Jak działa immunoterapia w leczeniu raka

Immunoterapia to leczenie raka, które wykorzystuje układ odpornościowy do walki ze złośliwymi komórkami. Terminimmunoterapiajest w rzeczywistości szeroko stosowany do zbioru różnych strategii leczenia, które zmieniają odpowiedź immunologiczną organizmu lub wykorzystują substancje wytwarzane przez układ odpornościowy do zwalczania komórek rakowych. Te zabiegi są znane jako terapie biologiczne.

Jak działa immunoterapia

Teoria stojąca za immunoterapią polega na tym, że Twój układ odpornościowy już wie, jak walczyć z rakiem. Tak jak organizm jest w stanie zidentyfikować, oznaczyć i wywołać odpowiedź immunologiczną przeciwko atakującym go bakteriom i wirusom, komórki rakowe mogą również zostać oznaczone jako nieprawidłowe i wyeliminowane przez układ odpornościowy.

Pojęcie immunoterapii istnieje od dawna. Sto lat temu lekarz znany jako William Coley zauważył, że niektórzy pacjenci po zakażeniu bakterią wydawali się zwalczać raka. Innemu lekarzowi, Stevenowi Rosenbergowi, przypisuje się pytania dotyczące podejścia do raka opartego na układzie odpornościowym.

W rzadkich przypadkach rak może rozwiązać się sam bez leczenia. Udokumentowano tę spontaniczną remisję lub regresję raka, chociaż zdarza się to bardzo rzadko. Teoria dr Rosenberga była taka, że ​​układ odpornościowy jego pacjenta zaatakował i usunął raka.

Chociaż istnieje wiele różnych typów komórek odpornościowych i szlaków molekularnych, które prowadzą do usunięcia komórek rakowych, „wielkim działem” w walce z rakiem są komórki T (limfocyty T) i komórki NK.

Układ odpornościowy musi wykonać wiele zadań, aby celować w komórki rakowe. Mówiąc najprościej, są to:

• Nadzór: układ odpornościowy musi najpierw znaleźć i zidentyfikować komórki rakowe. (Analogią byłby pracownik leśny spacerujący po lesie w poszukiwaniu chorych drzew).
• Oznaczanie: Po odkryciu nasz układ odpornościowy musi oznaczyć lub oznaczyć komórki rakowe do zniszczenia. (Podobnie jak pracownik leśny oznaczający problematyczne drzewa farbą w sprayu).
• Sygnalizacja: po oznaczeniu komórek rakowych komórki odpornościowe muszą zabrzmieć alarmem, przyciągając komórki walczące z rakiem do regionu. (Pomyśl o tym leśniku wzywającym teraz swoją załogę).
• Walka: Po wystąpieniu powyższego limfocyty T i komórki NK atakują i usuwają komórki rakowe z organizmu (podobnie jak pracownicy wycinający i odrywający chore drzewa).

Oczywiście komórki odpornościowe nie wystarczą, aby samodzielnie zająć się rakiem. Gdyby tak było, rak nie byłby śmiertelny.

Wiele nowotworów jest w stanie uciec lub ukryć się, więc organizm nie rozpoznaje ich jako zagrożenia. Komórki rakowe mogą się ukrywać poprzez:

• Zmniejszenie ekspresji antygenów na powierzchni komórek
• Wytwarzanie cząsteczek, które osłabiają odpowiedź immunologiczną
• Powoduje, że pobliskie komórki nienowotworowe wydzielają substancje, które zmniejszają skuteczność układu odpornościowego. To podejście jest określane jako „zmiana mikrośrodowiska”, czyli obszaru otaczającego komórki rakowe.

