Łysienie zwłóknieniowe czołowe (FFA) jest stanem powodującym wypadanie włosów (łysienie) z przodu skóry głowy oraz w pobliżu skroni. Leczenie tego stanu jest różne, chociaż żadne nie może przywrócić włosów, które już zostały utracone.
Stan ten może również powodować wypadanie włosów na brwiach, pachach i innych obszarach ciała, w których znajdują się mieszki włosowe. Stan ten występuje najczęściej u kobiet po menopauzie, ale może również wystąpić u kobiet i mężczyzn w każdym wieku.
Oprócz wypadania włosów, FFA może w niektórych przypadkach powodować swędzenie i ból. FFA został opisany po raz pierwszy w 1994 roku, ale obecnie jest obserwowany z coraz większą częstotliwością.
Rozpoznanie łysienia włóknistego czołowego
To zdjęcie zawiera treści, które niektóre osoby mogą uznać za graficzne lub niepokojące.
Zobacz zdjęcie DermNet / CC BY-NC-NDRozpoznanie FFA opiera się na schemacie wypadania włosów. Twój lekarz może również szukać innych ostrzegawczych objawów, w tym:
- Zaczerwienienie wokół mieszków włosowych
- Łuski wokół mieszków włosowych
- Subtelne blizny w miejscu wypadania włosów
Wzorzec wypadania włosów jest często opisywany jako „znak samotnych włosów”, aluzja do posiadania jednego włosa w miejscu, w którym nie ma go wcale. Aby potwierdzić diagnozę, dermatolog może potrzebować wykonać biopsję w celu zbadania mieszków włosowych i komórek wokół nich.
Przyczyny łysienia włóknistego czołowego
Dokładna przyczyna FFA jest nadal przedmiotem trwających badań. Jest prawdopodobne, że w jego rozwoju rolę odgrywają zarówno zmiany hormonalne, jak i układ odpornościowy. Fakt, że występuje głównie u kobiet po menopauzie, silnie potwierdza przekonanie, że hormony i równowaga hormonalna przyczyniają się do zaburzenia.
FFA jest uważana za podtyp innej choroby zwanej liszajem płaskim (LPP), chorobą autoimmunologiczną, która prowadzi do postępującej utraty włosów. Mikroskopijny wygląd FFF bardzo przypomina LPP, co sugeruje, że autoimmunizacja może również odgrywać rolę. W rzeczywistości jedno badanie z 2012 roku wykazało, że aż 30 procent osób z FFA miało jakąś formę choroby autoimmunologicznej.
Przebieg FFA może być zmienny i frustrujący. Zwykle jest to choroba powoli postępująca, u niektórych osób utrata włosów trwa, podczas gdy u innych trwa ona krócej. Ponieważ FFA jest bliznowatą formą łysienia, utracone mieszki włosowe nie odrastają.
Leczenie łysienia włóknistego czołowego
Nie ma standardowego leczenia FFA. Stosowanie silnych sterydów, stosowanych miejscowo lub wstrzykniętych w skórę głowy, odniosło pewien sukces. W międzyczasie inni zwrócili się ku doustnym lekom finasteryd lub dutasteryd, z których ten ostatni nie jest zatwierdzony do leczenia łysienia typu męskiego w Stanach Zjednoczonych. Oba działają na rzecz obniżenia poziomu dihydrotestosteronu (DHT), hormonu odpowiedzialnego za miniaturyzację mieszków włosowych.
Można również stosować niektóre antybiotyki, takie jak doksycyklina i minocyklina. Chociaż sam FFA nie jest spowodowany infekcją, leki te mogą być korzystne w zmniejszaniu towarzyszącego zapalenia.
Hydroksychlorochina, przepisywana na wszystko, od tocznia po reumatoidalne zapalenie stawów, również okazała się obiecująca. Zwykle potrzeba kilku zabiegów, aby zwiększyć korzystne efekty.
Chociaż takie zabiegi były w stanie zatrzymać lub spowolnić postęp wypadania włosów, nie ma jeszcze terapii, która mogłaby odwrócić ten stan. W związku z tym wczesna interwencja jest nadal uważana za najlepszy sposób na zmniejszenie zniechęcającego wpływu FFA.
