Co to jest zastoinowa niewydolność serca?

Zastoinowa niewydolność serca (CHF) to termin używany do opisania tego, co dzieje się, gdy serce nie jest w stanie pompować wystarczającej ilości krwi, aby zaspokoić potrzeby organizmu. (Nie należy go mylić z zatrzymaniem krążenia, w którym serce całkowicie przestaje bić). CHF jest po prostu nieprawidłowym funkcjonowaniem mięśnia sercowego. Stan może być ostry, co oznacza, że ​​pojawia się szybko, lub przewlekły, co oznacza, że ​​występuje przez długi czas.

Objawy CHF mogą obejmować zmęczenie, obrzęk nóg i duszność (zwłaszcza podczas ćwiczeń). CHF można zdiagnozować na podstawie przeglądu objawów, badań krwi, USG serca i zdjęcia rentgenowskiego. Leczenie może się różnić w zależności od przyczyny i może obejmować dietę, ćwiczenia fizyczne, leki przeciwnadciśnieniowe, leki rozrzedzające krew i leki, takie jak Entresto, opracowane specjalnie do leczenia niewydolności serca.

W ciężkich przypadkach może być konieczne wszczepienie urządzenia kardiologicznego w celu poprawy siły lub rytmu serca. W najgorszym przypadku może być wymagany przeszczep serca.

Niewydolność serca o niskiej wydajności występuje u osób z niewydolnością serca, które mają niewielki zastój w płucach lub nie mają go wcale. W takich sytuacjach głównym problemem jest zwykle to, że mięsień sercowy stał się tak bardzo słaby, że serce nie jest już w stanie pompować wystarczającej ilości krwi do narządów organizmu.

Osoby, których niewydolność serca jest głównie niewydolnością serca o niskiej wydajności, częściej mają niskie ciśnienie krwi, zawroty głowy i omdlenia. Niewydolność serca o niskiej wydajności jest zwykle objawem bardzo zaawansowanej niewydolności serca i wiąże się z bardzo złym rokowaniem.

Bardzo dobrze / Emily Roberts

Objawy zastoinowej niewydolności serca

Objawy CHF mogą różnić się w zależności od miejsca uszkodzenia serca, szeroko opisywanego jako lewostronna niewydolność serca, prawostronna niewydolność serca lub niewydolność dwukomorowa.

Awaria lewostronna

Lewa strona serca jest odpowiedzialna za przyjmowanie wzbogaconej w tlen krwi z płuc i pompowanie jej do reszty ciała.

Jeśli serce ma niewydolność po lewej stronie (określane jako niewydolność serca lewej komory), wróci do płuc, pozbawiając resztę ciała potrzebnego tlenu.

Lewostronna niewydolność serca jest spowodowana dysfunkcją skurczową, kiedy serce nie wypompowuje krwi tak, jak powinno, lub dysfunkcją rozkurczową, w której serce nie wypełnia się krwią tak, jak powinno.

Charakterystyczne objawy lewostronnej niewydolności serca obejmują:

• Zmęczenie
• Zawroty głowy
• Duszność, zwłaszcza w pozycji leżącej lub podczas wysiłku
• Suchość lub świszczący oddech
• Wrzaski i trzaski w płucach
• Nieprawidłowe „galopujące” dźwięki serca (rytm galopu)
• Nocna duszność (napadowa duszność nocna)
• Chłodna temperatura skóry
• Niebieskawe odcienie skóry z powodu braku tlenu (sinica)
• Dezorientacja

Awaria prawostronna

Prawa strona serca jest odpowiedzialna za przyjmowanie z organizmu ubogiej w tlen krwi i pompowanie jej do płuc w celu natlenienia.

W przypadku niewydolności prawej strony serca (znanej jako niewydolność prawej komory serca) serce nie może wypełnić wystarczającej ilości krwi, co powoduje cofanie się krwi do żył.

Prawostronna niewydolność serca jest często spowodowana chorobą płuc (serce płucne), w której powiększenie lub niewydolność prawej komory prowadzi do zastoju krążenia w płucach, a także w pozostałej części ciała.

