Wpływ słońca na skórę

Światło słoneczne ma głęboki wpływ na skórę, co może skutkować przedwczesnym starzeniem się, rakiem skóry i wieloma innymi schorzeniami skóry. Narażenie na światło ultrafioletowe (UV) stanowi około 90% wszystkich objawów uszkodzenia skóry.

Fakty dotyczące promieniowania UV

Słońce emituje promieniowanie UV, które dzielimy na kategorie na podstawie ich względnej długości fali (mierzonej za pomocą nanometru lub nm):

• Promieniowanie UVC (100 do 290 nm)
• Promieniowanie UVB (290 do 320 nm)
• Promieniowanie UVA (320 do 400 nm)

Promieniowanie UVC ma najkrótszą długość fali i jest prawie całkowicie pochłaniane przez warstwę ozonową. W związku z tym tak naprawdę nie wpływa na skórę. Jednak promieniowanie UVC można znaleźć z takich sztucznych źródeł, jak lampy rtęciowe i lampy bakteriobójcze.

Promieniowanie UVB oddziałuje na najbardziej zewnętrzną warstwę skóry (naskórek) i jest główną przyczyną oparzeń słonecznych. Najsilniejszy jest między godziną 10:00 a 14:00. kiedy słońce jest najjaśniejsze. Jest również bardziej intensywny w miesiącach letnich, stanowiąc około 70 procent rocznej ekspozycji na promieniowanie UVB. Ze względu na długość fali UVB nie przenika łatwo przez szkło.

Dla kontrastu, kiedyś uważano, że promieniowanie UVA ma tylko niewielki wpływ na skórę. Od tego czasu badania wykazały, że UVA jest głównym czynnikiem przyczyniającym się do uszkodzenia skóry. UVA wnika głębiej w skórę z intensywnością, która nie zmienia się tak bardzo, jak UVB. W przeciwieństwie do UVB, UVA nie jest filtrowane przez szkło.

Szkodliwe działanie UVA i UVB

Zarówno promieniowanie UVA, jak i UVB może powodować wiele nieprawidłowości skórnych, w tym zmarszczki, zaburzenia związane ze starzeniem się, raka skóry i obniżoną odporność na infekcje. Chociaż nie do końca rozumiemy mechanizmy tych zmian, niektórzy uważają, że rozpad kolagenu i powstawanie wolnych rodników może zakłócać naprawę DNA na poziomie molekularnym.

Wiadomo, że promieniowanie UV zwiększa liczbę znamion w częściach ciała narażonych na działanie promieni słonecznych. Nadmierna ekspozycja na słońce może również prowadzić do rozwoju zmian przednowotworowych zwanych rogowaceniem słonecznym. Rogowacenie słoneczne uważa się za przedrakowe, ponieważ jeden na 100 osób rozwinie się w raka płaskonabłonkowego. Guzki rogowacenia słonecznego są często łatwiejsze do wyczucia niż zobaczenia i zazwyczaj pojawiają się na twarzy, uszach i grzbiecie dłoni.

Ekspozycja na promieniowanie UV może również powodować rogowacenie łojotokowe, które wygląda jak brodawkowate zmiany „przyklejone” do skóry. W przeciwieństwie do rogowacenia słonecznego, rogowacenie łojotokowe nie staje się rakowe.

Rozkład kolagenu i wolne rodniki

Promieniowanie UV może powodować szybszy rozkład kolagenu niż normalne starzenie. Czyni to poprzez penetrację środkowej warstwy skóry (skóry właściwej), powodując nieprawidłowe gromadzenie się elastyny. Kiedy te elastyny ​​gromadzą się, wytwarzane są enzymy, które nieumyślnie rozkładają kolagen i tworzą tak zwane „blizny słoneczne”. Ciągła ekspozycja tylko przyspiesza proces, prowadząc do dalszego marszczenia i zwiotczenia.

