W świecie prawa odstąpienie oznacza, że umowa między dwiema stronami jest nierozwiązana, co powoduje, że obie strony umowy wracają do miejsca, w którym znajdowały się przed zawarciem umowy lub transakcji.
EmirMemedovski / E + / Getty ImagesRezygnacja to termin używany w przypadku anulowania polisy ubezpieczenia zdrowotnego przez firmę ubezpieczeniową z mocą wsteczną. Mogą to zrobić zgodnie z prawem na mocy ustawy o przystępnej cenie, jeśli pacjent popełnił oszustwo lub jeśli pacjent celowo skłamał na temat istotnego faktu w sposób zabroniony w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. W innych przypadkach odstąpienie od umowy przez firmę ubezpieczeniową jest niezgodne z prawem.
W przypadku odstąpienia od umowy, ochrona jest usuwana od początku polisy, pozostawiając pacjenta odpowiedzialnym za poniesione koszty. Ogólnie rzecz biorąc, zwracana jest kwota ich składek.
Brak odstąpienia od świadczenia ochrony ubezpieczeniowej ACA
Rezygnacje są zabronione (z wyjątkiem oszustw i celowego przeinaczania faktów) na mocy ustawy o przystępnej opiece na mocy rozporządzenia federalnego 45 CFR 147.128: Zasady dotyczące odstąpienia. Zaczęło obowiązywać dla lat planu rozpoczynających się 23 września 2010 r. Lub później.
W praktyce wymóg objęcia ochroną ubezpieczeniową pomimo wcześniej istniejących warunków na mocy ustawy o przystępnej cenie wyeliminował większość zachęt dla towarzystw ubezpieczeniowych do dokonywania anulowań polis dla pacjentów o wysokich kosztach. Podczas gdy zanim ich warunki świadczenia usług mogły wymagać ujawnienia wcześniej istniejącego stanu przed objęciem ubezpieczeniem i mieli możliwość odmowy pokrycia lub naliczenia znacznie wyższej opłaty, nie mogą już tego robić. Wcześniej pacjenci mieli motywację, by kłamać i nie ujawniać schorzeń, a firmy ubezpieczeniowe zachęcały do uważnego poszukiwania nieujawniania informacji i nazywania ich oszukańczymi.
Firmy ubezpieczeniowe nadal mogą odwołać się od innych celowych fałszywych oświadczeń, takich jak nieujawnienie rozwodu i kontynuowanie pobierania przez byłego małżonka świadczeń w ramach planu. Ubezpieczyciel musi wykazać chęć oszukania.
Nadużywanie rezygnacji przed ACA
Podczas opracowywania reformy opieki zdrowotnej często dyskutowano o odstąpieniach, a wiele praktyk wychodziło na jaw. Firmy ubezpieczeniowe starając się ograniczyć koszty, decydowały się na rezygnację z ochrony ubezpieczonego pacjenta, którego opieka była droższa, niż chcą zapłacić.
Gdy pacjent zachoruje, ubezpieczyciel dokładnie przeanalizuje jego pierwotny wniosek o objęcie ochroną ubezpieczeniową, znajdzie (co uważa za) rozbieżność, a następnie zażąda, aby ubezpieczony pacjent skłamał na swoim wniosku. To dało ubezpieczycielowi prawne pozwolenie na wycofanie roszczenia. Niektóre firmy ubezpieczeniowe opracowały oprogramowanie, które uruchamiało automatyczne dochodzenie w sprawie oszustw u pacjentów, u których zdiagnozowano stan, który stałby się bardzo kosztowny.
Problemy pojawiły się u pacjentów, którzy celowo nie skłamali w swoich wnioskach i w przypadku których ubezpieczyciel stwierdził niezgodności, które nie dotyczyły.
Dalsze problemy pojawiły się u pacjentów, którzy płacili składki przez pewien czas, ale ich ubezpieczenie spadło po zachorowaniu. Ubezpieczyciel nie zawracał sobie głowy przeglądem polisy, dopóki osoba nie wpłaciła do systemu. Zebrali pieniądze, ale potem nie zapewnili obiecanych usług. Ta praktyka „upuszczania, gdy zachorujesz” podlega teraz klauzuli o zakazie odstąpienia od ustawy o przystępnej cenie.
Czas pokaże, czy takie nadużycia będą kontynuowane i czy potrzebne są dalsze przepisy, aby zakończyć tę praktykę.
