Przegląd Haemophilus Influenzae typu B (Hib)

Haemophilus influenzae typ b (Hib) - nie mylić z grypą sezonową - jest chorobą, której można zapobiegać dzięki szczepieniom, która jest szczególnie niebezpieczna dla małych dzieci. Zaawansowane infekcje mogą powodować potencjalnie poważne komplikacje, takie jak zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc i posocznica.

Obecnie w Stanach Zjednoczonych choroba Hib występuje rzadko, ale nadal jest poważną chorobą wieku dziecięcego na obszarach, gdzie szczepionka nie jest powszechnie dostępna.

Objawy

Bakterie Hib dostają się do organizmu przez nos i usta, gdzie mogą utrzymywać się przez chwilę, nie powodując żadnych objawów. Jednak w niektórych przypadkach bakterie rozprzestrzeniają się do krwiobiegu i innych części ciała. Nazywa się to inwazyjną chorobą Hib.

Inwazyjna choroba Hib może wpływać na układy wielonarządowe i prowadzić do poważnych powikłań, w tym zapalenia opon mózgowych, zapalenia nagłośni, zapalenia płuc, septycznego zapalenia stawów, zapalenia tkanki łącznej i bakteriemii.

Zapalenie opon mózgowych

Najczęstszym objawem inwazyjnej choroby Hib jest bakteryjne zapalenie opon mózgowych lub obrzęk wokół mózgu i kręgosłupa. Przed powszechnymi szczepieniami zapalenie opon mózgowych Hib występowało w 50–65% przypadków i było najczęstszą przyczyną bakteryjnego zapalenia opon mózgowych u dzieci poniżej piątego roku życia.

Objawy zapalenia opon mózgowych Hib obejmują:

• Gorączka
• Bół głowy
• Splątanie, drażliwość lub inny zmieniony stan psychiczny
• Sztywność karku
• Wrażliwość na światło
• Nudności i / lub wymioty
• Zmienione odruchy (u małych dzieci)

Większość osób z zapaleniem opon mózgowych Hib przeżywa, ale choroba może trwale wpłynąć na ich zdrowie i rozwój. W erze przedszczepienia około 15 do 30% osób, które przeżyły, doświadczyło utraty słuchu lub uszkodzenia mózgu, a około 3 do 6% zmarło - nawet przy odpowiednim leczeniu.

Zapalenie nagłośni

Hib zapalenie nagłośni występuje wtedy, gdy bakterie infekują nagłośnię (tkankę gardła, która powstrzymuje pokarm i płyny przed dostaniem się do dróg oddechowych), czasami powodując obrzęk tak silny, że blokuje drogi oddechowe. Zapalenie nagłośni wystąpiło w około 17% przypadków Hib przed szeroko zakrojonymi szczepieniami.

Niektóre objawy zapalenia nagłośni obejmują:

• Ból gardła, który pojawia się szybko
• Gorączka
• Ślinienie się (szczególnie u dzieci)
• Zmiana głosu
• Niebieskawy kolor skóry
• Stridor lub wysoki dźwięk, gdy ktoś robi wdech lub wydech

Zapalenie płuc

Zapalenie płuc (zakażenie płuc) jest kolejnym częstym powikłaniem inwazyjnej choroby Hib, występującym w około 15% przypadków w okresie przedszczepionkowym.

Oznaki i objawy zapalenia płuc mogą się różnić, ale zazwyczaj obejmują objawy grypopodobne, takie jak dreszcze, gorączka i przekrwienie błony śluzowej nosa, kaszel z odkrztuszaniem, ból w klatce piersiowej, szybki oddech (u dzieci), bóle ciała, zmęczenie, wymioty (u dzieci) i niebieskawy kolor skóry.

Septyczne zapalenie stawów

Septyczne zapalenie stawów to zakażenie stawów, które wystąpiło w około 8% przypadków Hib przed wprowadzeniem szczepionki. Dzieje się tak, gdy bakterie Hib zakażają staw (zwykle duży, taki jak kolano lub biodro), powodując znaczny dyskomfort.

Objawy septycznego zapalenia stawów wywołanego inwazyjną chorobą Hib obejmują silny ból stawów, trudności w poruszaniu dotkniętym stawem oraz zaczerwienienie lub obrzęk wokół dotkniętego chorobą stawu.

Cellulitis

Infekcje skóry (lub zapalenie tkanki łącznej) to kolejne częste powikłanie inwazyjnej choroby Hib. Wystąpiło to w około 6% przypadków przed szczepieniem - najczęściej u małych dzieci - i zwykle dotyczyło twarzy, głowy lub szyi. Najczęstszym objawem zapalenia tkanki łącznej jest zaczerwieniona, tkliwa i / lub opuchnięta skóra.