Promieniowanie UV jest również jednym z głównych twórców wolnych rodników. Wolne rodniki to niestabilne cząsteczki tlenu, które mają tylko jeden elektron zamiast dwóch. Ponieważ elektrony występują w parach, cząsteczka musi usuwać brakujący elektron z innych cząsteczek, powodując reakcję łańcuchową, która może uszkodzić komórki na poziomie molekularnym. Wolne rodniki nie tylko zwiększają liczbę enzymów rozkładających kolagen, ale mogą również zmieniać materiał genetyczny komórki w sposób, który może prowadzić do raka.

Efekty układu odpornościowego

Organizm ma obronny układ odpornościowy przeznaczony do zwalczania infekcji i nieprawidłowego wzrostu komórek, w tym raka. Ta obrona immunologiczna obejmuje wyspecjalizowane białe krwinki zwane limfocytami T i komórki skóry zwane komórkami Langerhansa. Kiedy skóra jest wystawiona na nadmierne działanie promieni słonecznych, uwalniane są pewne substancje chemiczne, które aktywnie hamują te komórki, osłabiając ogólną odpowiedź immunologiczną.

Nie jest to jedyny sposób, w jaki nadmierna ekspozycja może osłabić odporność człowieka. Ostatnią linią obrony immunologicznej organizmu jest apoptoza, w wyniku której poważnie uszkodzone komórki są zabijane i nie mogą stać się rakowe. (Jest to jeden z powodów, dla których złuszczasz skórę po oparzeniu słonecznym). Chociaż proces ten nie jest w pełni zrozumiały, wydaje się, że nadmierna ekspozycja na promieniowanie UV zapobiega apoptozie, umożliwiając komórkom przedrakowym stać się złośliwymi.

Zmiany skórne wywołane przez słońce

Ekspozycja na promieniowanie UV powoduje nierównomierne zgrubienie i ścieńczenie skóry zwane elastozą słoneczną, co skutkuje grubymi zmarszczkami i żółtymi przebarwieniami. Może również powodować cieńsze ściany naczyń krwionośnych, co prowadzi do łatwych siniaków i pajączków (teleangiektazji) na twarzy.

Zdecydowanie najczęstszymi zmianami pigmentowymi wywołanymi przez słońce są piegi. Pieg powstaje, gdy komórki skóry produkujące pigment (melanocyty) są uszkodzone, co prowadzi do powiększenia pryszczycy. Innym są plamy starcze, które zwykle pojawiają się na grzbietach dłoni, klatce piersiowej, ramionach, ramionach i górnej części pleców. Chociaż plamy starcze są często widoczne u osób starszych, nie są one związane z wiekiem, jak sugeruje ich nazwa, ale są konsekwencją urazów słonecznych.

Ekspozycja na promieniowanie UV może również prowadzić do pojawienia się białych plam na nogach, rękach i ramionach, ponieważ melanocyty są stopniowo niszczone przez promieniowanie słoneczne.

Rak skóry i czerniak

Zdolność słońca do wywoływania raka jest dobrze znana. Trzy główne typy raka skóry to czerniak, rak podstawnokomórkowy i rak płaskonabłonkowy.

Czerniak jest najbardziej śmiercionośnym z tej trójki, ponieważ rozprzestrzenia się (daje przerzuty) łatwiej niż inne. Rak podstawnokomórkowy jest najczęstszy i ma tendencję do rozprzestrzeniania się miejscowego, a nie przerzutów. Rak płaskonabłonkowy jest drugim co do częstości występowania i wiadomo, że daje przerzuty, chociaż nie jest tak powszechny jak czerniak.

Ekspozycja na słońce jest najważniejszym czynnikiem ryzyka rozwoju czerniaka. Z kolei ryzyko raka podstawnokomórkowego lub raka kolczystokomórkowego jest związane zarówno z typem skóry danej osoby, jak i ilością ekspozycji na promieniowanie UV w ciągu całego życia.