Różnice między rakiem jelita grubego i jelita grubego

Często uważa się, że rak jelita grubego i rak okrężnicy to to samo lub ich podgrupa. I, prawdę mówiąc, terminy te są często używane zamiennie, nawet przez pracowników służby zdrowia. Jednak chociaż istnieją podobieństwa, różnice między rakiem okrężnicy a rakiem jelita grubego mogą być dość wyraźne.

Dla niektórych termin „rak okrężnicy” może obejmować zarówno raka okrężnicy, jak i odbytnicy. Dla innych „rak jelita grubego” może być stosowany do opisania nowotworu okrężnicy, nawet jeśli sama odbytnica nie jest zajęta. Obie są w porządku, ale czy mają rację? Bardziej niejasnym terminem używanym do opisania raka jelita grubego jest rak jelita grubego, który opisuje raka, który zaczyna się w okrężnicy lub odbytnicy.

Odkładając na chwilę na bok semantykę, istnieje kilka ważnych różnic między rakiem okrężnicy a rakiem odbytnicy, które wymagają analizy, a nie najmniej ważnym jest sposób, w jaki te dwie choroby postępują.

Anatomia okrężnicy i odbytnicy

Okrężnica i odbytnica są częścią jelita grubego, ostatecznym miejscem docelowym przewodu pokarmowego. Okrężnica ma około pięciu stóp długości i jest podzielona na okrężnicę proksymalną (pierwsza część przymocowana do jelita cienkiego) i okrężnicę dystalną (druga część przymocowana do odbytnicy). Odbytnica to ostatnie od sześciu do 12 cali okrężnicy, która rozciąga się do odbytu.

Sama okrężnica jest również podzielona na dwie strony, których tworzenie powstaje podczas embriogenezy (tworzenie się dziecka). Po prawej stronie znajduje się okrężnica wstępująca (okrężnica proksymalna), a po lewej okrężnica zstępująca, okrężnica esicy i okrężnica dystalna.

Podobieństwa między rakiem okrężnicy i odbytnicy

Ogólnie rzecz biorąc, raki okrężnicy i odbytnicy mają wyraźne podobieństwa, szczególnie w sposobie, w jaki się manifestują:

• Częstość występowania: rak jelita grubego to trzecia najczęstsza przyczyna zgonów związanych z rakiem w Stanach Zjednoczonych. Około 25 procent przypadków raka jelita grubego to raki odbytnicy.
• Czynniki ryzyka: Rak okrężnicy i odbytnicy są bardziej do siebie podobne, jeśli chodzi o przyczyny i czynniki ryzyka. W obu przypadkach występuje związek między czerwonym mięsem a rakiem, choć silniejszy w przypadku raka odbytnicy. Z drugiej strony rak okrężnicy jest silniej powiązany z używaniem alkoholu.
• Objawy: Objawy raka okrężnicy i odbytnicy są bardzo podobne, chociaż niektóre mogą się różnić. Na przykład krwawienie z górnej części okrężnicy jest bardziej prawdopodobne, że ma brązową lub czarną krew, podczas gdy dystalne raki zwykle powodują jaśniejszą, czerwoną krew.
• Genetyka: z molekularnego punktu widzenia raki okrężnicy i odbytnicy są niezwykle podobne, biorąc pod uwagę rodzaj mutacji genetycznych odpowiedzialnych za ich wzrost. Istnieją pewne różnice, ale ogólnie oba nowotwory są wyraźnie powiązane.

Różnice między rakiem okrężnicy a rakiem odbytnicy

Pomimo podobieństw istnieją uderzające różnice między dwoma rodzajami raka:

• Predylekcja płciowa: rak okrężnicy jest rozmieszczony prawie po równo między płciami, podczas gdy rak odbytnicy występuje nieco częściej u mężczyzn niż u kobiet.
• Anatomia: Dopływ krwi, drenaż limfatyczny i zaopatrzenie w nerwy okrężnicy i odbytnicy są zupełnie inne. Jest to ważne, ponieważ nowotwory dają przerzuty (rozprzestrzeniają się) do innych obszarów ciała poprzez naczynia krwionośne i limfatyczne.
• Nawrót choroby: to może być największy czynnik różnicujący. Ogólnie rzecz biorąc, rak odbytnicy jest trudniejszy do wyleczenia, a nawrót rozwija się u 15 do 45 procent pacjentów.
• Inwazja pobliskich tkanek: Rak okrężnicy, będąc w jamie brzusznej, ma wokół siebie znacznie więcej „przestrzeni”, podczas gdy rak odbytnicy występuje w znacznie ciaśniejszym miejscu. Dlatego rak odbytnicy ma większe szanse na rozprzestrzenienie się do pobliskich tkanek.
• Chirurgia: Operacja raka okrężnicy może być zalecana na każdym etapie choroby, podczas gdy sama operacja bez chemioterapii lub radioterapii jest zwykle zalecana w etapach 1 i 2. Z kolei operację raka odbytnicy można przeprowadzić od etapu 1 do 3, często w połączeniu z chemioterapią i radioterapią.
• Trudność operacji: Operacja raka okrężnicy jest znacznie prostsza w porównaniu z rakiem odbytnicy. W przypadku operacji odbytnicy dostęp do guza i uniknięcie wielu otaczających go struktur jest trudniejszy.
• Kolostomia: Osoby, które przeszły operację raka odbytnicy, mają większe prawdopodobieństwo trwałej kolostomii. Dzieje się tak, ponieważ często wymagane jest usunięcie zwieracza odbytu, którego nie można ani wymienić, ani zrekonstruować.
• Radioterapia: Radioterapia nie jest powszechnie stosowana w przypadku raka okrężnicy, ale jest stosowana w przypadku raka odbytnicy (głównie w stadium 2 lub 3).
• Chemioterapia: Chemioterapia raka okrężnicy jest często stosowana jako uzupełnienie operacji w etapach 3 i 4 (a czasem 2). W przypadku raka odbytnicy chemioterapię można stosować nawet w przypadku choroby w stadium 1.
• Powikłania pooperacyjne: osoby z rakiem odbytnicy są bardziej narażone na powikłania pooperacyjne w porównaniu z osobami po operacji raka okrężnicy, które są bardziej podatne na krótkotrwałe powikłania medyczne.

Badania nad rakiem okrężnicy

Wydaje się również, że istnieje dość duża różnica między rakami, które powstają po prawej stronie okrężnicy (okrężnica wstępująca) i tymi, które powstają po lewej stronie (okrężnica zstępująca, okrężnica esicy, odbytnica).

Wiemy już, że tkanki po prawej stronie mają inne komórki niż po lewej, co jest pozostałością po rozwoju embrionalnym. Od tamtej pory dane wykazały, że wskaźniki przeżycia w przypadku raka lewostronnego są zazwyczaj lepsze niż w przypadku raka prawostronnego. Chociaż wyniki te są uważane za znaczące, nie zostało jeszcze ustalone, czy wpłynie to na zmianę podejścia do leczenia.

W miarę jak nasze rozumienie genetyki poprawia się, zaczynamy również znajdować różnice we wspólnych mutacjach genów i podstawach molekularnych tych nowotworów. Dzięki lepszemu zrozumieniu tych różnic naukowcy mają nadzieję znaleźć immunologiczne i biogenetyczne podejście do specyficznego ukierunkowania na te wyjątkowe komórki, pozwalające na kontrolę - a nawet zwalczenie - choroby.