Charakterystyczne objawy prawokomorowej niewydolności serca obejmują:

• Zmęczenie
• Słabość
• Duszność, szczególnie podczas ćwiczeń
• Gromadzenie się płynu, zwykle w kończynach dolnych (obrzęk obwodowy) lub w dolnej części pleców (obrzęk krzyżowy)
• Rozdęta żyła szyjna na szyi
• Szybkie tętno (tachykardia)
• Ból lub ucisk w klatce piersiowej
• Zawroty głowy
• Przewlekły kaszel
• Częste oddawanie moczu w nocy (nokturia)
• Nagromadzenie płynu w jamie brzusznej (wodobrzusze)
• Powiększona wątroba
• Nudności
• Utrata apetytu

Niepowodzenie dwukomorowe

Dwukomorowa niewydolność serca obejmuje niewydolność zarówno lewej, jak i prawej komory serca. Jest to typ najczęściej obserwowany w praktyce klinicznej i objawia się objawami charakterystycznymi zarówno dla lewej, jak i prawej niewydolności serca.

Jedną z typowych cech dwukomorowej niewydolności serca jest wysięk opłucnowy, czyli gromadzenie się płynu między płucem a ścianą klatki piersiowej.

Podczas gdy wysięk opłucnowy może wystąpić przy prawostronnej niewydolności serca, aw mniejszym stopniu przy lewostronnej niewydolności serca, jest on znacznie bardziej charakterystyczny, gdy zaangażowane są obie strony. Objawy wysięku opłucnowego obejmują:

• Ostry ból w klatce piersiowej
• Duszność, szczególnie podczas aktywności
• Przewlekły suchy kaszel
• Gorączka
• Trudności w oddychaniu w pozycji leżącej
• Trudności w wykonywaniu głębokich oddechów
• Utrzymująca się czkawka

Komplikacje

CHF jest potencjalnym powikłaniem wielu różnych chorób i zaburzeń. Jednak rozwój CHF może wywołać dalsze komplikacje, zwiększając ryzyko zachorowania, ubezwłasnowolnienia i śmierci. Charakterystyczne powikłania CHF obejmują:

• Żylna choroba zakrzepowo-zatorowa, która jest skrzepem krwi, który tworzy się, gdy krew zaczyna gromadzić się w żyle. Jeśli skrzep oderwie się i przedostanie do płuc, może spowodować zator tętnicy płucnej. Jeśli odłamie się i utkwi w mózgu, może spowodować udar.
• Niewydolność nerek, która może wystąpić, gdy zmniejszone krążenie krwi umożliwia gromadzenie się produktów przemiany materii w organizmie. W przypadku ciężkiego przebiegu może być konieczna dializa lub przeszczep nerki.
• Uszkodzenie wątroby. Dzieje się tak często w przypadku zaawansowanej prawostronnej niewydolności serca, gdy serce nie dostarcza wątrobie krwi potrzebnej do jej funkcjonowania, co prowadzi do nadciśnienia wrotnego (wysokiego ciśnienia krwi w wątrobie), marskości i niewydolności wątroby.
• Uszkodzenie płuc, w tym ropniak (nagromadzenie ropy), odma opłucnowa (zapadnięcie się płuca) i zwłóknienie płuc (bliznowacenie płuc), które jest częstym powikłaniem wysięku opłucnowego.
• Uszkodzenie zastawki serca, które może wystąpić, gdy serce pracuje ciężej, aby pompować krew, powodując nieprawidłowe powiększenie zastawek. Długotrwałe zapalenie i uszkodzenie serca może prowadzić do ciężkiej arytmii, zatrzymania akcji serca i nagłej śmierci.

Przyczyny

Przyczyny CHF obejmują chorobę wieńcową, wysokie ciśnienie krwi, chorobę zastawek serca, infekcję, nadużywanie alkoholu lub przebyty zawał serca.

Zastoinowa niewydolność serca (często nazywana po prostu niewydolnością serca) dotyka około 6 milionów Amerykanów i jest główną przyczyną hospitalizacji osób powyżej 65 roku życia. Każdego roku diagnozuje się ponad 650 000 nowych przypadków.

Słowo „zastoinowy” odnosi się do gromadzenia się płynu w żyłach i tkankach płuc i innych części ciała. To właśnie zator wywołuje wiele charakterystycznych objawów CHF.

