Historia wirusa HIV w Afryce Południowej

Nigdzie na świecie epidemia AIDS nie była bardziej niszczycielska niż kontynent afrykański. W Republice Południowej Afryki zawirowania polityczne i długa historia zaprzeczania przez władze wywołały epidemię, która osiągnęła katastrofalne rozmiary pod koniec lat 90. i na początku XXI wieku.

Nawet dzisiaj, pomimo spadku śmiertelności i większego przywództwa na froncie walki z AIDS, liczba nowych zakażeń wirusem HIV rośnie z roku na rok. W rezultacie Republika Południowej Afryki pozostaje krajem o największej pojedynczej populacji osób zakażonych wirusem HIV na świecie.

Demografia Republiki Południowej Afryki

Położona na najbardziej wysuniętym na południe krańcu kontynentu afrykańskiego Republika Południowej Afryki liczy około 57 milionów ludzi (około jednej szóstej liczby Stanów Zjednoczonych) na obszarze 1,2 miliona mil kwadratowych (około jednej czwartej powierzchni Teksasu).

W kraju jest jedenaście języków urzędowych, w tym angielski, przy 81% czarnej i 7,9% białej populacji.

Statystyki HIV w Republice Południowej Afryki

Szacunki wskazują, że 7,7 miliona mieszkańców RPA żyje z HIV, co stanowi około 14% populacji (lub prawie co siódmego obywatela) .Dodatkowe statystyki są następujące.

• Wskaźnik HIV wśród dorosłych wynosi ponad 20% (lub mniej więcej co piąta osoba).
• Uważa się, że jedna na pięć osób w wieku od 15 do 49 lat jest zakażona wirusem HIV.
• 45% wszystkich zgonów w kraju można przypisać HIV.
• 13% południowoafrykańskich czarnych jest zarażonych wirusem HIV w porównaniu z 0,3% południowoafrykańskich białych.
• Szacuje się, że w wyniku AIDS jest 600 000 osieroconych dzieci.

Historia HIV w Afryce Południowej

Epidemia HIV pojawiła się w Południowej Afryce około 1982 roku. Jednakże, ponieważ kraj znajdował się w trakcie demontażu apartheidu, problem HIV był w większości w dużej mierze ignorowany. Po cichu, podczas gdy niepokoje polityczne zdominowały media, HIV zaczął dominować, zarówno w społeczności gejowskiej, jak i wśród wrażliwej czarnej populacji.

W połowie lat 90., mimo że wskaźniki HIV wzrosły o 60%, rząd pozostawał powolny w odpowiedzi na to, co stawało się katastrofą dla zdrowia publicznego. Dopiero w latach 90. prezydent Nelson Mandela uznał zażalenie swojego rządu na kryzys, kiedy to RPA stała się już największą populacją osób zakażonych wirusem HIV na świecie.

Do 2000 roku Departament Zdrowia Republiki Południowej Afryki nakreślił pięcioletni plan dotyczący HIV / AIDS, ale otrzymał niewielkie wsparcie od prezydenta Republiki Południowej Afryki Thabo Mbekiego. Po konsultacji z grupą zaprzeczających AIDS kierowaną przez dr Petera Duesberga, Mbeki odrzucił konwencjonalną naukę o HIV. zamiast tego za rosnącą epidemię AIDS obwiniał biedę, kolonializm i chciwość korporacji.

Bez wsparcia rządu pięcioletni plan nie powiódł się tak szybko, jak planowano, a niewielu pojawiło się, aby otrzymać bezpłatne leki antyretrowirusowe. W międzyczasie HIV wśród ciężarnych kobiet z RPA wzrósł z ośmiu dziesiątych 1% w 1990 r. Do ponad 30% w 2000 r.

Dopiero usunięcie Mbekiego z urzędu w 2008 r. Spowodowało, że rząd podjął kroki w celu powstrzymania katastrofy, zwiększając wysiłki, aby stać się największym na świecie programem anty-HIV.

Jednak rosnąca presja na rozszerzenie zasięgu została osłabiona przez pogarszającą się infrastrukturę zdrowia publicznego i osłabienie waluty południowoafrykańskiej pod rządami prezydenta Jacoba Zumy. Do tej pory mniej niż 30 osób zakażonych wirusem HIV jest leczonych, podczas gdy wskaźniki zakażeń wśród młodych dorosłych nadal rosną, niezauważony.

Wraz z niedawnym wyborem Cyryla Ramaphosy na szefa Afrykańskiego Kongresu Narodowego (ANC), wielu ma nadzieję, że gospodarka RPA dokona zmiany, a wraz z nią będzie starać się wzmocnić słabnące wysiłki w tym kraju dotyczące HIV.

Częstość występowania HIV i AIDS w Afryce Południowej

Przez dziesięciolecia wśród mieszkańców Afryki Południowej dominowało przekonanie, że HIV / AIDS jest chorobą biednych. I to pozostaje w dużej mierze prawdą, niewiele, aby powstrzymać rozprzestrzenianie się infekcji w społecznościach dotkniętych ubóstwem.

Wśród najbardziej dotkniętych;

• Młodzi ludzie w wieku od 15 do 24 lat stanowią największy odsetek osób zakażonych wirusem HIV w Afryce Południowej, około 50%.
• Kobiety odpowiadają za prawie 63% wszystkich nowych zakażeń, a wśród przyczyn tych liczb znajdują się różnice społeczne i ekonomiczne, pozbawienie kobiet władzy i wysoki wskaźnik gwałtów w Afryce Południowej.
• Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami (MSM) są narażeni na wysokie ryzyko zakażenia wirusem HIV w Afryce Południowej, przy szacowanej częstości występowania na poziomie 33%. Śmierć usług związanych z HIV dla gejów i biseksualistów, a także dezaprobata kulturowa w niektórych społecznościach powodują wysokie wskaźniki.
• Pracownicy migrujący są szczególnie narażeni na ryzyko zakażenia wirusem HIV, a niektóre społeczności górnicze wykazują odsetek zakażeń przekraczający 60%. Populacje tylko dla mężczyzn, w połączeniu z wysokim wskaźnikiem komercyjnego handlu usługami seksualnymi, współpracują ze sobą, tworząc idealną burzę infekcji.

Sukcesy w południowoafrykańskiej bitwie na HIV

Byłoby niesprawiedliwe, gdybyśmy powiedzieli, że sytuacja była dla Republiki Południowej Afryki fatalna i ponura. Jednym z jego głównych sukcesów było ograniczenie przenoszenia wirusa HIV z matki na dziecko (MTCT). Dzięki lepszemu nadzorowi w przychodniach położniczych i powszechnemu stosowaniu profilaktycznych leków przeciw HIV, wskaźnik MTCT spadł z 8% w 2008 r. Do 2,7% w 2012 r.

W rezultacie śmiertelność z powodu HIV również spadła wśród dzieci o 20%. Mimo to wdrożenie terapii antyretrowirusowej u dzieci jest znacznie gorsze niż u dorosłych, a ponad 70% wszystkich zgonów matek w Afryce Południowej przypisuje się HIV.