Bakteremia

Infekcje, które rozprzestrzeniają się do krwiobiegu, nazywane są bakteriemią (zwaną także posocznicą). Objawy bakteriemii Hib obejmują objawy grypopodobne, takie jak gorączka, dreszcze i zmęczenie, ból brzucha, nudności i / lub wymioty, niepokój, trudności w oddychaniu i splątanie.

Przyczyny

W przeciwieństwie do podobnie nazwanej grypy,Haemophilus influenzaejest wywoływana przez bakterię (nie wirus).

Istnieje wiele typów plikówHaemophilus influenzae, ale typ b (powszechnie określany jako Hib) był historycznie najbardziej dotkliwy.

Przed opracowaniem skutecznej szczepionki Hib spowodował przytłaczającą większość - około 95% - poważnychHaemophilus influenzaeinfekcje. Wcześniejsze

Nie jest pewne, jak dokładnie rozprzestrzeniają się bakterie Hib, ale naukowcy uważają, że przenoszą się z jednej osoby na drugą przez kropelki z układu oddechowego (przez kaszel lub kichanie). W rezultacie ludzie są na ogół narażeni na działanie Hib po bliskim kontakcie z kimś, kto zarażonych, na przykład w domu lub w placówce opiekuńczo-wychowawczej.

Niemowlęta, których matki są zakażone Hib, mogą również zostać narażone na działanie bakterii poprzez aspirację płynu owodniowego lub kontakt z wydzieliną pochwową podczas porodu. Osoby z infekcjami Hib, które nie mają żadnych objawów, nadal mogą przenosić chorobę na inne osoby.

Nowe infekcje rozpoczynają się w nosie i gardle, gdzie mogą być szybko zwalczane przez układ odpornościowy lub spędzać miesiące bez wywoływania żadnych objawów. Choroby inwazyjne pojawiają się, gdy bakterie dostają się do krwiobiegu i zakażają inne części ciała.

Chociaż nie jest dokładnie jasne, co powoduje, że niektóre przypadki przechodzą od łagodnej infekcji do infekcji inwazyjnej, możliwe jest, że rolę odgrywają inne choroby układu oddechowego. Na przykład, jeśli ktoś już próbuje zwalczyć wirusa, takiego jak grypa, bakterie Hib mogą łatwiej rozprzestrzeniać się w organizmie. W rzeczywistości choroba Hib była częstą współzakażeniem podczas poprzednich pandemii grypy.

Zagrożone populacje

Niektóre osoby są bardziej podatne na inwazyjną chorobę Hib niż inne. Podobnie jak wiele chorób, którym można zapobiegać dzięki szczepieniom, Hib dotyka głównie małe dzieci. Przed powszechnymi szczepieniami Hib stanowił od 50 do 65% przypadków zapalenia opon mózgowych u dzieci poniżej piątego roku życia i był najczęstszą przyczyną bakteryjnego zapalenia opon mózgowych u tych dzieci.

Do osób, które są najbardziej narażone na zakażenie Hib, należą nieszczepione dzieci i osoby im bliskie, a także osoby z osłabionym układem odpornościowym, w tym osoby z określonymi schorzeniami, takimi jak:

• Anemia sierpowata
• Zakażenie wirusem HIV
• Rak wymagający leczenia, takiego jak chemioterapia, radioterapia lub przeszczep komórek macierzystych szpiku kostnego

Diagnoza

Ponieważ Hib może wyglądać jak wiele innych infekcji bakteryjnych, lekarze często polegają na testach laboratoryjnych, oprócz wywiadu medycznego danej osoby i badania fizykalnego, aby zdiagnozować chorobę i zalecić leczenie. W przypadku pozytywnego wyniku na Haemophilus influenzae, lokalni pracownicy służby zdrowia mogą również chcieć przeprowadzić testy, aby dowiedzieć się, czy infekcja jest spowodowana typem b, czy innym podtypem.

Fizyczny egzamin

Przed zdiagnozowaniem Hib lekarze najpierw przeprowadzą wywiad lekarski i poszukają oznak lub objawów inwazyjnej choroby Hib lub któregokolwiek z jej powikłań. Szczególnie w przypadku małych dzieci lekarze prawdopodobnie sprawdzą zapisy szczepień, aby sprawdzić, czy dziecko otrzymało jakąkolwiek lub wszystkie zalecane dawki szczepionki Hib.

Lekarz może również zapytać o wszelkie kontakty, jakie dziecko mogło mieć z kimś (zwłaszcza kontaktami domowymi lub opiekunami) ze znanym zakażeniem Hib.

