Kiedy powiedzieć dorosłemu, że „możesz być autystyczny”

Twój dorosły przyjaciel, krewny lub kolega wydaje się być społecznie „nieobecny”, niezwykle interesuje się grami online, ekstremalnie ograniczonymi pod względem odzieży i wyboru jedzenia. Został pomijany z powodu awansów, wykluczony społecznie, a nawet prześladowany. Dla ciebie przyczyna tych problemów wydaje się oczywista: twój przyjaciel lub krewny prawdopodobnie jest autystyczny. Czy powinieneś omówić tę możliwość z daną osobą, czy zachować ten pomysł dla siebie? Odpowiedź zależy od szczegółów sytuacji.

Zacznij od sprawdzenia, czy rozumiesz autyzm

Zanim cokolwiek zrobisz, ważne jest, aby dowiedzieć się więcej o autyzmie niż to, co jest powszechnie udostępniane w mediach lub wśród przyjaciół.

Aby zakwalifikować się do właściwej diagnozy ze spektrum autyzmu, osoba musi mieć wiele objawów - a te muszą być na tyle poważne, aby poważnie wpłynąć na jej zdolność do normalnego życia. Co równie ważne, objawy musiały występować od czasu, gdy dana osoba była bardzo małym dzieckiem. Jeśli twój przyjaciel lub znajomy ma tylko jedno wyzwanie podobne do autyzmu, ma wyzwania, które nie mają poważnego wpływu na jego życie, lub niedawno doświadczył pewnych wyzwań, nie jest autystą.

Oto kilka błędnych przekonań na temat tego, jak naprawdę wygląda autyzm:

• Moja współpracownica stała się bardzo nieśmiała od czasu rozwodu. Ma tylko kilku przyjaciół. Jeśli twój przyjaciel był towarzyski i teraz jest nieśmiały, autyzm nie jest problemem. Co więcej, nie wszystkie osoby z autyzmem są nieśmiałe: osoby z autyzmem mogą być nieśmiałe lub towarzyskie - ale prawdopodobnie uznają komunikację społeczną za trudną. Mogą nie chwytać sarkazmu, rozmawiać na „właściwe” tematy lub wiedzieć, kiedy się przyłączyć, a kiedy odejść od prywatnej rozmowy. Jeśli twoja współpracownica straciła zainteresowanie interakcjami społecznymi, może mieć depresję lub lęk, ale nie jest autystyczna.
• Mój brat jest świetny w programowaniu, ale nigdy nie był w stanie znaleźć dziewczyny.Wiele osób z autyzmem ma talent do programowania, a stosunkowo niewielu z nich łatwo łączy się romantycznie. Ale to można powiedzieć o wielu, wielu ludziach, którzy nie są autystyczni.
• Nasz dorosły synek cały czas chce spędzać grając w gry komputerowe i planszówki fantasy. Osoby z autyzmem mogą grać w gry komputerowe lub dać się wciągnąć w gry fantasy, ale tak samo dzieje się z wieloma osobami, które nie są autystyczne. Poszukiwania „maniaków” niekoniecznie są cechą charakterystyczną autyzmu.
• Moja siostra ma te same procedury, które musi wykonywać każdego dnia. Osoby z autyzmem na ogół wolą rutynowe harmonogramy w przeciwieństwie do spontaniczności. Ale potrzeba np. Dotykania przedmiotów w tej samej kolejności, aby zmniejszyć niepokój, zwykle nie jest kojarzona z autyzmem. Jeśli dana osoba nie ma innych objawów, możliwe, że cierpi na zaburzenie, takie jak zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne - ale jest mało prawdopodobne, że jest autystyczna.

Co powinieneś zrobić, jeśli nadal uważasz, że ktoś w twoim życiu jest autystyczny?

Przede wszystkim, chociaż w rzeczywistości u osoby dorosłej w twoim życiu można zdiagnozować wysoko funkcjonujący autyzm (zespół Aspergera), nie jest absolutnie konieczne, aby cokolwiek robić. Autyzm nie jest postępującym zaburzeniem (nie pogarsza się z czasem), więc nie robienie niczego niekoniecznie pogorszy sprawę. Ponadto znalezienie specjalisty z doświadczeniem w diagnozowaniu osób dorosłych z wysoko funkcjonującym autyzmem może być bardzo trudne, a istnieje niewiele metod leczenia specyficznych dla autyzmu dla dorosłych.

Z drugiej strony dla niektórych dorosłych odkrywanie, że ich różnice i wyzwania mają uzasadnioną przyczynę, jest wyzwalające i pomocne. Ponadto niektórzy dobrze funkcjonujący dorośli z autyzmem wiele zyskują na znalezieniu grup wsparcia, coachingu umiejętności społecznych i innych zasobach.

Dlatego zanim cokolwiek powiesz, ważne jest, aby przeprowadzić szybką ocenę kosztów i korzyści. Zapytaj siebie:

1. Czy to naprawdę moje miejsce, aby cokolwiek powiedzieć? Jeśli jesteś bliskim przyjacielem lub krewnym, odpowiedź może brzmieć „tak”, w przeciwnym razie prawdopodobnie odpowiedź brzmi „nie”.
2. Czy warto coś powiedzieć? Jeśli dana osoba wydaje się zadowolona z życia, które prowadzi - nawet jeśli jest ono ograniczone - zabranie głosu może nie przynieść korzyści. Jeśli jest samotny, sfrustrowany lub zmarginalizowany, diagnoza może być pomocna.
3. Jak ta osoba prawdopodobnie zareaguje? Niektórym ludziom pomaga diagnoza, inni są zdenerwowani, a jeszcze inni po prostu zaprzeczają takiej możliwości i rzucają się na posłańca.

Zakładając, że jesteś blisko danej osoby, powinieneś być w stanie dokładnie odpowiedzieć na te pytania i podjąć decyzję.

Jakie leczenie jest dostępne dla osoby dorosłej z autyzmem?

Ogólnie rzecz biorąc, osoby dorosłe z autyzmem są leczone z powodu określonych objawów poprzez połączenie terapii poznawczej (rozmowa), bezpośredniego instruktażu w określonych sytuacjach społecznych i odpowiednich leków. Mogą również zwrócić się o pomoc do terapeuty zajęciowego w przypadku problemów sensorycznych, ponieważ wiele osób ze spektrum autyzmu nadmiernie lub niedostatecznie reaguje na dźwięk, światło, ból i tak dalej.

Najbardziej skutecznym sposobem postępowania dla osoby dorosłej z autyzmem jest:

• Poszukaj specjalisty zdrowia psychicznego, który może z nim pracować nad jego trudnościami (w niektórych obszarach może być możliwe znalezienie psychiatry lub psychologa z doświadczeniem w pracy z dorosłymi ze spektrum autyzmu, ale nie jest to absolutnie krytyczne);
• Weź pod uwagę leki, które może zalecić psychiatra;
• Rozważ użycie filmów, książek i innych narzędzi, które zawierają bezpośrednie instrukcje dotyczące rozwiązywania problemów w pracy lub w społeczności;
• Rozważ nawiązanie kontaktu z grupami wsparcia online dla dorosłych z zespołem Aspergera i pokrewnymi zaburzeniami.