CHF jest wywoływana przez wiele chorób, które uszkadzają mięsień sercowy, zwanych kardiomiopatią. Typowe przyczyny to:

• Choroba wieńcowa (CAD), w której tętnice dostarczające krew i tlen do serca ulegają zwężeniu lub niedrożności
• Zawał mięśnia sercowego (MI), znany również jako zawał serca, w którym tętnica wieńcowa zostaje zablokowana, co powoduje głodzenie i zabijanie tkanek mięśnia sercowego
• Przeciążenie serca (w tym niewydolność serca z wysoką wydajnością), w którym serce jest przepracowane z powodu takich chorób, jak nadciśnienie, choroba nerek, cukrzyca, wady zastawek serca, wrodzona wada serca, choroba Pageta, marskość wątroby lub szpiczak mnogi
• Infekcje, w tym infekcje wirusowe, takie jak wirus odry niemieckiej (różyczka) lub wirus Coxsackie B. Inną przyczyną są ogólnoustrojowe infekcje wirusowe, takie jak HIV, które mogą powodować postępujące uszkodzenie mięśnia sercowego. Choroby niewirusowe, takie jak choroba Chagasa, również mogą powodować niewydolność serca.
• Długotrwałe nadużywanie alkoholu lub substancji, w tym nadużywanie metamfetaminy lub kokainy
• Leki stosowane w chemioterapii raka, takie jak daunorubicyna, cyklofosfamid i trastuzumab
• Amyloidoza, stan, w którym białka amyloidu gromadzą się w mięśniu sercowym, często w połączeniu z przewlekłymi chorobami zapalnymi, takimi jak toczeń, reumatoidalne zapalenie stawów i nieswoiste zapalenie jelit (IBD)
• Obturacyjny bezdech senny, forma bezdechu sennego uważana za niezależny czynnik ryzyka CHF, gdy towarzyszy otyłość, nadciśnienie lub cukrzyca
• Toksyczne narażenie na ołów lub kobalt

Ostra niewyrównana niewydolność serca

Przewlekła niewydolność serca to etap, w którym stan serca jest stabilny. Przewlekła niewydolność serca może czasami przejść do ostrej zdekompensowanej niewydolności serca (ADHF), w której objawy nasilają się i zwiększają ryzyko niewydolności oddechowej.

ADHF, jeśli często jest wywoływany przez zdarzenie inicjujące, takie jak:

• Atak serca
• Zapalenie płuc
• Niekontrolowane lub pogarszające się nadciśnienie
• Nadczynność tarczycy (nadczynność tarczycy)
• Ciężka niedokrwistość
• Arytmia (nieprawidłowy rytm serca)

Diagnoza

Jeśli podejrzewa się zastoinową niewydolność serca, lekarz postawi diagnozę na podstawie przeglądu objawów, badania fizykalnego, badań krwi, badań obrazowych i innych metod diagnostycznych mających na celu pomiar czynności serca. Niepowodzenie zostanie następnie sklasyfikowane według stopnia ciężkości, aby ukierunkować odpowiedni przebieg leczenia.

Badanie lekarskie

Po przeanalizowaniu objawów i historii medycznej, lekarz przeprowadzi badanie fizykalne w celu zidentyfikowania objawów wskazujących na CHF. Obejmuje to między innymi przegląd twoich:

• Ciśnienie krwi
• Tętno
• Dźwięki serca (w celu sprawdzenia nieprawidłowych rytmów)
• Dźwięki płuc (do oceny zatorów, rzężeń lub wysięku)
• Kończyny dolne (w celu sprawdzenia objawów obrzęku)
• Żyła szyjna w szyi (aby sprawdzić, czy jest wybrzuszona lub rozdęta)

Testy laboratoryjne

Istnieje wiele badań krwi stosowanych do diagnozowania CHF, z których niektóre mogą zidentyfikować przyczynę dysfunkcji. Mogą one obejmować pełną morfologię krwi (w celu wykrycia anemii), białko C-reaktywne (w celu wykrycia objawów infekcji) oraz testy czynności wątroby, nerek lub tarczycy (w celu ustalenia, czy zaangażowane są inne układy narządów i dlaczego) .

Prawdopodobnie najważniejszym testem jest test peptydu natriuretycznego typu B (BNP), który wykrywa specyficzny hormon wydzielany przez serce w odpowiedzi na zmiany ciśnienia krwi. Kiedy serce jest zestresowane i pracuje ciężej, aby pompować krew, stężenie BNP we krwi zacznie wzrastać.

Test BNP jest jedną z podstaw diagnostyki niewydolności serca. Jednak wzrost wartości BNP niekoniecznie musi odpowiadać ciężkości stanu.