Testy laboratoryjne

Jeśli lekarze podejrzewają Hib po badaniu fizykalnym, zazwyczaj potwierdzają diagnozę, badając płyny ustrojowe - często krew lub płyn rdzeniowy - na obecność bakterii.Czasami może to wymagać nakłucia lędźwiowego (lub nakłucia lędźwiowego), aby pobrać małą próbkę płynu z kręgosłupa.

Jednym z najczęstszych sposobów, w jaki laboratoria testują próbki pod kątem bakterii Hib, jest hodowla, w której płyn próbki jest umieszczany w specjalnym pojemniku, aby sprawdzić, czy Haemophilus influenzaebakterie rosną.

Serotypowanie

Jeśli hodowla okaże się pozytywna na Haemophilus influenzae, prawdopodobnie zostanie poddana dalszym badaniom w celu ustalenia, jaki to szczep, a konkretnie, czy jest to typ b. Zwykle robią to władze zajmujące się ochroną zdrowia (takie jak lokalny wydział zdrowia) za pomocą specjalnych testów, takich jak aglutynacja szkiełkowa lub specyficzna dla serotypu PCR w czasie rzeczywistym.

Leczenie

Chorobę Hib można skutecznie leczyć antybiotykami, ale może być potrzebna dodatkowa opieka, aby złagodzić objawy związane z powikłaniami. Osoby z inwazyjną chorobą Hib (zwłaszcza małe dzieci) są często hospitalizowane w wyniku infekcji.

Antybiotyki

Najczęstszym lekiem stosowanym w leczeniu Hib jest 10-dniowa kuracja cefalosporyną trzeciej generacji (np. Cefotaksym lub ceftriakson) lub połączenie chloramfenikolu i ampicyliny.

Dodatkowe wsparcie

W zależności od ciężkości zakażenia osoby z chorobą Hib mogą również wymagać leczenia w celu złagodzenia objawów lub późniejszych powikłań. Mogą to być wspomaganie oddychania, leki na ciśnienie krwi, pielęgnacja ran (z powodu infekcji skóry), amputacje (z powodu bakteriemii) lub długoterminowa rehabilitacja w przypadku uszkodzenia mózgu lub utraty słuchu (z powodu zapalenia opon mózgowych).

Zapobieganie

Chociaż Hib często można skutecznie leczyć antybiotykami, najlepszą ochroną przed chorobą i jej potencjalnymi powikłaniami jest wspólne zapobieganie jej poprzez szczepienia. Szczepionkę podaje się zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie w trzech lub czterech dawkach, w zależności od marki.

Centers for Disease Control and Prevention zaleca następujące grupy szczepień przeciwko Hib:

• Dzieci w wieku od 2 do 15 miesięcy (lub do 5 lat, jeśli nie zostały zaszczepione, w przypadku dawek uzupełniających).
• Niezaszczepione dzieci w wieku poniżej 18 lat zakażone wirusem HIV.
• Każdy (dzieci lub dorośli), który nie jest zaszczepiony i nie ma funkcjonalnej śledziony lub ma anemię sierpowatą.
• Każdy (dzieci lub dorośli), którym przeszczepiono krwiotwórcze komórki macierzyste, nawet jeśli były wcześniej szczepione przeciwko Hib.

Chociaż jest to rzadkie, są osoby, które nie powinny być szczepione przeciwko Hib. Osoby, u których wystąpiła zagrażająca życiu reakcja alergiczna na szczepionkę Hib lub którykolwiek z jej składników, nie powinny otrzymać szczepionki, a osoby doświadczające umiarkowanej lub umiarkowanej ciężkie choroby powinny poczekać, aż staną się lepsze przed przyjęciem dawki.

Jeśli nie jesteś pewien, czy Ty lub Twoje dziecko powinniście zostać zaszczepieni przeciwko Hib, przed szczepieniem należy porozmawiać ze swoim lekarzem lub pracownikiem służby zdrowia.

Słowo od Verywell

Hib występuje niezwykle rzadko w Stanach Zjednoczonych. Dzięki szczepionkom liczba przypadków Hib gwałtownie spada o ponad 99% w całym kraju, a poważne powikłania, takie jak zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych Hib, są obecnie praktycznie niespotykane. To powiedziawszy, epidemie Hib mogą nadal występować na obszarach o niskim odsetku szczepień. Najlepszym sposobem zapobiegania Hib i innym chorobom, którym można zapobiegać dzięki szczepieniom, jest przestrzeganie harmonogramu szczepień zalecanego przez CDC.