Elementy systemu stymulacji rdzenia kręgowego

Stymulacja rdzenia kręgowego (SCS) to technika medyczna stosowana do dostarczania łagodnych impulsów elektrycznych do nerwów wzdłuż kręgosłupa w celu zmodyfikowania lub zablokowania sygnałów bólowych wysyłanych do mózgu.

SCS został po raz pierwszy użyty do leczenia bólu w 1967 r., A później został zatwierdzony do użytku przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków w 1989 r. W celu złagodzenia bólu spowodowanego uszkodzeniem nerwów w tułowiu, ramionach lub nogach (w tym bólem dolnej części pleców, bólem nóg i nieudanymi plecami) operacja).

Urządzenie jest wszczepiane w pobliżu kręgosłupa i działa podobnie jak rozrusznik serca. Zamiast bólu osoba zazwyczaj odczuwa lekkie mrowienie. Nowsze systemy, takie jak system stymulacji Senza zatwierdzony w 2015 r., Były w stanie w znacznym stopniu przezwyciężyć ten efekt.

System SCS składa się z czterech komponentów, które współpracują ze sobą, aby dostarczyć stymulację elektryczną do źródła bólu (znanego również jako generator bólu). Większość dzisiejszych urządzeń waży nieco więcej niż uncję i składa się z generatora impulsów, przewodów elektrycznych, pilota zdalnego sterowania i ładowarki do baterii.

Wszczepialny generator impulsów

Wszczepialny generator impulsów (IPG) jest centralnym elementem każdego systemu SCS. Jest mniej więcej wielkości wafla waniliowego i jest wszczepiany chirurgicznie w okolicy brzucha lub pośladka. Następnie przewody elektryczne są prowadzone od IPG do przestrzeni nadtwardówkowej w kanale kręgowym.

Przestrzeń nadtwardówkowa to obszar pomiędzy powłoką kręgosłupa (zwaną oponą twardą) a ścianą kręgosłupa. Tam często wstrzykuje się leki znieczulające, aby zablokować ból podczas ciąży.

Większość dzisiejszych IPG jest zasilana baterią wielokrotnego ładowania, chociaż tradycyjne, nieładowalne jednostki są nadal w użyciu.

Przewody i elektrody

Przewody systemu SCS są zasadniczo izolowanymi przewodami wychodzącymi z IPG, które odbierają i dostarczają impulsy elektryczne. Nie różnią się one od kabli rozruchowych samochodów używanych do przesyłania energii elektrycznej z aktywnego akumulatora do martwego.

Na końcu każdego odprowadzenia znajduje się elektroda, którą wprowadza się do przestrzeni nadtwardówkowej. Istnieją dwa główne typy potencjalnych klientów:

• Elektrody przezskórne (przezskórne oznacza „pod skórą”), które wprowadza się do tkanki miękkiej za pomocą prostego nacięcia
• Elektrody chirurgiczne, które jak sama nazwa wskazuje, zakładane są podczas operacji kręgosłupa

Zdalne sterowanie

Nowsze IPG są zaprojektowane tak, abyś mógł do pewnego stopnia kontrolować poziom stymulacji. Odbywa się to za pomocą pilota zdalnego sterowania zaprogramowanego na konkretną jednostkę.

Pilot zdalnego sterowania może być niezbędny do dokonywania regulacji, jeśli na IPG kiedykolwiek wpłyną zakłócenia elektromagnetyczne (EMI). Może się to zdarzyć, jeśli kiedykolwiek będziesz blisko sprzętu, takiego jak urządzenia bezpieczeństwa na lotniskach, które generują silne pole elektromagnetyczne. Po trafieniu przez EMI IPG może się wyłączyć lub wzrosnąć do poziomu, przy którym impuls elektryczny jest niewygodnie silny.

Pilot umożliwia tymczasową regulację lub wyłączenie urządzenia w razie potrzeby. W przeciwieństwie do rozrusznika serca, którego nie można wyłączyć, może to zrobić stymulator rdzenia kręgowego.

Ładowarka baterii

Obecnie używanych jest kilka IPG, które nie nadają się do ponownego naładowania i jest jasne, dlaczego. Starsze, nieładowalne jednostki mają żywotność baterii od dwóch do pięciu lat. Nowsze mogą trwać od 10 do 25 lat, oferując użytkownikom większą swobodę i znacznie mniej interwencji chirurgicznych.

Akumulator IPG jest ładowany poprzez umieszczenie bezprzewodowej ładowarki na skórze bezpośrednio nad urządzeniem. Jest utrzymywany na miejscu za pomocą regulowanego paska, a jego pełne naładowanie zajmuje zwykle kilka godzin tygodniowo. Sygnał dźwiękowy i / lub wskaźnik świetlny poinformują Cię, kiedy bateria jest w pełni naładowana.