W większości laboratoriów BNP poniżej 100 pikogramów na mililitr (pg / ml) może ostatecznie wykluczyć CHF w 98 procentach przypadków.

Wysokie poziomy BNP są znacznie mniej rozstrzygające, chociaż poziomy powyżej 900 pg / ml u dorosłych w wieku powyżej 50 lat mogą dokładnie zdiagnozować CHF w około 90% przypadków.

Testy obrazowania

Podstawowym narzędziem do diagnostyki CHF jest echokardiogram. Echokardiogram to rodzaj badania ultrasonograficznego wykorzystującego odbite fale dźwiękowe do tworzenia obrazów bijącego serca w czasie rzeczywistym. Echokardiogram służy do określenia dwóch wartości diagnostycznych:

• Objętość wyrzutowa (SV): ilość krwi wypływającej z serca przy każdym uderzeniu
• Objętość końcoworozkurczowa (EDV): ilość krwi wpływającej do serca podczas jego rozluźnienia

Porównanie SV z EDV można następnie wykorzystać do obliczenia frakcji wyrzutowej (EF), której wartość opisuje wydajność pompowania serca.

Zwykle frakcja wyrzutowa powinna wynosić od 55% do 70%. Niewydolność serca można zazwyczaj rozpoznać, gdy EF spadnie poniżej 40 procent.

Inna forma obrazowania, znana jako angiografia, służy do oceny struktury naczyniowej serca. Jeśli podejrzewa się chorobę wieńcową, do tętnicy wieńcowej wprowadza się wąski cewnik w celu wstrzyknięcia barwników kontrastowych do wizualizacji na zdjęciu rentgenowskim. Angiografia jest niezwykle przydatna w lokalizowaniu blokad, które mogą powodować uszkodzenie mięśnia sercowego.

Samo prześwietlenie klatki piersiowej może pomóc w rozpoznaniu kardiomegalii (powiększenia serca) i dowodów na powiększenie naczyń w sercu. Do rozpoznania wysięku w jamie opłucnej można również użyć RTG klatki piersiowej i USG.

Inne testy

Oprócz BNP i echokardiogramu można zastosować inne testy w celu wsparcia diagnozy lub scharakteryzowania przyczyny dysfunkcji. Obejmują one:

• Elektrokardiogram (EKG), używany do pomiaru aktywności elektrycznej serca
• Test wysiłkowy serca, który mierzy czynność serca pod wpływem stresu (zwykle podczas biegania na bieżni lub pedałowania na rowerze stacjonarnym)

Klasyfikacja CHF

Jeśli zastoinowa choroba serca zostanie ostatecznie zdiagnozowana, kardiolog sklasyfikuje niepowodzenie na podstawie przeglądu twojego fizycznego badania, wyników badań laboratoryjnych i badania obrazowego. Celem klasyfikacji jest ukierunkowanie odpowiedniego przebiegu leczenia.

Istnieje kilka systemów klasyfikacji, na których może polegać lekarz, w tym system klasyfikacji czynnościowej wydany przez New York Heart Association (NYHA) lub system klasyfikacji CHF wydany przez American College of Cardiology (ACC) i American Heart Association (AHA).

Klasyfikacja funkcjonalna NYHA jest podzielona na cztery klasy w oparciu zarówno o twoją fizyczną zdolność do aktywności, jak i pojawienie się objawów.

• Klasa I: bez ograniczeń w jakichkolwiek czynnościach i bez objawów zwykłych czynności
• Klasa II: łagodne ograniczenie aktywności i brak objawów przy niewielkim wysiłku
• Klasa III: wyraźne ograniczenie aktywności i objawów przez cały czas z wyjątkiem odpoczynku
• Klasa IV: dyskomfort i objawy w spoczynku i podczas aktywności

System stopniowania ACC / AHA zapewnia lepszy wgląd w to, jakie interwencje medyczne należy wdrożyć na poszczególnych etapach.

• Etap A: etap „przed niewydolnością serca”, w którym nie ma czynnościowych lub strukturalnych zaburzeń serca, ale istnieje wyraźne ryzyko wystąpienia w przyszłości
• Etap B: strukturalne zaburzenie serca, ale bez objawów spoczynku lub aktywności
• Etap C: stabilna niewydolność serca, którą można leczyć za pomocą leczenia
• Etap D: zaawansowana niewydolność serca wymagająca hospitalizacji, przeszczepu serca lub opieki paliatywnej

Szczególnie przydatny jest system ACC / AHA - każdy etap odpowiada konkretnym zaleceniom i interwencjom lekarskim.

