Myśl o operacji może być raczej onieśmielająca, ale dla starszych osób dorosłych, którym wielokrotnie powtarzano, że są „wysokie” ryzyko operacji, ta myśl może być wręcz przerażająca. Chociaż prawdą jest, że osoba starsza jest bardziej narażona na powikłania w trakcie i po operacji, nie oznacza to, że należy spodziewać się najgorszego w trakcie lub wkrótce po operacji, tylko dlatego, że nie jest już w młodości.
Jeśli Ty lub ktoś, kogo kochasz, jesteś w podeszłym wieku i wymaga operacji, jest dobra wiadomość: ogólnie opieka zdrowotna radzi sobie znacznie lepiej, jeśli chodzi o opiekę nad osobami starszymi, a to oznacza lepsze wyniki po operacji. To powiedziawszy, ważne jest, aby być świadomym potencjalnych problemów, z jakimi borykają się starsi pacjenci operowani, a także tego, co można zrobić, aby zapobiec komplikacjom w tej grupie wiekowej.
Tom Grill / Getty Images
Kogo uważa się za starszego?
Ścisła definicja „osoby starszej” to osoba, która ma 65 lat lub więcej w krajach zachodnich. Ta definicja jest datowana i chociaż pozostaje aktualna, w dzisiejszych czasach jest wielu 65-latków, którzy są bieganie maratonów, praca na pełny etat i czerpanie pełnych korzyści z życia. To samo dotyczy osób w wieku 70 i 80 lat, a bardziej niż kiedykolwiek wcześniej osoby w wieku 90 lat żyją samodzielnie i cieszą się aktywnym życiem. Oczekuje się, że ten trend będzie się utrzymywał, ponieważ ludzie nadal żyją dłużej.
Nasze postrzeganie terminu „osoby starsze” zmieniło się wraz ze wzrostem długości życia i większą sprawnością fizyczną i aktywnością ludzi przez całe życie. Dla niektórych starsza osoba to krucha starsza osoba dorosła, inni po prostu szukają siwych włosów, ale w przypadku operacji jest pewna zaleta, że masz tyle lat, na ile się czujesz.
Geriatria: specjalizacja każdego chirurga?
Geriatria to specjalność opieki nad osobami dorosłymi w wieku 65 lat i starszymi. Fakt, że populacja się starzeje, jest takiwiększośćchirurdzy leczący dorosłych, niezależnie od specjalności, specjalizują się w opiece nad osobami starszymi. Nie dzieje się tak dlatego, że prowadzą dodatkowe szkolenie w dziedzinie geriatrii; domyślnie stają się oni specjalistami geriatrycznymi, ponieważ 35,3% wszystkich zabiegów szpitalnych i 32,2% wszystkich zabiegów ambulatoryjnych w Stanach Zjednoczonych jest wykonywanych na dorosłych powyżej 65 roku życia.
Z pewnością niektóre specjalności przeprowadzają więcej operacji geriatrycznych niż inne. Na przykład chirurg ortopeda specjalizujący się w endoprotezoplastyce stawów spotkałby się z dużo większą liczbą starszych pacjentów niż chirurg plastyczny specjalizujący się w powiększaniu piersi, ale ogólnie więcej pacjentów operowanych jest w podeszłym wieku.
To właśnie ta zmiana w populacji pacjentów operowanych pozwoliła na dramatyczny postęp w jakości opieki nad starszymi dorosłymi. Mówiąc prościej, im więcej się coś robi, tym lepiej się w tym coś robi, włączając w to szpitale opiekujące się starszym pacjentem operowanym.
Wiek chronologiczny a wiek fizjologiczny
Jeśli jesteś w podeszłym wieku technicznie, nieudanie w swoim wieku może być świetną rzeczą. Kiedy mówimy o wieku, umysł i ciało często nie są zsynchronizowane. Z pewnością znasz tę młodą osobę, która „zachowuje się staro”, lub starszą osobę, która wydaje się mieć więcej energii niż ludzie młodsi o dziesiątki lat.
