9 wskazówek dotyczących zdrowego starzenia się dla osób zakażonych wirusem HIV

Ponieważ wczesne testy i leczenie HIV spowodowały wzrost oczekiwanej długości życia w porównaniu z populacją ogólną, obecnie większy nacisk kładzie się na zdrowie osób w wieku 50 lat i starszych, które mogą doświadczyć przedwczesnej choroby w wyniku długotrwałego zakażenia HIV zakażenie.

Według danych Amerykańskich Centrów Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC), od 2016 r. Ponad 25 procent z 1,2 miliona Amerykanów żyjących z HIV - czyli około 313 000 osób - należy do tej starzejącej się populacji HIV. Szacunki wskazują, że w ciągu kilku lat liczba ta może wzrosnąć nawet do 50 proc.

Przedwczesne choroby

Chociaż mechanizmy tego stanu - znanego jako przedwczesne starzenie - nie są w pełni poznane, przewlekłe zapalenie może również powodować skutki podobne do tych związanych ze starzeniem się.

W przypadku wirusa HIV limfocyty T człowieka, odgrywające kluczową rolę w odpowiedzi immunologicznej, stają się coraz mniej zdolne do identyfikowania i neutralizowania obcych czynników pod ciężarem tej uporczywej reakcji zapalnej. Wydaje się, że w pewnym stopniu wpływa na wiele, jeśli nie na wszystkie układy narządów.

Przewlekłe zapalenie związane z HIV jest związane z wyższymi wskaźnikami chorób niezwiązanych z HIV - takich jak choroby układu krążenia, nowotwory, zaburzenia neuropoznawcze i cukrzyca typu 2 - które często pojawiają się dziesięć do 15 lat wcześniej niż można by się spodziewać w ogólna populacja niezakażona wirusem HIV.

Nawet w przypadku osób poddawanych terapii HIV, które są w stanie wytrzymać niewykrywalne miano wirusa przez lata, istnieje wysokie ryzyko wystąpienia tych skutków związanych ze starzeniem się.

Aby jeszcze bardziej skomplikować sprawę, zarówno HIV, jak i szereg leków przeciwretrowirusowych powiązano ze wzrostem trzewnej (wewnątrzbrzusznej) tkanki tłuszczowej u osób z HIV, co może zwiększyć obciążenie poprzez wydzielanie prozapalnych białek bezpośrednio do krwiobiegu.

Więc co można zrobić, aby żyć zdrowiej z HIV i uniknąć chorób i dolegliwości związanych z długotrwałym zakażeniem?

Przetestuj już dziś

Aż 20% Amerykanów żyjących z HIV nie zostało przebadanych na obecność wirusa, a według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) aż 50% światowej populacji HIV nie zostało jeszcze przebadanych.

Aktualne wytyczne amerykańskiej grupy zadaniowej ds. Usług prewencyjnych nakazują jednorazowe badanie na obecność wirusa HIV u wszystkich Amerykanów w wieku od 15 do 65 lat w ramach rutynowej wizyty u lekarza. Grupy podwyższonego ryzyka, w tym aktywni seksualnie mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM), są zachęcani do corocznego testowania. Bez testów nie ma sposobu na wdrożenie leczenia.

Rozpocznij leczenie HIV już dziś

W lipcu 2015 r. Badanie przedstawione na VIII Międzynarodowej Konferencji Towarzystwa AIDS w Vancouver wezwało do natychmiastowego rozpoczęcia terapii antyretrowirusowej (ART) dla wszystkich osób zakażonych wirusem HIV, niezależnie od stadium choroby lub liczby CD4. Badanie, znane jako badanie Strategic Timing of Antiretroviral Therapy (START), potwierdziło, że przepisanie ART w momencie rozpoznania zmniejszyło prawdopodobieństwo choroby i śmierci o 53%, jednocześnie zmniejszając ryzyko chorób niezwiązanych z HIV, takich jak choroby sercowo-naczyniowe (CVD) ) i niektóre nowotwory o prawie dwie trzecie.

