćwiczenia, które możesz wykonywać w domu, aby popracować nad wyzdrowieniem ze współzależności.
- Spójrz na uczciwy spis relacji: po zapoznaniu się ze współzależnością zbadaj siebie, swojego partnera i swój związek pod kątem czerwonych flag.
- Zrozum wpływ współzależnego związku na twoje życie: porównaj zdrowy, zależny związek z współzależnym. Zwróć uwagę na pozytywne skutki zdrowego związku w porównaniu ze szkodliwymi skutkami współzależnego związku. Może to pomóc Ci uświadomić sobie, co cenisz i chcesz zmienić.
- Weź odpowiedzialność: osoba, która jest współzależna, i jej wspierający partnerzy mogą mieć trudności z wzięciem odpowiedzialności za własne uczucia i wady. Każda osoba przejmująca kontrolę nad sobą i przypominająca sobie nawzajem, że kontroluje własne emocje i zachowania, może pomóc przerwać ten cykl.
- Czytaj książki: Książki na temat współzależności mogą być świetnym sposobem na zrozumienie tego stanu i pomóc ci w introspekcji.
Pracuj nad związkiem - lub uciekaj
Praca nad leczeniem współuzależnienia oznacza zmianę niezdrowego związku, a nawet jego opuszczenie. Dotyczy to wszystkich współzależnych związków, a nie tylko romantycznych związków partnerskich.
- Zrób sobie przerwę: jeśli to możliwe, zrób sobie przerwę od związku, aby przez chwilę skupić się na sobie. Oprzyj się pokusie rozpoczęcia nowego romantycznego związku od razu, jeśli właśnie go zakończyłeś.
- Ustal granice: kiedy odrywasz się od związku lub go zrywasz, prawdopodobnie opór ze strony partnera. Może stać się toksyczny. Mogą być źli, manipulujący i wytrwali. Mogą bombardować Cię telefonami i SMS-ami. Wyznaczanie jasnych granic i konsekwentne ich przestrzeganie to potężne przesłanie. Będą musieli zmienić lub znaleźć związek z kimś innym.
- Ćwicz samoświadomość: samo opuszczenie związku nie „wyleczy” współzależności. Nadal będziesz miał nad sobą pracę, samodzielnie lub z pomocą profesjonalisty. Będziesz także musiał zachować czujność podczas rozpoczynania nowych relacji. Uważaj na zachowania partnera, które mogą wywołać twoje przeszłe współzależne zachowania. Bądź introspektywny, szukaj sygnałów ostrzegawczych, które powtarzają poprzednie problematyczne zachowania lub że Twój związek jest niezrównoważony, niezdrowy lub nie jest przyjemny.
Jeśli nie jesteś bezpieczny
Jeśli Ty lub ktoś z Twoich bliskich jest ofiarą przemocy domowej, skontaktuj się z National Domestic Violence Hotline pod numerem 1-800-799-7233, aby uzyskać poufną pomoc przeszkolonych adwokatów.
Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych linii pomocy.
Słowo od Verywell
Współzależność może być mylącą koncepcją, a rozpoznanie jej nie zawsze jest łatwe - szczególnie w sobie. Chociaż współzależność jest toksyczna w każdym związku, dobrą wiadomością jest to, że można nią zarządzać i przezwyciężyć. Niezależnie od tego, czy zdecydujesz się pozostać w związku, czy go zostawisz, poznanie współzależności, bycie introspekcyjnym i, jeśli to konieczne, rozmowa z profesjonalistą może pomóc ci nauczyć się zdrowszych sposobów podejścia do relacji.