Wiek chronologiczny to prosty fakt. Masz __ lat. Wiek fizjologiczny to wiek twojego ciała oparty na zużyciu i jest znacznie trudniejszy do obliczenia. Samochody są doskonałym przykładem wieku chronologicznego w porównaniu z wiekiem fizjologicznym. Twój samochód ma 2 lata - to dobrze, prawda? Ale wiek „fizjologiczny” Twojego samochodu? Zależy to od tego, czy ma na nim 10000 mil, czy 200000 mil i ile wypadków w nim uczestniczyło, i czy Twój samochód pachnie jak Twój pies, czy wymieniłeś olej zgodnie z zaleceniami producenta i jak bieżnik się trzyma. Twoje opony wyglądają.
Jako osoba rozważająca operację, młodszy fizjologiwiek chronologiczny, tym lepiej. Dzieje się tak, ponieważ przy wszystkich pozostałych rzeczach bezpieczniej jest poddać się operacji w wieku 50 lat niż w wieku 90 lat. Prawdopodobieństwo, że nastolatek jest zdrowy, jest większe niż osoby w średnim wieku.
Aby zilustrować różnicę między wiekiem chronologicznym a wiekiem fizjologicznym, wyobraź sobie identyczne siostry bliźniaczki, które mają 85 lat:
- Jedna nigdy nie paliła, nie ćwiczyła przez godzinę dziennie, spożywała niskotłuszczową dietę bogatą w sałatki i owoce, a po pięćdziesiątce zdiagnozowano u niej wysoki poziom cholesterolu i wysokie ciśnienie krwi, ale postępowała zgodnie z zaleceniami lekarza i zmieniła dietę i nigdy nie potrzebowała leków dla każdego warunku.
- Jej siostra jest odwrotna: pali dziennie paczkę papierosów, unika ruchu, uwielbia jeść fast food, mięso, ser i smażone potrawy oraz rzadko je owoce i warzywa. Przyjmuje leki na nadciśnienie, wysoki poziom cholesterolu, przeszła zawał serca i powiedziano jej, że w najbliższej przyszłości może być potrzebna lekarstwo na cukrzycę.
Jeśli chodzi o wiek chronologiczny, te siostry dzieli zaledwie kilka minut. Fizjologicznie, siostra nr 2 jest znacznie starsza, jej organizm cierpiał na znacznie więcej chorób i szkód niż ciało siostry nr 1. Jeśli oboje wymagają wymiany stawu biodrowego, który z nich miałby mniejsze ryzyko problemów podczas operacji i powikłań po zabiegu?
Przewidywanie ryzyka operacji
W powyższym przykładzie siostra nr 2 ma znacznie większe ryzyko powikłań podczas rekonwalescencji po operacji. Nie potrzebujesz dyplomu lekarza, aby zrozumieć istotne różnice między dwiema siostrami oraz ich styl życia i historię zdrowia.
W ostatnich latach chirurdzy zdecydowali, że potrzebują lepszego sposobu przewidywania ryzyka, na jakie narażeni są starsi pacjenci podczas operacji, ponieważ samo spojrzenie na ich wiek nie było wystarczająco dobre. Potrzebowali sposobu, aby określić, kto w istocie jest siostrą nr 1, a kto siostrą nr 2, i stworzyli kompleksową ocenę geriatryczną, która miała być stosowana przed operacją.
W jednym badaniu pacjenci najczęściej umierali po pomostowaniu tętnic wieńcowych (CABG), zwłaszcza w wieku powyżej 65 lat i / lub kobiet. Zmniejszenie złamań kości udowej i endoprotezoplastyka stawu biodrowego również wiązały się z wysokim współczynnikiem śmiertelności. U chorych poddanych zabiegom TURP lub cholecystektomii śmiertelność przez rok po zabiegu była również wyższa niż przeciętna, natomiast pacjenci w wieku 85 lat i starsi mieli wyższą śmiertelność z powodu wszystkich zabiegów.
W innym badaniu niemowlęta i osoby w wieku 65 lat i starsze miały mniej niż 2 razy większe ryzyko niż inni pacjenci w 40-godzinnym i 30-dniowym okresie pooperacyjnym. Autorzy doszli do wniosku, że „wyniki te sugerują, że pacjenci w skrajnym grupy wiekowe są obecnie stosunkowo dobrze zarządzane ”. Osoby, u których wystąpiło zdarzenie niepożądane w bezpośrednim okresie przedoperacyjnym, a także osoby przyjmujące pooperacyjny oddział intensywnej opieki medycznej (OIT), miały większe ryzyko zgonu zarówno w ciągu 48 godzin po zabiegu, jak i w ciągu 30 dni od zabiegu. Ocena stanu fizycznego przeprowadzona przez Amerykańskie Towarzystwo Anestezjologów została zweryfikowana jako dokładne narzędzie w tym badaniu.