Leczenie

Leczenie zastoinowej niewydolności serca koncentruje się na zmniejszaniu objawów i zapobieganiu postępowi choroby. Wymaga również leczenia podstawowej przyczyny niepowodzenia, czy to infekcji, choroby serca czy przewlekłej choroby zapalnej.

Leczenie będzie w dużej mierze ukierunkowane na stadium zaawansowania CHF i może obejmować zmiany stylu życia, leki, implanty i operacje serca.

Zmiany stylu życia

Jednym z pierwszych kroków w radzeniu sobie z CHF jest wprowadzenie zmian w swoim życiu w celu poprawy diety i sprawności fizycznej oraz skorygowania złych nawyków, które przyczyniają się do choroby. W zależności od stopnia zaawansowania CHF, interwencje mogą być stosunkowo łatwe do wykonania lub mogą wymagać poważnego dostosowania stylu życia.

Zmniejsz spożycie sodu: dotyczy to nie tylko soli dodawanej do żywności, ale także rodzajów żywności o wysokiej zawartości sodu. Im mniej soli w diecie, tym mniejsze będzie zatrzymywanie płynów. Większość lekarzy zaleca nie więcej niż 2000 miligramów dziennie ze wszystkich źródeł.

Ogranicz spożycie płynów: Może się to różnić w zależności od ciężkości twojego stanu, ale ogólnie rzecz biorąc, ograniczysz spożycie płynów do nie więcej niż 2 litry (8,5 filiżanki) dziennie.

Osiągnij i utrzymaj zdrową wagę: Jeśli masz nadwagę, być może będziesz musiał współpracować z dietetykiem, aby najpierw ustalić idealną wagę i dzienne spożycie kalorii, a następnie zaprojektować bezpieczną i zrównoważoną dietę niskosodową.

Rzuć palenie: Nie ma bezpiecznej ilości palenia. Palenie przyczynia się do rozwoju miażdżycy (stwardnienia tętnic), przez co serce pracuje znacznie ciężej niż normalnie.

Ćwicz regularnie: Musisz znaleźć plan ćwiczeń, który możesz utrzymać i rozwijać, aby stać się silniejszym. Spróbuj zacząć od co najmniej 30 minut ćwiczeń trzy razy w tygodniu, włączając trening cardio i siłowy. Praca z trenerem personalnym może pomóc w zapewnieniu odpowiedniej rutyny treningowej, która nie jest dla Ciebie zbyt obciążająca ani nie pozostawia wyzwania.

Zmniejsz spożycie alkoholu: chociaż sporadyczne picie może nie zaszkodzić, umiarkowane spożycie alkoholu może czasami komplikować lewostronną niewydolność serca, szczególnie u osób z kardiomiopatią wywołaną alkoholem. Porozmawiaj z lekarzem o odpowiednich limitach w zależności od natury i dotkliwości Twojego CHF.

Leki

Istnieje wiele powszechnie przepisywanych leków poprawiających czynność serca. Należą do nich:

• Leki moczopędne (tabletki na wodę) zmniejszające ilość płynów w organizmie, a co za tym idzie - ciśnienie krwi
• Inhibitory enzymu konwertującego angiotensynę (ACE), które blokują enzym regulujący ciśnienie krwi i stężenie soli w organizmie
• Blokery receptora angiotensyny (ARB), które obniżają ciśnienie krwi poprzez rozluźnienie naczyń krwionośnych i poprawę przepływu krwi
• Entresto (sakubitryl / walsartan), który jest lekiem skojarzonym stosowanym zamiast ARB i inhibitorów ACE u osób z obniżoną EF (zwykle poniżej 40 procent)
• Apresolina (hydralazyna) i diazotan izosorbidu, które są czasami przepisywane w połączeniu osobom, które nie tolerują ARB i inhibitorów ACE
• Lanoxin (digoksyna), która jest czasami przepisywana osobom z ciężką niewydolnością serca, ale w dużej mierze można jej uniknąć ze względu na wysoki stopień toksyczności
• Antagoniści receptora wazopresyny, tacy jak Vaprisol (koniwaptan), który może być stosowany u osób z ADHF, u których występuje nieprawidłowo niski poziom sodu (hiponatremia)
• Beta-blokery, które nadal są integralną częścią leczenia CHF