Leki immunoterapeutyczne wykorzystują różnorodne funkcje, aby pomóc układowi odpornościowemu raz na zawsze znaleźć i namierzyć komórki rakowe. Obejmują one:

• Pomaganie układowi odpornościowemu w rozpoznawaniu raka
• Aktywacja i wzmocnienie komórek odpornościowych
• Zakłócanie zdolności komórki rakowej do ukrywania się (usuwanie maskowania)
• Zakłócanie mikrośrodowiska komórek rakowych poprzez zmianę sygnałów komórek rakowych
• Wykorzystanie zasad układu odpornościowego jako szablonu do projektowania leków przeciwnowotworowych

Czym różni się immunoterapia od innych metod leczenia raka

W przeciwieństwie do wielu postępów w onkologii, które opierają się na wcześniejszych terapiach, immunoterapia jest w większości całkowicie nowym sposobem leczenia raka (niespecyficzne modulatory odporności, takie jak interferon, istnieją od kilkudziesięciu lat).

W porównaniu z wieloma innymi zabiegami:

• Niektóre terapie immunoterapeutyczne mogą działać na różne typy raka (powiedzmy, w przypadku czerniaka i raka płuc).
• Niektóre z tych metod leczenia mogą działać w przypadku najbardziej zaawansowanych i najtrudniejszych do leczenia nowotworów (np. Zaawansowany rak płuc lub rak trzustki).
• Niektóre przypadki mogą mieć trwałe rezultaty - co onkolodzy nazywają trwałą odpowiedzią. Większość terapii raka guzów litych, takich jak chemioterapia i leki ukierunkowane na określone zmiany genetyczne w komórkach rakowych, jest ograniczona; komórki rakowe ostatecznie stają się oporne na leczenie.

Przełom w walce z rakiem

Immunoterapia została uznana przez Amerykańskie Towarzystwo Onkologii Klinicznej za postęp w rozwoju raka roku 2016. Dla osób żyjących z rakiem ta dziedzina, wraz z postępem w leczeniu, takim jak terapie celowane, jest powodem do poczucia nadziei - nie tylko na przyszłość, ale na dziś.

Rodzaje

Być może słyszałeś, jak immunoterapia jest opisywana jako terapia wzmacniająca układ odpornościowy. Te zabiegi są w rzeczywistości znacznie bardziej złożone. Do metod aktualnie zatwierdzonych lub ocenianych w badaniach klinicznych należą:

Przeciwciała monoklonalne (przeciwciała terapeutyczne)

Przeciwciała monoklonalne działają, czyniąc komórki rakowe celem i są stosowane od ponad 20 lat, zwłaszcza w przypadku niektórych typów chłoniaków.

Terapeutyczne lub monoklonalne przeciwciała to „wytworzone przez człowieka” przeciwciała przeznaczone raczej do atakowania komórek rakowych niż mikroorganizmów. Przyłączają się do antygenów (markerów białkowych) na powierzchni komórek rakowych, zasadniczo je znakując. Kiedy komórki rakowe zostaną tak oznakowane, inne komórki układu odpornościowego wiedzą, że mogą je zniszczyć.

Inny typ przeciwciała monoklonalnego może zamiast tego przyczepiać się do antygenu na komórce rakowej, aby zablokować sygnał wzrostu przed dotarciem do receptora. Kiedy to nastąpi, sygnał wzrostu nie może uzyskać dostępu, którego potrzebuje, aby powiedzieć komórce rakowej, aby dzieliła się i rosła.

Leki dostarczające przeciwciała monoklonalne obejmują:

• Avastin (bewacyzumab)
• Herceptin (trastuzumab)
• Rytuksan (rytuksymab)
• Vectibix (panitumumab)
• Erbitux (cetuksymab)
• Gazyva (obinutuzumab)

Innym rodzajem przeciwciała monoklonalnego jest przeciwciało bispecyficzne. Te przeciwciała wiążą się z dwoma różnymi antygenami. Jedna oznacza komórkę rakową, a druga pracuje nad rekrutacją komórki T i zbliżeniem tych dwóch do siebie. Przykładem jest Blincyto (blinatumomab).