Unikanie operacji
Łatwo powiedzieć, że osoby starsze powinny unikać operacji lub poświęcić trochę czasu na przygotowanie się do zabiegu, aby zmniejszyć czynniki ryzyka, ale większość operacji jest nieplanowana i konieczna, i nie można jej odkładać w nieskończoność. Unikanie operacji, gdy możliwe jest mniej inwazyjne leczenie, jest dobrą radą dla pacjenta, niezależnie od wieku. Może to oznaczać wypróbowanie leków, fizjoterapii i mniej inwazyjnych procedur przed wyborem operacji.
Każdy przypadek jest wyjątkowy: tylko dlatego, że unikanie operacji jest dobrym pomysłem, nie oznacza, że zawsze jest to możliwe lub że jest to najmądrzejszy wybór. To, że unikanie operacji jest dobrym pomysłem, nie oznacza, że zawsze jest to możliwe lub że jest to najmądrzejszy wybór. Szczera rozmowa z chirurgiem zalecającym zabieg może pomóc w wyjaśnieniu, czy operacja jest absolutnie konieczna, czy też dostępne są inne metody leczenia.
Sprawiedliwe traktowanie osób starszych
Starszy pacjent zasługuje na taką samą jakość opieki i taki sam dostęp do informacji potrzebnych do podejmowania decyzji dotyczących opieki zdrowotnej, jak młodsi pacjenci. Oznacza to przede wszystkim niepodejmowanie decyzji operacyjnych wyłącznie w oparciu o jeden czynnik: wiek chronologiczny.
John, 85 lat, ma zapalenie wyrostka robaczkowego. Zapalenie wyrostka robaczkowego występuje rzadko u osób starszych, ale zdarza się. Nie udaje mu się leczenie antybiotykami dożylnymi, co jest pierwszym cyklem leczenia zamiast operacji w niektórych szpitalach. Jego zapalenie wyrostka robaczkowego pogarsza się, odczuwa większy ból, ale chirurg mówi, że nie powinien poddawać się operacji, ponieważ istnieje duże ryzyko śmiertelnych powikłań. Ten scenariusz jest śmieszny, ale jest doskonałym przykładem dyskryminacji ze względu na wiek, z jakim osoby starsze mogą się spotkać w systemie opieki zdrowotnej.
John wymaga operacji, niezależnie od wieku, a operacja jest zabiegiem ratującym życie. W tym momencie wiek Johna nie ma znaczenia, ponieważ jego życie zależy od zabiegu. Życie Jana zostanie przedłużone dzięki zabiegowi i dramatycznie skrócone bez niego. Ta sama potrzeba operacji jest często obecna w przypadku osób, które wymagają operacji serca, operacji ortopedycznych, które umożliwią pacjentowi dalsze chodzenie, oraz innych poważnych i niezbędnych procedur.
Wiek chronologiczny jest jednym z elementów układanki, podobnie jak indywidualny poziom ryzyka poważnych powikłań lub śmierci pacjenta po operacji, korzyści z zabiegu oraz zdolność pacjenta do pełnego wyzdrowienia po zabiegu.
Przygotowanie do operacji, gdy to możliwe
Osoby starsze, bardziej niż jakakolwiek inna grupa wiekowa, odnoszą wiele korzyści z poświęcenia czasu na „dostrojenie” swojego zdrowia przed operacją. Oznacza to poprawę stanu zdrowia pacjenta na małe i duże sposoby przed operacją.
Sposób, w jaki zdrowie pacjenta jest dostrajane, różni się w zależności od osoby. Może to oznaczać poprawę poziomu glukozy we krwi u pacjenta z cukrzycą, zaprzestanie palenia dla palacza fajki i poprawę poziomu żelaza u pacjenta z anemią. Ten wysiłek na rzecz poprawy zdrowia, nawet w niewielkim stopniu, procentuje u osób starszych, ponieważ źle znoszą powikłania po operacji. Zapobieganie problemom oznacza mniejsze obciążenie fizyczne organizmu podczas i po operacji.