Leki, których należy unikać: Istnieje wiele leków, których możesz potrzebować unikać, jeśli masz niewydolność serca, co może osłabić terapię lub przyczynić się do przekrwienia serca. Leki te obejmują:

• Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ), takie jak Voltaren (diklofenak), Advil (ibuprofen) lub Aleve (naproksen) mogą przyspieszyć zatrzymanie płynów. Zamiast tego użyj Tylenolu (acetaminofenu).
• Niektóre leki przeciwarytmiczne (szczególnie leki blokujące kanały sodowe) mogą nasilać problemy z rytmem serca u osób z CHF.
• Blokery kanału wapniowego mogą również wywoływać arytmię, szczególnie u osób z lewostronną niewydolnością skurczową.
• Substytuty soli zazwyczaj zawierają potas, który sprzyja arytmii.
• Środki zobojętniające sok żołądkowy często zawierają duże ilości sodu i najlepiej ich unikać.
• Leki zmniejszające przekrwienie, takie jak pseudoefedryna, mogą podnosić ciśnienie krwi i powinny być stosowane wyłącznie pod nadzorem lekarza.

Ponieważ inne leki (w tym ketamina, salbutamol, tamsulosyna i tiazolidynodiony) mogą wpływać na czynność serca, ważne jest, aby poinformować lekarza o wszelkich przyjmowanych lekach, w tym suplementach i preparatach ziołowych.

Urządzenia wszczepialne

Niewydolność serca jest opisywana, gdy EF wynosi 40 procent lub mniej. Oznacza to, że 40 procent lub mniej krwi w lewej komorze opuszcza serce z każdym uderzeniem serca.

Jeśli EF spadnie poniżej 35 procent lub wystąpi ciężka arytmia w wyniku CHF, lekarz może zalecić wszczepianie urządzenia, aby zmniejszyć ryzyko choroby lub śmierci. W różnych warunkach stosuje się różne podejścia.

• Automatyczne wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (AICD), podobnie jak rozruszniki serca, służą do korygowania pojawiających się arytmii.
• Terapia resynchronizująca serca (CRT) polega na zsynchronizowaniu prawej i lewej komory, aby działały efektywniej.
• Modulacja kurczliwości serca (CCM), zatwierdzona w Europie, ale nie w Stanach Zjednoczonych, służy do wzmocnienia skurczu lewej komory za pomocą zsynchronizowanych impulsów stymulacji elektrycznej.

Implanty są zwykle umieszczane pod skórą lewej górnej części klatki piersiowej. Przed operacją podane zostaną leki, które zapewnią Ci senność i poczucie komfortu.

Wszczepienie urządzenia nie wymaga operacji na otwartym sercu, a większość ludzi może wrócić do domu w ciągu 24 godzin.

Operacja

Może być wskazany zabieg chirurgiczny w celu usunięcia podstawowych lub przyczyniających się przyczyn niewydolności serca. Może to obejmować naprawę lub wymianę nieszczelnych zastawek serca lub wykonanie pomostowania tętnic wieńcowych (CABG) w celu przekierowania przepływu krwi wokół jednej lub więcej zablokowanych tętnic.

Jeśli doszło do zawału serca, często konieczna jest operacja, aby naprawić wybrzuszenie i ścieńczenie lewej komory, znane jako tętniak komorowy.

Niektóre operacje są minimalnie inwazyjne - dostęp do serca przez naczynie krwionośne lub klatkę piersiową bez otwierania klatki piersiowej - podczas gdy inne są na otwartym sercu.

Jeśli ryzyko zgonu jest wysokie, a serce dawcy nie jest dostępne, można zastosować operację otwartą w celu wszczepienia urządzenia wspomagającego komorę (VAD) do klatki piersiowej. VAD mechanicznie pompuje krew z lewej komory do aorty i jest zasilany przez zewnętrzną baterię noszoną na ramieniu. Jest to krótkoterminowe rozwiązanie stosowane przez lekarzy w oczekiwaniu na serce dawcy.

Przeszczep serca jest zwykle wskazany, gdy EF spadł poniżej 20 procent i / lub ryzyko zgonu w ciągu jednego roku jest wysokie. Każdego roku na całym świecie przeprowadza się około 3500 przeszczepów serca, z czego ponad połowa w Stanach Zjednoczonych.

Osoby, które pomyślnie przeszły operację przeszczepu serca, mogą spodziewać się średnio dodatkowych 15 lat życia.