Skoniugowane przeciwciała monoklonalne

Powyższe przeciwciała monoklonalne działają samodzielnie, ale przeciwciała mogą być również przyłączone do leku chemioterapeutycznego, substancji toksycznej lub cząsteczki radioaktywnej w metodzie leczenia zwanej sprzężonymi przeciwciałami monoklonalnymi.

Słowo sprzężone oznacza „przywiązany”. W tej sytuacji dołączony „ładunek” jest dostarczany bezpośrednio do komórki rakowej. Gdy przeciwciało przyczepia się do antygenu na komórce rakowej i dostarcza lek bezpośrednio do źródła, może dojść do mniejszego uszkodzenia zdrowych tkanek.

Niektóre leki z tej kategorii zatwierdzone przez Amerykańską Agencję ds.Żywności i Leków (FDA) obejmują:

• Kadcyla (ado-trastuzumab)
• Adcetris (brentuximab vedotin)
• Zevalin (ibrytumomab tiuksetan)
• Ontak (difitoks denileukiny)

Immunologiczne inhibitory punktów kontrolnych

Układ odpornościowy kontroluje i balansuje, aby nie działał zbyt dobrze ani gorzej. Aby zapobiec temu pierwszemu - który może powodować chorobę autoimmunologiczną, taką jak reumatoidalne zapalenie stawów - istnieją hamujące punkty kontrolne wzdłuż szlaku odpornościowego, które działają jak hamulce spowalniające samochód.

Ale, jak stwierdzono, komórki rakowe mogą być trudne i zwodnicze. Jednym ze sposobów, w jaki to robią, są białka punktów kontrolnych, substancje hamujące lub spowalniające układ odpornościowy. Ponieważ komórki rakowe powstają z normalnych komórek, mają zdolność wytwarzania tych białek - niektórzy po prostu znajdują sposób na ich nienormalne wykorzystanie, aby uniknąć wykrycia. W rezultacie białka kończątrzaskaniehamulce układu odpornościowego.

Immunologiczne inhibitory punktów kontrolnych, aby temu przeciwdziałać. Mogą związać się z tymi białkami punktu kontrolnego i zwolnić hamulce, aby układ odpornościowy mógł wrócić do pracy i walczyć z komórkami rakowymi.

Przykłady obecnie stosowanych inhibitorów punktów kontrolnych obejmują:

• Opdivo (niwolumab)
• Keytruda (pembrolizumab)
• Yervoy (ipilimumab)

Obecnie trwają badania nad korzyściami płynącymi z połączenia dwóch lub więcej leków w tej kategorii. Na przykład, jednoczesne stosowanie inhibitorów PD-1 i CTLA-4 (Opdivo i Yervoy) jest obiecujące.

Należy pamiętać, że te terapie mogą się pokrywać. Na przykład lek stosowany jako inhibitor punktu kontrolnego może być również przeciwciałem monoklonalnym.

Adopcyjny transfer komórek

Jednym z powodów, dla których układ odpornościowy nie zwalcza dużych guzów, jest to, że jest po prostu obezwładniony. Pomyśl o 10 żołnierzach na linii frontu przeciwko 100 000 przeciwników.

Terapie adopcyjne z transferem komórek wzmacniają Twoje siły obronne. Lekarze najpierw usuwają komórki T z obszaru otaczającego guz. Po zebraniu komórek T są one hodowane w laboratorium. Po dostatecznym rozmnożeniu są następnie wstrzykiwane z powrotem do twojego ciała.

To leczenie zaowocowało wyleczeniem niektórych osób z czerniakiem.

Terapia CAR T-Cell

Terapię limfocytami T CAR można traktować jako „dostrojenie” układu odpornościowego. CAR oznacza chimeryczny receptor antygenu; chimeryczny oznacza „połączone razem”. W tej terapii twoje własne komórki T są zbierane, a następnie modyfikowane w celu ekspresji CAR.

Ten receptor pozwala komórkom T przyczepiać się do receptorów na powierzchni komórek rakowych, aby je zniszczyć. Innymi słowy, pomaga limfocytom T w rozpoznawaniu komórek rakowych.