Przygotowanie do wyzdrowienia po operacji
Starsi pacjenci znacznie częściej wymagają rehabilitacji, w tym fizjoterapii, a nawet pobytu w placówce rehabilitacyjnej, niż przeciętny pacjent chirurgiczny. Są bardziej narażeni na zaburzenia snu z powodu leków, bólu i zmiany środowiska, co z kolei może przyczynić się do majaczenia, które jest rodzajem dezorientacji po operacji.
Ogólnie rzecz biorąc, starszy pacjent będzie miał dłuższy czas powrotu do zdrowia niż młodszy pacjent i oczekuje się, że będzie miał więcej powikłań. Krótko mówiąc, starszy pacjent chirurgiczny będzie wymagał większego wsparcia niż młodszy, zarówno ze strony profesjonalnego personelu medycznego, jak i innych osób z rodziny i kręgów społecznych. Skorzystanie z pomocy przyjaciół i rodziny przed operacją pomoże upewnić się, że potrzeby pacjenta zostaną zaspokojone po zabiegu.
Przygotowując się do zabiegu, starszy pacjent może również chcieć wziąć pod uwagę ustalenia, które będą niezbędne po zabiegu. Przykładowo, jeśli chirurg wskazał, że konieczny będzie pobyt w placówce rehabilitacyjnej, pacjent przed operacją może wybrać preferowaną placówkę, a nawet odwiedzić ją, jeśli tak zdecyduje.
Eksperci zgadzają się unikać tej operacji geriatrycznej
Liczne komisje lekarskie, które są grupami lekarzy wykonujących tę samą specjalizację i dążących do jak najlepszej jakości w tych specjalnościach, odradzają wykonywanie operacji na pacjentach w podeszłym wieku z zaawansowaną chorobą Alzheimera lub ciężką demencją.
Większość grup przedkłada jakość życia nad ilość życia i sprzeciwia się inwazyjnym i często bolesnym procedurom dla osób, które nie są już świadome siebie. Zwykle obejmuje to procedury ratujące życie i przedłużające życie, ale różni się w zależności od grupy.
Jednym z tematów, na który się zgadzają, jest zalecenie dotyczące procedur, które sztucznie podtrzymują życie pacjentów, którzy nie są już czujni lub zorientowani z powodu demencji. Grupy te twierdzą, że interwencje takie jak zgłoszenie zgłębnika nie są właściwe w przypadku poważnego pogorszenia funkcji poznawczych. Badania pokazują, że zgłębniki do karmienia nie wydłużają przeciętnego życia pacjenta, ale dramatycznie zwiększają ryzyko powstania odleżyn (odleżyn).
Stowarzyszenie Alzheimera zgadza się, stwierdzając, że „etycznie dopuszczalne jest wstrzymanie odżywiania i nawadniania sztucznie podawanego przez żyłę lub zgłębnik żołądkowy, gdy osoba z chorobą Alzheimera lub demencją jest w końcowym stadium choroby i nie może już otrzymywać pożywienia ani wody przez usta."
Wielu pacjentów, którzy czują się silnie, że nie są umieszczani na respiratorze lub mają rurkę do karmienia, wypełnia dyrektywę zaawansowanej opieki zdrowotnej, dokument prawny, który jasno określa życzenia pacjenta przed operacją.
Słowo od Verywell
Prawdą jest, że osoby starsze często mają więcej problemów zdrowotnych niż młodsi pacjenci i mogą mieć większe zapotrzebowanie na operację, ale także borykają się z uprzedzeniami związanymi z wiekiem, gdy są oceniani pod kątem ich potrzeb medycznych i chirurgicznych. Wiek jest tylko jednym z aspektów oceny ryzyka pacjenta dla zabiegu i nie powinien być jedynym czynnikiem decydującym o wykonaniu operacji. Tak, wiek jest ważny, ale należy wziąć pod uwagę ogólny stan zdrowia, poziom sprawności, nasilenie choroby i wiele innych czynników.
.jpg)
-and-sunscreen.jpg)