Korona

Zdiagnozowana zastoinowa niewydolność serca nie oznacza, że ​​umrzesz lub że twoje serce nagle się zatrzyma. Oznacza to po prostu, że twoje serce nie działa tak dobrze, jak powinno.

Chociaż nie ma lekarstwa na CHF, istnieją kroki, które możesz podjąć, aby utrzymać lub poprawić czynność serca.

Waż się codziennie: Zmiany masy ciała mogą oznaczać, że Twój stan się pogarsza. Zacznij od poznania swojej „suchej masy” (Twojej wagi, kiedy w naszym organizmie nie ma dodatkowych płynów) i codziennie zapisuj ją. Zadzwoń do lekarza, jeśli twoja waga jest o 4 funty więcej lub 4 funty mniej niż twoja sucha waga w ciągu tygodnia.

Codziennie przyjmuj leki: Musisz utrzymywać stałe stężenie leków we krwi, aby utrzymać pożądany efekt. Niektóre leki stosowane w leczeniu CHF mają krótki okres półtrwania (w tym Entresto z okresem półtrwania 10 godzin) i muszą być przyjmowane zgodnie z zaleceniami, nie pomijając żadnej dawki. Aby uniknąć pominiętych dawek, spróbuj zaprogramować przypomnienia o alarmach w telefonie komórkowym.

Zachowaj wizyty u lekarza: Osoby, które pozostają pod stałą opieką medyczną, zawsze radzą sobie lepiej niż ci, którzy tego nie robią. Umawianie się i dotrzymywanie wizyt pozwala lekarzowi na interwencję, zanim problem medyczny stanie się poważny lub nieodwracalny.

Sprawdź etykiety żywności: Sód jest ukryty w wielu spożywanych przez nas produktach. Dowiedz się, jak czytać etykiety produktów i wybierać potrawy o niskiej zawartości soli, w tym chude mięso, drób, ryby, owoce, warzywa, jajka, niskotłuszczowy nabiał, ryż, makaron oraz suszoną lub świeżą fasolę. Unikaj puszkowanej lub pakowanej żywności i pamiętaj, że produkty o zmniejszonej zawartości sodu mogą nadal zawierać więcej niż potrzebujesz.

Znajdź alternatywne przyprawy: zamiast soli lub przypraw bogatych w sód, doprawiaj jedzenie świeżymi ziołami, suszonymi przyprawami, sokiem z cytryny lub octem smakowym.

Planuj z wyprzedzeniem podczas jedzenia poza domem: Sprawdź menu online przed dokonaniem rezerwacji i zadzwoń z wyprzedzeniem, aby omówić swoje wymagania żywieniowe, aby dokonać właściwych wyborów.

Uzyskaj pomoc w zwalczaniu złych nawyków: Rzucenie „zimnego indyka” z papierosami lub alkoholem rzadko jest skuteczne. Porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat pomocy w rzucaniu palenia (z których wiele jest w pełni objętych ustawą o przystępnej cenie). Jeśli masz problem z alkoholem, zapytaj swojego lekarza o grupy wsparcia lub programy leczenia odwykowego.

Spróbuj się zrelaksować: nie leczyj stresu alkoholem ani tabletkami nasennymi. Zamiast tego zbadaj metody odprężania, w tym ćwiczenia, jogę lub medytację. Jeśli nie jesteś w stanie sobie z tym poradzić, poproś lekarza o skierowanie do terapeuty, który może pomóc ci indywidualnie lub zapisać cię na terapię grupową. Niewydolność serca jest również powiązana z depresją, dlatego pomocne może być zajęcie się swoimi uczuciami z lekarzem psychiatrycznym.

Słowo od Verywell

Doświadczanie zastoinowej niewydolności serca zwykle zmienia twoje życie na wiele sposobów. Jednak wprowadzając zdrowe zmiany, poprawisz swoje serce i wszystkie inne aspekty swojego zdrowia. Z CHF można dobrze żyć przez wiele lat. Znajdź wsparcie rodziny i przyjaciół, którzy pomogą Ci znormalizować CHF. Im lepiej rozumieją Twój stan, tym lepiej mogą pomóc Ci osiągnąć Twoje cele terapeutyczne. Spróbuj poprosić lekarza o skierowanie do grupy wsparcia w Twojej okolicy lub połącz się z innymi online za pośrednictwem sieci wsparcia American Heart Association.