Terapia CAR T-Cell

Dwie terapie CAR z limfocytami T uzyskały aprobatę FDA, Yescarta i Kymriah.

• Yescarta (axicabtagene ciloleucel) jest terapią limfocytów T z chimerycznym receptorem antygenowym (CAR) i jest stosowana w leczeniu osób dorosłych z niektórymi typami chłoniaka z dużych komórek B, u których nie wystąpiła odpowiedź na lub u których wystąpił nawrót po co najmniej dwóch innych rodzajach leczenie.
• Kymriah (tisagenlecleucel) jest stosowany zarówno u dzieci, jak iu dorosłych pacjentów z nawracającą lub oporną na leczenie ostrą białaczką limfoblastyczną oraz u dorosłych pacjentów z niektórymi typami nawrotowego lub opornego na leczenie chłoniaka z dużych komórek B po dwóch lub więcej liniach leczenia systemowego.

Szczepionki do leczenia raka

Szczepionki przeciwnowotworowe to szczepienia, które przyspieszają odpowiedź immunologiczną na raka. Możesz słyszeć o szczepionkach, które mogą pomóc w zapobieganiu rakowi, takim jak wirusowe zapalenie wątroby typu B i HPV, ale szczepionki przeciwnowotworowe są stosowane w innym celu: zaatakowaniu raka, który już się pojawił.

Kiedy jesteś zaszczepiony, powiedzmy, przeciwko tężcowi, twój układ odpornościowy jest narażony na niewielką ilość inaktywowanej toksyny tężcowej. Widząc to, twoje ciało rozpoznaje je jako obce, wprowadza je do komórki B (limfocyt B), która następnie wytwarza przeciwciała. Jeśli później zostaniesz narażony na tężec, twój układ odpornościowy jest przygotowany i gotowy do ataku.

Podejście jest tutaj podobne: szczepionki przeciwnowotworowe można wytwarzać przy użyciu komórek nowotworowych lub substancji, które one wytwarzają.

Przykładem szczepionki przeciwnowotworowej stosowanej w Stanach Zjednoczonych jest Provenge (sipuleucel-T) na raka prostaty. Szczepionki przeciwnowotworowe są obecnie testowane pod kątem kilku rodzajów raka, a także w celu zapobiegania nawrotom raka piersi.

W przypadku raka płuc dwie oddzielne szczepionki - CIMAvax EGF i Vaxira (racotumomab-ałun) - zostały przebadane na Kubie pod kątem niedrobnokomórkowego raka płuc. Te szczepionki, które, jak stwierdzono, zwiększają przeżycie wolne od progresji u niektórych osób z niedrobnokomórkowym rakiem płuc, również zaczynają być badane w Stanach Zjednoczonych.

W zależności od zastosowanego leczenia leki immunoterapeutyczne można podawać dożylnie, doustnie, miejscowo (krem) lub dopęcherzowo (do pęcherza).

Wirusy onkolityczne

Stosowanie wirusów onkolitycznych jest określane analogicznie jako „dynamit dla komórek rakowych”. Kiedy wielu myśli o wirusach, zwykle myślą o czymś złym. Wirusy, takie jak przeziębienie, infekują organizm, wnikając do komórek, namnażając się i ostatecznie powodując pękanie komórek. Wirusy onkolityczne są używane do „infekowania” komórek rakowych. W takim przypadku taki postęp wydarzeń może być korzystny.

Te zabiegi wydają się działać na kilka sposobów. Oprócz powyższego uwalniają również antygeny do krwiobiegu, które przyciągają więcej komórek odpornościowych, które przychodzą i atakują.

Talimogene laherparepvec (T-VEC lub Imlygic) jest pierwszym wirusem onkolitycznym zatwierdzonym przez FDA. Wirus ten może atakować zarówno raka, jak i normalne komórki, ale w przeciwieństwie do komórek rakowych, normalne komórki są zdolne do przetrwania.