Z drugiej strony, nawet te rzadkie osoby, które są w stanie wytrzymać niewykrywalne miano wirusa bez ART - osoby znane jako „elitarni kontrolerzy” - są dwukrotnie bardziej narażone na hospitalizację, trzy razy większe prawdopodobieństwo hospitalizacji z powodu CVD i cztery razy większe prawdopodobieństwo przyjęcia do szpitala w przypadku schorzeń psychiatrycznych w porównaniu z nieelitarnymi kontrolerami stosującymi w pełni tłumiące ART. Jeśli istnieje „konieczność” długiego i dobrego życia z HIV, zaczyna się leczenie.

Przestań palić

Osoby zakażone wirusem HIV są dwukrotnie bardziej narażone na palenie niż osoby niezainfekowane (odpowiednio 42% vs 21%), co skutkuje prawie dwukrotnym zwiększeniem ryzyka ostrej choroby serca, dwukrotnie większym prawdopodobieństwem zgonu z powodu chorób układu oddechowego i 14-krotnym wzrost ryzyka raka płuc.

W rzeczywistości wiele badań wykazało, że palenie pozostaje największym pojedynczym czynnikiem ryzyka zachorowalności i śmiertelności osób żyjących z HIV, skracając oczekiwaną długość życia o 12,3 lat w porównaniu z osobami niepalącymi zakażonymi wirusem HIV.

Podczas gdy programy rzucania palenia nie zawsze są łatwe - wymagają średnio ośmiu prób przed udanym rzuceniem palenia - dostęp do leczenia był znacznie prostszy na mocy ustawy o przystępnej cenie, z dwiema rocznymi próbami rzucenia palenia dozwolonymi przez Medicare i różnymi programami leczenia oferowanymi przez Medicaid w wszystkie 50 stanów.

Zdobądź swoje strzały

Ważne szczepienia osób dorosłych zakażonych wirusem HIV obejmują szczepienia przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B, wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV), pneumokokowemu zapaleniu płuc i corocznej czterowalentnej szczepionce przeciw grypie.

Ryzyko raka odbytu (silnie związanego z zakażeniem HPV) jest 25-krotnie wyższe u osób z HIV, podczas gdy rak szyjki macicy zwiększa się pięciokrotnie. Oczekuje się, że trzydawkowa szczepionka przeciwko HPV zmniejszy ryzyko tych nowotworów nawet o 56 procent.

Przed rozpoczęciem jakiejkolwiek serii szczepień koniecznie spotkaj się z lekarzem w celu omówienia opcji i zagrożeń. Podczas gdy wiele z nich znacznie zmniejszy ryzyko chorób współistniejących związanych z HIV, inne mogą cię zranić, szczególnie jeśli twój układ odpornościowy jest poważnie upośledzony.

Porozmawiaj ze swoim lekarzem na temat statyn

Według badań przeprowadzonych przez Johns Hopkins University School of Medicine, stosowanie statyn obniżających poziom cholesterolu w połączeniu z ART może zmniejszyć ryzyko śmierci u osób zakażonych wirusem HIV o 67%. Badacze poinformowali, że oprócz obniżania szkodliwego poziomu cholesterolu, statyny wydają się również zmniejszać przewlekłe zapalenie.

Chociaż nie oznacza to, że statyny są wskazane dla wszystkich osób żyjących z HIV, regularne monitorowanie poziomu lipidów i innych wskaźników chorób układu krążenia przynosi korzyści - szczególnie u starszych pacjentów lub osób z powiązanymi czynnikami ryzyka (np. Wywiad rodzinny, palenie itp.).

Rozważ suplementację witaminy D i wapnia

Niska gęstość mineralna kości (BMD) jest powszechna wśród osób z HIV, co skutkuje wyższym odsetkiem złamań kości i biodra, a także przedwczesnym rozwojem osteoporozy. Straty BMD od dwóch do sześciu procent są często obserwowane w ciągu pierwszych dwóch lat od rozpoczęcia ART - wskaźnik podobny do tego, jaki obserwuje się u kobiet w ciągu pierwszych dwóch lat menopauzy.

W związku z tym obecnie zaleca się, aby wszystkie kobiety po menopauzie zakażone wirusem HIV i zakażeni HIV mężczyźni w wieku powyżej 50 lat poddawali się badaniu DEXA (absorpcjometrii promieniowania rentgenowskiego o podwójnej energii) w celu oceny możliwej utraty masy kostnej.