Cytokiny (modulatory układu odpornościowego)

Modulatory układu odpornościowego to dostępna od wielu lat forma immunoterapii. Te zabiegi nazywane są immunoterapią nieswoistą. Innymi słowy, pomagają układowi odpornościowemu odeprzeć każdego najeźdźcę, w tym raka.

Te substancje immunoregulujące - cytokiny, w tym zarówno interleukiny (IL), jak i interferony (IFN) - zwiększają zdolność komórek odpornościowych do walki z rakiem.

Przykłady obejmują IL-2 i IFN-alfa, które są stosowane między innymi w raku nerki i czerniaku.

Immunoterapia uzupełniająca

Szczepionka Bacillus Calmette-Guerin (BCG) jest jedną z form immunoterapii adiuwantowej, która jest obecnie zatwierdzona do leczenia raka (adiuwantoznacza coś, co wzmacnia odpowiedź immunologiczną organizmu na najeźdźcę). Jest stosowany w niektórych częściach świata jako ochrona przed gruźlicą, chociaż z powodzeniem jest również stosowany w leczeniu raka pęcherza.

Szczepionka, zamiast być podawana jako immunizacja, jest wstrzykiwana do pęcherza, gdzie wywołuje reakcję walki z rakiem.

Skutki uboczne

Ponieważ immunoterapia dotyczy w szczególności raka, naukowcy mieli nadzieję, że te metody leczenia będą miały mniej skutków ubocznych niż tradycyjne leki stosowane w chemioterapii. Jednak, podobnie jak wszystkie terapie przeciwnowotworowe, leki immunoterapeutyczne mogą powodować działania niepożądane, które różnią się w zależności od kategorii immunoterapii, a także poszczególnych leków. Mogą być łagodne do ciężkich.

Niektóre skutki uboczne obejmują:

• Reakcje skórne: Skóra może być wrażliwa na światło słoneczne. Zaczerwienienie, pęcherze i swędzenie mogą być częste; pęknięcie skóry przez drapanie może spowodować infekcję. Palce są szczególnie podatne na podrażnienia z możliwością powstawania pęcherzy i pęknięć na opuszkach palców i wokół paznokci.
• Objawy grypopodobne: gorączka, nudności, bóle ciała
• Stany zapalne: okrężnica, płuca i mięsień sercowy mogą być podatne na podrażnienie - znak nadaktywnej odpowiedzi immunologicznej.
• Bóle mięśni
• Duszność
• Palpitacje serca
• Obrzęk (zatrzymanie wody) i przyrost masy ciała

Przeciwwskazania

Ponieważ immunoterapia jest tak nowa, nie istnieją jeszcze badania kliniczne, które z całą pewnością wskazałyby, kto nie powinien jej otrzymywać w leczeniu raka z powodu niebezpiecznych lub zagrażających życiu skutków ubocznych. Ale lekarze się uczą.

Na przykład immunoterapia może zwiększać ryzyko lub ciężkość gruźlicy, ale takie przypadki były niezwykle rzadkie. W innym przypadku u 47-letniej kobiety po trzech tygodniach od otrzymania pojedynczej immunoterapii wystąpiła samoistnie cukrzyca typu 1 w wieku dorosłym. Ale znowu był to odosobniony przypadek.

Biorąc pod uwagę czas na odpowiednie badania i obserwacje, w nadchodzących latach pojawią się powszechne przeciwwskazania, jeśli takie istnieją.

Słowo od Verywell

Dziedzina immunoterapii jest ekscytująca, ale jest w powijakach i wciąż trzeba się wiele nauczyć. Ważne jest, aby rozpoznać niektóre ograniczenia immunoterapii na tym etapie rozwoju.

To powiedziawszy, niektórzy pacjenci uzyskali pozytywne wyniki. Jeśli otrzymasz diagnozę raka, Twój onkolog będzie w stanie określić, czy możesz być kandydatem na immunoterapię, a jeśli tak, to jakiego rodzaju.