Wiele badań sugeruje, że jednoczesne codzienne podawanie suplementu witaminy B i wapnia może pomóc zmniejszyć ryzyko złamań kości. Chociaż badania są dalekie od rozstrzygających, obecne wytyczne USA zalecają od 800 do 1000 mg doustnej witaminy D dziennie i od 1000 do 2000 mg doustnego wapnia dziennie. Pacjenci z osteoporozą mogą odnieść korzyści z leków pierwszego rzutu, takich jak alendronian (Fosomax) i kwas zoledronowy (Zometa), które mogą pomóc w zapobieganiu złamaniom osteoporotycznym.

Dieta i ćwiczenia

Osoby żyjące z HIV są podatne na wzrost tkanki tłuszczowej z powodu zakażenia wirusem HIV, a także leków stosowanych w leczeniu tej choroby. Nawet dla osób poddanych w pełni supresyjnej ART, nierzadko zdarza się, że 40 procent tłuszczu w kończynach i 35 procent tłuszczu w jamie brzusznej wzrasta, przy jednoczesnym zwiększeniu ryzyka CVD i cukrzycy typu 2.

Oprócz statyn, leczenie HIV powinno obejmować zbilansowaną dietę o zmniejszonej zawartości tłuszczu oraz połączenie treningu aerobowego i oporowego, niezależnie od wieku, liczby CD4 czy stadium choroby. Przed rozpoczęciem ART należy zbadać poziom lipidów i glukozy we krwi, a następnie regularnie monitorować.

Podsumowując: nie polegaj wyłącznie na tabletkach lub diecie, aby rozwiązać problemy z wagą. Pracuj z lekarzem i poproś o skierowanie do wykwalifikowanych dietetyków i ekspertów fitness w Twojej okolicy.

Uzyskaj regularne testy cytologiczne i mammografy

Szczególną uwagę należy zwrócić na kobiety żyjące z HIV, aby zapobiegać rakowi szyjki macicy i innym pokrewnym chorobom, zajmować się kwestiami związanymi z ciążą, zapobiegać przenoszeniu wirusa HIV z matki na dziecko oraz zajmować się dysonansami serologicznymi HIV (tj. Gdy jeden z partnerów jest nosicielem wirusa HIV) inny jest nosicielem wirusa HIV).

Kobiety powinny omówić wszelkie plany dotyczące ciąży po rozpoczęciu opieki, zapewniając jednocześnie regularne badania mammograficzne zgodnie ze wskazaniami (corocznie dla kobiet powyżej 50. roku życia i zindywidualizowane dla kobiet w wieku od 40 do 49 lat).

Kobietom zakażonym wirusem HIV należy również wykonać wymaz szyjki macicy:

• Co roku do 2 testów z rzędu, a następnie co 3 lata.
• Po 6 miesiącach od leczenia z powodu nieprawidłowego wyniku, następnie co roku do 2 testów z rzędu, przesiewowych negatywnych, a następnie co 3 lata.

Nigdy nie traktuj HIV w izolacji

Pacjenci i lekarze zmieniają dzisiejszy sposób patrzenia na HIV. Oznacza to zrozumienie, że HIV nie można leczyć w izolacji, ale raczej jako integralną część naszej długoterminowej opieki zdrowotnej. Przy większym nacisku na choroby współistniejące długoterminowe traktuje się HIV jako element podstawowej opieki zdrowotnej.

Jednym z błędnych przekonań na temat leczenia HIV jest to, że wiąże się ono ze stałą liczbą testów laboratoryjnych (liczba CD4, miano wirusa) i rutynowymi badaniami przesiewowymi (choroby przenoszone drogą płciową, zapalenie wątroby) oraz z regularnymi wizytami u specjalisty ds. HIV.

W związku z tym ważne jest, aby zawsze informować lekarza zajmującego się HIV o wszelkiej specjalistycznej opiece, jaką otrzymujesz, w tym o hospitalizacjach lub wizytach ambulatoryjnych. I nie zakładaj, że coś jest „niezwiązane” z HIV, zwłaszcza, że ​​choroba może objawiać się wieloma powikłaniami, od problemów z oczami, przez choroby jamy ustnej / zębów, po zaburzenia neurologiczne.

Jeśli Twój lekarz pierwszego kontaktu różni się od lekarza zajmującego się HIV, pamiętaj, aby zawsze udostępniać wyniki, w tym testy laboratoryjne i inne raporty, które są istotne dla Twojej długoterminowej opieki.